Morgunblaðið - 15.06.1999, Blaðsíða 46

46 ÞRIÐJUDAGUR 15. JÚNÍ 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
^ Ástkær móðir okkar, fósturmóðir og amma,
GRÓA HERDÍS BÆRINGSDÓTTIR
frá Bjamarhöfn,
Aðallandi 6,
Reykjavík,
lést á Droplaugarstöðum sunnudaginn
13. júní.
Þórður Haraldsson, Þórdís Harðardóttir,
Helga Sigurbjörnsdóttir, Stefán Gunnarsson,
Bæring Sigurbjörnsson, Kolbrún Jónsdóttir,
Sigurbjörg Sigurbjörnsdóttir, Þórir Halldórsson,
fósturbörn og barnabörn.
+
Eiskulegur eiginmaður minn og faðir okkar,
JÓN PÁLL ÁGÚSTSSON,
Norðurbrún 1,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur sunnudaginn
13. júní.
- ? Svandís Guðmundsdóttir,
Eyþór Guðmundur Jónsson,
Sveinn Jónsson,
Sigríður Jónsdóttir,
Björn Jónsson.
+
1 Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HELGA KÁRADÓTTIR,
Háeyrarvöllum 44,
Eyrarbakka,
lést á Sjúkrahúsi Suðurlands sunnudaginn
13. júní.
Karl Þórðarson,
Ársæll Þórðarson, Eygló Karlsdóttir,
Anna M. Þórðardóttir, Ágúst Stefánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn og besti vinur, faðir
okkar og tengdafaðir,
ÞORKELL MÁNI ANTONSSON,
Hjallavegi 3 (Björgvin),
Eyrarbakka,
andaðist á Sjúkrahúsi Reykjavfkur laugar-
daginn 12. júní 1999.
María E. Bjarnadóttir,
Guðmundur Þorkelsson,
Líney Magnea Þorkelsdóttir, Eíríkur Vignir Pálsson,
Ólöf Þóra Þorkelsdóttir, Sigurgeir Trausti Höskuldsson,
Guðrún Telma Þorkelsdóttir.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÓLAFUR HEIÐAR ÞORVALDSSON,
Hraunsvegi 9,
Njarðvík,
verður jarðsunginn frá Ytri-Njarðvíkurkirkju
miðvikudaginn 16. júní kl. 14.00.
Svanhildur Guðmundsdóttir,
Þorvaldur S. Ólafsson, Fanney S. Bjarnadóttir,
Sigríður G. Ólafsdóttir, Gísli Kr. Traustason,
Sigurður Stefán Ólafsson,
Reynir Ólafsson, Vilborg Ása Fossdal,
barnabörn og barnabarnabörn.
LAUFEY
INGADÓTTIR
+ Laufey Inga-
dóttir fæddist í
Reykjavík 2. sept-
ember 1969. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans hinn
4. júní síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Fossvogs-
kirkju ll.júní.
Elsku Laufey, nú er
baráttunni lokið sem þú
háðir af miklu hugrekki
og æðruleysi. Við dá-
umst að hvað þú sýndir
mikinn styrk og lést
þennan alvarlega sjúkdóm aldrei
buga þig andlega. Unga frænka, við
munum alltaf minnast þín fyrir hvað
þú varst hress, glæsileg og einstak-
lega góð móðir. Við munum sakna
þín mikið og þú munt alltaf eiga sér-
stakan stað í hjörtum okkai-.
Frænkuboðin munu aldrei verða söm
án þín, elsku frænka. Við kveðjum
þig með söknuði og biðjum Guð að
vaka yfir börnunum þínum. Elsku
Gunnar, Anna Friðrikka, Ingi Sig-
urður, Anna Friðrikka, Ingi, Ragn-
heiður, Daðey og Sigurður Björn,
missir ykkar er mikill og við sendum
ykkur okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Elva, Þorbjörg, Katla og
Sigríður Laufey.
Mig langar að minnast Laufeyjar
frænku minnar í örfáum orðum. Við
komum úr stóm fjölskyldu og því
ekki gefið að frændsystkinin kynnist
náið. Ég vai' svo heppinn að foreldrar
okkar Laufeyjar vörðu miklum tíma
saman og því hef ég þekkt hana frá
því að ég man eftir mér. Þegar ég var
níu ára og hún átta ára, vorum við að
stikla á steinum í Botnsá í Hvalfirði.
Við lentum bæði í ánni og vorum
hætt komin, en með hvors annars
hjálp sakaði okkur ekki. Þessi svaðil-
för batt okkur sterkari böndum en
orð fá lýst. Við vorum alltaf góðir vin-
ir og mér þótti mjög vænt um hana.
Við sáumst lítið eftir að ég fór til
Bandaríkjanna í nám haustið 1995,
en það brást ekki að í hvert sinn sem
ég heimsótti Island þá hittumst við
og áttum góðar stundir saman. Ég
talaði við Laufeyju síðast í síma á
páskadag nú í vor. Hún sagði að sér
þætti slæmt að ég kæmist ekki í þrí-
tugsafmælið hennar, sem hefði orðið
í haust. Við ákváðum í staðinn að
hittast um næstu jól þegar ég kæmi
heim. Nú mun ég aldrei hitta hana
framar og það íþyngir hjarta mínu.
Ég mun alltaf sakna hennar.
Ég sendi innilegar samúðai-kveðj-
ur til Rikku og Inga og einnig til
Gunnars, Önnu Friðrikku, Inga Sig-
urðar, Ragnheiðar, Daðeyjar og Sig-
urðai- Bjamar.
Gísli Hólmar Jóhannesson.
Hvert var upphafið, af hverju lágu
leiðir okkar saman? Við vorum
einmitt að rifja þetta upp á fallegum
degi og með fallega útsýnið út yfii’
voginn að Bessastöðum. En engin
okkar, hvorki þú, ég, né Magga höfð-
um hugmynd um það hvað leiddi
okkur saman eins ólíkar og við erum
en samt svo líkar. Ég man fyrst eftir
þér á gangi í Frostafold fyrir utan
heimili mömmu þinnar, þekkti þig
ekki neitt en tók samt eftir þér, þú
varst í bleikum galla. Ég sá þig næst
sitjandi í fremstu röð í stofu 102 í
Iðnskólanum í bleikri cardigan-
peysu, bleikur vai' þinn litur.
I Iðnskólanum hófust okkar kynni.
Fljótlega vorum við búin að hertaka
eitt borð í matsalnum og við þetta
borð bættust alltaf fleiri og fleiri og
borðið varð alltaf stærra og stærra.
Ekki mátti reykja við borðið og þeir
sem reyktu í hópnum hættu því alveg
því þetta var svo skemmtilegur og
góður hópur og við vildum öll vera
með.
Við brölluðum mikið á Iðnskólaár-
unum. Sem dæmi þá ætlaði Marteinn,
tölvugúrúinn okkar, að leggja Ijós-
leiðara niður á Restaurant Italia svo
við misstum ekki af fleiri tímum hjá
honum sem hittu alltaf á fyrsta tíma
eftir hádegi á fimmtu-
dögum og föstudögum.
Þá var nefnilega líka
ítölsk fiskisúpu- og bjór-
tími hjá okkur, tími sem
ég leiði oft hugann að
þessa dagana og hefði
ekki viijað missa af.
Þetta var okkar blóma-
tími og ég veit að þér
leið mjög vel á þessum
tíma. Við vorum prakk-
arar og þú varst yfir-
prakkarinn. Eftir Iðn-
skólann fórum við hver í
sína áttina en samt voru
alltaf símtöl og heim-
sóknir inn á milli.
Lífið var ekki alltaf dans á rósum
en þú komst alltaf með fæturna niður
því þú varst alltaf svo jákvæð og
viljasterk sem einmitt kom fram í
þínum miklu veikindum. Undir já-
kvæðninni og viljanum var samt lítil,
brothætt stúlka sem lærði að bíta á
jaxlinn, pappírstígrisdýr. Það er
óskiljanlegt af hverju ung kona er
rifin burt frá ungum bömum og fjöl-
skyldu. Hvemig getur hennar hlut-
verki verið lokið í þessu lífi þegar það
er rétt að byrja? Vera ekki til staðar
þegai' lítil sál þarf koss á tárin, faðm-
lag og hvatningu til að vaxa og dafna,
ást og umhyggju sem bara mamma
gefur. Þú fékkst skorið úr um þín
veikindi í haust en varst búin að
kenna þér meins í einhvern tíma.
Leikurinn var tapaður nánast frá
bytjun og um áramótin var ljóst að
ekkert var að gert. Þú varst hetja all-
an tímann og glæsileg. Þú passaðir
svo vel að líta vel út allt til endaloka.
Þú hafðir áhyggjur af bömunum
þínum þremur og fjölskyldu eftir
þinn dag. Þegar við sátum úti í sól-
skininu og ræddum lífsins gagn og
nauðsynjar þá sagðir þú að þú værir
svo heppin að vera bara Laufey Inga-
dóttir, þú varst svo þakklát, þá varstu
fársjúk og dauðvona. Þessi styrkur
sem þú hafðir allan tímann vai' yfir-
náttúrulegur og fyrir mér óskiljan-
legur. Ég vona að bömin þín, foreldr-
ar og systkin fái eitthvað af þeim
styrk sem þú fékkst til að komast í
gegnum sorgina og lifa með henni.
Því bömin þín og fjölskylda hafa
misst mikið. Foreldrar þínii' og syst-
ur og þá sérstaklega Daðey sem hef-
ur hugsað svo vel um þig allan tím-
ann, vakandi og sofandi, hafa staðið
við hliðina á þér sem klettar alla leið-
ina. Ég er þér þakklát fyrir að hafa
fengið að fylgja þér síðasta spölinn og
minnist þín með hlýju og væntum-
þykju en kveð þig með sorg í hjarta.
Lífsins faðir, ljóssins herra
Leiðir þig um gæfu stíg.
Vonin sanna, vonin blíða,
Vefji kærleiks örmum þig.
Vertu sæl, vinkona.
Bergdfs Una Bjamadóttir.
Mig langai' að minnast æskuvin-
konu minnar hennar Laufeyjar með
örfáum orðum.
Það er erfitt að hugsa til þess að
þú sért farin, en ég veit að þú ert
komin á góðan stað hjá Guði.
Ég minnist einna helst allra góðu
stundanna sem við áttum saman sem
bekkjarsystur og vinkonur. Allra
prakkarastrikanna, leikjanna og Sví-
þjóðarferðarinnar síðar meir, hvað
gat verið gaman hjá okkur og við
hlegið mikið saman. Þú varst líka
alltaf til staðar er ég þarfnaðist þín.
Elsku vinkona; hvað þú varst hug-
rökk meðan á veikindum þínum stóð
og hversu þakklát og stolt þú varst af
því hversu góða fjölskyldu þú áttir
sem stóð með þér eins og klettur,
eins og þú lýstir því.
Ég sendi börnunum þínum, þeim
Önnu Friðrikku og Inga Sigurði, for-
eldrum og systkinum innilegar sam-
úðarkveðjur.
Ég kveð þig nú að sinni með miklu
þakklæti fyrir allt. Minningin um
góða vinkonu mum ætíð lifa.
Hið stóra þarf ekki að upphefja.
Hið sanna þarf ekki að auglýsa.
Hið fagra þarf ekki að skreyta.
Hið bjarta þarf ekki að upplýsa.
Þín vinkona,
Elín (Ella)
Elsku Laufey mín. Það er ei'fitt að
hugsa til þess að þú sért farin og
komir aldrei aftur. Ég á aldrei eftir
að sjá þig aftur eða heyra röddina
þína. Sagt er að þeir deyi ungir sem
guðirnh' elska og það er örugglega
engin undantekning með þig Laufey
mín. Síðasta skiptið sem við hittumst
var nokkrum dögum áður en þú
kvaddir þennan heim. Þú hafðir gam-
an af að rifja upp gamlar minningai'
og allar skemmtilegu stundÚTiar sem
við áttum saman. Húmorinn þinn var
til staðai' alveg fram á síðasta dag.
Þú varst svo hreinskilin að það vai'
alltaf hægt að treysta á þínar skoðan-
ir. Þú varst góður vinur og hægt að
treysta þér. Elsku Laufey mín þú lif-
ir í hjarta okkar allra, við vitum að þú
hefur fengið þinn bata og líður vel.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins
degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibj. Sig)
Elsku Laufey mín, við Lilja Karen
kveðjum þig með söknuði. Við vott-
um foreldrum þínum, systkinum og
elskulegu bömunum þínum samúð.
Veri guð með ykkur í ykkar miklu
sorg.
Iris Mjöll Hafsteinsdóttir.
Elsku vinkona mín Laufey er farin
yfir móðuna miklu. Það er ei'fitt að
sætta sig við þennan missi því hann
er mikill. En lífið virðist allt hafa sinn
gang og þó maður vilji breyta er það
ekki alltaf hægt. Ég mun sakna
hennar sárt en ég ætla að muna eftir
okkar góða tíma saman. Við Laufey
bjuggum í sama stigahúsi og m-ðu
ágætis vinkonur, drukkum oft kaffi
saman og spjölluðum um lífið og til-
veruna, þegar við nenntum ekki að
spá í það spiluðum við eða borðuðum
saman þegar tími gafst. Hér í Möðru-
felli eru margir nánir og hefur þetta
verið oft eins og stór fjölskylda og
átti Laufey stóran part í henni. Lauf-
ey hafði gaman af öllu glensi og gríni
enda mikill húmoristi sem skorti ekki
orðaforðann.
Hér verður tómlegt án Laufeyjai'.
Elsku Laufey, takk fyiir þær stundir
sem við áttum saman.
Hafdís.
Elsku Laufey er látin.
Fallin er frá ung og falleg móðir.
Laufey barðist við illvígan sjúkdóm
síðastliðna mánuði, og var sú barátta
eifið. Ég kynntist hetju þessa mán-
uði og mun ég geyma þennan hetju-
skap og æðruleysi Laufeyjar í hjarta
og minningu minni. Laufey var sér-
stök kona, hlý og gott að tala við.
Alltaf var hún tilbúin að hlusta og
hjálpa. Hún vai' glaðlynd og alltaf
stutt í brosið og gleðina. Hún sá
alltaf skemmtilegu hliðarnar á öllum
málum. Þrátt fyrir hræðilegan sjúk-
dóminn var hún alltaf til í að tala um
eitthvað allt annað og vildi engan
grát og væl. Laufey var glæsileg
kona og minnist ég þess að í apríl síð-
astliðnum hittumst við nokkrar vin-
konurnar heima hjá mér. Þai' kom
Laufey hoppandi inn, stórglæsileg að
vanda, í nýjum og fallegum fötum og
bar af okkur öllum, þótt fárveik væri.
Við áttum fáar en góðar stundh' und-
ir lokin og situr í mér hve hetjulega
hún tók á þessu öllu. En nú er kom-
inn tími til að kveðja og ég geri það
með sorg og söknuði í hjarta. Elsku
Laufey, ég vona að þér líði vel núna.
Ég sendi litlu börnunum hennar, fjöl-
skyldu og vinum, mínar innilegustu
samúðarkveðjur. Megi Guð vera með
ykkur.
Sólveig Sigurðardóttir.
Elsku Laufey.
Sólskin, grín og glens kemur upp í
hugann þegar ég hugsa til þess er ég
hitti þig síðast. Þá sátum við úti í
kvöldsólinni við líknardeildina og átt-
um svo góða stund saman. Ég vissi
ekki þá að þetta yrði í síðasta sinn
sem ég heimsækti þig og þegar við
kvöddumst hugsaði ég að kossarnir
og faðmlögin væru kannski að verða
heldur mikil. En núna þykir mér svo
vænt um að við skyldum kveðjast
svona vel og innilega.