Morgunblaðið - 17.08.1999, Blaðsíða 13

ÍUNBLAÐIÐ
PRIÐJUDAGUR 17. ÁGÚST 1999 13
HÖFUÐBORGARSVÆÐIÐ
úar við Kjarrhólma hafa áhyggjur af umferðaröryggi
/Ílja að gatan verði breikk-
ið og stæði færð frá húsinu
Morgunblaðið/Ásdís
Rakel Ragnarsdóttir hefur krafíst úrbóta í umferðarmálum í Kjarrhólma.
Kópavogur
“\R við Kjarrhólma
leitað til bæjaryfii'-
i með óskii' um úrbæt-
imferðarmálum við göt-
Um 450 manns búa við
rhólma og er bílum lagt
ja vegna götunnar. Ra-
Ragnarsdóttir skrifaði
rstjómini bréf fyrir
húsfélagsins við Kjarr-
a 2-38. „Ég vil sjá að
í verði breikkuð og
tæðin færð frá húsinu
ig að gatan verði ekki
a þröng og bílum verði
lagt báðum megin við
,“ sagði Rakel í samtali
lorgunblaðið.
ikel, sem á tvö lítil
, segir að upphaf þess
ún fór að beita sér í
íu hafi verið það að hún
íi á slys út um stofu-
Tann hjá sér í fyrra.
var á dreng, sem gekk
götuna milli bílanna.
istæðin eru uppi við
í og ég vil fá þau færð
Um leið og maður er
nn út úr húsinu er
ir kominn út á götu.
Þetta er þröngt og margir
keyra of hratt niður götuna.
Ég hef ekki orðið vör við að
lögreglan sé að mæla hérna
eða sekta,“ segir Rakel.
„Mömmur hafa verið að
hringja í lögregluna og biðja
um eftirlit en þau þrjú ár
sem ég hef búið hérna hef
ég ekki orðið vör við lög-
regluna héma. Það hefur oft
munað litlu að það yrðu slys
hérna. Maður hefur áhyggj-
ur af því hver er næstur.“
„Við báðum um að það
yrði gert eitthvað til að
tvyggí3 öryggi bamanna
okkar í samhengi við fram-
kvæmdir vegna bílastæða
við nýjan leikskóla ' við
Álfatún,“ segir hún um bréf-
ið sem sent var bæjaryfir-
völdum. Um leið og bíla-
stæði verði gerð við leik-
skólann verði gerðar úrbæt-
ur við Kjarrhólmann og
bílastæði flutt frá húsinu.
Hún segist ekki hafa trú á
að hraðahindranir og hraða-
mælingar lögreglu geti orð-
ið varanleg lausn; aðeins
nýtt skipulag bílastæðamála
við götuna komi að gagni.
Engin svör
„Við sendum bréf í maí til
tveggja aðila, skipulags-
nefndar og bæjarstjómar,
en við höfum ekki fengið
nein svör,“ sagði Rakel.
Hún segir að bömin leiki
sér mest ofan við húsið þar
sem er ágætt svæði fyrir
þau. „Svæðið fyrir ofan er
mjög gott fyrir börn og það
er mikið af börnum hér, en
ef maður missir litlu bömin
niður fyrir hús fær maður
hjartslátt," segir Rakel.
Friðrik Björgvinsson, yf-
irlögregluþjónn í Kópavogi,
sagðist ekki hafa fengið
upplýsingar um kvörtun
íbúanna við Kjarrhólma
vegna umferðar við götuna.
„Þetta er eitthvað sem við
þurfum að skoða,“ sagði
Friðrik, aðspurður hvort
kvörtunum íbúa yrði mætt
með auknu eftirliti og
hraðamælingum í götunni.
„Það er verið að hraðamæla
víða í bænum og við reyn-
um að sinna öllum götum.“
Friðrik kvaðst mundu
kanna aðstæður við Kjarr-
hólmann en sagðist búast
við að formlega kæmi málið
til kasta embættisins í
tengslum við umfjöllun um-
ferðamefndar bæjarins um
erindi íbúanna.
Reykjavík
lundrað ára
'greiðslusalur
itt hundrað ár eru liðin í dag
m afgreiðslusalur Landsbank-
við Austurstræti var opnaður.
rein Péturs Péturssonar er
rituð í tilefni dagsins.
BANKAMENN
þess í dag að eitt
í ár em liðin síðan af-
salur var opnaður í
5u stórhýsi bankans
turstræti. Svo mikla
vakti Landsbanka-
sem reis á mótum
strætis og Austur-
að því var jafnað við
lýsi í stórborgum" að
aðamanna er rituðu
þeirra tíma. Ekki
5i aðdáun gesta er
x bankann með heim-
fyrsta afgreiðsludegi
komu í sjálfan af-
salinn. Bankastjór-
ryggvi Gunnarsson,
timburmeistari, brú-
r og fjöllistamaður,
vatt til liðs við sig
m, að skreyta húsa-
og efla með því stöðu
•ar listar. Hvergi var
ið að vanda sem best
;a. Stefán Eiríksson
ðarmaður var fenginn
a. Blaðamenn og rit-
dáðust að listasmíði
kurði. „Á afgreiðslu-
um þveran salinn,
í merki íslenskrar
tar, er það verk hins
tréskurðarmanns,
Eiríkssonar, sem
rið látinn gera stoðir
'ornum stíl, er prýða
upp á loftið,“ segir
ír í grein sinni.
^vi Gunnarsson stóð
ikur og kátur í miðjum
tiiða, verkamanna og
bankamanna er þeir héldu
„reisugildi" bankans, sem nú
var fullsmíðaður. Miklar deil-
ur risu á alþingi og milli
flokka er tekist var á um skip-
an bankamála í lok nítjándu
aldar og upphafi hinnar tutt-
ugustu. Erlendir stórbankar
sóttu fast að seilast til áhrifa
og hart var barist um fé og
fjármagn, auð og völd.
Kristleifur Þor-
steinsson fræðimaður
á Stóra-Kroppi fylgd-
ist gjörla með þróun
þjóðlífs. Hann minnt-
ist þess í minninga-
þáttum sínum er al-
þingismenn á norður-
leið riðu Kaldadal og
Arnarvatnsheiði, sum-
arið 1875: „Tryggvi
Gunnarsson stóð þá
enn í blóma lífsins fer-
tugur að aldri. Ég vissi
þá meira um hann en
nokkurn annan bónda
á Norðurlandi, þótt ég
hefði ekki séð hann
fyrr. Þá bjó Tryggvi á
Hallgilsstöðum. Var
hann mest rómaður
fyrir listfengi og fram-
tak í búnaði. Var það
fært í frásögur og
þótti merkilegt í þá
daga, að hann lét bæj-
arlækinn létta undir
heimilisverkin; mala
kornið, strokka rjómann,
snúa hverfisteini og fleira
þvílíkt. Svo miklar mætur
fékk Jón bróðir minn á þess-
um vinsæla atgjörvismanni,
að hann lét elsta son sinn
Landsbanki Islands í smíðum árið 1898. Sigfús Eymundsson tók myndina sama daginn
og reisugildið var haldið. Tryggvi Gunnarsson bankastjóri í hópi manna á þakiuu.
Hvalbeinsstóll, smíðisgripur Stefáns Ei-
ríkssonar. Sýnishorn af útskurði hans.
bera nafn hans.“
Indriði Einarsson leikrita-
skáldæ og revisor mun ekki
hafa deilt aðdáun Kristleifs á
Kroppi á Tryggva Gunnars-
syni. Hann segir í bók sinni
„Séð og lifað“ að
Bjöm Jónssón rit-
stjóri Isafoldar og síð-
ar ráðherra hafi glaðst
mjög þegar Tryggvi
Gunnarsson var út-
nefndur bankastjóri
Landsbankans 1891.
Indriði segist þá hafa
sagt: „Ég kynni nú
betur við að sá sem er
settur yfir fjármál
landsmanna, væri les-
andi og skrifandi."
Björn svaraði: „Eftir
okkar mælikvarða er
hann náttúrlega hvor-
ugt, en hann getur
verið mjög góður
bankastjóri fyrir því.“
Það var Tryggvi líka
að vissu leyti; hann
hafði stórar sýnir, en
vissi lítið og kunni
ekkert til þess sem
hann átti að gera.
„Enga útreikninga
held ég hann hafi gert,“ segir
Indriði revisor að lokum.
Svona rituðu menn og ræddu
um forystumenn íslenskra
fjármála á sinni tíð. Séra
Matthías Jochumsson þjóð-
skáldið og heiðursklerkurinn
segir um Björn Jónsson, sem
vék Tryggva Gunnarssyni úr
bankastjórastöðu, sem frægt
var: Matthías segir að þótt
Björn ritstjóri sé ættaður úr
sömu sýslu og hann sjálfur
hefði hann þó hiklaust selt
hann æðstuprestunum í
hendur fyi’ir 30 silfurpen-
inga. Þetta segir hann í bréfi
til fornvinar síns Hannesar
Hafstein, en hann var systur-
sonur Tryggva Gunnarsson-
ar. Almælt var að brottvikn-
ing Tryggva hafi verið talin
hefndarráðstöfun Björns Isa-
foldarritstjóra vegna lána
sem Tryggvi veitti Guten-
bergsmönnum.
En það er afgreiðslusalur
Landsbankans fyrir 100 árum
sem er umræðuefni dagsins:
Stórbruninn mikli í miðbæ
Reykjavíkur árið 1915 eyddi
öllum innréttingum bankans.
Til marks um handbragð Stef-
áns Eiríkssonar er hvalbeins-
stóll sá er Stefán skar og
nemandi hans Ríkarður Jóns-
son birti í riti sem hann gaf út
ásamt Jóni Þórðarsyni prent-
ara árið 1970. Mynd af stóln-
um verður að nægja.
í dag verður Reykvíkingum
hugsað til fjölda starfsmanna
Landsbankans sem settu svip
á þjóðlíf íslendinga og bæjar-
líf Reykjavíkur. Meðal þeirra
má geta Jóns Pálssonar
bankagjaldkera sem var for-
göngumaður fjölda þjóðnýtra
framfaramála. Hann var
stofnandi Sjúkrasamlags
Reykjavíkur, safnaði þjóðlög-
um og hljóðritaði söngva,
styrkti bróðurson sinn Pál ís-
ólfsson til tónlistarnáms,
stofnaði Fuglavinafélagið
Fönix. Bróður Richards
Torfasonar bankabókara,
Magnús sýslumaður, mun
hafa samið kjörorð Lands-
bankans „Græddur er geymd-
ur eyrir“.
Viðskiptamenn bankans
senda stofnuninni og starfs-
mönnum heillaóskir. Þótt víða
sé fjárþörf og peningaskortui'
taka margir undir bjartsýnis-
orð og vongleði Hauks Guð-
mundssonar sem sagði er
hann var spurður hvemig hon-
um gengi að safna í innlánsbók
bankans: „Mér gengur vel. Ég
er á blaðsíðu tvö.“