Morgunblaðið - 04.05.1999, Síða 66

66 ÞRIÐJUDAGUR 4. MAÍ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+
Elskuleg móðir okkar,
ÓLÖF SIGURBJÖRG JÓHANNESDÓTTIR
frá Kvígindisfirði,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur föstudaginn
30. apríl.
Einar Guðmundsson,
Sæmundur Guðmundsson,
Guðmundur Guðmundsson,
Jóhannes Guðmundsson,
Ingimar Guðmundsson,
Sæunn Guðmundsdóttir,
Guðbjörg Guðmundsdóttir,
Gunnar Guðmundsson,
og fjölskyldur.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
GESTUR OTTÓ JÓNSSON,
Ljósheimum 22,
lést á heimili sínu aðfaranótt sunnudagsins
2. maí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Jónína Sigurðardóttir,
Þröstur Gestsson,
Svala Gestsdóttir,
Hreiðar Örn Gestsson,
Halldór Gestsson,
Elísabet Gestsdóttir,
Jón Gestsson,
Guðbjörg Jónsdóttir,
Bragi Gunnarsson,
Fríða Ólöf Ólafsdóttir,
Halla Halldórsdóttir,
Birgir Kristjánsson,
Ásta Pálmadóttir,
Sæunn Sigríður Gestsdóttir, Baldur Vagnsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Kveðjuathöfn um elskulega móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
SABÍNU SIGURÐARDÓTTUR
frá Patreksfirði,
sem lést á Sjúkrahúsi Akraness fimmtudaginn
29. apríl, verður í Akraneskirkju fimmtudaginn
6. maí kl. 14.00.
Jarðsett verður frá Patreksfjarðarkirkju laugar-
daginn 8. maí kl. 14.00.
Unnar Mikaelsson,
Sævar Mikaelsson, Sigríður Guðjónsdóttir,
Guðrún Mikaelsdóttir, Ólafur Jónasson,
Sigriður Mikaelsdóttir, Halldór Benjamínsson,
Björk Mikaelsdóttir, Óskar Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Eiginmaður minn, fósturfaðir, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
JÓHANN ÞÓRIR JÓNSSON
fyrrv. ritstjóri
tímaritsins Skákar,
lést á Grensásdeild Sjúkrahúss Reykjavíkur
sunnudaginn 2. maí.
Sigríður Vilhjálmsdóttir,
Kristín María Kjartansdóttir, Ingólfur Hauksson,
Hannes Jóhannsson, Beth Marie Moore,
Steinar Jóhannsson
og barnabörn.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
RÓSA JÓNA KRISTMUNDSDÓTTIR,
Álfheimum 68,
Reykjavík,
lést aðfaranótt laugardagsins 1. maí.
Jón Guðmundsson,
Guðmundur Jónsson, Bryndís Jónsdóttir,
Elín Jónsdóttir, Páll Kjartansson,
Áslaug Jónsdóttir,
Hildur, Kjartan og Signý.
MAGNÚS SIGURGEIR
HELGASON
+ Magnús Sigur-
geir Helgason
fæddist hinn 27.
desember 1918.
Hann lést á Land-
spítalanum hinn 25.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Helgi Daníelsson,
bóndi í Fróðhúsum í
Borgarhreppi,
Mýrasýslu og kona
hans Guðbjörg Guð-
fríður Gestsdóttir.
Magnús var
næstyngstur sex
systkina en þau
voru Þóra, Gestur, Guðmundur
og Vilhelmína sem öll eru látin.
Yngstur er Gunnar sem lifir
systkini sín. Tvær hálfsystur átti
Magnús en þær voru Guðríður
sem er látin og Kristín sem lifir
í hárri elli. Hinn 7. febrúar 1959
kvæntist Magnús Helgu Jó-
hönnu Kristjánsdóttur, f. 23.
apríl 1929, ættaðri
frá Raufarhöfn.
Börn Magnúsar og
Helgu eru 1) Krist-
jana, f. 20. septem-
ber 1948, gift Agli
Jónssyni og eiga
þau tvö börn. 2)
Erla, f. 29. janúar
1950 og á hún þrjú
börn og eitt barna-
barn. 3) Helgi Mar-
inó, f. 7. ágúst 1952,
kvæntur Ingunni G.
Björnsdóttur og
eiga þau eitt barn.
4) Hafdís, f. 2. júlí
1958, gift Hjörleifi L. Hilmars-
syni og eiga þau þijú böm. 5)
Jóna Björg, f. 7. júlí 1965. 6)
Smári, f. 24. júní 1972, sambýlis-
kona Regína Hjaltadóttir og
eiga þau eitt barn.
Útför Magnúsar fer fram frá
Langhoitskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 10.30.
Á kveðjustund vil ég trana mér
fram og setjast örstutta stund í sæti
sagnamannsins, sætið hans pabba,
þótt ég viti að það verður aldrei fyllt.
Pabbi var mikill brunnur sagna
af íslenskri þjóð og landinu sem
hann unni svo heitt. Uppeldi okkar
systkinana dró svo sannarlega dám
af foðurlandsást hans en við vorum
alin upp við það að bera virðingu
fyrir umhverfinu og öllu því sem í
því hrærðist. Ævintýralegar ferðir
um landið voru margar á Gamla
Grána, „Chevrolettinum" 31 model.
Ein slík ferð var farin norður Kjöl
fyrir hart nær 40 árum en með í för
ásamt mér og pabba var Erlendur
heitinn á Helgastöðum í Biskups-
tungum. Áfangastaðir voru Hvera-
vellir og hin töfrandi Seyðisá sem
gaf litlum dreng fyrirheit um mikl-
ar glímur við nýrunna sjóbleikjuna.
Fyrir drenginn var sem huliðs-
heimar opnuðust; töfrar landsins,
sagnir af útilegumönnum og ferða-
löngum fyiri tíma og nú var um að
gera að sperra eyrun og spyrja á
réttum stöðum til þess að trufla
ekki frásögnina. í morgunveiðinni
hélaði í lykkjum veiðistanganna en
auðvitað láta sannir veiðimenn ekki
slíka smámuni á sig fá. Veiðar voru
stundaðar af hæfilegu kappi en
Útfararstofa fslands sér um:
Útfararstjóri tekur að sér umsjón útfarar
i samráði við prest og aðstandendur.
- Flytja hinn látna af dánarstað i líkhús.
- Aðstoða við val á kistu og líkklæðum.
- Undirbúa lik hins látna í kistu og
snyrta ef með þarf,
Útfararstofa íslands útvegar:
- Prest.
- Dánarvottorð.
- Stað og stund fyrir kistulagningu
og útför.
- Legstaö i kirkjugarði.
- Organista, sönghópa, einsöngvara,
einieikara og/eða annað listafólk.
- Kistuskreytingu og fána.
- Blóm og kransa.
- Sálmaskrá og aöstoðar víð val á
sálmum.
- Líkbrennsluheimild.
- Duftker ef likbrennsla á sér stað.
- Sal fyrir erfidrykkju.
- Kross og skilti á leiði.
- Legstein.
- Flutning á kistu út á land eða utan af
landi.
- Flutning á kistu til landslns og frá
landinu.
Sverrir Elnarsson, Sverrir Olsen,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa (slands - Suðurhlíð 35
- 105 Reykjavfk. Sími 581 3300 -
allan sólarhringinn.
gaumur gefinn að kyrrðinni upp á
reginfjöllum og umhverfinu sem
orð fá ekki lýst. Að lokinni tveggja
daga ferð komu stoltir veiðimenn
heim að Helgastöðum en amma
Jóna undirstrikaði upphefðina með
sínu blíða brosi og hrósyrðum. Tað-
reykt bleikjan bragðaðist sem
aldrei fyrr. - Svona var að vera
með pabba. Mesta yndi í lífi pabba
voru náttúruskoðun og veiðár. Á
æskustöðvunum í Borgarfirðinum
voru ærin tækifæri til laxveiða í
nokkrum þekktum laxveiðiám. Oft
fékk pabbi það hlutverk að veiða til
heimilisins á Fróðhúsum og var
honum í sjálfsvald sett að velja
veiðarfærið. Oftast varð stöngin
fyrir valinu þótt þau verkfæri sem
hann átti eða hafði að láni þættu
ekki til stórræðanna í dag. Pabbi
sagði mér oft söguna af því þegar
Guðbjörg amma bað hann að fara
upp í Gljúfurá til þess að ná fisk í
soðið því gesti hefði borið að garði.
Fjórtán ára gutti með veiðidellu
telur slík viðvik ekki eftir sér. Eitt-
hvað gleymdi hann sér við veiðarn-
ar því fyiT en varði voru fimm
spegilblankir laxar komnir á land.
Þegar staðið var upp frá veiðum og
halda átti heim með fenginn, sá
hann í hvaða ógöngur hann var
komin því hvernig átti hann, poka-
laus, að burðast með fenginn heim,
yfir mýrar og holt, án þess að sæi á
glænýjum fötunum? Mamma yrði
nú ekki par hrifin af því.
Sögur og minningar eins og þess-
ar streyma fram og er það von mín
og trú að ylur minninganna vermi
okkur sem lengst. Guð veri með
þér, elsku pabbi minn.
Helgi M. Magnússon.
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast tengdaföður míns,
Magnúsar Helgasonar, og þakka
honum allar okkar samverustundir,
en ég átti því láni að fagna fyrir
rúmum þrjátíu árum að tengjast
honum og fjölskyldu hans.
Magnús lærði á sínum yngri ár-
um vélvirkjun og starfaði lengst af
sinnar starfsævi í Vélsmiðjunni
Hamri og síðar í Stálsmiðjunni eftir
að þau fyrirtæki sameinuðust.
Magnús var ekki manna málglað-
astur en hann hafði mikla og lifandi
frásagnargáfu og þá sérstaklega ef
talið barst að stangveiði, þar hafði
hann frá mörgu að segja og vílaði þá
ekki fyrir sér að segja veiðisögur og
jafnvel þær sömu oftar en einu sinni.
En veiðiskapur var meðal helstu
áhugamála hans og dugði þá ekkert
annað til en að kasta flugum sem
hann auðvitað hafði hnýtt sjálfiu'.
Magnús ólst upp við bakka
Gljúfurár í Borgarfirði og þar steig
hann sín fyrstu spor sem veiðimað-
ur. Minntist hann ætíð sveitar sinn-
ar með hlýhug og taldi hana með
þeim fegurstu á landinu.
Annað áhugamál Magnúsar var
bóklestur og var hann vel lesinn og
fróður um hina ólíklegustu hluti, þó
var nóbelsskáldið, Halldór Kiljan
Laxness, hans skáld ef svo má að
orði komast. Einkum hafði hann sér-
stakt dálæti á bók hans Sjálfstæðu
fólki og má geta þess að sú bók var á
náttborði hans þegar yfir lauk.
Magnús var sérstaklega laghent-
ur og gerði við nánast hvað sem var
og ef hann vantaði verkfæri þá bara
bjó hann þau til sjálfur. Það var
mjög eftirtektarvert að fylgjast með
honum hvort sem hann hnýtti flugur
eða að hverju öðru sem hann gekk. I
frítímum sínum hóf Magnús að
smíða lýsis- eða grútarlampa sem
íyrr á tímum voru notaðir til að lýsa
upp hýbýli manna, einkum til sveita.
Sótti Magnús fyrirmynd sína til
Þjóðminjasafns íslands, þar sem
hann fékk leyfi til að mæla og teikna
upp lampa sem þar var til varð-
veislu. Állt vai'ð að vera svo ná-
kvæmt. Frést hefur að þessi gamli
íslenski nytjahlutur sem lampinn
var sé nú orðinn stofuprýði manna
víðsvegar um heiminn.
Tengdafaðir minn var af þeirri
kynslóð sem upplifði gríðariegar
þjóðfélagsbreytingar og í nægju-
semi sinni skildi hann oft ekki þetta
kapphlaup um hin veraldlegu gæði.
Hans ríkidæmi var heimilið og fjöl-
skyldan og aldrei leið honum betur
en þegar allt fólkið hans var saman
komið í Gnoðarvogi, kræsingar á
borðum, að ég tali nú ekki um hangi-
kjötið, þá var allt fullkomið.
Magnús var alla tíð í mjög góðu
líkamlegu foiTni, léttur á fæti og
fimur. En fyrir tæplega tveimur ár-
um greindist hann með krabbamein
sem að lokum lagði hann að velli.
Undir það síðasta lá hann rúmfast-
ur á Landspítlanum, deild 13D, á
milli þess sem hann dvaldi heima og
naut þá umönnunar Heimahlynn-
ingar Krabbameinsfélags Islands.
Vil ég því hér nota tækifærið og
þakka fyrir hönd fjöiskyldunnar,
starfsfólki fyrrgreindra stofnana,
frábær störf.
Elsku Helga, hjá þér er hugur
okkar allra og biðjum við góðan Guð
að styrkja þig og styðja.
Kæri Magnús, ég þakka þér sam-
fylgdina. Hvíl þú í friði.
Egilf Jónsson.
Blómastofa
Friðfinns
Suðurlandsbraut 10,
108 Reykjavík, sími 553 1099.
Opið öll kvöld
til kl. 22 - einnig um helgar.
Skreytingar fyrir öll tilefni.
Gjafavörur.