Morgunblaðið - 17.08.1999, Síða 62

62 ÞRIÐJUDAGUR 17. ÁGÚST 1999
MORGUNBLAÐIÐ
l
..OG AD LOKMM FLAMBERUM VID SOUFFLEID OKKAR MED . LOSSUDUGASI! Pl r*
1 J
Hundalíf
A-HEM

C.'2-l
Þýðist: "Viltu vinsamlegpst flytja
. þig úr stólnum mínum? Ég hef átt
’mjög erfiðan dag á skrifstofunm\
og ég vil síður haekka röddina
Hil að reyna að mjaka þér burt.
Mér þœtti því vænt um ef þú^
hefðir hraðann á!"
-A faAur-m
Fámáll
maður!
y

Smáfólk
Á stundum sem þessum
óska ég þess að vera komin
aftur í skólann..
Ég veit hvað þú átt við..
Heldurðu kannski að það
sé löngunin til að læra sem
býr í okkur öllum?
Nei, ég gleymdi sex kleinuhringjum
á borðinu mínu...
>
BRÉF
TIL BLAÐSEMS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Nafnlausar
menningarleifar
Frá Hirti Marteinssyni:
ÞENNAN dag er rigning og þoka
yfír hafinu. í mildu og stilltu veðri
gengur ferðamaður með fjörunni
frá Stokkseyri til Eyrarbakka óaf-
vitandi um nýtt heiti þessarar
byggðar: Árborg. Árborg! Nafnið
eins ógagnsætt og þokan sem hvílir
úti fyrir hafínu. Þar sem hann
stendur á kambinum í fjörunni á
mörkum þessara tveggja þorpa og
horfír inn yfir landið blasir við hon-
um stór og mikill skúlptúr, sem ber
sama nafn og fuglinn sem flýgur frá
heimskautslandinu á hverju vori til
íslands. Krían heitir verkið og er
eftir Sigurjón Ólafsson og reist til
minningar um Ragnar Jónsson i
Smára af samtökum íslenskra erf-
iðismanna. Báðir þessir menn voru
ættaðir frá Eyrarbakka. Og þar
sem ferðamaðurinn hefur aldrei áð-
ur farið að þessu verki finnst hon-
um sem nú væri stundin upp runn-
in að láta verða að því.
Hann gengur eftir þjóðveginum
frá Eyrarbakka. Fram hjá honum
þeysa tugir bíla. Von bráðar er
hann kominn að bílastæði, sem er
næstum ósýnilegt þegar ekið er
eftir veginum og svo þröngt að
varla verður lagt þar nema einum
bíl. Eitt andartak minnir þetta
bflastæði á stöðu listarinnar í ís-
lensku samfélagi. Næstum ósýni-
legt bflastæði, þar sem enginn
leggur bifreið sinni. Allir þeysa hjá
á hraðferð. I suðri blasir Krían við
í gegnum þokusuddann.
Frá bflastæðinu er enginn
göngustígur að Kríunni svo menn
verða að feta sig eftir móanum að
gaddavírsgirðingu og hliði svo bág-
bornu, að ekki væri talið hæfa
neinum kunnum íslenskum kirkju-
garði - bundið aftur með nælon-
bandi. Aðkoman er hæg og hugur-
inn er fullur lotningar eins og þeg-
ar ókunnur hlutur er virtur viðlits
fyrsta sinn. Mest á óvart kemur
stærðin, þar sem verkið rís upp úr
mýrlendinu. Það hvflir á steyptum
stalli og er úr málmi. Svarleitt og
veðrað í landslaginu. Þann tíma
sem það hefur staðið þarna hafa
eyðingaröflin farið um það hönd-
um. Stangimar sem koma út úr
verkinu og eiga að minna á vængi
fugls eru sumar brotnar af og
liggja eins og hráviði við stall þess.
Inni í kjarri nærri stallinum rekur
ferðamaðurinn augun í málmplötu.
Þegar honum verður litið upp sér
hann holsár á þeirri hlið verksins,
þar sem platan var áður. Holsár
listaverks. Hægt og bítandi hefur
veðrið svipt þennan risafugl
vængjum sínum eins og til að kyrr-
setja hann á táknrænan hátt í flat-
lendinu, svo hann stæði holur eftir
fyrir vindana að gapa í gegnum.
Nafnlaust verk innan gaddavírs-
girðingar! því hvergi kemur fram
hvað það heitir rétt eins og það
skipti engu máli. Nafnlaust verk
fyrir vindana! Og þessum ferða-
manni verður spurn: Hver skyldi
bera ábyrgð á verkinu; viðhaldi
þess og því að leiðirnar að því séu
sæmilega greiðfærar og merktar?
Hverjir kæra sig kollótta um slík
stórvirki? Undirrituðum hefur ekki
enn tekist að komast að því.
Á meðan heldur Ki’ían áfram að
brotna niður á stalli sínum, sem
minnisvarði um hið sérstæða
menningarástand, sem virðist ríkja
í garð listaverka á almannafæri - í
einu flatasta byggðarladi landsins,
sem nú ber nafnið Árborg.
E.s. sama dag átti sá sem þessar
línur skrifar leið fram hjá húsi
Einars Benediktssonar í Herdísar-
vík. Þarna sat hann áður á verönd-
inni og horfði út á hafið fram hjá
Strandarkirkju síðustu dagana í
lífi sínu, niðurbrotinn og mörgum
gleymdur - rúinn öllum eigum sín-
um nema þessu eina húsi, sem
hann áhafnaði Háskóla íslands eft-
ir sinn dag. Þennan dag var bú-
staðurinn yfirgefinn og járnhurð
fyrir dyrum. Engin merki um
mannaferðir. Engin merki um
veru Einars Benedikssonar á þess-
um stað. Ekkert sem minnti á
manninn í landslaginu nema úfið
hraunið, sem stundum minnir á
kvæði skáldsins. Við þjóðveginn
stóð holótt skilti eins og vegurinn,
steypt í pott með áletrun, sem var
fullkomlega ólæsileg vegna þess að
einhverjir höfðu gert sér að leik að
má hana út með byssukúlum -
gert sér að leik að skjóta skiltið
aftur á þá öld þegar ekkert letur
var til og ólæsið hlutskipti manns-
ins. Rétt eins og þá stund þegar
undirritaður stóð við stall Kn'unn-
ar og leitaði að áletrun með nafni
verksins.
HJÖRTUR MARTEINSSON,
Grundarhúsum 36, Reykjavík
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
Bylting
¥
Fjölnota byggingaplatan
sem allir hafa beðið eftir!
VIROC byggingaplatan er fyrir veggi, loft og gólf.
VIROC byggingaplatan er eldþolin, vatnsþolin,
höggþolin, frostþolin og hljóöeinangrandi.
VIROC byggingaplatan er umhverfisvaen.
VIROC byggingaplatan er platan sem
verkfræðingurinn getur fyrirskrifaö nánast blint.
Staöalstærö: 1200x3000x12 mm.
Aðrar þykktir: 8,10,16,19, 22, 25, 32 & 37 mm.
Mesta lengd: 305 cm. Mesta breidd: 125 cm
Vlroc utanhússklæðnlng
PP
&CO
Leltið upplýsinga
Þ.ÞORGRÍMSSON & CO
ÁRMÚLA 29 S: 553 8640 t 568 6100