Morgunblaðið - 04.05.1999, Blaðsíða 79

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 4. MAÍ 1999 79
FÓLK í FRÉTTUM
GLEÐIN leyndi sér ekki í svip gestanna.
HELGA Jónsdóttir, Jóhanna Hauksdóttir og Þóra Harðar-
dóttir voru kampakátar í danskri stemmningu.
ÞAÐ voru þeir Lárus Ragnarsson, Ragnar Fjalar og
Gunnlaugur Kristinsson líka.
ÁHEYRENDUR dönsuðu og skemmtu sér með dönsku gleðigjöfunum eins og sjá má af myndinni.
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
SHU-bi dua komu, sáu og sigruðu.

IAN MacKaye og Guy Picciotto skiptust á
að syngja og leika á gítara sveitarinnar.
Morgunblaðið/Ásdís
FUGAZI keyrðu dagskrána í gegn án hlés.
ÁHEYRENDUR kunnu vel að meta
keyrslukafla sveitarinnar.
TÓIVLIST
Tónleikar Fugazi í bílageymslu Ríkisútvarpsins.
NAFN bandarísku sveitarínnar Fugazi hef-
ur ekki farið mjög hátt hér á landi, sveitin hef-
ur þó náð nokkurri athygli í sínu heimalandi og
þá einkum í Washington og nærsveitum en
þaðan eru meðlimir hennar. Kristinn Sæ-
mundsson, eigandi Hljómalindar, flutti piltana
til landsins í vikunni og voru tónleikarnir
haldnir í bílageymslu Ríkisútvarpsins.
Ekki hafa svo mjög margir tónleikar verið
haldnir í bílageymslunni en eitthvað hefur þó
verið um það, eftir að Tunglið við Lækjargötu
brann. Salurinn sem slíkur er ágætur, ílangur
og lágur til iofts, en hljómburðurinn afleitur
enda húsnæðið auðvitað ekki upphaflega ætlað
til hljómleikahalds. Undirritaður missti því
miður af Mínus, upphitunarhljómsveit kvölds-
ins og sigurhljómsveit Músíktilrauna í ár, en
heyrði fregnir af því að sveitin hefði verið þétt
þrátt fyrir lélegt hljóð. Fugazi hóf svo leik sinn
um hálfellefu eftir nokkra bið, sveitin byi'jaði á
rólegum nótum, nokkuð þungum þó.
Fugazi leika pönk eða eru a.m.k. skilgi’eindir
svo þrátt fyi’ir að tónlistin eigi fátt skylt með
upprunalegri merkingu þess orðs, gítarparið
Ian MacKaye og Guy Picciotto leiða hljóm-
sveitina og að baki þeim eru Joe Lally bassa-
leikari og tveir trommuleikarar, Brendan
Einsleitt
pönk
Canty og annar sem undirritaður kann ekki
skil á. Frá því tónleikarnir hófust og þar til
þeir enduðu tóku meðlimir sveitarinnar um
þrjú hlé til að spjalla við áhoriendur, þar af fór
eitt þeirra í að hafa uppi á eigendum lykla og
úrs sem fundist höfðu á gólfinu. Þó er ekki svo
að skilja að meðlimir sveitarinnar hafi verið
fúiir, þvert á móti voru þeir vingjarnlegir og al-
þýðlegir enda orðnir hálf sköllóttir, sveitin hef-
ur starfað frá árinu 1987 og meðlimir hennar
hafa verið að fást við tónlist frá því í byrjun ní-
unda áratugarins. Tónlistin var eins og áður
sagði þung, bæði hvað varðar hljóm og innihald
og greinilegt að talsverðar pælingar liggja að
baki tónsmíðunum. Hún byggðist mjög á sam-
spili gítarleikaranna tveggja, einkenndist oft af
katatónísku hjakki á sitthvorum strengnum
sem færðist svo snögglega yfir í keyrslu.
Hljóðfæraleikurinn var hæfilega hrár, tækn-
in tröllreið ekki útvarpshúsinu þetta kvöld, en
án þess þó að verða óþéttur. Reyndar var einn
ókostur á hljóðfæraleiknum, sveitin státar af
tveimur trommuleikurum, hvorugum mjög
góðum, sem gerðu auk þess ekkert til að
spinna við hvor annan, meira að segja tók und-
irritaður ekki eftir því að tveir trommuleikarar
væru að verki fyrr en nokkuð var liðið á tón-
leikana, slíkt ætti ekki að fara fram hjá
nokkrum manni.
Áhorfendur kunnu greinilega betur að meta
keyrslukaflana, það myndaðist fljótlega kjarni
sem hamaðist af miklum móð fyrir framan
sviðið og þegar hitnaði hvað mest í kolunum
hlupu áhorfendur upp á svið og köstuðu sér
fram af út í þvöguna, enda voru þetta pönktón-
leikar. Stemmningin var semsagt góð á flestum
en hugsanlega var það frekar áheyrendum að
þakka en hljómsveitinni því hún gerði lítið til
að magna upp stemmninguna fyrr en í bláend-
ann.
Engin hlé voru tekin milli laga heldur byrj-
aði lag helst á enda lagsins á undan, þetta væri
svo sem allt gott og blessað nema hvað lögin
voru keimlík, bæði hvað varðaði hraða og upp-
byggingu, ekki hjálpaði hljómurinn, nema við
að gera tónlistina að algerri súpu á köflum,
einkum aftarlega í salnum. Fyrir vikið varð
upplifunin líkari afar löngu lagi en heilsteypt-
um tónleikum og leið tíminn hægt.
Tónleikar Fugazi voru aðeins upphafið á
veglegri lágmenningarhátíð sem Kristinn
stendur að og er margt tónlistargóðgætið á leið
hingað til lands, líta má því á tónleikana sem
ágætis upphitun íyrir blómlegt tónleikavor, en
varla meira en það.
Gísli Árnason
Dönsk gleði-
sveifla með
Shu-bi dua
DANSKA gleðisveitin Shu-bi dua
hélt uppi góðri stemmningu á tón-
leikum sfnum í Broadway á Hótel
íslandi á fóstudagskvöldið. Fjöl-
mennt var á tónleikunum og eins
og sjá má af meðfylgjandi myndum
var stemmningin frábær og brosið
ekki langt undan hjá gestunum,
enda sveitin þekkt fyrir léttleikandi
kfmnigáfu í tónlist sinni.
Eftir tónleikana voru gestir
áfjáðir í að heyra meira enda allir
komnir í léttleikandi danskan gír.
Höfðu einhverjir gestir á orði að
þegar diskótekið var sett á í
klukkutfma áður en hljómsveitin
Stjórnin steig á stokk og spilaði
fyrir dansi hefði stemmningin dott-
ið niður og betra hefði verið að fá
danska gleðislagara í diskótekinu
en þetta vanabundna enskuskotna
popp sem algengara er. En gestir
fóru glaðir heim eftir tónleikana og
greinilegt að danska sveitin var
metin að verðleikum hjá gestum
Broadway á föstudagskvöldið.
SMASKOR
í bláu húsi við Fákafen, s. 568 3919.

Vinsældum Alfa 156 á íslandi og í Evrópu má fyrst og fremst
þakka glæsilegri hönnun og frábærum aksturseiginleikum.
itu þér þennan gullmola frá Alfa Romeo.
Cl».____________________________
Verð: 1.6T.S. 120hestöfl. Kr. 1.790.000
Istraktor
in