Morgunblaðið - 26.01.2000, Blaðsíða 40

Morgunblaðið - 26.01.2000, Blaðsíða 40
40 MIÐVIKUDAGUR 26. JANÚAR 2000 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR + C Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi, GUÐMUNDUR HELGASON, Hólmakoti, Mýrarsýslu, lést að morgni þriðjudagsins 25. janúar á Sjúkrahúsi Akraness. Börn, tengdabörn og barnabörn. Eiginmaður minn, BÖÐVAR ÁMUNDASON fyrrv. slökkviliðsmaður, lést á Landspítalanum mánudaginn 24. janúar. Kristín Þorvaldsdóttir, börn, tengdabörn, barnabörn og langafabörn. + Móðir mín, tengdamóðir, amma, mágkona og frænka, KATRÍN ÁRNADÓTTIR STEPHENSON, Berkely, Kaliforníu, andaðist á heimili sínu miðvikudaginn 19. janúar. John W. Stephenson, Peggy Stephenson, Daníel Kristján Tómas, Jónfna Vigdís Schram, Sigríður Pálsdóttir og frændsystkini. + Ástkær frænka okkar, SIGURRÓS JÓNSDÓTTIR, áður til heimilis á Austurbrún 2, Reykjavík, lést á Droplaugarstöðum 5. janúar 2000. Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Sigurfljóð Jónsdóttir, Sigurjón Jóhannesson, og aðrir ættingjar hinnar látnu. + Faðir okkar, tengdafaðir og afi, GUNNAR STEINGRÍMSSON loftskeytamaður, Gnoðarvogi 38, er látinn. Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna. Theodóra Gunnarsdóttir, Friðrik E. Yngvason, Eggert Gunnarsson, Bergþóra Jónsdóttir, Gunnar Már Gunnarsson, Guðrún Þ. Bragadóttir og barnaböm. r + Elskulegur eiginmaður minn og faðir okkar, GUNNAR HJÁLMARSSON, Laufvangi 1, Hafnarfirði, lést á líknardeild Landspítalans mánudaginn 24. janúar. Ingibjörg Pálsdóttir, Guðrún Gunnarsdóttir, Hjálmar Gunnarsson, Erna Gunnarsdóttir. ÞORSTEINN DAVÍÐSSON + Þorsteinn Davíðs- son fæddist á Hallgilsstöðum í Fnjóskadal 7. mars 1899. Hann lést á Dvalarheimilinu Hlíð á Akureyri 17. jan- úar síðastliðinn og fór útför hans fram frá Akureyrarkirkju 25. janúar. Nýlátinn er Þor- steinn Davíðsson, fyrr- verandi verksmiðju- stjóri Skinnaverk- smiðjunnar Iðunnar á Akureyri. Þorsteinn fæddist 7. mars á síð- asta ári nítjándu aldarinnar og var því á 101. aldursári er hann lést hinn 17. janúar sl. Þorsteinn var Fnjóskdælingur að ætt og lauk búfræðinámi frá Hvann- eyri. Hann var allan sinn starfsaldur við störf í heimahéraði og hér á Ak- ureyri, utan þess tíma sem hann var við skógræktarnám í Noregi og nám í sútaraiðn í Bandaríkjunum og Þýskalandi, en í það nám fór hann að frumkvæði Sambands ísl. sam- vinnufélaga. Sem forgöngumaður um sútun á skinnum hjá Gæruverksmiðju SÍS á Akureyri og síðar sem verksmiðju- stjóri Skinnaverksmiðunnar Iðunn- ar markaði Þorsteinn mikil og djúp spor í atvinnusögu héraðsins og landsins alls. Þar átti mikinn þátt dugnaður Þorsteins, samviskusemi og mikil ábyrgðartilfinning. Þorsteinn var ræktunarmaður í orðsins fyllstu merkingu. Hann hafði ætíð áhuga á skógrækt og sem ungur maður vann hann um tíma sem skógarvörður í Vaglaskógi. Hann gróðursetti og ræktaði upp vaxtarbrodda nýrrar atvinnugrein- ar, sem síðar urðu veigamiklir þætt- ir í atvinnulífi á Akureyri. Þorsteinn hafði einlægan áhuga á Frágangur afmælis- og minn- ingar- greina MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentun- inni. Það eykur öryggi í texta- meðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569 1115) og í tölvu- pósti (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem við- hengi. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII skráa sem í daglegu tali eru nefndar DOS-textaskrár. Þá eru rit- vinnslukerfin Word og Word- Perfect einnig nokkuð auð- veld úrvinnslu. Um hvern látinn einstakl- ing birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um 25 dálksenti- metra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Greinar- höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum. málefnum samvinnu- hreyfingarinnar og Kaupfélags Eyfirð- inga, fylgdist vel með þeim málum og sótti fundi. Hann sótti aðalfundi Kaupfélags Eyfirðinga um margra áratuga skeið og ekki eru nema nokkur ár síðan hann mætti síðast á aðal- fundi KEA, þá á tíræð- isaldri. Þorsteinn tók sjald- an til máls á fimdum en í viðræðum við hann kom fljótt í ljós að þar fór maður sem vel fylgdist með gangi mála og átti gott með að setja sig inn í þau málefni sem til umræðu voru og gera sér grein fyrir hver voru meg- inatriði þeirra. Hann var einarður í skoðunum og gat fylgt málum sínum fram af ákveðni og þunga. Það var hverju félagi sæmd og hagur að því að hafa Þorstein Davíðsson sem starfandi félags- mann. Sonum Þorsteins Davíðssonar og öllum aðstandendum og ástvinum eru sendar innilegar samúðarkveðj- ur. F.h. Kaupfélags Eyfirðinga Sigurður Jóhannesson, aðalfulltrúi. Þegaræfikemurkvöld krýndur þökkum ferðu heila brynju og hreinan skjöld héðan með þér berðu. Árið 1981 var þetta kveðja sam- starfsfólksins skráð á skinn, en hann hafði þá starfað við skinnaiðnaðinn í 60 ár. Starfsvettvangurinn var lengst af í Sútunarverksmiðjunni Iðunni á Gleráreyrum. Þegar hann lét af störfum var af- hjúpaður við hátíðlega athöfn kop- arskjöldur á kletti í brekkunni fyrir sunnan verksmiðjurnar með þessari áletrun: Þorsteinslundur 1921-1981. ís- lensk samvinnuhreyfing þakkar Þorsteini Davíðssyni og þúsundum annarra starfsmanna Sambands- verksmiðjanna fórnfús störf, á sex áratugum hafa þeir séð þennan iðn- aðvaxa úr mjóum vísi í mikinn meið. I þessu hæðardragi er fagur trjál- undur, þar sem 200 plöntur voru gróðursettar af samstarfsfólki við þessi tímamót. A 100 ára afmæli Þorsteins 7. mars sl. fékk hann margar hlýjar kveðjur frá fyrirtækjum, samtökum og einstaklingum. Hér er ein þeirra: „Á þessum tímamótum viljum við þakka honum ómetanlegt brautryðj- andastarf á sviði skinnaverkunar, úrvinnslu afurða úr íslenskum land- búnaðarafurðum og uppbyggingar íslensks iðnaðar.“ Sendendur voru: Skinnaiðnaður hf., Kaupfélag Eyf- irðinga, Akureyrarbær, Bændasam- tök íslands og Samtök iðnaðarins. Af þessu má marka hvað Þor- steinn kom víða við á langri starf- sævi, þar sem margt er svo fjarlægt að fletta þarf upp í sögubókum. En þá kemur líka í ljós verðmæti starfs- ins sem hann skilaði ekki aðeins vinnuveitendum sínum heldur líka samfélaginu í heild. I þessu sambandi og til að varpa frekara ljósi á lífsstarfið leyfi ég mér að vitna til orða Þórarins Hjart- arsonar sagnfræðings í grein sem birtist á 100 ára afmæli Þorsteins, Þórarinn er að ljúka við að skrifa sögu sútunar á íslandi sem er vel við hæfi að komi út á þessu síðasta ald- ursári hins mikla brautryðjanda í þessari iðngrein: „Ég þekkti Þorstein Davíðsson ekki persónulega. Ég hef hins vegar fengið vinnu við að skrifa um ís- lenskan skinnaiðnað á seinni áratug- um í starfsævi hans.“ Þorsteinn var heilsteyptur heið- ursmaður og fölskvalaust vinarþel hans mun lifa lengi í endurminning- unni. Við Gísela sendum sonum hans og fjölskyldum þeirra innilegar samúð- arkveðjur. Farþúífriði friður guðs þig blessi hafðu þökk fyrir allt og allt. (V. Briem) Jón Arnþórsson. Þorsteinn Davíðsson lést hinn 17. þessa mánaðar, á hundraðasta og fyrsta ári. Hann var fæddur 7. mars 1899 að Hallgilsstöðum í Fnjóska- dal. Hann er því þriggja alda maður. Það er að mörgu leyti táknrænt um þennan mikla dugnaðar- og hóf- semdarmann sem var síungur í anda. Hann er að mörgu leyti samn- efnari þess besta sem blundaði í þjóðinni við upphaf framfaraskeiðs hennar og skipað hefur henni, nú í upphafi nýrrar aldar, í flokk auð- ugustu þjóða heimsins. Þótt Þorsteinn væri alinn upp við þau þröngu kjör, sem þjóðin bjó þá við, sótti hann sér mikla menntun á fjölbreyttu sviði. Hann viðaði að sér menntun á sviði sútunar og skinna- vinnslu í Bandaríkjunum og í Þýska- landi, en kynnti sér einnig skógrækt í Noregi. Menntun Þorsteins nýttist vel. Lífsstarf hans var í verksmiðj- um Sambands íslenskra samvinnu- félaga á Akureyri, þar sem hann var verksmiðjustjóri frá 1934 og starf- aði óslitið að skinnaiðnaði og skó- gerð til ársins 1981. Þorsteinn var mjög virkur í skógrækt, starfaði með Skógræktarfélagi Eyfirðinga og ræktaði eigin reit að Hróarsstöð- um í Fnjóskadal. Þórarinn Björnsson skólameistari sagði einhverju sinni að skilin milli æsku og elli væru þar sem menn hættu að horfa fram á veg og bíða komandi dags með óþreyju. Þor- steinn var að þessu leyti síungur. Ég vissi að hann beið þess með óþreyju að sjá hvernig tréin kæmu undan vetri. Hann var óþolinmóður göng- ugarpur, vildi vera í fylkingarbrjósti og þoldi ekki hangs. Ég sé hann jafnan fyrir mér arkandi frá Akur- eyri yfir Vaðlaheiði til Fnjóskadals til að vitja trjánna sinna. Marga ökumenn þekki ég sem höfðu boðið Þorsteini far, og undruðust hvort tveggja, aldur göngumannsins og áfangastað. Þrátt fyrir mikinn ákafa, var þessi frændi minn hóf- semin og prúðmennskan uppmáluð. Ég hygg að orð Þórarins Björnsson- ar lýsi Þorsteini Davíðssyni vel og skýri hve síungt yfirbragð hans var og athafnasemin óbilandi. Ég tel víst að það hafi verið Þor- steini sárt þegar skógerð SÍS hætti rekstri, þótt aldrei talaði hann um það við mig sérstaklega. Þegar við ræddum sambandsreksturinn, tal- aði hann af mikilli virðingu um upp- byggingu þessa iðnaðar. Hann mátti líka vera stoltur. Skinnaiðnaður og skógerð hafði verið samfélaginu og atvinnulífinu á Akureyri mikil lyft- istöng áratugum saman og hafði átt mikinn þátt í uppgangi bæjarins. Sútun og skinnaiðnaður er mikil- vægur hluti af sögu iðnaðarbæjarins Akureyrar. Og enn er skinnaiðnað- ur rekinn af krafti í bænum. Það sem mér þótti merkilegast við Þorstein Davíðsson, var hve ein- lægt honum var að gegna þjónustu- hlutverki. Hann þjónaði atvinnulíf- inu, samfélaginu og landinu án þess að það væri yfirlýst stefna. Það kom honum í opna skjöldu ef mönnum fannst mikið til starfa hans koma. Þessi afstaða var honum í blóð bor- in, sjálfsögð og eðlileg. Og að því leyti var hann dæmigerður fyrir þessa íslendinga, sem lögðu grund- völlinn að velferð nútímans. I upphafi nýrrar aldar lifir margt af því sem var áberandi í fari Þor- steins Davíðssonar enn góðu lífi með þjóðinni. Dugnaðurinn og trúin á menntun og þekkingu er aðalsmerki ungra íslendinga í dag. Eitthvað hefur okkur hins vegar daprast hóf- semin og lítillætið, en það er aldrei of seint að fylgja góðu fordæmi. Kannski geta menn gert sér ferð að Hróarsstöðum í Fnjóskadal og and- að að sér þessum fínlega blæ, sem stafar frá björkunum í reit Þor- steins Davíðssonar og minna á hóf- semi hans og prúðmennsku. Tómas I. Olrich.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.