Morgunblaðið - 19.12.1999, Side 39
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 19. DESEMBER 1999 39 *
verið margra ára bið eftir síma fyrir
ekki svo óskaplega löngu síðan, og
helst þurfti „að þekkja mann“ til að
fá þetta töfratól sem er ein helsta
forsenda samskipta í þjóðfélaginu í
dag.
Það segir sitthvað um eðli Badda
að hann starfaði alla sína starfsævi
hjá sama vinnuveitanda, Lands-
banka íslands, allt frá því hann lauk
verslunarprófi frá Verslunarskóla
Islands. Hann átti líka alla tíð heim-
ili á Skeggjagötu 10, með móður
sinni meðan hún hélt heilsu, en hún
lést í hárri elli fyrir fáeinum árum.
Hann hefur sennilega verið sá sem
lengst allra hafði búið á Skeggjagöt-
unni.
Guðbrandur Gíslason var vandað-
ur maður til orðs og æðis. Að leiðar-
lokum er honum þökkuð vináttan.
Það er bjart yfir minningunni um
Badda. Systur hans, Guðbjörgu, og
öðru venslafólki, votta ég einlæga
samúð.
Eiður Guðnason.
Við kvöddumst síðast hinn 18.
september síðastliðinn á tröppunum
heima hjá mér. Hann hafði strítt við
erfið veikindi síðustu árin, en af ein-
lægum ásetningi um að ná aftur
heilsu, hafði honum tekist með þrot-
lausum æfingum og ýmiss konar
endurhæfingu að ná sæmilegri
heilsu. Við hugðum því gott til
skjótra endurfunda.
Tæpri viku síðar veiktist hann
hastarlega og lá milli heims og helju
í tvo og hálfan mánuð. Virtist þá
sem bati væri í augsýn, en þá
skyndilega kom kallið hinsta skjótt
og óvænt.
Við Baddi vorum systrasynir, en
það var Guðbrandur gjarnan kallað-
ur af móðurfólki sínu, sjálfsagt til
aðgreiningar frá öðrum nöfnum
hans, sem nefndir voru eftir afa okk-
ar, Guðbrandi Þorsteinssyni, bónda
og vitaverði að Loftsölum í Mýrdal.
Hann var ekki aðeins frændi
minn, hann var jafnframt einn minn
allra besti vinur. Hann var fimm ár-
um eldri en ég og vinátta okkar
hófst fyrir alvöru, þegar ég fór í
fyrsta sinn til sumardvalar að Loft-
sölum hjá afa okkar og mæðrasystk-
inum. Eg var sjö ára en hann tólf.
Eg var að kynnast sveitalífinu í
fyrsta sinn, hann var með margra
ára reynslu og kunnáttu í sveitast-
örfum. Þrátt fyrir alla þessa yfir-
burði lét hann mig aldrei gjalda
þess, en tók mig sem jafningja og
leiðbeindi mér, og styrkti mig og
studdi á allan hátt. Hann var einnig
svo jákvæður gagnvart öllu. Aldrei
með umkvartanir eða bölsýni.
Kenndi hann mér að meta og virða
sveitafólkið, sem að ýmsu leyti var
ólíkt kaupstaðarbúunum í háttum og
venjum, en við vorum báðir fæddir
og uppaldir í Reykjavík. Þannig
smitaði hann mig af þeirri ást og
virðingu sem hann ávallt bar fyrir
forfeðrum og ættingjum okkar og
landinu sem þau yrktu.
Samstarf okkar sem kúasmalar
hjá afa og frændfólkinu í sveitinni
stóð aðeins í eitt sumar, ég var að
taka við, hann var að hverfa til ann-
arra sumarstarfa. Samt tengdust
þarna hlekkir tryggðar og vináttu
sem aldrei hafa brostið. Þó Baddi
væri farinn að stunda sumarvinnu í
Reykjavík kom hann ávallt í heim-
sókn og dvaldi einhverja daga á
Loftsölum meðan ég var þar létta-
drengur. Eftir að ég var einnig
hættur sveitastörfunum fórum við
stundum saman í heimsókn þangað.
Voru það mjög ánægjulegar og eft-
irminnilegar ferðir. A unglingsárun-
um í Reykjavík var hann mér einnig
innan handar. Hann hvatti mig til að
stunda sund hjá Ármanni, þar sem
hann var virkur þátttakandi. Kom
hann mér á stað í frímerkjasöfnun
og hjálpaði mér að komast í sam-
band við og skrifa bréf til erlendra
frímerkjasafnara. Hann bauð mér
með sér í bíó, ef verið var að sýna
myndir, sem hann taldi að ég hefði
gaman og gott af að sjá og tók mig
með sér á völlinn, en hann var mikill
íþróttaáhugamaður alla tíð. Við fór-
um einnig saman í ógleymanleg
ferðalög um landið ásamt fleiri ætt-
ingjum og vinum. Svona mætti
áfram upp telja.
Eftir að ég kvæntist kom í ljós að
kona mín og Baddi áttu sameigin-
legt áhugamál, sem var fólkið í
kring um okkur og einstakt minni
þeirra á nöfn þess og tengsl fólks.
Þannig gátu þau skrafað og spurst á
um hver hefði giftst hverjum og
hver væru böm hvers, hver hafði
unnið hvar o.s.frv. og sjaldan rak
þau í vörðumar. Eg hins vegar naut
þess hve frændrækinn Baddi var og
fylgdist vel með ættingjum okkar.
Sagði hann mér fréttir af þeim og
upplýsti mig um skyldleika við fólk
sem ég jafnvel vissi ekki að væri til.
Hann var mikill fjölskyldumaður,
þó svo hann kvæntist aldrei og eign-
aðist ekki börn. Honum var annt um
skyldmenni sín og fylgdist vel með
þeim og hlúði að þeim ef þörf var á.
Hygg ég að við fráfall hans nú finn-
ist mörgum heimilum, að kær fjöl-
skyldumeðlimur sé fallinn í valinn.
Guðbrandur var víðlesinn og vel
að sér á ýmsum sviðum. Saga lands
og þjóðar og fomsögumar vom þó
sjálfsagt hans uppáhalds hugðar-
efni. Hann flaggaði ekki þekkingu
sinni, en veitti óspart úr viskubmnni
sínum, ef eftir var leitað. Eins var
það, að ef hann heyrði að farið var
með rangt mái, þá leiðrétti hann það
með varfæmislegum athugasemd-
um, því síst af öllu vildi hann nokk-
urn mann særa eða lítillækka á
nokkurn hátt. Hann var ákaflega
hógvær og lítið fyrir að trana sér
fram, en vinsæll og vel látinn af öll-
um sem honum kynntust, vegna já-
kvæðs hugarfars hans, gæsku og
glaðværs lundemis. Trúaðrn- var
hann og kirkjurækinn og unnandi
fagurrar tónlistar og fylgdist hann
vel með okkar unga og efnilega tónl-
istarfólki.
Tryggð hans og trúnaður var ein-
stakur. Er hann lauk prófi frá Versl-
unarskóla Islands sautján ára gam-
all, réðst hann til starfa hjá
Landsbanka Islands. Bankanum
helgaði hann alla sína starfsævi eftir
það, eða þar til hann lét af störfum
fyrir um tveimur ámm af heilsu-
farsástæðum. Gegndi hann ýmsum
ábyrgðarstörfum innan bankans.
Lengi var hann skrifstofustjóri í
Veðdeild bankans og síðar forstöðu-
maður deildarinnar. Einnig var
hann um sjö ára skeið útibústjóri
Landsbankans á Hvolsvelli, þar sem
hann undi hag sínum ákaflega vel.
Við hjónin og fjölskylda okkar
söknum Badda ákaflega mikið, en
vitum jafnframt, að við emm langt
frá því að vera ein um það og vissu-
lega stóðu ýmsir honum enn nær en
við. Nefni ég þar sérstaklega vin-
konu hans og félaga til margra ára,
Höllu Einarsdóttur, sem studdi
hann og styrkti af einstakri natni í
veikindum síðustu ára. Systir hans
Guðbjörg sér nú á eftir einkabróður
sínum, en samband þeirra systkina
var mjög náið og kært. Dætur
Guðbjargar, tengdasynir og barna-
börn hafa einnig mikið misst. Öllu
þessu fólki vottum við einlæga sam-
úð.
Ingjaldur Bogason.
Það er með nokkmm trega sem
ég minnist frænda míns, Guðbrands
Guðjónssonar, Badda eins og hann
var kallaður meðal vina og ættingja.
Hann var elstur okkar sex systr-
unga sem bámm nafn afa okkar,
Guðbrands Þorsteinssonar, og sá
fyrsti okkar sem yfirgefur þetta til-
vemstig, langt um aldur fram.
Þessi kveðjuorð verða fá, vandi er
að kveðja svo góðan dreng svo vel
farist úr hendi, og ætt vor lítið fyrir
langt mál í ræðu eða riti.
Fyrstu kynni mín af Badda em
nokkuð óljós, enda langt um liðið og
ég sjálfur þá lítt kominn til vits.
Rámar reyndar í það að hafa sem
stráklingur litið upp til þessa eldri
frænda með þeirri virðingu sem oft
fylgir aldursmun. En þegar við ful-
lorðnuðumst varð það ljóst hvem
mann hafði að geyma. Þar hygg ég
að hafi farið saman upplag og upp-
eldi. Fáa menn hef ég vitað sem jafn
vandaðir vom í orðum og athöfnum,
og ekki minnist ég annars en að orð
hans stæðu sem stafur á bók, enda
naut hann trausts allra sem sam-
skipti áttu við hann.
En nú er kallið komið, það kall
sem enginn fær vikist undan. Eftir
lifir minningin um góðan dreng,
frænda og vin. Blessuð sé minning
Guðbrands Guðjónssonar.
Guðbrandur Steinþórsson.
A morgun, mánudaginn 20. des-
ember, verður lagður til hinstu hvílu
vinur okkar Guðbrandur Guðjóns-
son er lést fimmtudaginn 9. desem-
ber sl. eftir erfiða sjúkdómslegu. Við
sem vomm svo lánsöm að kynnast
góðum félaga og vini erum þakklát
íyrir það.
Ég kynntist Guðbrandi fyrir um
það bil 40 ámm og höfúm við verið
góðir vinir alla tíð síðan. Þá var
Baddi, en svo var Guðbrandur oft
kallaður, í forsvari fyrir sunddeild
Ármanns og þar lágu leiðir okkar
fyrst saman. Hann sat lengi í stjórn
sunddeildarinnar og gegndi þar
nánast öllum embættum. Einnig sat
hann í stjóm Sundsambands Islands
í nokkur ár.
Baddi var mikill félagsmaður og
alltaf reiðubúinn til aðstoðar er til
hans var leitað, og starfaði hann
nánast á öllum sundmótum um ára-
tugaskeið.
Guðbrandur fór sem fararstjóri
með sundfólki úr Armanni til Aust-
ur-Þýskalands um 1960 en hann var
einn af þeim sem komu á samskipt-
um milli Armanns og sundfélagsins í
Rostok. Guðbrandur var sæmdur
gullmerki Ármanns fyrir vel unnin
störf í þágu sunddeildarinnar.
Við Ármenningar kveðjum
Guðbrand með söknuði. Við hjónin
þökkum Guðbrandi alla þá vináttu
og hlýju sem hann sýndi okkur og
fjölskyldum okkar alla tíð.
Við sendum Guðbjörgu og fjöl-
skyldu, Höllu og öðrum ástvinum
innilegar samúðarkveðjur.
Sigríður og Siggeir.
Birting afmælis- og
minmngargreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjóm blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið grein-
ina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk,
A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um
25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast
við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar em beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins em birtar
greinar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar em birtar afmæl-
isfréttir ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi út-
prentuninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tví-
verknað. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í dag-
legu tali eru nefndar DOS-textaskrár. Þá era ritvinnslukerfin Word
og Wordperfect einnig auðveld í úrvinnslu.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
KRISTINN PÁLSSON,
Ásvallagötu 49,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni þriðju-
daginn 21. desember kl. 13.30.
Andrea Guðmundsdóttir
Páll Kristinsson,
Ingibjörg Kristinsdóttir,
Reynir Kristinsson,
Björk Kristinsdóttir,
Anna Rósa Kristinsdóttir,
Huida Kristinsdóttir,
Magný Kristinsdóttir,
Steingrímur Örn Steingrímsson,
barnabörn og barnabamabörn.
Auður B. Sigurðardóttir,
Þröstur Þorvaldsson,
Steinar Gunnarsson,
Gerald Anderson,
Sæberg Þórðarson,
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HALLVEIG JÓNSDÓTTIR KOLSÖE,
Reynigrund 61,
Kópavogi,
sem andaðist mánudaginn 13. desember,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni i Reykjavík
þriðjudaginn 21. desember kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Heimahlynningu Krabba-
meinsfélagsins.
Reidar Kolsöe, Edda Árnadóttir,
Hallveig Guðný Kolsöe,
Hjörtur Kolsöe, Jenný Grettisdóttir,
Helgi Kolsöe, Rósa G. Jónsdóttir,
barnabörn og barnabamabörn.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, dóttir,
systir og tengdadóttir,
HELGA FOSSBERG HELGADÓTTIR,
írabakka 6,
verður jarðsett frá Grafarvogskirkju miðviku-
daginn 22. desember kl. 13.30.
Þórður Njálsson,
Ágeirs H. Þórðarson,
Guðrún J. Þórðardóttir,
Þóra B. Þórðardóttir,
Ástríður E. Geirsdóttir,
Sigurður Geirsson,
Guðmundur N. Þórðarson,
Saga Helgadóttir, Ketill Jómundsson,
Þuríður Ketilsdóttir, Árni Bragason,
Anna Ketilsdóttir, Ásgeir Ásgeirsson,
Njáll Guðmundsson, Sigríður Júlíusdóttir.
+
Bróðir okkar,
EINAR VILHJÁLMUR JÚLÍUSSON,
sem lést mánudaginn 13. desember, verður
jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju mánudag-
inn 20. desember kl. 13.30.
Systkini hins látna.
+
Faðir minn, fóstri, tengdafaðir og afi,
GUÐNI JÓHANNSSON,
Sunnubraut 12,
Akranesi,
sem lést sunnudaginn 12. desember, verður
jarðsunginn frá Akraneskirkju þriðjudaginn
21. desember kl. 14.00.
Grétar G. Guðnason, Heiðbjört Krístjánsdóttir,
Hörður Ragnarsson, Guðrún Jónsdóttir
og barnabörn.