Morgunblaðið - 17.06.1999, Qupperneq 49

MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 17. JÚNÍ 1999 49
4
MORGUNBLAÐIÐ
:
GUÐNÝ
JÓSEPSDÓTTIR
+ Guðný Jóseps-
dóttir fæddist á
Breiðumýri í
Reykjadal 12. júní
1929. Hún iést á
Sjúkrahúsi Þingey-
inga á Húsavík 9.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Gerður Sig-
tryggsdóttir, f. 11.
júlí 1896, d. 4. júlí
1978, og maður
hennar Jósep Krist-
jánsson, bóndi á
Breiðumýri, f. 29.
maí 1887, d. 14.
febrúar 1981. Systkini Guðnýj-
ar: Hallur, f. 8. maí 1921; Krist-
ján, f. 19. ágúst 1922, d. 10. jan-
úar 1993; Sigtryggur, f. 22.
september 1924; Heiga, f. 22.
desember 1926; Guðrún, f. 5.
apríl 1931; Ottar, f. 10. mars
1933; Amkell, f. 31. desember
Mig langar að skrifa hér nokkur
orð til minningar um hana Gunsu,
tengdamóður mína. Gunsa og Siggi
voru svo lánsöm að eignast þrjá
yndislega syni. Þau voru komin af
léttasta skeiði þegar þau felldu
hugi saman og var aldursmunurinn
ekki lítill. Gunsa eignaðist synina
þrjá með stuttu millibili og var vel
tekið á móti þeim. Helst hefði hún
viljað eignast fleiri börn, helst dótt-
ur, en læknar ráðlögðu henni að
ganga ekki með fleiri börn.
Synirnir þrir ólust upp á ástríku,
glaðlegu og öruggu heimili, þrátt
fyrir að Siggi hafi þurft að vinna
mikið til að sjá fyrir stóru heimili.
Gunsa fór ekki út að vinna frá
strákunum sínum fyrr en þeir voru
orðnir það stórir að þeir gátu verið
einir heima um stund. Alltaf voru
strákarnir hennar númer eitt.
Síðan kom að því að strákamir
urðu fullorðnir og völdu sér lífs-
förunaut. Eg held að við tengda-
dætumar höfum verið lánsamar að
tengjast þessari góðu fjölskyldu og
kynnast þessum yndislegu hjónum.
Gunsa tók á móti okkur tengda-
dætmnum með opnum örmum og
hlýju. Brátt urðum við eins og dæt-
ur hennar, allar þrjár. Þá eignaðist
hún dætumar sem hún hafði þráð.
Það var ekki hægt annað en að
þykja vænt um hana Gunsu, svona
hlýja og góða konu. Hún var næst-
um alltaf í góðu skapi, létt og kát og
hafði gaman af að spjalla. Hún gat
alltaf séð jákvæðu hliðarnar á mál-
unum. Hún hafði gaman af að
skipuleggja, sérstaklega fjölskyldu-
samkomur, og þá var mikið spáð í
matinn. Gunsa hafði mikið vit á mat
og enda var hún þekkt fyrir að búa
til einstaklega góðan mat. Kaffi-
borðið hjá henni var alltaf drekk-
hlaðið dýrindis kökum og brauði.
Jafnvel þó við kæmum óvænt í
heimsókn, þá átti hún eitthvað til í
ísskápnum eða uppi í skáp með
kaffinu. Gunsu leið vel í stómm
hópi fjölskyldunnar, þar naut hún
sín við glens og grín.
Gunsa vissi margt og kunni
margt, og allt sem hún tók sér fyrir
hendur gerði hún vel. Öðru hvora
tók hún okkur tengdadæturnar í
kennslu. Hún kenndi okkur að búa
til slátur og laufabrauð og fleira.
Sollu kenndi hún mikið varðandi
blómin og garðrækt sem var henn-
ar yndi. Enda hefur Solla nú „erft“
grænu puttana frá tengdamömmu.
Gunsa var alveg sérstaklega ætt-
fróð kona og rakti oft margar ætt-
irnar fyrir okkur. Það var alveg
ótrúlegt hvað hún þekkti til
margra. Gunsa hafði mikinn áhuga
á fólki, en aldrei heyrði ég hana
hallmæla nokkram manni.
Gunsa var barngóð kona og vora
bamabörnin, sem nú era orðin sjö,
hennar líf og yndi síðustu árin. Hún
var okkur afskaplega þakklát fyrir
þessi börn. Hún naut þess að fá að
gefa þeim eitthvað gott í svanginn,
og alltaf passaði hún sig á því að
eiga ís í frystikistunni eða mola
1935; Ingiríður, f.
29. febrúar 1940.
Guðný giftist Sig-
urði Sigurjónssyni,
f. 8. september
1913. Synir þeirra
eru: 1) Jósep, f. 9.
nóvember 1963,
maki Guðrún Árný
Guðmundsdóttir.
Börn þeirra eru
Aron Bjarki, Elín
og Gunnar Ingi. 2)
Sigurjón, f. 27. nóv-
ember 1964, maki
Elín Hildur Jóns-
dóttir. Böm þeirra
eru Sigurður og Nanna. 3) Örn,
f. 11. nóvember 1966, maki Sól-
veig Guðmundsdóttir. Böm
þeirra em Signý og Bergþór.
Útför Guðnýjar fer fram frá
Húsavíkurkirkju föstudaginn
18. júní og hefst athöfnin klukk-
an 14.
uppi í skáp. Eins vai’ fastur liður að
fá súkkulaðiköku og mjólk hjá
Gunsu ömmu. Oft var mikið fjör í
litlu íbúðinni hjá Gunsu og Sigga
þegar við vorum öll samankomin í
kaffi eða mat En þröngt mega sátt-
ir sitja, og hún Gunsa mín var
hæstánægð með að hafa þetta
svona, þrátt fyrir hávaðann og læt-
in í börnunum.
En svo dró ský fyrir sólu.
Einmitt þegar búið var að skipu-
leggja ferðalag á sjötugsafmælinu
hennar Gunsu og langþráð ættar-
mót á Breiðumýri í ágúst þá
greindist Gunsa með krabbamein.
Þrátt fyrir þetta mikla áfall gafst
hún ekki upp og barðist hetjulega
gegn þessum óvætti. Þá sáum við
öll hversu jákvæð og sterk kona
hún var. Alls staðar sem hún kom,
á sjúkrahús í Reykjavík, á Akureyri
og á Húsavík dáðist fólk að styrk
hennar og jákvæðni. Þarna eignað-
ist hún vini og kunningja sem munu
minnast hennar. Heilsu hennar
hrakaði á stuttum tíma og þrátt
fyrir baráttu lækna, ættingja og
ekki síst hennar, þá voram við
bjargarlaus gagnvart þessum sjúk-
dómi sem að lokum hrifsaði hana
frá okkur aðeins þremur dögum
fyrir afmælið hennar stóra. Við
munum sakna hennar mikið en
minning hennar mun lifa í hjörtum
okkar og í hjörtum barnanna okk-
ar. Eg þakka fyrir að hafa fengið að
kynnast þessari góðu konu og að
hafa fengið að ganga með henni
þennan erfiða veg sem hún gekk
síðustu vikurnar. Eg þakka Guði
fyrir að hafa gefið okkur styrk til
að hjálpa henni á erfíðum stundum.
Nú er Gunsa mín hjá Guði og ég
trúi því að nú líði henni vel. Eg veit
að hún mun vaka yfir okkur og
börnunum okkar.
Megi minning hennar lifa.
Guðrún Árný Guðmundsdóttir.
Elsku Gunsa amma er dáin. Þess
vegna eram við sorgmædd. Þess
vegna era mamma og pabbi sorg-
mædd. Afi er líka leiður því nú á
hann enga konu. Við eram leið af
því að nú fáum við ekki að hitta
ömmu aftur. Hún var svo mikið
veik.
Gunsa amma var dásamleg kona.
Hún var svo góð við okkur og þótti
svo sérstaklega vænt um okkur,
barnabörnin sín. Hún gaf okkur
alltaf súkkulaðiköku þegar okkur
langaði. Bestu súkkulaðiköku í
heimi! Það fannst okkur að minnsta
kosti, en líka mörgum öðrum börn-
um sem fengu að heimsækja hana.
Gunsa amma var mjög vinsæl kona,
sérstaklega hjá krökkum. Flest
börn sem kynntust henni fengu á
henni matarást. Hún bjó nefnilega
ekki bara til bestu súkkulaðiköku í
heimi, heldur kunni hún líka að búa
til ofsalega góðan mat. Uppáhaldið
okkar var kjötsúpa og blómkáls-
súpa og fiskibollur og kjöt í karrý
og fiskbúðingur og saltfiskur og
slátur og djúsbollur og margt
fleira. Þau okkar sem era byrjuð í
skóla, vora heppin, því eftir skóla
gátum við komið við hjá ömmu. Af
mikilli natni og alúð bjó hún til eitt-
hvað handa okkur, svo sem hafra-
graut og slátur, súpu eða egg. Eitt-
hvað handa svöngum skólakrökk-
um. Við sem eram ekki enn byrjuð í
skóla voram farin að hlakka til að
fá að koma við hjá ömmu eftir
skóla. En því miður getur það ekki
orðið.
Amma Gunsa bjó ekki bara til
góðan mat, heldur var hún líka
alltaf svo ljúf og góð við okkur. Hún
kunni margar sögur, vísur og þulur
sem hún sagði okkur þegar við
fengum að gista hjá henni og afa.
Ekki skammaðist amma þó við
hefðum stundum svolítið hátt eða
rasluðum svolítið til. Hún sagði að
sér þætti notalegt að heyra í okkur
börnunum og hafa okkur í kringum
sig. Það var alltaf líf og fjör í kring-
um hana ömmu á Uppsalaveginum.
Hún hafði oft frá mörgu að segja og
svo sýndi hún okkur krökkunum
mildnn áhuga.
Oft fengum við að leika okkur í
garðinum hennar ömmu. Þar átti
hún mörg falleg blóm sem við mátt-
um alls ekki tína. En við máttum fá
okkur rabarbara þegar okkur sýnd-
ist.
Svo varð Gunsa amma mikið veik
og við heimsóttum hana á spítal-
ann. Þá passaði amma alltaf upp á
að eiga nammi í bauk handa okkur.
Alltaf ljómaði hún þegar við kom-
um til hennar. Og við hlökkuðum til
að koma að heimsækja hana þegar
hún væri orðin frísk og komin
heim.
Við eram leið af því að amma
Gunsa er dáin, en við getum líka
verið glöð því að nú er hún hjá
Guði. Nú er hún á góðum stað og
nú líður henni vel. Við vitum að hún
mun sakna okkar eins og við sökn-
um hennar, en hún mun áreiðan-
lega fylgjast með okkur í framtíð-
inni, þó að við munum ekki sjá
hana.
Elsku góði Guð. Viltu vera svo
vænn að hugsa vel um hana ömmu
okkar þangað til að við hittumst
aftur.
Astarfaðir himinhæða,
heyr þú bama þinna kvak,
enn í dag og alla daga
í þinn náðarfaðm mig tak.
Guð geymi þig, elsku amma.
Aron Bjarki, Elín og Gunnar
Ingi, Sigurður og Nanna,
Signý og Bergþór.
Mér er bæði ljúft og skylt að
minnast Guðnýjar Jósefsdóttur frá
Breiðumýri í Reykjadal, síðar hús-
freyju á Húsavík. Þegar ég rétt
rúmlega tvítug, haustið 1962, réði
mig til kennarastarfa á Húsavík öll-
um ókunnug, var ég svo heppin að
komast í húsnæði og fæði hjá Guð-
nýju og manni hennar, Sigurði Sig-
urjónssyni söngstjóra á Uppsala-
vegi 10, Húsavík, ættuðum frá
Heiðarbót í Reykjahverfi. Eg
komst fljótt að því að þar var mér
ekki í kot vísað, því að hjá þeim átti
ég góða vist í heilan vetur og
reyndust þau mér sem bestu for-
eldrar. Þau vora þá, nokkuð full-
orðin, að hefja sambúð. Brúðkaup
þein-a var haldið síðar þetta sama
haust og fékk ég að taka þátt í und-
irbúningnum, auk þess að sitja
veisluna. Þau geisluðu af gleði og
hamingju þennan vetur og þannig
var öll þeirra sambúð.
Áður en Sigurður kvæntist hafði
hann haldið heimili með systur
sinni, Þuríði Sigurjónsdóttur, og
var hún á heimilinu, en giftist vorið
eftir Þormóði Jónssyni og hófu þau
búskap á Ásgarðsvegi 2 á Húsavík.
Tilhugalífið blómstraði svo sannar-
lega hjá þeim systkinunum þennan
vetur sem ég dvaldi á heimili
þeirra. Auk þess var þar í fæði,
hluta úr vetri, frændi Guðnýjar,
Hjörtur Tryggvason frá Laugabóli
í Reykjadal. Bræður Sigurðar, þeir
Stefán og Hreiðar, bjuggu einnig á
Uppsalaveginum og varð ég hand-
gengin þeirra fjölskyldum. Guðný
hafði þá í nokkur ár verið matráðs-
kona á Sjúkrahúsi Húsavíkur, en
lagði þau störf á hilluna þegar hún
giftist. Matargerðin lék í höndum
hennar, hún var fljót að töfra fram
ljúffengar og girnilegar máltíðir.
Fyrir utan matinn hennar góða era
mér minnisstæðar stundirnar sem
við áttum við matarborðið. Þegar
sest var að hádegisverði var beðið
með óþreyju eftir síðasta lagi fyrir
fréttir í útvarpinu og á meðan það
var leikið var grafarkyrrð og hlust-
að með mikilli eftirtekt, en að því
loknu var tekinn góður tími í að
ræða um hvemig flutningurinn
hefði til tekist. Slíku hafði ég ekki
vanist áður og opnaðist mér þarna
nýr heimur á þessu sviði. Sigurður
stjórnaði þá karlakórnum Þrym,
söngur og tónlist vora hans líf og
yndi og líka þeirra mágkvennanna.
Oft var setið lengi yfir borðum og
rabbað, enda var þetta fyrir daga
sjónvarpsins og enginn asi á heimil-
isfólkinu. Guðný kunni vel þá list að
segja frá og lýsingar hennar á
sveitungum og sveitinni vora
þannig að maður sá fólkið og sögu-
sviðið ljóslifandi fyrir sér. Hún sá
gjarnan skoplegu hliðamar á tilver-
unni og beitti oft góðlátlegri stríðni
en aldrei þó á særandi hátt. Gesta-
komur vora tíðar á heimilinu og
kunnu þau hjónin vel að taka á móti
fólki. Hressilegt viðmót Guðnýjar
og ljúfmennska húsbóndans löðuðu
að gesti og gangandi. Veturinn í
ranni þeirra Guðnýjar og Sigurðar
leið eins og ljúfur draumur og að
honum loknum hvarf ég aftur á
heimaslóðir, en þama var stofnað
til vináttu sem aldrei hefur rofnað.
Síðar áttu þau eftir að eignast þrjá
syni og koma þeim vel til manns.
Heimilið og fjölskyldan vora Guð-
nýju allt og ekki sló fölva á kærleik-
ann í garð eiginmannsins, hann var
alltaf sá sami og ég skynjaði svo
ríkt á þeirra fyrsta búskaparári.
Hún var lengst af heilsutæp, en lét
aldrei deigan síga og glaðværðin og
gáskinn vora alltaf í fyrirrúmi.
Mér auðnaðist að heimsækja
hana, í apríl síðastliðnum, á Sjúkra-
hús Reykjavíkur þar sem hún lá ör-
fáa daga. Þrátt fyrir það að hún
væri fársjúk gat hún samt gert að
gamni sínu. Með þakklátum huga
kveð ég Gunnsu, eins og hún var
alltaf kölluð, minnug þeirrar vel-
vildar og hlýju, sem ég naut hjá
þeim hjónum og Þuríði árið mitt á
Húsavík. Mínar bestu samúðar-
kveðjur til Sigurðar, sona þeirra og
fjölskyldna.
Véný Lúðvíksdóttir.
Húsavík er fallegur bær, þar er
snjóþungt á vetram en á vorin
vaknar allt til lífsins. Húsavík er
mjög grænn bær á sumrin. Bæjar-
búar hafa greinilega unun af garð-
rækt, það sést vel þegar gengið er
um bæinn. Guðný Jósepsdóttir,
ætíð kölluð Gunsa, var ein þeirra er
ræktaði garðinn sinn vel í eiginlegri
og óeiginlegri merkingu. Hún naut
sín í garðinum, hafði unun af rósun-
um sínum í litla gróðurhúsinu og
tómatarnir þaðan vora bestir.

Legsteinar
í Lundi
v/Nýbýlaveg
iOLSTEINAK 564 3555
Gunsa ræktaði einnig fjölskylduna
sína vel og lagði sitt af mörkum til
að bæta bæjarsamfélagið og um-
hverfi þess.
Eg kynntist fyrst Gunsu og
Sigga fyrir rúmlega níu árum þeg- ^*
ar fjölskyldur okkar tengdust. Við
skiptumst á bömum, ég fékk
tengdason, hún tengdadóttur. Betri
tengdason get ég ekki hugsað mér.
Þegar ég sagði að hann væri svo vel
upp alinn, þá hló Gunsa.
Hlýlegri móttökur er vart hægt
að hugsa sér en þær sem við hjónin
og synir fengum er við gistum hjá
Gunsu og Sigga í fyrsta sinn.
Drengimir kynntust nú rausnar-
skap íslensku sveitarinnar þó í bæj-
arsamfélagi væri. Gunsa heillaði þá
gjörsamlega upp úr skónum með
hverri kræsingunni eftir annarri.
Þetta vora alíslenskir réttir án
nokkurs framandi ívafs. Toppurinn
var þó súkkulaðitertan, aldrei síðan
hef ég getað gert boðlega
súkkulaðitertu. Merkilegast var þó
að hún var alltaf til, þegar ein var
uppurin var önnur töfruð fram.
Það sem við Gunsa áttum sam-
eiginlegt era bamabörnin þrjú.
Meðan ég birtist sem stormsveipur
öðru hvora frá Reykjavík var hún
þeima skjól á Húsavík. Eg hafði
reiknað með að svo yrði enn um
stund. I okkar annasama þjóðfélagi
þegar báðir foreldrar vinna úti er
gott að vita af ömmu sem hefur
tíma og þykir gott að fá börn í> ^
heimsókn. Mér þykir sárt að hafa
misst mótherja minn í ömmuhlut-
verkinu, nú mæðir á Sigga afa.
„Næsta vetur ætla ég til afa í há-
deginu“ sagði bamabarnið sem
byrjar í skóla næsta haust. Lífið
heldur áfram. Það er sárt að missa
en gott að eiga góðar minningar.
„Minningarnar getur enginn tekið
frá manni“ sagði annað barnabam,
svolítið eldra, svolítið reyndara en
hin tvö.
Mína dýpstu samúð átt þú, Sig- ^
urður, sem sérð á eftir lífsföranaut-
inum. Trúin veri þinn styrkur.
Bræður, tengdadætur, barnaböm,
það er sárt að missa en gott að eiga
minningar um góða konu sem vildi
ykkur öllum vel. Orð verða fátæk á
slíkum stundum en reynslan svo
rík.
Elín Vilhelmsdóttir.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi. ^
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. *
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
JIIIÍllIIIIlXXXXJL
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
Erfisdrykkjur
*-
P E R L A N
Sími 562 0200
LEGSTEINAR
f rúmgóðum sýningarsölum okkar
eigum við ávallt fyrirliggjandi margar
gerðir legsteina og minnisvarða úr
íslenskum og erlendum steintegundum
Verið velkomin til okkar eða
hafið samband og fáið myndalist;
!i S.HELGASON HF
ISTEINSMIDJA *
SKEMMUVEGI 48, 200 KÓP. SÍMI 557 6677 / FAX 557 8410
1
i