Morgunblaðið - 26.01.2000, Side 31

MORGUNBLAÐIÐ
þverfaglegt
ima skal?
Morgunblaðið/Kristinn
dor sagði það hlutverk skólans að skoða sífellt nýjar leiðir bæði í grunnnáminu
væri jöfnum höndum rannsóknir og kennsla og höfuðuppspretta nýjunga fælist
'að væri forvitnilegt að vita og hvað nemendur skólans þyrftu að vita og skilja.
hefði fengist með viku kennsluhléi á
námstímabilinu, þar sem nemendur
gætu unnið að verkeíhavinnu. Best væri
ef kennari hefði tóm tU að leiðbeina við
verkefnagerðina.
Nýneminn, Sölvi Björn Sigurðsson,
lýsti því hvemig nám í HI kom honum
fýrir sjónir, en hann stundar nám í bók-
menntafræði og íslensku. Hann sagði að
heimspekinemar væru greinUega minna
metnir í augum þjóðfélagsins en tU
dæmis verkfræði- eða læknanemar.
Námið væri þó jafn mikUvægt og tU að
auka virðingu þess bæði innan og utan
skólans væri nauðsynlegt að það lyti
sömu kröfum og annað nám.
Kennsluþátturinn fái aukið vægi
Guðrún Geirsdóttir lektor ræddi um
hlutverk kennarans, sem hún sagði að
væri sífeUt að verða flóknara, bæði
vegna aukins fjölda nemenda, sem væru
á mismunandi aldri og með mismunandi
bakgrunn. Sumir væru að koma í sí- og
endurmenntun en aðrir að hefja há-
skólanám beint eftir framhaldsskóla. Þá
nefndi hún auknar kröfur t.d. um upp-
lýsingatækni, tölvunotkun, og nýja
kennsluhætti, t.d. vegna fjarkennslu.
Hún benti á að sá gífurlegi fjöldi stunda-
kennara, sem störfuðu við skólann
fengju mjög takmarkaða aðstoð. Hún
varpaði fram spurningunni hvort há-
skólakennarar væru haltir
og valtir á fótunum og svar-
aði því játandi, enda væri
stuðningur við þá ekki mik-
ill. Hún sagði að allir væru
sammála um nauðsyn rann-
sókna, en benti á að
kennsluhlutverkið væri ekki metið að
verðleikum að sama skapi. Þó hefði ver-
ið það nýmæli á síðustu háskólahátíð að
veitt var viðurkenning fyrir framúr-
skarandi kennslu. Vakti hún athygli á
því, að kennsluhlutverkið væri ekld við-
urkennt sem framgangsmáti innan skól-
ans og því þyrfti að breyta.
I sama streng tók David Wilkinson,
sérfræðingur við Oxford-Brookes Uni-
versity, sem vísaði í fjölþjóðlega rann-
sókn um hvemig best væri að auka gæði
náms í háskólum. Þar var efst á óska-
lista kennara að viðurkenning á kennslu
yrði metin sem mikilvægur þáttur varð-
andi fastráðningu og stöðuhækkanir.
Hann kynnti þrjú líkön um áhrif breytts
kennslufyrirkomulags, þ.e. stofnana-
módelið, hið pólitíska módel og nem-
endahvetjandi módel. Hann lagði
áherslu á að til að breytingar yrðu ár-
angursríkar og héldust væri samvinna
alfra nauðsynleg, þar með talið alls
starfsfólks og nemenda.
Kennslumiðstöð tekur til starfa
Þá kom fram í máli Guðrúnar Geirs-
dóttur og Þórðar Kristinssonar
kennslustjóra að verið væri að setja á fót
kennslumiðstöð, sem gert er ráð fyrir að
verði tekin í notkun á þessu misseri.
Hlutverk hennar verður að veita kenn-
urum HÍ faglega aðstoð við að sinna
sem best kennslu sinni. Ráðgert er að
kennslumiðstöðin verði faglega tengd
uppeldis- og menntunarfræði í félags-
vísindadeild.
Að síðustu lýsti Hjálmtýr Hafsteins-
son, dósent í tölvunarfræði, notkun sinni
á Netinu í tengslum við kennsluna.
Hann sagðist ekki setja fyrirlestrana á
Netið, því væru notaðar góðar kennslu-
bækur þyrfti þess ekki. Hins vegar not-
aði hann vefsíðuna til þess að vísa á
handbækur, önnur sambærileg nám-
skeið í öðrum háskólum og gömul próf
og forrit sem nemendur gætu nýtt sér.
Framtíðarsýn hans á notkun Netsins í
tengslum við kennslu var
meðal annars sú, að fyr-
irspumartímar gætu
orðið á spjallrásum, upp-
tökur af fyiirlestrum
færu á Netið og að skil á
dæmum og verkefnum
yrðu í auknum mæli í gegnum tölvupóst.
í samantekt Hjalta Hugasonar, for-
manns kennslumálanefndar, í lok ráð-
stefnunnar kom meðal annars fram að
með samningi HÍ og ríkisvaldsins væri
búið að þróa reikni- og deililíkan til þess
að halda utan um fjárveitingar skólans
og nýtingu þeirra. Ávinningurinn væri
að fjárveitingar til háskólans hefðu farið
hækkandi, viss tengsl væni komin á
milli stúdentafjölda og fjárveitingar,
sem auðveldaði alla áætlanagerð. Þrátt
fyrir það mætti ekki líta framhjá því að
skólinn byggi við fjársvelti.
Nemendur telja
kennara skorta
ýmislegt 1
kennslutækni
MIÐVIKUDAGUR 26. JANÚAR 2000 31
---------------------------------------------------------
Hláturklúbburinn í Kópavoffl hittist einu sinni í mánuði
Morgunblaðið/Sverrir
Sigurbjörg, forstöðukona Gullsmára og Gjábakka, sagði frá með miklum tilþrifum.
Glatt á hj alla
í Gullsmára
Það var svo sannarlega
glatt á hjalla í Gull-
smára, öðru af tveimur
félagsheimilum eldri
borgara í Kópavogi í
gærkvöldi, þegar Hlát-
urklúbburinn kom sam-
an venju samkvæmt,
síðasta þriðjudaginn í
mánuðinum. Björn Ingi
Hrafnsson fékk að fylgj-
ast með kerskni og
kímni af bestu gerð.
MORGUNBLAÐIÐ sagði frá
starfsemi klúbbsins í síð-
ustu viku, en hann var
stofnaður fyrir um ári og er ætlaður
eldri borgurum í Kópavogi sem hafa
gaman af því að koma saman, sýna
sig og sjá aðra og umfram allt hlæja
vel og innilega að öllu því broslega í
tilverunni.
Stemmningin var góð í gærkvöldi
þegar Morgunblaðsmenn bar að
garði; meðlimir klúbbsins flestir
búnir að koma sér fyrir við borðin í
einum af sölum Gullsmára og tilbún-
ir að kitla hláturtaugamar. „Við
byrjum á ofurlítilli upphitun," sagði
vingjarnleg kona, einn af for-
sprökkum hópsins, eins og til út-
skýringar og lét síðan fyrstu
sprengjuna falla. „Vitiði hver er
refsingin við tvíkvæni? - Jú, tvær
tengdamæður,“ og við það sprakk
salurinn eins og hann lagði sig og ís-
inn var brotinn; hláturinn þessi eini
og sanni hafði tekið sér bólfestu í
hjörtum viðstaddra og virtist gera
sig í meira lagi heimakominn eina
ofurlitla kvöldstund.
Stofuað var til klúbbsins á sínum
tíma eftir að greint hafði verið frá
því að Danir söfnuðust saman í
henni kóngsins Kaupmannahöfn
þúsundum saman til þess að hlæja.
Með því mætti því víst lengja lífið, þó
ekki væri nema svolítið, og fram-
kvæmdafólkið í Kópavogi lét auð-
vitað ekki segja sér það tvisvar,
heldur stofhaði hláturklúbbinn og
með hverjum inánuðinum fjölgar fé-
lagsmönnum og fyrirspurnum
hreinlega rignir inn í Gullsmára og
Gjábakka, hina félagsmiðstöðina. Á
báðum stöðum er Sigurbjörg
Björgvinsdóttir hæstráðandi og
henni fer vel að laða fram hið
spaugilega í tilverunni og tekur af
lífi og sál þátt í starfi Hláturklúbbs-
Hvort sem það voru sögumar af séra Bjama, Tómasi borgarskáldi eða
einhverjum öðrum brást ekki að hlátur fylgdi lokaorðinu.
Hláturinn lengir lífið, sagði einhvers staðar, og ekki síst þess vegna var
Hláturklúbburinn stofnaður.
ins, rétt eins og fleiri klúbba í félags-
miðstöðvunum tveimur. Þar á bæ er
fólk nefnilega meira en lítið athafna-
samt og eldri borgarar láta sér vel
lfka. Áður en tekið var til við hlátur í
gærkvöldi hafði línudansklúbburinn
ráðið ríkjum í salnum, bridsklúbbur-
inn kemur þar einnig saman endrum
og sinnum og þannig mætti áfram
telja - allir ættu að geta fundið sér
eitthvað við að vera í félagsstarfl
eldri borgara í Kópavogi.
„Hvað - héma sitja allir sanian í
hring eins og einhverjar spákerling-
ar,“ varð einni frú að orði sem hún
steig inn úr dymnum og leit yfir við-
stadda. „Við erum komin hér hjónin
til að kynna okkur þennan félags-
skap,“ bætti hún svo við og var ekki
annað að sjá en þau hjónakornin,
ættuð vestan úr Súgandafirði, létu
sér vel líka. Áður en yfir lauk vom
nokkrar sögurnar úr þeirra digm
slgóðu koninar upp á yfirborðið, við-
stöddum til óblandinnar ánægju.
„Maður veit að maður er orðinn <~
gamall þegar hárvöxturinn í eyrun-
um er meiri en ofan á höfðinu,"
sagði ein og hópurinn hreinlega
veltist um af hlátri. Til þess er leik-
urinn einmitt gerður; sumir em
komnir til að segja frá og gera það
svo undur skemmtilega, aðrir vilja
fremur hlusta og hlæja svo hátt og
snjallt. Býsnin öll af sögum og kveð-
skap era látin flakka, farið er með
þulur og inn á milli læðist með neð-
anbeltisgaman grátt. Sögur af hon-
um séra Bjama, Jónasi frá Ilriflu,
Tómasi borgarskáldi og svo auð-
vitað úr heimabyggðinni gleðja og ^
fræða viðstadda sem um leið og þeir
búa sig til heimferðar byrja að
hlakka til næsta fundar.
Hami verður seinasta þriðjudags-
kvöldið í febrúarmánuði og allir em
innilcga velkomnir, eins og Morgun-
blaðsmenn vom beðnir til að skila til
ldáturmildra lcsenda sinna. Sem er »
og hér með gert. *