Morgunblaðið - 04.05.1999, Blaðsíða 65

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 4. MAÍ 1999 65
Hann Gunni í Fígaró, frændi okk-
ar og vinur, er dáinn. Hann lést á
Landspítalanum að morgni 23. apríl
eftir erfið veikindi.
Þegar við systkinin minnumst
Gunnai-s er okkur ofai'lega í huga
þakklæti. Þakklæti fyrir að fá að
vera samferða Gunna á lífsleiðinni.
Þakklæti fyrir handleiðsluna og leið-
sögnina á unglingsárunum, stuðn-
inginn á fullorðinsárum og öll gull-
kornin í skóla lífsins. Við eigum góð-
ar minningar um sunnudagsheim-
sóknir Díu og Gunnars í Ártúnið
þegar íris var lítil skotta, ferðalögin
og útilegurnar þar sem alltaf var
stutt í spaugið.
Gunnar var góður fagmaður og
farsæll í stai-fi. Hann var góður fé-
lagi og naut virðingar og velvildar,
bæði hjá samstarfsfólki og viðskipta-
vinum.
Gunnar varð þeiirar gæfu aðnjót-
andi að eiga sterka fjölskyldu sem
studdi hann, hvatti og veitti honum
ómælda ást og umhyggju. Elsku Dí-
ana, Iris, Díana Iris, Jóhann og Guð-
mundur. Guð gefi ykkur styrk til að
takast á við sorg ykkar.
Nína, Jón Garðar,
Ævar og Sigurður.
Meistarinn minn, hann Gunnar, er
dáinn, ég er síðasti neminn hans og
kom inn í hans nafni. Þegar ég hóf
verklega námið á hárgreiðslustof-
unni Fígaró var Gunnar orðinn veik-
ur maður.
I byrjun gekk okkur ekki of vel að
finna taktinn og stigum svolítið á
tæmar hvort á öðru. Við erum hvort
af sinni kynslóðinni og það tók okkur
tíma að læra að umgangast hvort
annað. Með tímanum fundum við
taktinn og urðum í framhaldi af því
mjög góðir vinir.
Það var alltaf gaman að horfa á
Gunnar klippa því hann sýndi svo
mikla fagmennsku í öllum sínum
vinnubrögðum. Hann reyndi að
stunda vinnu sína eins lengi og kraft-
ar hans leyfðu og þótti t.d. mjög leið-
inlegt að vera ekki meiri þátttakandi
í ösinni sem var núna fyrir jólin, því
hann var svo mikill stemmningsmað-
ur og naut sín vel þegar mikið var að
gera. Þegar við starfsfólkið á Fígaró
ásamt mökum og fjölskyldum okkar
fórum út að skemmta okkur, sem var
eins oft og tilefnin voru til, var alltaf
glatt á hjalla og þá var nú ekki kyn-
slóðabilið sem hindraði okkur í að
skemmta okkur saman. Við þessi
tækifæri kynntist ég fjölskyldu
Gunnars og þykir mér mjög vænt
um hana alla. Fjölskyldan hans er
mjög sterk og samheldin, kom það
vel fram, ásamt allri alúðinni og um-
hyggjuseminni sem þau sýndu hvert
öðru í veikindunum.
Ég hef aldrei umgengist svona
veikt fólk áður þannig að þetta var
mikil reynsla fyrir mig, en sárast
þótti mér að sjá hvað hann þjáðist og
að hann skyldi bíða ósigur að lokum.
En undir það síðasta gerði ég mér
grein fyrir að það yrði honum léttir
að fá að hvíla í guðsfriði.
Gunnar var stoltur maður og bar
sig vel og sýndi mikinn lífsvilja allt
undir það síðasta.
Ég mun alltaf muna Gunnar sem
góðan mann og meistarann sem í
upphafi tók mig í nám í hárgreiðslu
og í hjarta mínu eiga hann og fjöl-
skylda hans stórt pláss.
Díana, íris og fjölskylda, ég bið
góðan Guð að gefa ykkur styrk í
sorginni.
Þín vinkona,
Þorbjörg Svana Gunnarsdóttir.
Okkur setti hljóð er við fréttum
andlát þitt. Upp í huga okkar koma
minningar um allar góðu stundimar
sem við áttum með þér. Þú áttir svo
mikinn þátt í að gera hársnyrtistétt-
ina að því sem hún er í dag.
Við sem skrifum þessar h'nur nut-
um þeirrar gæfu að vera nemar og
síðar sveinar hjá þér. Fígaró-gengið
er enn til og erú flest okkar stofueig-
endur í dag svo gott veganesti feng-
um við hjá þér, Gunni minn. Okkur
langar að kveðja þig með þessum lín-
um.
Kallið er komið
Komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
Er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Día mín, Iris og fjölskylda, Við
sendum ykkur öllum innilegar sam-
úðarkveðjur.
Theódóra, Ólafur, Erla, Björk,
Ása, Elín, Friðbjörg og Baldvin.
í dag kveðjum við kæran félaga,
Gunnar Guðjónsson, hárskera, sem
lagður verður til hinstu hvílu á þess-
um vordegi. Það var fyrir átján árum
að leiðir okkar lágu saman er nokkr-
ir „Breiðhyltingar“ komu saman í
Glæsibæ að frumkvæði félaga í
kiwaniskúbbnum Elliða. Ætlunin var
að stofna nýjan kiwanisklúbb, sem
samanstæði af mönnum úr Breið-
holti, sem þá var tiltölulega ungt
hverfi. Flestir vorum við „ungir
menn á uppleið" eða að verða mið-
aldra, þótt við gerðum okkur ekki
grein fyrir því sjálfir þá. Margir
komum við í fylgd einhvers kunn-
ingja eða venslamanns til að taka
þátt í félagsskap sem við þekktum
lítið. Við höfðum þó fengið kynning-
arbréf þar sem markmið Kiwanis
voru kynnt fyrir okkur og kom þar
fram að félagsskapurinn hygðist
vinna að framfaramálum okkar ört
vaxandi samfélags, Breiðholtsins, og
jafnframt að vinna að máefnum
þeirra sem minna mega sín í samfé-
laginu. Inn í þennan hóp kom Gunn-
ar Guðjónsson, hárskeri, ásamt svila
sínum og vini, Gissuri R. Jóhanns-
syni.
I hóp sem þessum kemur fljótt í
ljós innri maður og vilji til að sam-
lagast og vinna með félögunum. Það
geislaði gleði af Gunnari. Gunnar var
valinn til forystu í starfi klúbbsins á
mörgum sviðum og naut trausts og
virðingar félaga sinna. Hann var
kjörinn forseti á 8. starfsári og hafði
þá gegnt ýmsum trúnaðarstörfum
fyrir klúbbinn og Kiwanishreyfing-
una.
Eftir að Gunnar kenndi sér meins
af þeim sjúkdómi sem leiddi hann til
dauða sótti hann sjaldnar fundi, en
kom þó sl. haust þótt heilsu hans
væri þá farið að hraka verulega.
Enginn varð var við vol eða víl hjá
honum. Þvert á móti átti hann af-
gangs til að miðla öðrum.
Gunnars verður minnst sem góðs
félaga, tillögugóðs samstarfsmanns
og trausts liðsmanns fyrir Kiwanis-
hreyfinguna.
Við, félagar í kiwanisklúbbnum
Vífli, biðjum allar góðar vættir að
vernda og styrkja þig, Díana, dóttur
þína og venslafólk allt. Minning er
sterkur arfur. Gunnar skilur eftir sig
mikinn og góðan arf. Megi minningin
um góðan di-eng verða ykkur styrk-
ur í sorginni.
Félagar í
kiwanisklúbbnum Vífli.
í dag kveðjum við vin okkar Gunn-
ar Guðjónsson.
Kynni okkar Gunnars hófust fyrir
25 árum er við vorum með fjölskyld-
um okkar í sólarlandaferð. Ferð
þessi er alltaf ofarlega í huga okkar
og tölum við um hana sem okkar
bestu ferð.
Gunnar var fæddur og uppalinn í
Reykjavík og vegna starfs síns sem
rakari var hann í mikilli nálægð við
mannlífið í borginni, varla var til sá
Reykvíkingur sem Gunnar vissi ekki
deili á.
Gunnar varð fljótlega meira en
vinur okkar, hann varð vinur allra í
fjölskyldunni, alltaf tilbúinn að rétta
fram hjálparhönd ef og þegar þess
þurfti. Hann var gleðinnar maður og
hrókur alls fagnaðar. Það var eins og
allir í kringum hann smituðust af
þessari ánægju og gleði sem af hon-
um skein hvert sem hann fór, því var
hann sá sem allir vildu hafa nálægan.
Þrátt fyrir allan þennan kraft
gleðinnar naut hann þess að vera í
rólegheitum og skoða mannlífið. I
byijun kunningsskapar okkai- gekk
mér hálf illa að skilja þessa áráttu
hans að sitja yfir kaffibolla og spá í
fólkið. Smátt og smátt lærði ég þetta
af vini mínum og nýt ég þess í dag.
Þú gafst mér mikið sem ekki verð-
ur aftur tekið, vinur. Við ferðuðumst
mikið saman erlendis og áttum okk-
ar uppáhaldsstað, Móseldalinn. Þar
eignuðumst við sameiginlega kunn-
ingja, þeir koma til með að sakna þín
og gleðinnar sem fylgdi þér á þess-
um vinaslóðum okkar. I næstu ferð
minni til Manfreds, vinar okkar, ætl-
um við að hafa auðan stól við hlið
okkar og minnast þín ávallt, vinur.
Þrátt fyrir veikindastríð þitt tókst
okkur að fara tvisvar saman utan og
verða þær ferðir geymdar í minning-
unni um góðan vin er öllum reyndist
vel.
Þú vaktir alltaf vel yfir fólkinu
þínu. Mig langar að þakka þér allt
sem þú hefur gert fyrh- mig þ.m.t. að
finna fyrir mig húsnæðið sem ég rek
fyrirtækið mitt í í dag og svo mætti
lengi telja. Þér tókst að klára þitt
veikindastríð án þess að leggja of
mikið á aðra. Það var þó svolítið sér-
stakt að þú skyldir ákveða að kveðja
á afmælisdaginn minn.
Elsku Día, íris, Gummi og börn,
við þökkum ykkur lánið á Gunnari,
megi góður Guð vera með ykkur á
þessum erfiðu tímum.
Jónas Jónsson og
Ólöf Steingrímsdóttir.
Gunnar Guðjónsson lærði hár-
skeraiðn hjá Hauki Oskarssyni í
Kirkjuhvoli en hann var afkomandi
fyrsta rakara á íslandi, Árna Niku-
lássonar. Gunnar, sem lengst af gekk
undir nafninu Gunnar á Fígaró, hóf
sjálfstæðan stofurekstur fljótlega
eftir að hann kláraði námið. Fyrst í
samvinnu við Kristján Jóhannesson
á Rakarastofunni Klapparstíg og síð-
ar með Sigurpáli Grímssyni.
Hann opnaði síðan Fígaró á Hall-
veigarstíg 1 í lok árs 1976. Hann var
síðan um tíma með tvær stofur og
var önnur þeirra á Laugavegi 51.
Fígaró var svo í nokkur ár á Laugar-
nesvegi en hefur síðastliðin ár verið í
Borgartúni 33.
Gunnar var snfilingur með
greiðu, skæri og hníf. Ég hóf nám
hjá honum 10. apríl 1970 og fyrstu
dagana í náminu stóð ég dolfallinn
og horfði á meistarann vinna. Það
var ekki laust við að manni féllust
hendur og gæfist upp. Nýhættur til
sjós og með tíu þumalputta. Gunnar
var ótrúlega leikinn og góður fag-
maður og það er engin hætta á að
maður komist nema rétt með tærn-
ar þar sem hann hafði hælana. Mað-
ur lærði því fljótt að hann var
meistarinn og ég nemandinn. Gunn-
ar var auk þess mikill keppnismað-
ur og tók strax þátt í Islandsmeist-
arakeppni í hárskurði og var með til
að vinna. Enda vann hann til fjölda
verðlauna. Varð Islandsmeistari og
keppti fyrir íslands hönd í Norður-
landakeppnum.
Gunnar fór snemma að láta félags-
mál sig varða og gekk í Meistarafé-
lag hárskera 1966. Hann tók þátt í
nefndarstörfum á vegum félagsins
og var kjörinn ritari þess 1969. Þeg-
ar ég fletti gömlum fundargerðar-
bókum frá þessum tíma sér maður
að Gunnar hafði fallega og læsilega
skrift, sem ekki er hægt að segja um
alla þá sem þar hafa skrifað. Honum
var því margt fleira til lista lagt en
að klippa.
Gunnar var dagfarsprúðm- maður,
óvenju skapgóður og flíkaði ekki
skoðunum sínum. Þetta gerði það að
verkum að hann átti viðskiptavini úr
öllum stéttum. Forystumenn félaga-
samtaka, embættismenn, atvinnu-
rekendur og launþegar voru fastir
viðskiptavinir hjá honum í áratugi.
Og það var sama hvort um var að
ræða forstjóra eða verkamann,
Gunnar kom jafnt íram við alla og
lagði jafnmikla alúð og natni í vinnu
sína. I hans huga voru allir við-
skiptavinir jafnir.
Gunnar var unglegur og það kom
fyrir að fólk hélt að við værum jafn-
aldrar þegar ég var að vinna hjá hon-
um, Gunnari til mikillar ánægju, en
hann var tíu árum eldri en ég. Því
finnst manni að hann hafi átt alltof
stutta ævi og hans verður sárt saknað.
Gunnar var mikill fjölskyldumaður
og því er missir ástvina hans mikill.
Kæra Díana, Iris og barnaböm, orð
fá ekki bætt þann missi sem þið haf-
ið orðið fyrir en ég vona að minning-
in um góðan dreng verði ykkur
huggun í harmi. Innilegar samúðar-
kveðjur.
Torfi Geirniundsson.
Kæri vinur. Það er sárt að þurfa
að horfa á eftir þér í blóma lífsins.
Þú fórst ekki fyrr en sumarið hafði
verið hringt inn, sem var þér líkt. Þú
varst maður hlýr í viðmóti og blíð-
lyndur. Sumarið og birtan hæfðu þér
vel.
Það er margs að minnast. Haustið
1974 þegar ég hóf nám hjá þér í hár-
skurði, skemmtilegu námsárin, sam-
vistir og skemmtun utan vinnu,
keppnisferðalög og nú síðustu þrjú
árin í samstarfi á Figaró.
Það brá yfír skugga fyrir um teim-
ur árum, þegar þú greindist með
sjúkdóm þann sem hægt og bítandi
vann á þér, elsku vinur, þrátt fyrir
óbilandi trú þína á bata og fáheyrðan
baráttuvilja. Fagið okkar átti hug
þinn allan, og jafnvel þegar þú varst
hættur að klippa og áttir bágt með
að fara á milli, þá mættir þú á stof-
una til að fá í þig „feelinginn“ og
hitta kúnnana. Um leið og ég votta
Díönu, írisi, Gumma og börnunum
mína dýpstu samúð á erfiðri stund,
þakka ég þér samfylgdina í gegnum
árin.
Far þú vel,
Guðjón Þdr.
Elsku íris
Betri pabba var ekki hægt að
hugsa sér. Betri vinnufélaga hef ég
ekki átt. Hann kunni að segja „Ekk-
ert mál, ekkert mál.“ Við Gunnar
áttum margar góðar stundir á Rak-
arastofunni Fígaró, sérstaklega á
föstudögum sem voru okkar uppá-
haldsdagar enda kvaddi Gunnar
þetta líf á fóstudegi og kemur líkleg-
ast til með að fæðast annars staðar
þar sem allir dagar eru föstudagar.
Já, Gunnar er líklegast búinn að
klippa sem svarar hálfa þjóðina
þessi ár sem hann var með skærin
og það sem hann var fimur og
snöggur, ég hafði mjög gaman af því
að fylgjast með svona góðum fag-
manni. Iris mín, þetta er eitt af erf-
iðustu verkefnum lífsins sem hefur
verið lagt fyrir þig og þína, ekki svö
auðleysanlegt en tíminn læknar öll
sár. Þú veist að ég ásamt Óskari
stend við bakið á þér og við reynum
að gera allt til að gera þér lífið létt-
bærara. Guð gefi þér, Gumma,
mömmu þinni, Díönu Irisi og Jó-
hanni Berg allan þann styrk sem þið
þufið á að halda.
Þín vinkona,
María.
Kæri vinur, ég kveð þig með trega
og söknuði.
Höndin sem hingað þig leiddi
himins til aftur ber
Drottinn elskar, Drottinn vaki
daga og nætur yfir þér.
Minningar meir en 40 ára vináttu
streyma um hugann. Fyi-stu kynni af
Gunna voru á „billanum" og upp frá
því tókst með okkur vinátta sem
styrktist enn meir eftir að við kynnt-
umst konum okkar sem voru vinkon-
ur og skólasystur. Margt var brallað
saman og má minnast 10 daga ferða
okkar strákanna í Þórsmörk og
fyrstu utanlandsfarar okkar um ára-
mót 1971 til Kanari með konum okk-
ar en lengi var safnað fyrir þeirri
einstöku ferð og þegar heim var
komið var farið að skipuleggja þá
næstu. I margar aðrar ferðir var far-
ið innan lands og utan og voru það
yndislegar stundir. En nú skilja leið-
ir og þökkum við Gunna samfylgdina
er hann heldur í sína hinstu ferð.
Hann Gunni vinur er farinn eftir
baráttu í rúm 2 ár við illvígan sjúk-
dóm. Díana stóð sem klettur við hlið
hans og umhyggja og ást hennar og
fjölskyldunnar gerði honum það
kleift að geta verið heima í veikind-
um sínum allt til hins síðasta.
Elsku Díana, íris, Guðmundur,
Díana íris, Jóhann Berg, mikil sorg
er að sjá á eftir ástríkum eiginmanni,
fóður, tengdafóður, afa og vini. Guð
styrki ykkur í sorginni.
Ykkar vinir,
Grétar og Þorgerður.
Gunnar Guðjónsson er látinn eftir
langvarandi veikindi. Þótt ég vissi að
hann var haldinn ólæknandi sjúk-
dómi, þá kom þetta sem reiðarslag
yfir mig þegar ég frétti lát hans. Þar
er genginn góður drengur og mikill
mannkostamaður. En dauðinn kem-
ur svo oft á óvart og þar fá óskir
manna engu um þokað.
Leiðir okkar Gunnars lágu saman
eftir að hann kynntist systur minni,
Díönu Þórðardóttur, og myndaðist á
milli okkar góð og sönn vinátta sem
aldrei bar skugga á, og reyndist
hann mér sem hinn besti drengur í
hvívetna. Á ég margar góðar minn-
ingar frá samverustundum okkar.
Hann var heilsteyptur persónuleiki,
hafði ákveðnar skoðanir á mönnum
og málefnum og var sannur vinur
vina sinna. Ég veit að Gunnar
myndi ekki vilja að ég skrifaði ein-
hverja lofgrein um hann og því eiga
þetta aðeins að vera fátækleg
kveðjuorð frá mér og fjölskyldu
minni fyrir þá hjartahlýju sem hann
sýndi okkur alla tíð.
Día mín, íris, Guðmundur, Díana
íris og Jóhann, við ykkur vil ég
segja: Þótt sorgin og missirinn sé
sár þá er örugg vissan um endur-
fundi og hugljúfu minningarnar allar
svo bjartar og elskuríkar. Megi Guð
styrkja ykkur og vera ykkur hin
styrka stoð í raunum ykkar.
Far þú í friði, vinur minn. Hafðu
hjartans þakkir fyrir allt.
Guðmundur Kr. Þórðarson.
Crfisdrykkjur
A
IhKkigahM
GAPt-inn
Sími 555 4477
FRAMLEIÐUM
sf./. Skilti á krossa
5i!!!!P!?.F Síðumúla21-Selmúlamegin
GERÐIN ! ” 533 6040 • Fax: 533 6041
Email: stimplar@isholf.is
H H
Erfisdrykkjur
*
H
H
H
H
H
H
H
H
H
P E R L A N
Sími 562 0200
iiiiiiiiiiiÍ!
LEGSTEINAR
I rúmgóðum sýningarsölum okkar
eigum við ávallt fyrirliggjandi margar
gerðir legsteina og minnisvarða.
Hvergi meira úrval. Yfir 45 ára
Verið velkomin til okkar,
eða fáið myndalista.
il
S.HELGAS0N HF
STEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48, 200 KÓP. SÍMI 557 6677 / FAX 557 8410