Morgunblaðið - 04.05.1999, Side 64

364 ÞRIÐJUDAGUR 4. MAÍ 1999
IVIINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Gunnar Guð-
jónsson fæddist
í Reykjavík 7. júní
1940. Hann lést á
Landspítalanum
föstudaginn 23. apr-
íl síðastliðinn. For-
eldrar Gunnars
voru hjónin Jónína
Einarsdóttir, hús-
móðir, f. 8. júh' 1898
á Berjanesi, V-
Landeyjum, d. 8.
september 1986 og
Guðjón Jónsson, bif-
reiðastjóri, f. 2.
október 1905 á
Minni-Völlum, Landsveit, d. 2.
janúar 1974. Systkini Gunnars
eru: 1) Einar Örn, f. 20. júlí
1933, múrari í Reykjavik,
kvæntur Ingibjörgu Jónsdóttur,
f. 13. ágúst 1938 og eiga þau
þrjú börn. 2) Garðar, f. 19. októ-
ber 1934, d. 24. aprfl 1936. 3)
Gerður, f. 25. apríl 1936, sjúkra-
liði Selfossi, gift Siguijóni Jóns-
syni, f. 24. september
1925, d. 15. mars
1992 og eignuðust
þau fjögur börn. 4)
Guðrún, f. 27. maí
1937, forstöðumaður
á gæsluleikvelli, var
gift Sigurði Vigfús-
syni, f. 30. júní 1931
og eiga þau þijú
börn.
Hinn 30. október
1965 kvæntist Gunn-
ar Guðjónsson eftir-
lifandi eiginkonu
sinni Díönu írisi
Þórðardóttir, f. 29.
júní 1944, foreldrar Valdís Valdi-
marsdóttir, f. 27. apríl 1924,
Birgir Guðmundsson, f. 19.5.
1922, d. 17.2. 1962. Kjörforeldrar
Guðrún Áslaug Aradóttir f. 10.
janúar 1913, d. 21. ágúst 1995 og
Þórður Hjartarson, f. 18. júlí
1909, d. 5. ágúst 1987. Barn
Gunnars og Díönu er: íris Gunn-
arsdóttir, f. 23. maí 1965, sambýl-
ismaður Guðmundur Örn Jó-
hannsson, f. 23. desember 1960
og eiga þau tvö börn: Díönu
írisi, f. 17. maí 1985 og Jóhann
Berg, f. 27. október 1990.
Gunnar lærði hárskeraiðn hjá
Hauki Óskarssyi í Kirkjuhvoli,
og starfaði sem hárskerameist-
ari alla sína tíð. Gunnar hóf
stofurekstur fljótlega eftir nám,
fyrst í samvinnu við Kristján Jó-
hannesson, síðar með Sigurpáli
Grímssyni. Hann opnaði árið
1976 Hársnyrtistofuna Figaró
fyrst á Hallveigarstíg, nú síð-
ustu ár í Borgartúni 33 sem
hann rak til dauðadags. Gunnar
vann til margra verðlauna í
starfsgrein sinni, bæði hérlendis
og erlendis, varð m.a. fslands-
meistari og keppti fyrir hönd Is-
lands á Norðurlandakeppnum.
Gunnar var stofnfélagi í
Kiwanisklúbbnum Vífli í
Reykjavík 1981. Hann gegndi
ýmsum störfum innan klúbbsins
og var meðal annars forseti
1987-1988. Gunnar var virkur
félagi í Kivanishreyfingunni til
dauðadags.
Útför Gunnars verður gerð
frá Háteigskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
GUNNAR
- GUÐJÓNSSON
Með þessum sálmi kveð ég elsku-
^legan eiginmann minn.
Eigir þú við böl að búa,
bíðir freistni, sorg og þraut,
óttast ekki, bænin ber oss
beina leið í Drottins skaut.
Hver á betri hjálp í nauðum?
Hver á slíkan vin á braut,
hjartans vin, sem hjartað þekkir?
Höllum oss í Drottins skaut.
(Þýð. M. Joch.)
Guð veri með þér.
Kveðja frá eiginkonu.
Eisku besti pabbi minn, nú ertu
farinn, ég á erfitt með að trúa því,
mér finnst þú vera hér enn, það er
eins og ég sé að bíða eftir að þú kom-
ir aftur. Þú varst besti pabbi í heimi,
svo góður. Ég sakna þín svo mikið,
mér finnst allt svo skrítið. Dagarnir
núna eru langir og það er stórt skarð
skilið eftir sem engan veginn er
hægt að fylla upp í. Við höfum átt
góðar stundir saman í gegnum árin,
en þessa síðustu mánuði höfum við
getað verið meira saman og kynnst
hvor öðrum enn frekar, þar sem þú
og mamma bjugguð hjá okkur í
Lautasmáranum gafst okkur tími til
að vera öll saman og það er ómetan-
Jegur tími sem ég gleymi aldrei. Ég
"^>g þú vöknuðum alltaf snemma á
morgnana því við áttum það sameig-
inlegt að vera morgunhanar, við
byrjuðum morguninn á að fá okkur
næringarríkan morgunmat, sjeikinn
sem þér fannst svo góður, síðan
helltum við upp á kaffi og töluðum
um hvað við ætluðum að gera þann
daginn. Þú varst orðvar og máttir
aldrei neitt slæmt heyra, þá leið þér
illa og dróst þig í hlé, ég man aldrei
eftir þér öðruvísi en í góðu skapi og
alltaf varstu kurteis. Við fundum
okkur alltaf eitthvað að gera eða fara
þó svo að þú hafir verið kominn í
hjólastól, þá létum við ekkert stoppa
okkur, fórum í göngutúr í Smáran-
um og komum við í ísbúðinni sett-
—lfcumst niður og borðuðum ís í brauð-
formi og stundum fórum við í bíltúr.
Aldrei kveinkaðir þú þér.
Elsku pabbi minn ég er svo stolt
af þér, og hvað þú varst duglegur og
sterkur í veikindum þínum. Um
helgar var íþróttaveisla hjá þér og
Jóhanni Berg litla afastrák því þá
var farið yfir leiki helgarinnar í
ensku knattspyrnunni og ekki mátt-
uð þið missa af þeim. Pabbi minn, þú
varst svo góður við okkur öll og hana
Díönu þína sem þú áttir svo mikið í,
það var gaman að fylgjast með og
upplifa þessa einlægu ást og virðingu
*^em var ykkar á milli.
Elsku pabbi minn, þú kunnir að
njóta lífstns og mikið yndi hafðir þú
af því að matbúa góðan mat, í eld-
húsinu leið þér vel. Mamma sagði
mér að amma Nína hefði sagt þegar
þú og mamma voruð ung:
„Skemmtið ykkur á meðan þið eruð
m§ng“ og það gerðuð þið svo sannar-
^ftga, nutuð lífsins og ferðuðust mikið
með ykkar góðu vinum.
Ég man þegar ég var lítil stelpa og
þú komst heim úr vinnunni þinni, þá
lögðumst við saman í sófann í stof-
unni og þú sagðir mér frá öllu fólk-
inu sem kom í klippingu til þín um
daginn og um hvað þið voruð að
spjalla, þetta fannst mér alltaf svo
skemmtilegt að heyra. Núna sit ég í
eldhúsinu þar sem við vorum vön að
sitja og er að fá mér mjólk og
súkkulaðikex, það fengum við okkur
á hverju kvöldi. Ég finn fyrir þér og
veit að þú ert héma hjá mér.
Þú varst svo veikur síðustu vik-
umar en aldrei kvartaðir þú, ætlaðir
ekki að yfirgefa strax. Það er erfitt
að skilja hver tilgangurinn er, þú
varst svo ungur aðeins 58 ára gam-
all, lífið blasti við þér og þú hlakkaðir
svo mikið til að flytja í nýju íbúðina
sem þú og mamma voruð nýlega bú-
in að festa kaup á hérna rétt hjá litlu
fjölskyldunni þinni í Lautasmáran-
um.
Minningin lifir og mun aldrei
gleymast um yndislegan pabba sem
vildi allt fyrir mig, Díönu sína og Jó-
hann Berg gera, og ég fann hvað þér
fannst gott að hafa okkur öll hjá þér
þegar þú barðist við sjúkdóminn síð-
ustu dagana. Við fengum tækifæri til
að kveðja þig og vera hjá þér þegar
þú fórst yfir móðuna miklu. Og ég
hafði tækifæri til að segja þér allt
sem mér lá á hjarta, og þó svo að
hafir ekki getað tjáð þig, þá veit ég
að þú heyrðir í mér. Huggun mín er
sú að ég trúi því að amma og afi taki
á móti þér og ég veit að þau hafa bú-
ið þér fallegt heimili og ég trúi því
líka að þú bíðir okkar. I hjarta mínu
geymi ég allar góðu minningarnar
um góðan pabba. Elsku mamma mín,
guð styrki þig og varðveiti, missir
þinn er mikill.
Elsku pabbi minn, guð geymi þig
og varðveiti.
Þín dóttir,
Iris.
Eisku afi minn, nú er guð búinn að
taka þig frá mér og okkur öllum en
elsku afi minn, ég veit að þú ert kom-
inn á betri stað þar sem er ekki hægt
að sjá þig en eitt veit ég, þú ert alltaf
hjá mér. Ég man eftir öllum góðu
stundunum sem voru mjög margar
en ég er mjög fegin að ég hafi kynnst
svona góðum afa eins og þér, þú
gerðir mjög mikið fyrir mig og ég er
mjög þakklát fyrir það.
Ég gisti alltaf hjá ykkur á föstu-
dögum síðan ég var lítil og geri það
ennþá. En tvennt má ég þakka fyrir,
að ég lá uppí hjá þér þegar þú fórst
frá okkur, vegna þess að ég var vön
að kúra hjá afa mínum. Þú manst
kannski eftir því að ég gaf þér
sleikjó, ég held að þú hafir verið
mjög ánægður með það vegna þess
að ég veit að þú ert og verður alltaf
mikill nammigrís, ég man að menn-
irnir sem voru með þér á stofu þegar
þú kynntist Elíasi voru alltaf að tala
um og segja við þig að þú værir mik-
ill sælkeri.
En veistu hvað, ég fór í klippingu í
dag og ég klippti mig stutthærða,
það er rosalega flott og Gaui sagði að
ég hefði fullorðnast við að klippa
mig, ég er mjög ánægð með þetta.
En manstu hverju ég lofaði þér? Ég
ætla að læra hárgreiðslu og taka við
stofunni, ertu bara ekki ánægður
með það. Mig hefur alltaf langað til
að læra hárgreiðslu og þú sagðir að
þú ætlaðir að kenna mér en nú ert
þú ekki til staðar.
Ég vildi að þú værir hérna hjá
mér en nú veit ég að þú ert búinn að
læknast en veistu hvað Edda sagði
við mig, hún sagði að þegar maður
deyi þá læknist sjúkdómurinn en
skilji alltaf eftir ör. Því trúi ég en ég
hefði_ viljað hafa þig lengur hjá okk-
ur. Ég trúi ekki að þú sért dáinn,
þetta gerðist allt of snöggt fyrir okk-
ur. Þú fórst á spítalann á sunnudegi
og gast alveg talað þangað til á
þriðjudaginn en um nóttina fékkstu
heilablóðfall og eftir það gastu ekki
talað við okkur en ég veit að þú
heyrðir í okkur.
En eitt skrítið gerðist, ég hringdi
upp á spítala og bað um að fá að tala
við mömmu en svo vildi ég heyra að-
eins í þér og þú hafðir ekkert getað
talað um daginn og mamma segir að
ég sé í símanum og vilji fá að tala við
þig og mamma réttir þér símtólið og
ég segi „Hæ“ og þú segir „Hæ,
bubban mín.“ Ég fór að gráta þegar
þú talaðir, vegna þess að hafðir ekki
getað talað við mig um daginn og svo
segi ég ,Afi, það var svolítið erfitt að
tala við þig um daginn,“ og þá segir
þú „Er erfitt að tala við mig?“ „Nei,
segi ég, það var svo erfitt í dag að
tala við þig,“ og þú segir „Nú.“ En
svo segi ég „I love you.“ Þá heyri ég
þig segja „I love you“ og það voru
seinustu orðin sem þú sagðir við mig,
elsku besti afi minn, en svo fékkstu
svo mikla verki þannig að þú réttir
bara mömmu símann.
En elsku besti afi minn, þú veist
að ég gleymi þér aldrei, þú verður
alltaf hjá mér og okkur öllum en eitt
verð ég að segja þér, nú gef ég
ömmu afakoss-kossana sem þú
fékkst alltaf frá mér. Ég veit að þú
hefðir ekki viljað fara frá okkur en
nú veit ég að þú ert kominn á betri
stað. En afi minn, ég á svo bágt með
að trúa að þú sért farinn frá mér, við
vorum orðin svo náin, sérstaklega
eftir að þú og amma fluttuð til okkar.
Elsku afi, ég sakna þín svo sárt að
ég veit ekki hvað ég geri án þín. Við
vöknuðum saman um helgar, ég hit-
aði kaffi handa þér, gaf þér töflurnar
þínar og svo fannst þér alltaf voða-
lega gott að fá kex og mjólk eftir að
ég kom heim úr skólanum. Þú beiðst
alltaf eftir mér og Jóhanni þegar við
vorum búin í skólanum, stundum
fórstu með mér og mömmu niður í
bæ og niður á rakarastofuna þína að
heilsa upp á gömlu mennina sem þú
klipptir. Éitt máttu eiga að þú varst
og ert besti rakarinn sem hægt er að
finna í bænum. Fyrir stuttu sagðirðu
að þegar þú færir að vinna þá ætlað-
ir þú að klippa mig fyrst af öllum.
Daginn sem þú lést þá fórum við
heim og ég sagði við mömmu að mig
langaði að heyra einu sinni í röddinni
þinni. Mamma sagði að væri ekki
hægt en allt í einu segir mamma að
þú hafir lesið inn á símsvarann þinn
á GSM-símanum ykkar. Afi minn, þú
veist ekki hvað ég var ánægð með
það, ég hringdi og hringdi í GSM-
símann og hlustaði aftur og aftur á
röddina þína.
Elsku afi, þú varst svo sterkur í
veikindum þínum í rúmlega tvö ár.
Þú kvartaðir aldrei yfir verkjum í
þessi tvö ár og ég er fegin að þú
varst í fermingunni minni því ég veit
ekki hvað ég hefði gert hefðir þú
ekki verið þar með mér. Mér þótti
vænt um að þú sýndir hve mikið þér
þótti vænt um mig elsku afi, þú ert
alveg sérstaklega góður og verður
það alltaf en ég þarf að segja þér
miklu meira heldur en ég er búin að
skrifa til þín. Á hverju kvöldi þegar
ég bið bænirnar þá veit ég að ég er
að tala við þig, elsku besti afi minn,
en núna veit ég að þú ert læknaður
og ég er mjög ánægð með það. En
eitt máttu vita að ég mun alltaf elska
þig, þú veist það ég mun sakna þín
alveg rosalega mikið og ég veit ekki
hvemig ég á eftir að geta lifað án
þín. En eitt skaltu vita, að við áttum
svo margar og góðar minningar sem
ég geymi í litla hjartanu mínu, elsku
afi, ég finn rosalega fyrir þér í íbúð-
inni hjá okkur í Lautasmáranum og
finn líka góðu rakspíralyktina af þér.
Ég kveð þig nú, elsku afi minn, með
söknuði og mörgum afakossum.
Ég þakka öllum sem gáfu okkur
styrk og hlýju í veikindum afa míns.
Þín afastelpa,
Díana Iris.
Elsku Gunnar minn. Mig langar til
að þakka þér fyrir þær stundir sem
við áttum saman, og alla þá hjálp
sem þú veittir mér.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu firðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði’ er frá.
Nú héðan lík skal hefja,
ei hér má lengur tefja
ídauðans dimmum val.
Ur inni harms og hryggða
til helgra ljóssins byggða
far vel í Guðs þíns gleðisal.
(V. Briem.)
Ég sendi dóttur minni Díönu Irisi
fæddri Birgisdóttur, írisi, Guð-
mundi, Díönu írisi og Jóhanni Berg,
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Þín tengdamóðir,
Valdís María Valdimarsdóttir.
Minning þín mun lifa Gunnar
minn. Ég votta fjölskyldu þinni sam-
úð.
Ég þakka allt frá okkar fyrstu kynnum
það yrði margt ef telja skyldi það
I lífsins bók það lifir samt í minnum
er letrað skýrt á eitthvert hennar blað.
Ég fann í þínu heita stóra hjarta
þá helgu tryggð og vináttunnar ljós
er gerir jafnvel dimma daga bjarta,
úr dufti lætur spretta lífsins rós.
(Margrét Jónsdóttir)
Góður Guð geymi þig, kæri bróðir.
Þín systir,
Gerður.
Það er erfitt að trúa því að Gunnar
mágur minn sé allur. Ég tel hann
hafa verið einn besta mann sem jörð-
in hefur alið. En eftir erfið veikindi
óskar enginn þess að Gunnar mágur
þurfi að kveljast lengur. Maður átt-
aði sig sjálfsagt ekki á því hversu
stutt var eftir, því ef Gunnar var
spurður hvernig honum liði var svar-
ið ávallt „ég hef það gott“. Gunnar
var hamingjusamur í sínu einkalífi
með konu sinni Díu, ef spurt var um
Gunnar var alltaf sagt, hefurðu
heyrt í Gunna og Díu eða öfugt, enda
voru þau yfirleitt alltaf saman utan
vinnu sinnar. Einkadóttirin Iris átti
líka hug og hjarta pabba síns svo og
bamabörnin, Díana Iris og Jóhann
Berg, sem voru augasteinar afa, að
meðtöldum tengdasyninum Guð-
mundi Erni. Enda fór það ekki fram-
hjá okkur sem á horfðum hve umvaf-
inn Gunnar var ást og umhyggju í
veikindum sínum. Ég átti því láni að
fagna að dveljast á heimili þeirra
rétt áður en ég fæddi son minn
Birgi, því systir mín ætlaði að vera
viðstödd fæðinguna. Tilhlökkunin
var mikil og gleðin ekki síður eftir að
snáðinn kom í heiminn, þau hugsuðu
vel um okkur og verður aldrei full-
þökkuð sú umhyggja sem okkur var
sýnd. Mér er sérstaklega minnis-
stætt þegar Birgir hló í fyrsta sinn,
það var þegar Gunnar dinglaði inni-
skóm sínum, eftir það var hann
óþreytandi við að dingla inniskónum
fyrir okkur systurnar svo snáðinn
mundi hlæja. Þau hjálpuðu mér ef á
þurfti að halda, bæði við flutninga og
pössun. Gunnar hafði sérstaklega
gaman af að dansa og ef við vorum
að skemmta okkur sluppu fáar kon-
ur, því hann var óþreytandi við dans-
inn og var ekki hægt að leggja slíkt á
eina konu.
Gunnar vai- gæfumaður í sínu
starfi, hann rak eigið fyrirtæki með
sóma og ófáir viðskiptavinir komu
hárfagrir og ánægðm út frá honum.
Kannski hefur verið vöntun á góðum
hárskera á himnum, ef ekki þá skil
ég ekki tilganginn.
Ég og fjölskylda mín kveðjum þig,
kæri Gunnar minn, og biðjum algóð-
an guð að vernda þig.
Elsku Día mín, Iris, Gummi, Dí-
ana íris og Jóhann Berg, megi Guð
blessa ykkur í sorginni og styrkja
ykkur í framtíðinni. Eins og Jesús
segir: Ég er ljós heimsins, sá sem
fylgir mér, mun ekki ganga í myrkr-
inu heldur hafa ljós lífsins.
Jónina Blöndal.
Látin er svili minn og vinur, Gunn-
ar Guðjónsson hárskerameistari, af
illvígum sjúkdómi fyi'ir aldur fram.
Ég kynntist Gunnari fyrir rúmum
30 árum er ég kvæntist Gyðu, mág-
konu hans, en þá höfðu þau Díana
nýhafið búskap í sinni fyrstu íbúð í
Hraunbæ. Okkur varð fljótt vel til
vina enda Gunnar hvers manns hug-
ljúfi. Á þeim tíma bjuggum við úti á
landi og gistum því oft hjá þeim er
við vorum í Reykjavík, fyrst í
Hraunbæ og síðar á Maríubakkan-
um.
Gunnar lærði til rakara og varð
eins og aðrir lærlingar að vinna
aukavinnu með námi og keyrði því
lengi leigubíl hjá Steindóri. Síðan
eftir að hann lauk námi stofnaði
hann ásamt öðrum Rakarastofuna
Klapparstíg og síðar einn Rakara-
stofuna Fígaró sem hann rak til
dauðadags þótt hann hafi ekki getað
unnið þar sjálfur síðustu mánuði.
Gunnar var vinsæll og góður rak-
ari og hlaut fjölda verðlauna í fag-
keppnum rakara. Einnig kenndi
hann fjölda lærlinga iðnina. Eftir að
við fluttum til Reykjavíkur 1974 í ná-
grenni við þau hjón jukust samskipti
okkar mikið og margt í daglega lífinu
varð árvisst eins og t.d. að halda upp
á áramótin sameiginlega til skiptis á
heimilum okkar. Einnig ferðuðumst
við töluvert saman.
Við Gunnar gerðumst báðir stofn-
félagar í Kiwanisklúbbnum Vífli í
Reykjavík árið 1981 og var hann þar
félagi til dauðadags. Gegndi hann
mörgum trúnaðarstörfum fyrir
klúbbinn, var m.a. forseti starfsárið
1987 til 1988.
Gunnar steig mikið gæfuspor er
hann kvæntist eftirlifandi eiginkonu
sinni, Díönu Þórðardóttur. Voru þau
hjón einstaklega samrýmd og máttu
varla af hvort öðru sjá og var aðdá-
unarvert að sjá hve vel hún annaðist
hann eftir að hann veiktist. Þau eign-
uðust eina dóttur, Irisi, sem gift er
Guðmundi Erni Jóhannssyni og eru
börn þeirra Díana Iris og Jóhann
Berg. Hjá þeim dvöldust þau Díana
mikið síðustu vikurnar og vai- það
þeim mikill styrkur. Gunnar hafði
mikið dálæti á dótturbörnum sínum
og ánægjulegt að hann skyldi geta
verið við fermingu Díönu Irisar á
skírdag síðastliðnum.
Með þessum fátæklegu orðum vil
ég minnast vinar míns, Gunnars
Guðjónssonar, og votta fjölskyldu
hans innilegar samúðarkveðjur.
Gissur Jóhannsson.