Morgunblaðið - 24.10.1999, Síða 38

38 SUNNUDAGUR 24. OKTÓBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
HULDA GUÐRUN
GUÐRÁÐSDÓTTIR
+ Hulda Guðrún
Guðráðsdóttir
fæddist í Reykjavík
23. febrúar 1938.
Hún lést á heimili
sínu 17. október síð-
astliðinn og fór út-
för hennar fram frá
Bústaðakirkju 22.
október.
vikunni. Engan óraði fyrir hvað sú
rannsókn myndi leiða í ljós. Síðast
sá ég þig fyrir tveimur mánuðum í
afmælinu hennar mömmu fyrir
austan og þá hafðirðu ekki enn látið
sjúkdóminn beygja þig, sýndist
Skært ljós hefur
slokknað í lífi okkar
allra. Amma mín er dá-
in. Þú varst alltaf fyrst
á staðinn og síðust til
að fara en nú ertu farin að eilífu og
eftir sitjum við með dýrmætu minn-
ingarnar okkur til huggunar. Þú
varst svo stór hluti í lífi okkar, vildir
alltaf taka þátt í öllu sem ég tók mér
fyrir hendur. Þú gast svo oft gert líf
mitt gleðilegra, eins og þegar mér
leið illa, þá varstu komin til að þerra
burt tárin og þegar mér leið vel
varstu komin til að samgleðjast
mér. Alltaf gat ég reitt mig á þig, þú
varst alltaf tilbúin að hlusta á mig,
veita mér athygli og gera eitthvað
mér. Eg minnist þess nú bara þegar
ég og Kristján bróðir vorum vön að
koma til þín og afa um hverja helgi
þegar við vorum krakkar, alltaf var
eitthvað gert. Við fórum á skíði, á
skauta, fórum út að labba, í fjall-
göngur og röltum saman út í náttúr-
una þar sem þér leið best og okkur
öllum. Þú varst mikið náttúrubarn
og vildir dreifa því yfir á okkur
bömin sem þér tókst, ég vissi ekk-
ert betra en að fara með þér og afa
á skíði. Við vorum vanar að fara upp
á Langjökul um hverja páska þar
sem við héngum aftan í jeppa hjá
afa, Hulda amman og Hulda stelpan
hlið við hlið á skiðum. Ég hafði ekki
eins mikla orku og þú svo ég þurfti
að taka mér fleiri hlé, meðan ég sat
inni í bíl hjá afa varst þú á skíðum.
En það var alltaf tími fyrir kaffi og
vínarbrauð en svo hélstu áfram og
þú hættir ekki fyrr en snjórinn end-
aði. Þú bjóst yfir ótrúlegri orku,
varst alltaf svo heilbrigð og dugleg,
þar til þú kvaddir mig í hinsta sinn
en þú gafst aldrei upp. Elsku amma
mín, þú varst mér svo kær, hve já-
kvæð þú varst, þú gast alltaf gert
gott úr hlutunum, manni tókst
aldrei að vera í vondu skapi þegar
þú varst nálægt. Ég fór alltaf
ánægð, orkumikil og hamingjusöm
frá þér. Ég man hvernig það var að
fylgjast með þér og hugsa að svona
ætlaði ég að vera í framtíðinni,
hvemig það væri að vera svona ynd-
isleg, falleg og hjartahlý kona, ég
var svo heppin að hafa átt þig að og
ég þakka Guði fyrir þig. Þú og afi
voruð svo ástfangin. Það var hrein
og falleg ást sem skein í augum ykk-
ar og hvernig þið horfðuð hvort á
annað með stjömur í augunum. Það
var alltaf svo gott að vera í kringum
þig, þú gafst svo mikla ást og hafðir
alltaf tíma fyrir allt og alla. Ég hef
alla mína ævi borið nafn mitt með
stolti og mun gera áfram því þetta
er stórmerkilegt nafn á stórmerki-
legri konu sem varst þú, elsku
amma mín. Söknuðurinn er mikill
en þú ert sem skært ljós í huga mín-
um og mun minningin um þig ávallt
lifa í hjarta mínu. hressari en við vissum þig vera, og _L. Sesselja Ottcscn f
Elskulegi afi minn, tókst þátt í öllu í kringum þig af inn- 1 Jósafatsdóttir
mamma, Siggi og lifun svo við lá að viðstaddir læddist í Revkiavík . j
Þórey, ég bið Guð al- gleymdu að dvöl þinni hér yrði brátt 6. febrúar 1916. Hún 1
máttugan að styrkja lokið. Iést á Landakolraið^jjHj^yMSsíí'^^Sj
■Mgli, "k’ ykkur í þessari miklu Minningai’ era ekki keyptar, þær faranótt niánudags- 1
sorg, þetta er mikill kosta heldur ekki neitt en era samt ins 18. oklóber síð- -ev
missir fyrir okkur öll. það dýrmætasta sem við eigum þeg- astliðinn. Foreldrar 1
l 3 Ástkæra amma mín, ar hugurinn lítur yfir farinn veg. hennar voru Sierríð- B®-~
ég mun elska þig að ei- Þennan minningasjóð getum við ur Jónsdóttir, f. 18. 1
lífu, þar til við hittumst alltaf farið í hvernig sem stendur á nóvember 1880' / ,/T’Sid
y \ áný. og þannig getum við alltaf hist, Galtarholti í Borg- v’’ M 1
Þín dótturdóttir og elsku frænka mín. arhreppi á Mýruin,
nafna, Megi góður guð styðja og styrkja d. 25. janúar 1936,
silllfm -Æ/ Hulda Guðrún. þig, elsku Gæi minn. Hve gott mér og Jósafat Sigurðs-
þótti að sjá hvað þið Nanný mín, Sinei oc Þórev hafið stutt on stvrkt frá Miðhúsum í
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áralöng reynsla.
Svenir Olsen,
útfararstjóri
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri
Með þessum fátæklegu orðum
langar mig að kveðja þig, elskulega
frænka mín. Nú er lokið erfiðri bar-
áttu þar sem vitað var frá upphafi
að dauðinn einn myndi sigra. Hve
vonlaust sem það hlýtur að hafa
verið í upphafi er fréttin barst þér
að leggja út í fyrirfram tapaða orr-
ustu, er eins víst að tíminn sem
stríðið stóð yfir hafi þroskað okkur
öll þótt við skiljum ekki hvernig í
dag þegar sorgin hvílir eins og
þykkur ósýnilegur veggur yfir okk-
ur. Þá bætist sá þroski við reynslu
sem við erum að upplifa og meðtaka
meðvitað sem ómeðvitað alla okkar
ævi. Ég vildi að ég gæti skilið til-
gang þess er slík raun er lögð á fólk
sem lendir í hrammi illkynja sjúk-
dóma. Ég vil samt trúa því að til-
gangur sé með tilvist okkar hér á
jörðu, að eins og í stríðum milli
þjóða sé hvert mannslíf sem fellur á
vígvelli einu lífi nær lokum stríðsins
þar sem sá betri hefur sigur. Að nú
með þínu lífi hafi læknavísindunum
verið þokað nær lausn á sjúkdómi
sem hundruð deyja úr á hverju ári
hér á landi og þúsundir í okkar
framfaraheimi.
Hve margar á ég minningar og
allar svo yndislegar. Þú öllum öðr-
um röggsamari og röskari, tókst
alltaf svo vel á móti okkur hvar sem
við hittumst og alltaf var svo stutt í
hlátur, grín og gáska. Svo stutt er
síðan ég var stelpa í fjallabíl á leið í
enn eitt ævintýrið í óbyggðum, fjöl-
skyldan ykkar og okkar í einum bíl
og oftast nokkrir bflar aðrir fullir af
glaðværu fólki sem fór ótroðnar
slóðir um öræfi lands. Elstu mynd-
ina geymi ég í huga mér þá fjögurra
ára og þú huggaðir mig eftir
útafakstur þegar Gæja tókst með
snarræði að forðast árekstur við
stóran flutningabfl. Aðra mynd
geymi ég síðan rétt fyrir síðustu jól
þegar við sóttum okkur jólatrén
okkar austur til mömmu og pabba
og þú varst að fara í rannsókn þá í
hvert annað þennan erfiða þroska-
tíma. Ykkur öllum, barnabörnum,
mökum, systrum, ættingjum og vin-
um sendi ég samúðarkveðjur. Guð
blessi okkur öll.
María H.
Siguij ónsdóttir.
Yndislegur ferðafélagi okkar hef-
ur lotið í lægra haldi fyrir illvígum
sjúkdómi. Hulda barðist hetjulegri
baráttu við veikindi sín, aldrei
heyrðist æðruorð frá henni, þótt
maður hringdi til að athuga hvemig
hún hefði það, þá hafði hún það
ávallt gott. Þannig var hún.
Það er svo margs að minnast í
gegnum árin, en eitt var okkur mikil
ráðgáta, það var þessi mikla orka,
sem Hulda hafði. Hún hljóp upp um
fjöll og fimindi hvenær sem færi
gafst og í vetrarferðunum þótti
henni mun skemmtilegra að hanga í
bandi á skíðum aftan í bílnum en að
hafa það ljúft og notalegt inni í hon-
um. Hún virtist aldrei fá nóg, því oft
í öræfaferðunum okkar vom þau
Garðar og Hulda búin að ganga í
eina til tvær klukkustundir, þegar
sum okkar vom að vakna og sagði
hún þá oft með sínu fallega brosi:
„Hæ! hæ! eruð þið bara vöknuð?“
Fyrir 17 áram myndaðist lítill
ferðaklúbbur og var hann nefndur
„13:13“-klúbburinn og höfum við
farið árlega saman í dásamlegar
haustferðir, nú síðast fyrir þremur
vikum og komu Garðar og Hulda og
það var dásamlegt að fá þau til okk-
ar.
Jæja, mín kæra, nú er komið að
kveðjustund, eins og þú sagðir svo
oft. Saman eigum við nú minning-
una um einstaka konu og frábæran
vin.
Við vottum Garðari og börnum
hans Nanný, Sigga og Þóreyju
ásamt fjölskyldum þeirra okkar
dýpstu samúð.
Ferðahópurinn 13:13.
Skilafrestur
minningargreina
EIGI minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudags-
blaði ef útför er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: I
sunnudags- og þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á
fóstudag. í miðvikudags-, fimmtudags-, fóstudags- og laugardags-
blað þarf greinin að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum
fyrir birtingardag. Berist grein eftir að skilafrestur er útrunninn
eða eftir að útför hefur farið fram, er ekki unnt að lofa ákveðnum
birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta
birtingu greina, enda þótt þær berist innan hins tiltekna
skilafrests.
Utfararstofa Islands
Suðurhlið 35 « Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GRÓA VIGDÍS HANSEN.
lést fimmtudaginn 21. október.
Jarðarförin auglýst síðar.
Valdemar Hansen, Erna A. Hansen,
Dóra Hansen, Jón Kristjánsson,
Hilda Hansen, Jóhannes Fossdal,
barnabörn og barnabarnabörn.
SESSELJA OTTESEN
JÓSAFA TSDÓTTIR
Álftaneshreppi á Mýrum, d. 31.
desember 1967. Sesselja átti níu
systkini. Þau eru: 1) Óskar
Jónas, f. 17. janúar 1905, d. 12.
júlí sama ár. 2) Stefanía Ósk, f.
1. júní 1906, d. 14. mars 1986. 3)
Þórunn, f. 14. október 1907, d.
18. október 1907. 4) Ragnhildur,
f. l.júlí 1909, d. 29. maí 1973. 5)
Þórunn Jósefína, f. 26. júlí 1912,
d. 10. júlí 1922. 6) Sigríður
Svava, f. 9. desember 1913. 7)
Dóra Ottesen, f. 29. júlí 1917. 8)
Pétur Ottesen, f. 22. júli 1919. 9)
Haukur Ottesen, f. 24. október
1922.
Hinn 1. desember 1956 giftist
Sesselja sambýlis-
manni sínum Krist-
jáni Torfasyni
bankafulltrúa, f. í
Kaupmannahöfn 7.
júlí 1913, d. 8. nóv-
ember 1957. For-
eldrar hans voru
Kristján Torfason
frá Flateyri í Ön-
undarfirði og Elly
Jensen sem var af
dönskum ættum.
Synir Sesselju og
Kristjáns eru Skúli
0., f. 13. júlí 1948,
maki Guðbjörg Sig-
urðardóttir, f. 29. apríl 1956, og
eiga þau tvo syni; og Torfi E., f.
11. júní 1955, maki Gerður Þor-
kelsdóttir, f. 27. mars 1957, og
eiga þau tvo syni. Fyrir átti
Sesselja eina dóttur, Sjöfn Þórs-
dóttur, f. 20. ágpist 1941, maki
Helgi J. Bergþórsson, f. 17. mars
1937, og eiga þau þrjár dætur.
Faðir Sjafnar var Þór Olgeirs-
son. Barnabörn Sesselju eru sex
og Iangömmubörn eru þrjú.
Útför Sesselju fer fram frá
Fossvogskirkju á morgun,
mánudaginn 25. október, og
hefst athöfnin klukkan 15.
Elsku Setta amma, þú varst ein-
stök manneskja, skapgóð, nægjusöm
og æðralaus. Alltaf var stutt í brosið
þitt og smitandi hláturinn sem oft
var óstöðvandi þannig að tárin runnu
niður vangana.
Þú varst ævinlega vel tilhöfð,
klæddist látlausum en fallegum fot-
um, hugsaðir vel um hárið þitt og
neglurnar sem vora vandlega snyrt-
ar. Húð þín var slétt og falleg og það
geislaði af þér hvar sem þú fórst.
Við systur eigum góðar minningar
frá heimsóknum okkar til þín allt frá
barnæsku til fullorðinsára. Þú varst
boðin og búin að gæta okkar þegar
við voram að vaxa úr grasi og hjá
þér var gott að vera. Oft varstu eftir-
lát en um leið settirðu skýr mörk.
Þannig gafstu okkur gott veganesti
inn í framtíðina.
Heilsu þinni hrakaði jafnt og þétt
síðustu árin en þrátt fyrir það var
lundin ávallt létt. Þú varst svo þakk-
lát fyrir alla aðstoð sem þér var veitt
og lést það óspart í ljós, ef ekki í orði
þá með blíða brosinu þínu. Þú varst
sannkölluð peria.
Elsku amma, nú ertu laus úr fjötr-
unum sem veikindin héldu þér í.
Guð geymi þig.
Kristbjörg og Þórunn.
Elsku Setta amma.
Ég tek í granna hönd þína
sem er svo mjúk viðkomu.
Ég lít í augu þín
sem lýsa upp svartasta skammdegi.
Ég horíiávarirþínar
og bros þitt yljar mér.
Eg heyri hlátur þinn
og get ekki annað en hlegið.
Eg sé ekki hjartað
en ég veit að það er gott hjarta.
Ég faðma þig að mér
isi á kinn þína.
Þú ert falleg amma. Blessuð sé
minning þín.
Berglind.
ORVAR PALMI
PÁLMASON
+ Örvar Pálmi
Pálmason fædd-
ist á Sauðárkróki
13. febrúar 1977.
Hann lést á heimili
sínu á Sauðárkróki
15. október síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Sauð-
árkrókskirkju 23.
október.
Fyrir tæpu ári vatt
sér að mér ungur mað-
ur á götu á Sauðárkróki
og spurði hvort að mig
vantaði ekki stuðning í
prófkjöri sem ég þá tók þátt í fyrir
alþingiskosningar. Ég játti því og
maðurinn svaraði um hæl að hann
skyldi hringja í tuttugu vini sína og
hvetja þá til að taka þátt í prófkjöri
Framsóknarflokksins.
Þannig kynntist ég Örvari Pálma-
syni. Hann mætti á kosningaskrif-
stofuna, stóð við sitt loforð og gott
betur. Vinirnir sem hann hringdi í
vora þegar upp var staðið margfalt
fleiri en tuttugu og allir tóku honum
vel enda Örvar bæði viðræðugóður og
hafði gert mörgum greiða í gegnum
tíðina. Hann hringdi úr sínum eigin
síma en neitaði að taka við greiðslu
fyrir útlögðum kostnaði. A kjördag
hringdu á kosningaskrifstofuna hjón
sem ekki komu heimilisbflnum í gang.
Örvar kvaðst geta sótt þau en skyns-
anlegast væri þó að hann lagaði bílinn
fyrir þau og það gerði
hann með beram hönd-
um um hávetur.
Þannig var Örvar.
Greiðvikinn, ósérhlífinn
og óeigingjarn. Hrókur
alls fagnaðar, kunni
mikið af sögum, sagði
þær skemmtilega og
skapaði stemmningu í
kringum sig. Að sama
skapi gat hann verið
viðkvæmur eins og oft
er með menn sem era
stórir í lund og eiga
gott hjartalag.
Með Örvari er geng-
inn mikill og góður drengur. Efinn
um lífið og tilverana sækir að þegar
horft er á eftir ungum manni í blóma
lífsins en sumt getum við ekki skilið
og verðum að sætta okkur við það þó
erfitt sé. Ég hugsa til þeirra mörgu
og skemmtilegu stunda sem við átt-
um saman á þessu eina ári og ég er
innilega þakklátur. Vissulega hefði
ég viljað geta þakkað betur fyrir mig
og vonandi gefst tækifæri til þess
einhvem tímann.
Ég bið Guð að styrkja fjölskyldu
og ástvini Örvars í sorg sinni. „Verði
þinn vilji“ segir í bæninni, sem við
lærum öll sem börn. Þannig verðum
við lúta höfði fyrir því sem að við
getum ekki breytt. Drottinn blessi
og varðveiti þann góða dreng sem
við nú kveðjum.
Árni Gunnarsson.