Morgunblaðið - 29.05.1999, Síða 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 29. MAÍ 1999 53
þinn mann í fótboltanum og víst
varst þú pínulítið montinn þegar
Matti Villa nafni þinn skoraði mark.
Elsku afi, lífið verður litlausara
án þín en við trúum því að þú haldir
áfram að líta til með okkur og við
pössum Gunnu ömmu vel fyrir þig.
Takk fyrir allt, elsku afi. Sofðu
rótt.
Nú legg ég augun aftur,
ó Guð, þinn náðar kraftur
minverivömínótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Þín sonarbörn,
Hrönn, Hákon Atli og
Matthías Vilhjálmsbörn.
Elsku afi. Nú er tómlegt að koma
á Isafjörð, enginn afi sem fagnar
okkur á flugvellinum, eða bíður
brosandi í útidyrunum. Allt þetta ár
höfum við beðið Guð um að láta þér
batna og hjálpa þér í veikindum þín-
um, en nú hefur hann tekið þig til
sín, og fyrst hann þurfti þig, þá hef-
ur hann vantað góðan og traustan
mann í vinnu hjá sér.
Manstu, afi, þegar við Unnur fór-
um síðasta sumar með þér í vöru-
bflnum til Flateyrar og á Suðureyri,
það var skemmtileg ferð. Við vorum
eins og prinsessur. Svo fórum við
aftur í vörubflinn og drógum gard-
ínuna fyrir. Þá var eins og við vær-
um farþegar í fínum vagni.
Þið amma voruð alltaf hjá okkur
ef þú þurftir til læknis í Reykjavík.
Þá fengum við að njóta þess, því þú
lékst við okkur og kenndir okkur
margt, þar á meðal leiki og þulur.
Hver man ekki eftir því þegar þú
sast og raulaðir Fagur fiskur í sjó,
og alltaf var þér jafn skemmt þégar
kom að „fetta, bretta, nú skal ...“
og við vorum ekki nógu snöggar.
Elsku afi, hafðu ástarþakkir fyrir
allt, við munum ávallt minnast þín
með hlýju og við hjálpum litlu systur
þegar þar að kemur að minnast þín
og segjum henni hvað hún átti góðan
afa. Við biðjum góðan guð að styrkja
og styðja elsku ömmu, bömin þín og
okkur öll í okkar mikla missi.
Eg fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll bömin þín svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Þínar dótturdætur
Sæunn Ósk, Unnur Sif og
Magnea Rún Erlendsdætur.

Elsku afi minn.
Hinn 18. maí barst mér sú fregn
að þú hefðir yfirgefið þennan heim.
Mér finnst ég ekki tilbúin að kveðja
þig. Ég vil hafa þig alltaf hjá mér,
afi. En nú geymi ég þig í hjarta
mínu.
Manstu afi, þegar þið amma flutt-
uð upp á Urðarveg. Mér fannst
þetta svo stórt hús. Þetta var eins
og höll. Þangað var ailtaf gaman að
koma. Þú hafðir svo gaman af því að
spila við okkur og kenna okkur
kapla. Þú gafst þér alltaf tíma fyrir
okkur, afi minn.
Svo þegar ég eignaðist mitt
fyrsta bam, Stein Inga, komstu í
heimsókn til mín, þó að það væri
ekki heimsóknartími. Þú stalst bara
inn. Og svo þegar ég eignaðist mitt
annað barn, Ingibjörgu Erlu, kom-
uð þið amma á Sauðárkrók til að
vera viðstödd skírnina.
Þið stoppuðuð yfirleitt stutt, en
þessir tímar eru mér dýrmætir í dag.
Hverja stund, hvern stað, sem
átti ég með þér, geymi ég á góðum
stað. Elsku afi, ég sakna þín sárt og
mun alltaf elska þig. Ég vona að
Guð styrki ömmu og okkur öll í
þessari miklu sorg.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Guð geymi þig, elsku afi minn.
Ég elska þig.
Astar- og saknaðarkveðjur.
Guðrún Margrét Jökulsdóttir.
+ Guðrún Guðríð-
ur Stefánsdóttir
fæddist á Setbergi í
Nesjum 12. ágúst
1905. Hún lést á
hjúkrunardeild
Skjólgarðs föstu-
daginn 21. maí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Helga
Þorvarðardóttir og
Stefán Jónsson. Hún
var yngst þriggja
systkina, en systkini
hennar voru Þor-
varður, f. 1894, og
Signý, f. 1897, þau
eru bæði látin. Guðrún var með
móður sinni á ýmsum stöðum á
Mýrum og í Suðursveit, _ en
lengst af á Smyrlabjörgum. Árið
1938 fór Guðrún að Setbergi og
hélt þar heimili með Ara Ama-
syni til ársins 1992 er hún flutt-
ist á dvalarheimili Skjólgarðs.
Guðrún eignaðist eina dóttur,
Jóhönnu Þorvarðardóttur, f. 7.
febrúar 1935. Jóhanna giftist
Helga Árnasyni, f. 5. júní 1924,
eignuðust þau fímm börn: 1) Ár-
Elsku amma mín.
Mig langar að minnast þín í örfá-
um orðum.
Það var mér og okkur systkinun-
um mikil gæfa að njóta návistar við
þig í uppvextinum og reyndar allar
götur síðan. Þú varst allt í senn fé-
lagi okkar, uppfræðari og jafningi
þegar því var að skipta. Allt þetta
fórst þér forkunnar vel úr hendi og
eiguni við systkinin þér mikið að
þakka. Við minnumst sérstaklega
samverustundanna við spilamennsku
og spjall með ykkur Ara frænda og
öðru heimilisfólki á Setbergi. Þær
samverustundir báru af margri
annarri skemmtun.
Þá kom allt heimilisfólkið saman og
gaf hver af sér og þú, amma mín, lést
ekki þitt eftir liggja frekar en fyrri
ný, f. 17. febrúar
1957, dóttir hennar
Árný Björk, f. 5.
desember 1982. 2)
Stefán Helgi, f. 25.
janúar 1959, maki
Sigríður Kristins-
dóttir, f. 17. október
1962. Börn þeirra:
Jóhann Helgi, f. 1.
september 1989, og
Guðrún Kristín, f. 9.
nóvember 1996. 3)
Ólöf Guðrún, f. 29.
maí 1960, maki
Friðrik Snorrason,
f. 13. september
1956, dætur þeirra Elín, f. 8.
janúar 1988, og Hanna María, f.
5. mars 1995, fyrir átti Ólöf
dótturina Rakel Ýri, f. 23. maí
1978. 4) Rúnar, f. 9. september
1963, d. 22. mars 1964. 5) Þor-
varður Guðjón, f. 5. nóvember
1965, ókvæntur og barnlaus.
Guðrún verður jarðsungin
frá Hafnarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30. Jarð-
sett verður í kirkjugarðinum
við Laxá.
daginn. Glaðværð þín og glettni, sem
þú áttir svo mikið af og þú miðlaðir
okkur óspart, mun ávallt ylja okkur
um hjartarætumar. Fyrir hnyttin
orðatiltæki þín og skemmtileg tilsvör
minnast þín vafalítið flestir sem áttu
þvi láni að fagna að kynnast þér. Þér
var lagið að vekja kátínu og hlátur
hvar sem nærveru þinnar naut, án
þess að þú þyrftir sýnilega að hafa
mikið fyrir því. Það var þér eðlislægt.
Þú gast alltaf fundið jákvæðu hliðam-
ar á öllum málum. Einu gilti hvort
rigndi ofan í þurrt heyið í túninu
heima eða alvarlegri vandi blasti við.
Þú eygðir von í öllum málum.
Æðmleysi þínu var viðbmgðið
frammi fyrir viðfangsefnum sem við
var að glíma á hverjum tíma og fékk
okkur til þess að mæta þeim með öðr-
um og jákvæðari hætti. Hvemig við
sáum þig leysa verkefni hversdagsins
hefur orðið okkur dýrmætur lærdóm-
ur í lífi okkar. Samfylgdin með þér gaf
mér það besta veganesti sem mér hef-
ur hlotnast á lífsleiðinni, þú kenndir
mér að líta alltaf fram á veginn. Þrátt
fyrir alla þína glaðværð og glettni átt-
ir þú auðvelt með að halda uppi aga og
reglu ef því var að skipta. Við systkin-
in minnumst þess, að settir þú ein-
hveijar reglur, þá vom þær virtar. Þú
varst iðjusöm kona og íást ekki á liði
þínu. Þú varst trú heimilinu að Set-
bergi og gafst því allt sem þú áttir. Á
milli okkar ríkti ávallt mikill kærleik-
ur og vinarþel. Það var gott að eiga
þig að í stóm sem smáu. Sá kærleikur
sem ríkti okkar í milli mun veita mér
hlýju sem vara mun um ókomna daga.
Minning þín lifir, elsku amma mín.
Án kærleiks sólin sjálf er köld
og sérhver blómgrund fól,
og himinn hkt og leikhústjöld,
og líflð eintóm kvöl.
Eitt kærleiksorð, það sóibros sætt
um svartan skýjadag,
ó, hvað það getur bh'ðkað, bætt
og betrað andans hag.
(Steingr. Thorsteinsson.)
Árný Helgadóttir.
Lokið er langri vegferð. Hinn 21.
maí lést á Hjúkmnarheimili aldr-
aðra, Skjólgarði á Homafirði, móður-
amma okkar, Guðrún Stefánsdóttir
frá Setbergi, á 94. aldursári. Við þau
tímamót reikar hugurinn til liðinna
ára þegar við systkinin vomm að al-
ast upp á bernskuheimili okkar að
Setbergi í Nesjahreppi. í einu og
sama húsinu vom í raun þrjú heimili.
Á efri hæðinni bjuggu foreldrar okk-
ar ásamt ömmubróður okkar. Á neðri
hæðinni bjuggu amma og Ari, og afa-
systir okkar, frænka eins og við köll-
uðum hana alltaf, hélt þar einnig
heimili meðan henni entist aldur og
heilsa til. Þetta var allt svo sjálfsagt,
óumbreytanlegt og ömggt, ein heild.
Alltaf einhver nærri hvort heldur var
í leik eða starfi. Stundum var farið
niður og fenginn aukabiti hjá ömmu
eða frænku, eða skriðið upp í rúm og
lesið fyrir okkur, eða þá tekið í spil,
sungið eða okkur sagt frá atburðum
löngu liðinna tíma. Þannig liðu árin
ims við systkinin flugum úr hreiðrinu
hvert í sína áttina.
Það er einhvem veginn mjög erfitt
að hugsa sér lífið án hennar ömmu.
Eftir stendur skarð sem seint verðui^
fyllt. Hún sem hafði svo makalaust
jákvæð og góð áhrif á allt og alla sem
í návist hennar voru. Hvort heldur
var beint eða óbeint. Það eitt nægði
að um hana væri rætt, hvað þá held-
ur ef hún var nærstödd, andrúmsloft-
ið varð léttara og betra. Um hana
léku ávallt ferskir vindar og ævinlega
fór maður glaðari í bragði af hennar
fundi. Hún var að eðlisfari lífsglöð og
skemmtileg manneskja. Ævinlega sló
hún á strengi gleðinnar með hnyttn-
um tilsvömm sínum og oftar en ekki í
formi vísubúts eða orðatiltækja.
Lífið fór þó ekki alltaf um hana
mjúkum höndum. Hún var af bláfá-
tæku vinnufólki komin. Frá átta ára
aldri var henni komið fyrir hjá vanda-
lausum og varð að standa á eigin fót-
um eftir það. Gekk í öll verk utan-
sem innandyra af dugnaði og ósér-
hlífni. Ávallt tilbúin að rétta öðmm
hjálparhönd, væri hún þess megnug.
Áldrei kvartaði hún yfir hlutskipti
sínu. Tók hverju sem að höndum bar
af æðraleysi og stillingu og reyndi að
gera gott úr öllu. „Hver gefur af því
sem hann er ríkastur af.“ Þetta var
eitt af orðatiltækjum hennar. Af ver-
aldlegum auði var hún ávallt fátæk,
en veitti þess í stað öllum sem í ná-
lægð hennar vora ríkulega af glað-
værð sinni og mannkostum. Við sem <
eftir stöndum munum ævinlega minn-
ast hennar sem sannkallaðs gleði-
gjafa. Farsælum lífsferli er lokið. Eft-
ir standa minningamar, svo ótal
margar og góðar, sem ekki er ráðrúm
til að tíunda hér. Við viljum að lokum
þakka þér, elsku amma okkar, fyrir
allt og allt sem þú gafst okkur af því
mikla og góða veganesti sem Guð gaf
þér. Að lokum biðjum við algóðan
Guð að geyma þig um alla eilífð.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Stefán Helgi, Ólöf Guðrún
og Þorvarður Guðjón.
GUÐRÚN GUÐRÍÐUR
STEFÁNSDÓTTIR
BALDUR
HEIÐDAL
+ Baldur Heiðdal,
Sæmundargötu 3,
Sauðárkróki, fæddist
á Siglufirði 20. maí
1943. Hann lést á
heimili sínu aðfara-
nótt 24. maí síðastlið-
inn. Foreldrar: Sig-
rún Eiðsdóttir, f. 23.
mars 1919, og Heið-
dal Jónsson, f. 28.
mars 1916, d. 14. nóv-
ember 1981. Systkini
Baldurs: 1) Guðlaug
Erla, f. 12.4. 1938.
Maki Roy Franco, f.
27.12. 1934. Þau eiga
þau þijú böm. 2) Drengur, f. 4.3.
1942, d. 1943. 3) Jóna Björg, f.
3.12.1948. Maki Baldvin Kristjáns-
son, f. 22.4. 1944. Þau eiga þau
þijú böm. 4) Stefama Björk, f.
27.11. 1949. Maki Jón B. Vil-
hjálmsson, f. 18.3. 1946. Þau eiga
þau þijú böm. Baldur átti eina
hálfsystur og vom þau samfeðra:
5) Hugrún Osk, f. 21.3. 1964, maki
Bjöm Reinarð Arason, f. 31.1.
1962. Þau eiga fjögur
böm.
19. mai 1968
kvæntist Baldur Unni
Gunnarsdóttur, f.
23.9. 1947, í Reykja-
vík og eignuðust þau
þijú börn: 1) Eiður, f.
29.1. 1969, giftur
Þórey Gunnarsdótt-
ur. Þeirra dóttir er
Sandra Sif, f. 23.6.
1996. 2) Sigrún, f.
15.1. 1972, í sambúð
með Óla Viðari
Andréssyni, f. 27.5.
1972. Þeirra dóttir er
Valdís Ósk, f. 22.2. 1998. 3) Júlí-
ana, f. 23.6. 1974, í sambúð með
Ólafi Kr. Jónssyni, f. 5.1.1972.
Baldur lærði framreiðslu f
Reykjavík og starfaði í mörg ár
við iðn sína í Reykjavík og víðar.
Hin sfðari ár rak hann bflasölu á
Sauðárkróki.
Útför Baldurs fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Hann afi Baldur er dáinn og far-
inn til Guðs á himnum, þá getur
hann passað kisuna sem hann og
amma áttu, hana Hosu. Það var gott
að vera hjá afa Baldri, hann var
alltaf svo góður við mig, hlýr og þol-
inmóður. Mér fannst voða notaíegt
að skríða upp í fangið á honum,
spjalla pínu stund og jafnvel að fá
mér smá blund við öxlina hans. Það
var ósköp notalegt að kúra hjá hon-
um nóttina áður en hann dó, hann
var alltaf svo heitur. Elsku afi minn,
við amma Unnur eigum eftir að
sakna þín, Guð geymi þig.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir Íiðna tíð.
Þín
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem.)
Sandra Sif Eiðsdóttir.
Þegar Júlla vinkona mín bar mér
þau tíðindi að pabbi hennar væri lát-
inn gat ég ekki tára bundist. Baldur
Heiðdal, þessi viðkunnanlegi, lífs-
glaði og síkáti maður kvaddur á
brott allt, allt of fljótt. Mér finnst
eins og það hafi verið í gær sem við
Júlla sátum úti í bflskúr, hámuðum í
okkur banana og lékum við Hosu,
augastein fjölskyldunnar, sem þá var
aðeins kettlingur. Þá rak Baldur
Hressó, úti á höfn, og keyrði um á
bflnum Mikka, hver annar myndi
kalla bílinn sinn Mikka! Þetta voru
skemmtilegir tímar.
En tímar Hressó og Mikka liðu og
annað tók við. Festi Baldur sig fljótt
í sessi sem einn skemmtilegasti og
vinsælasti bflasali landsins. Hann
var heiðarlegur í viðskiptum og sá til
þess að rétt yrði gengið frá kaupum
og samningum og naut ég þar góðs
af þegar hann aðstoðaði mig við
kaupin á Mözdunni minni fyrir
nokkmm ámm. Ég varð þó stoltust
af því hrósi sem hann gaf mér fyrir
að vera góður bflstjóri þegar hann
fékk far með okkur Júllu suður í tví-
sýnu veðri fyrir nokkmm árum.
Það er aðdáunarvert hve samrýnd
Unnur og Baldur voru, þau vom
sannarlega hjón hjónanna. Augljóst
er einnig að böm þeirra hafa notið
góðs af og fengið það besta frá þeim
báðum. Þetta sá ég skýrt, þegar við
Júlla leigðum saman á Reynimeln-
um, á því hvað Júlla var mikil
pabbastelpa. Þau vom hvort tveggja
í senn, náin feðgin og góðir félagar.
Á þessu má sjá af hve mikilli ástúð
Unnur og Baldur hafa alið böm sín
upp.
Það er því margs að sakna og ekki
verður fyllt í það mikla tóm sem
myndast hefur nú þegar þú, Baldur,
hefur kvatt þetta líf. Blessuð sé
minning þín.
Elsku Unnur, Eiður, Þórey,
Sandra Sif, Sigrún, Óli, Valdís Ósk,
Júlla og Óli, mínar bestu samúðar-
kveðjur. Guð veri með ykkur.
Björk Hlöðvers.
Heilt yfir vita menn ekki sín enda-
dægur en þó mætti ætla að sumir
væra næmari á þau en aðrir. Baldur!
Mín kveðjuorð verða ekki mörg. Er
þú ræddir við mig í símann á laugar-
daginn fyrir viku, rólegur og yfirveg-
aður sem jafnan, þá sló það mig
strax er þú baðst mig að skila kveðju
til konu minnar og barna, til vina
þinna og kunningja og þeirra er
reyndust þér vel. Þessari kveðju er
hér með komið á framfæri. Sjálfur
þakka ég þér góð og vinsamleg
kynni.
Eiður minn! Þér og fjölskyldu
þinni votta ég samúð mína. Blessuð
sé minning góðs drengs.
Guðmundur Óli Pálsson.
í dag kveðjum við góðan dreng
með söknuði. Hann lést langt
aldur fram, nýorðinn 56 ára.
kynntist Baldri Heiðdal er ég giftist
bróður Unnar eiginkonu hans fyrir
24 ámm. Það sem einkenndi Baldur
var hversu heiðarlegur og hjarta-
hlýr hann ætíð var. Baldur kom
ávallt vel fyrir, rólegur í eðli sínu og
skipti aldrei skapi. Baldur var einn
af þeim sem kunni best við að vinna
sjálfstætt og vann því lengstan
hluta ævi sinnar við eigin rekstur.
Margs góðs er að minnast í sam-
skiptum við Baldur. Unnur og Bald-
ur komu sér vel fyrir á Sauðárkróki
þar sem þau hafa búið í mörg ár
með börnum sínum þeim Eiði, Sig-
rúnu og Júlíönnu sem öll eru mann-
vænleg og stolt foreldra sinna.
Missir þeirra er mikill og erfitt
verður það fyrir litlu afastelpurnar,
þær Söndm Sif og Valdísi Ósk, sem
voru augasteinar afa síns að skilja
afhverju afi komi ekki aftur. Sú hefð
hefur komist á í fjölskyldunni að
fjölmennur hópur hittist ýmist í
Reykjavík eða á Króknum yfir sum-
artímann til að grilla saman og eiga
góðar samverustundir. Það verður
sjónarsviptir að grillveislum stór-
fjölskyldunnar í sumar vegna fráfall
Baldurs. Kæri Baldur, ég vil þakka
fyrir rausnarlegar móttökur og
gestrisni ykkai- hjónanna á liðnum
ámm. Elsku Unnur, Eiður, Sigrún _
og Júlíanna, megi góður guð styrkja^
ykkur á þessari erfiðu stundu og
hjálpa ykkur í gegnum þennan erf-
iða tíma en minningin um góðan
eiginmann, föður, afa og fjölskyldu-
vin mun lifa í minningunni um
ókomin ár.
Með hinstu kveðju.
Ásgerður J. Flosadóttir.
Ég,