Morgunblaðið - 17.08.1999, Síða 43

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 17. ÁGÚST 1999 43
MINNINGAR

GUÐNI V.
BJÖRNSSON
+ Guðni Vilberg
Björnsson fædd-
ist í Hafnarfirði 11.
október 1921. Hann
lést á Landakots-
spítala að kvöldi 10.
ágúst síðastliðins.
Foreldrar hans voru
hjónin Björn Jó-
hannsson, f. 25.
mars 1889 í Hafnar-
fírði, d. 3. okt. 1942
af slysförum, og
Guðný Jónsdóttir, f.
10. okt. 1890, d. 27.
maí 1977. Systkini
Guðna voru Ólafía
Vilborg, f. 1. jan. 1914, d. 29.
júní 1985, og Jóhann, f. 4. okt.
1915, d. l.júní 1989.
Hinn 19. des. 1947 kvæntist
Guðni Hallbjörgu Gunnarsdótt-
ur, f. 21. júní 1928. Foreldrar
hennar voru Gunnar Ásgeirsson
og Margrét Björnsdóttir. Guðni
og Hallbjörg eignuðust sjö börn.
Þau eru 1) Drengur, óskírður, f.
3. ágúst 1947, dó sama dag. 2)
Björn, f. 19. nóv. 1948, maki
Steinunn Ólafsdótt-
ir og eiga þau fjög-
ur börn. 3) Gunnar,
f. 15. mars 1951,
maki Guðrún
Tryggvadóttir og
eiga þau tvo syni. 4)
Guðjón, f. 3. ágúst
1954, maki Hafdís
Ólafsdóttir og eiga
þau fjögur börn. 5)
Grétar, f. 24. jan.
1959, maki Edda
Arinbjarnardóttir
og eiga þau þrjár
dætur. 6) Guðni, f.
24. aprfl 1962, maki
Jenný Guðmundsdóttir og eiga
þau tvö börn. 7) María Jóna, f.
18. júní 1970, maki Hallgrímur
Smári Þorvaldsson og eiga þáu
þijú börn. Barnabarnabörnin
eru þijú.
Guðni starfaði sem vörubif-
reiðarstjóri í Hafnarfirði í rúm
50 ár.
títför Guðna fer fram frá
Víðistaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Elsku pabbi minn. Mig langar að
kveðja þig með nokkrum orðum.
Þegar ég var lítil fékk ég oft að sitja
í hjá þér í vinnunni. Oft fórum við í
Grindavík að sækja fisk og stundum
í Þorlákshöfn. Alltaf áttirðu gult
Wrigleys-tyggjó og minnir lyktin af
því mig ennþá á þig. Vindillinn var
líka yfirleitt á sínum stað.
Mikið er búið að vera erfitt að
horfa á þig fara svona, þú svona lík-
amlega hress en þá gefur höfuðið
sig. Hátt í tíu ár eru síðan fyrst fór
að bera á að þú gleymdir hinu og
þessu, sem manni fannst þú ættir að
muna. Þú sem vörubílstjóri keyrðir
fyrir mörg fyrirtæki en allt í einu
mundir þú ekki hvar þau voru stað-
sett. Stundum komstu heim og sótt-
ir mömmu sem fór þá með þér og
sýndi þér og skildirðu þá ekkert í
vitleysunni í þér að muna þetta ekki.
Síðastliðið ■ ár hefur þér hrakað
hratt. Síðasta haust fórstu í dagvist-
un í Hlíðarbæ. Þar undirðu þér vel
fyrst í stað en þegar það var ekki
orðið nóg fórstu á Landakotsspítala,
fyrst í hvíldarinnlögn í maí í tæpar
þrjár vikur og svo alveg í byrjun
júní. Mamma fór til þín á hverjum
degi, gekk með þér fram og til baka
um ganginn og stundum út ef veður
leyfði og þú hafðir heilsu til. I lok
júlí versnaði þér mikið, þú lást alveg
fyrir og svafst. Síðustu þijá fjóra
dagana varstu alveg út úr heiminum
og sofnaðir loks svefninum langa
þriðjudagskvöldið 10. ágúst.
Mamma var hjá þér allan sólar-
hringinn síðustu vikuna.
Starfsfólkið á deild 1. L. á Landa-
koti fær þakkir fyi'ir frábæra um-
önnun og það vildi líka allt fyrir okk-
ur gera. Starfsfólkið í Hlíðarbæ fær
líka þakkir fyrir frábæra umönnun.
Elsku mamma, Guð styrki þig og
okkur öll í sorginni.
Þín
María Jóna.
Elsku tengdapabbi. Nú þegar ég
sest niður og hugsa til þín rifjast
margt upp frá okkar fyrstu kynnum
fyrir rúmum þrjátíu árum þegar ég
fór að vera með Birni þínum. Þú,
þessi stóri og stæðilegi maður,
vinnusamur með eindæmum. Eg
held að ég geti fullyrt það að fjöl-
skyldan og vöi-ubíllinn voru þér allt.
Ef ekki var vinna þá þurfti að dytta
að bílnum.
Ekki taldir þú það eftir þér að
rétta okkur hjálparhönd sem fólst
yfirleitt í því að keyra þetta eða hitt
fyrir okkur. Þegar við byggðum
húsið okkar sást þú um allt sem
vörubíl þurfti til og kunnum við vel
að meta.
Elsku tengdapabbi, einnig vil ég
þakka þér væntumþykju þína til
barnanna okkar allra. Hann afi gat
nú verið svolítið stríðinn líka en blíð-
ur var hann við þau og okkur öll.
Erfitt þótti okkur öllum að horfa
upp á þennan sjúkdóm taka svona af
þér völdin, en við því er ekkert að
gera.
Um leið og ég kveð þig hinstu
kveðju, Guðni minn, bið ég góðan
Guð að vaka yfir tengdamömmu.
Steinunn.
Elsku afi. Nú hefur þú kvatt okk-
ur og öðlast hvíld og ró. Mörg lýs-
ingarorð koma upp í huga okkar
þegar við hugsum um afa. Hann var
stór og hraustur maður, vinhusam-
ur, barngóður, stríðinn og umfram
allt skemmtilegur.
Við vorum svo lánsamar að búa í
sömu götu og amma og afi, og höfð-
um við því góð tækifæri að skreppa
til þeirra. Oftar en ekki var okkur
boðið með í bíltúra, t.d um Reykja-
nesið, til Reykjavíkur að kaupa ís,
niður á höfn að skoða skipin, einnig
fórum við ósjaldan í berjamó á
haustin.
Afi var alltaf með derhúfu eða
hatt á höfði, börnum til mikillar
gleði, því þeim þótti mjög gaman að
prófa þær eða til þess að nota í leiki.
Afi gekk á tímabili undir nafninu
„afi Hino“ á okkar heimili og var það
eldri bróðir okkar og alnafni afa,
sem byrjaði snemma sem barn á því
að tengja vörubílinn og afa saman.
Á okkar yngri árum voru tveir at-
burðir fastir liðir sem tengdu böm
afa og ömmu og fjölskyldna þeirra
saman. Annai-s vegar voru það ár-
legar ferðir upp í kartöflugarð þar
sem deginum var eytt í vinnu og
nesti borðað saman úti í náttúrunni.
Minningarnar úr þessum ferðum
eru ljúfai-, t.d drösluðumst við í
„boddýinu" sem notað var sem
geymsla, gáfum hestum og kindum
gras, prfluðum upp á vörubílnum,
reyndum að hugsa um litlu garðana
okkar og yfirleitt eyddum við meiri
tíma í að spyija hvenær nestið yrði
borðað en að aðstoða fullorðna fólkið
við vinnuna. Hins vegar voru það
veiðiferðirnar sem urðu margar, t.d.
í Hlíðai'vatn, þar sem ungir sem
aldnir léku sér í sandinum, fóru í
gönguferðir og síðast en ekki síst
stunduðu veiðar. í einni slíkri ferð
taldi önnur okkar (Helga) sig hafa
veitt stóran fisk, en þegar hún fór að
draga inn reyndist það bara vera afi.
Eftir því sem fjölskyldan stækkaði
nímuðu veiðihúsin okkur ekki eins
vel og lögðust þessar ferðir því nið-
ur.
Elsku afi, það er okkur bæði ljúft
og skylt sem elstu barnabörn að
þakka þér fyrir samfylgdina í gegn-
um árin með þessum minningabrot-
um. Við biðjum góðan Guð að gæta
ömmu og veita henni stuðning á
þessum tímamótum, sem og börnum
þeirra og fjölskyldum.
Blessuð sé minning afa.
Guðrún Margrét og
Helga Dögg Björnsdætur.
Elsku afi. Takk íyrir allar göngu-
ferðirnar. Gott að þú gast aðeins
haldið á Þóru litlu. Nú vitum við að
þér líður vel uppi hjá Guði.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Elsku Bebba amma, Guð styrki
þig í sorginni.
Halla Björg, Stefán Grétar
og Þóra Margrét.
JÓNA KRISTÍN
JÓNASDÓTTIR
+ Jóna Kristín
Jónasdóttir
fæddist á Kleifum í
Skutulsfirði 19. júlí
1929 og ólst hún
þar upp til níu ára
aldurs en þá fluttist
hún í Hnífsdal. Hún
lést á heimili sínu í
Garðabæ 9. ágúst
síðastliðinn. Jóna
var þriðja í röðinni
af fimm börnum
hjónanna Ólafar
Sigríðar Magnús-
dóttur, f. 11.7.
1902, d. 25.10.
1997, frá Kleifum, og Jónasar
Þórðarsonar, f. 5.1. 1896, d.
5.1. 1965, frá Vogum, Vatns-
Ieysu. Systkini hennar voru
Jenney Sigrún, f. 16.7. 1926, d.
3.2. 1989, Hulda Maggey Soffía,
f. 19.8. 1927, d. 11.10. 1996,
Guðrún Þórhildur Björg, f.
26.6. 1930, d. 7.6. 1999, Guð-
mundur Stefán Mildenberg, f.
5.12. 1931, d. 31.12. 1992. Upp-
eldisbróðir Jónu er Magnús
Bjarni Guðmundsson, f. 29.11.
1944, kvæntur Margréti Þor-
steinsdóttur.
Jóna giftist 17.4. 1954 Elíasi
Jóni Dagbjartssyni, f. 12. des-
ember 1925, d. 22. febrúar
1995, frá Hvestu í Ketildölum í
Arnarfirði. Hann
var sonur Þórunnar
Bogadóttur, f. 27.2.
1894, d. 5.3. 1944,
frá Hringsdal í Ket-
ildölum, og Dag-
bjarts Elíassonar, f.
27.7. 1890, d. 31.8.
1978, frá típpsölum
í Selárdal í sömu
sveit. Jóna Kristín
og Elías Jón bjuggu
á Brúarflöt í Garða-
bæ og börn þeirra
eru: 1) Dagbjartur
Þórir, f. 21.10.
1954, d. 24.4. 1958.
2) Sigurður Jónas, f. 5.6. 1956,
kvæntur Guðbjörgu Guð-
mundsdóttur. Þeirra börn eru
Anton Örn og Elías Viljar. 3)
Kristinn Þór, f. 18.6. 1962,
ókvæntur og barnlaus. 4) Elín
Dóra, f. 17.12. 1963, áður gift
Karli Gissurarsyni. Þeirra börn
eru Arnar Freyr og Dagbjört
Elísa. 5) Linda Björk, f. 9.4.
1967, í sambúð með Hauki
Valdimarssyni. Þau eiga tvær
dætur, Jónu Kristínu og Hildi
Sif.
títför Jónu Kristínar fer
fram frá Fossvogskirkju á
morgun, mánudaginn 16.
ágúst, og hefst athöfnin klukk-
an 15.
Elsku mamma. Þá er komið að
því, kveðjustundin upp runnin löngu
fyrr en við höfðum áætlað. Þú varst
stoð og stytta okkar allra og ávallt
áttirðu ráð við hverju því sem á borð
var borið fyrir þig. Þessi brottför
þín er þó langt fyrir tímann þvi svo
margt var enn ósagt og ógert. Þú
hafðir talað um að vera viðstödd all-
ar fermingar barnabarna þinna, en
við vitum, elsku mamma, að þó af
því geti ekki orðið þá verður þú þar
stödd ásamt pabba og Dagbjarti
bróður og fleirum í huga okkar. Sl.
ár hafa veríð þér mikil þolraun,
elsku mamma, og þú verið okkur
mikil fyrirmynd með öllum þeim
styi’k og krafti sem þú hefur sýnt.
Þú misstir pabba eftir erfið veikindi,
stuttu seinna fór amma og einnig
fjögur systkini þín á þessum tíma. Á
sama tíma hefur velferð annaira
alltaf skipt meira máli í þínu lífi en
þín eigin og er það okkur hvatning
til þess að reyna að gera slíkt hið
sama. Framundan var tími upprifj-
unar og tími uppbyggingar.
Elsku mamma, við vitum að þú
vildir ekki að haldin yrði lofræða um
þig eftir þinn dag, en samt, í okkar
huga varst þú alveg einstök, stöðugt
full af kærleik og tilbúin til þess að
veita okkur allt það sem við þurftum
á að halda hverju sinni og fyrir það
eram við að eilífu þakklát.
Að lokum, elsku mamma, amma
og ammamamma, við þökkum fyrir
þann tíma sem við áttum með þér og
við munum minnast þín eins og þú
varst, sterk og sú sem stöðugt hélt
fjölskyldunni saman. Án þín væram
við sundrað.
Með blómum og börnum hve oft
við sátum,
brosið þitt ávallt bjarta.
Þar úti í gróðurhúsi í þögn jafnt
sem látum
þú lifir í okkar hjarta.
(Sólveig Kristj.)
Guð geymi þig.
Börn, tengdabörn
og barnabörn.
Jóna lét ekki mikið yfir sér en þó
var hún mikil kona. Ég kynntist
henni á þeim langa tíma sem hún
starfaði með móður minni í leikskól-
um Garðabæjar, síðustu 11 árin sem
matráðskona á Kirkjubóli. Starfs-
vettvangurinn hæfði á vissan hátt
lunderni Jónu, því með hugulsamri
matargerð sinni gat hún hlynnt að
mörgum í einu, bæði börnum og full-
orðnum. Þessi gjöfula kona var
ávallt reiðubúin að umvefja þá sem á
þurftu að halda hlýju sinni, ást og
umhyggju og hafði þá sjaldnast
mörg orð um heldur lét verkin tala.
Ekki svo að skilja að Jónu hafi alltaf
skort orð, þvi stundum kjaftaði á
henni hver tuska. Þá hló hún smit-
andi hlátri sínum og vildi hafa líf og
fjör í kringum sig. Oft var hún ákaf-
ur gleðigjafi, félagslynd og höfðingi í
sér. Hún gaf mikið og erfiðaði auk
þess myrkranna á milli, heiman og
heima, enda stundum mjög þreytt.
Hún hafði því þörf fyrir einvera til
að endurnýja orku sína, varð inn á
milli fálát og vildi vera látin í friði.
Eitt sumar vann ég með Jónu í eld-
húsinu á Kirkjubóli á hverjum degi
og spönnuðu umræðuefnin þá ólík-
ustu svið, allt frá kjötbollugerð til
kvensköranga í eddukvæðum. Ég
var á kafi í íslenskunámi og við Jónu
var hægt að ræða um allt milli him-
ins og jarðar enda hefði hún eflaust
blómstrað í háskóla. Hún var ekki
skaplaus, heldur hress, ákveðin,
hispurslaus og lá ekki á skoðunum
sínum, en það er heldur ekkert gam-
an að fólki sem aldrei þorir að hafa
skoðun. Jóna var hin mesta pæja,
gat skyndilega tekið upp á því að
kasta vinnufötunum og koma svíf-
andi í blómakjól, á háhæluðum skóm
og með hatt á höfði, lifandi sönnun
þess að unga stúlkan lifir í konunni
fram eftir öllu, á hvaða aldri sem hún
er. I Jónu bjuggu listrænir hæfileik-
ar sem meðal annars fengu útrás í
fögrum skreytingum sem hún bjó til
úr þeim efnum sem hendi vora næst
hverju sinni. Þeir voru ófáir sem
óvænt fengu send slík listaverk
ásamt öðra góðgæti sem ætlað var
að gleðja. Sjálf var Jóna afar hógvær
og átti til að fussa við hrósyrðum og
þökkum. Hann Elli hennar var hins
vegar hreykinn af hæfileikum konu
sinnar og talaði um það í eitt þeirra
mörgu skipta sem hann hjálpaði mér
að bera alla bókakassana mína, - á
tímabilinu þegar ég var alltaf að
flytja. Þennan ástkæra lífsfóranaut
sinn missti Jóna eftir 50 ára hjóna-
band. Hún bar harm sinn í hljóði en
sorgin yfir fráhvarfi svo náins ást-
vinar hverfur aldrei. Jóna var sann-
ur kvenskörangur fram í dauðann, -
sterk og stórlynd, - og fær nú eftir
tæplega fimm ára aðskilnað að sam-
einast Ella sínum aftur.
Við Jökull bróðir minn eigum fáa
ættingja hér á landi en Jóna gekk
okkur að sumu leyti í ömmu stað.
Hún hlúði að tveimur viðkvæmum
sálum á æsku- og unglingsáranum
og veitti margháttaðri gleði inn í líf
okkar síðar. Þú varst okkur kær,
góða Jóna. Við minnumst þín með
hlýhug og þakklæti. Jóna og Elli
áttu fjögur börn, tengdaböm og all-
nokkur bamabörn sem þau vora
ákaflega stolt af. Dóra, Linda, Sig-
urður og Kristinn hafa nú á
nokkram áram misst báða foreldra
sína. Ég sendi þeim og fjölskyldum
þeirra mínar fegurstu hugsanir og
dýpstu samúð.
Rúna K. Tetzschner.
LEGSTEINAR
hþ Qraníf
' HELLUHRAUN14
220 HAFNARFJÖRÐUR
HEIMASÍÐA: www.granit.is SÍMI: 565 2707 FAX: 565 2629