Morgunblaðið - 26.01.2000, Síða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 26. JANÚAR 2000 37
íkina enda þá þegar orðinn þekktur
harmónikkuleikari og kirkjuorgan-
isti. Þarna átti ég tvo dýrðlega
kennsluvetur, sem aldrei gleymast.
Nokkru síðar hvarf ég til starfa á
Austurlandi og var þar samfleytt í 45
ár. Þessi tími rauf eiginlega vina- og
ættarböndin og þegar ég fluttist suð-
ur 1984 var komið stórt skarð í ættar-
garðinn. Mér tókst þó að ná sam-
bandi við Guðbjörn og áttum við
nokkra góða samfundi og minntumst
fyrri daga, okkur báðum til mikillar
ánægu. Hann mundi þann tíma miklu
betur en ég og sagði mér frá mörgum
skemmtilegum atburðum sem ég var
búinn að gleyma. Hann var þá þegar
farinn að kenna þess sjúkdóms sem
nú hefur lokið verki sínu.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég Guðbjöm Einarsson frænda
minn.
Gunnar Ólafsson.
Ég sit á milli ömmu og afa í jepp-
anum og við erum á leið í sveitina.
Það er vetur og snjór yfir öllu og
myrkur allt í kringum okkur og það
sést ekkert nema djúp hjólför í
snjónum sem bílljósin lýsa upp fyrir
framan bílinn. Ég er um það bil 4-5
ára gömul þegar þetta var og þetta er
mín fyrsta minning um hann afa
minn, Guðbjöm Einarsson frá Kára-
stöðum.
Undanfarnar vikur og daga þegar
ljóst var að hann afi ætti stutt eftir af
þessu lífi og myndi brátt kveðja, hafa
minningamar streymt fram og hug-
urinn reikað aftur til æskuáranna
þegar ég var í sveitinni hjá ömmu og
afa. Það er ómetanlegt að hafa haft
tækifæri til þess að fá að alast að
miklu leyti upp í sveit og kynnast líf-
inu í sveitinni og að læra að meta
náttúmna og lífið í kringum mig. Við
afi sátum stundum upp í brekku og
spjölluðum saman. Hann var svo
stoltur af sveitinni sem var honum
svo kær og þama sátum við saman og
hann kenndi mér nöfnin á fjöllunum
sem við sáum og hann benti mér á
blómin í kringum okkur og sagði mér
nöfnin á þeim. Hann vissi hvað öll
blómin hétu og hann þekkti nöfnin á
öllum fuglum sem til em á Islandi.
Ég hafði sérstaklega gaman að
hrossagauknum því að hann gaf frá
sér svo skemmtileg hljóð. Og á sumr-
in var alltaf maríerluhreiður inni í
fjárhúsi og afi sagði mér að maður
ætti aldrei að hreyfa við fuglshreiðr-
um því það gæti fælt fuglinn frá
hreiðrinu.
A veturna hafði ég mjög gaman af
að fara í fjárhúsin með afa og hjálpa
honum að gefa á garðana. Ég var
ekki lítið stolt af því þegar ég fór að
geta farið með fullt fangið af heyi og
gat gefið ein á garðana og afi var inni
í hlöðu að losa heyið. Þetta vom góð-
ar stundir og samvemstundir okkar
vom mér svo dýrmætar.
Mér er eitt alveg sérstaklega
minnisstætt um hann afa. Það var um
vetur og ég átti að reka kindumar
niður í hraun og þær áttu að fara yfir
brú sem var yfir lækinn og svo upp í
höfða og út um hlið þar og svo þaðan
niðrí hraun. Það var nýfallinn snjór
yfir öllu og allt hvítt hvert sem litið
var. Þegar kindumar komu að
brúnni stoppuðu þær þar og fengust
ekki með nokkm móti til að fara yfir
brúna. Ég stappaði, kallaði og hóaði
og lét öllum illum látum en ekkert
dugði. Þær fengust ekki með nokkm
móti til að fara yfir brúna. Ég hljóp
þá til afa og sagði honum að kindum-
ar neituðu að fara yfir brúna. Hann
rölti þá með mér niður eftir og hann
gekk í gegnum kindahópinn og kall-
aði á þær og þær eltu hann yfir brúna
eins og ekkert væri. Svona var afi.
Það var alveg einstakt að fylgjast
með honum sinna dýmnum. Hann
sinnti þeim af svo mikilli alúð og
natni.
Það er af svo mörgu að taka þegar
ég hugsa aftur í tímann og minning-
arnar em svo margar og góðar og
mér finnst afi hafa arfleitt mig að
miklum fjársjóði. Það er ást á náttúr-
unni og sveitinni og öllu lífinu í
kringum okkur. Ég er þakklát fyrii-
að hafa átt svona yndislegan afa sem
gaf mér svo mikið og ég mun varð-
veita minninguna um hann í hjarta
mínu alla tíð. Guð blessi minningu
hans.
GUÐRÚN
GUÐBJÖRNSDÓTTIR
+ Guðrún Guð-
björnsdóttir
fæddist á Bjarnar-
nesi í Kaldrananes-
hreppi í Strandasýslu
hinn 11. október
1922. Hún lóst á
Landspítalanum hinn
17. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Guðbjörn
Bjarnason, f. 26.
september 1880 á
Eyjum í Kaldrana-
neshreppi, d. 25.
október 1952 á
Hólmavík, og Katrín
Kristín Guðmundsdóttir, f. 19.
október 1885 á Klúku í Kaldrana-
neshreppi, d. 20. janúar 1967 í
Reykjavik. Guðrún átti tíu systk-
ini, Gunnar, Sigríði, Bjarna,
Önnu, Kristbjörgu, Elínu, Arn-
grím, Þorstein, Margréti og
Torfa.
Hinn 16. júlí 1953 giftist Guð-
rún, Þórði Bjömssyni frá Hólma-
vík. Foreldrar hans vom Bjöm
Björnsson og Guðbjörg Níelsdótt-
ir. Guðrún og Þórður eignuðust
sjö böm. Þau eru: Bára, f. 26. okt.
Ástina mun dreyma.
Trúin mun treysta,
aðeinhvemveginn,
einhvers staðar munum við hittast aftur.
Lífið er sterkara en dauðans kraftur.
Ástin týnir aldrei sínum.
Hugurinn leitar aftur til æskuára í
Keflavík, er við hugsum til þín, elsku
amma, til samverustunda okkar í
gegnum tíðina því þú varst alltaf til
staðar, hluti af tilverunni.
Allar heimsóknimar, öll jólaboðin
þín þar sem öll fjölskyldan safnaðist
saman, ræddi málin, spilaði og gerði
sér glaðan dag. Þú varst höfuð fjöl-
skyldu þinnar og öll bárum við mikla
virðingu íyrir þér, enda varstu mikil
kona, hlý, góð, ákveðin, orðheppin,
hnyttin og skemmtileg að tala við og
lást ekki á þínum skoðunum.
Hin síðustu ár fór að draga fyrir
sólu í lífi þínu, en við systkinin feng-
um að njóta þín og afa á gamlárs-
kvöld og það er okkur ómetanlegt.
1943, maki Hrafn-
kell Óskarsson, þau
eiga þrjú börn og
fimm barnabörn;
Gunnar, f. 4. jan.
1945, maki Toby
Sigrún Herman,
hann á fimm börn og
sex barnabörn; Guð-
björg, f. 1. apr. 1946,
maki Jón Valdimars-
son, eiga þau þrjú
börn og fjögur
barnabörn; Sævar, f.
15. mars 1947, d. 14.
okt. 1985, maki Sæ-
rún Ólafsdóttir,
hann átti eina dóttur; Valtýr, f. 14.
apr. 1950, ókvæntur og barnlaus;
Guðbima Kristín, f. 19. feb. 1958,
hún á þijú börn; og Þórdís Guð-
rúnu, f. 28. nóv. 1961, hún á eina
dóttur. Guðrún og Þórður hófu
búskap á Hólmavík sumarið 1944,
bjuggu þar til 1953 er þau fluttust
suður til Reykjavíkur og stuttu
seinna til Keflavíkur, þar sem þau
bjuggu allt til ársins 1996. Þá
fluttust þau á Seltjamarnesið.
Að ósk Guðrúnar fór útför
hennar fram í kyrrþey.
Ekkert okkar grunaði að svo stutt
væri eftir.
Nú ertu komin til Guðs og við vit-
um að Sævar tók þar vel á móti þér.
Við söknum þín en þú lifir í Ijúfri
minningu okkar, elsku amma.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal óttast
ég ekkert illt
þvíaðþúerthjámér.
(Sálmamir3:14)
Síðustu samvistir mínar með þér
eru mér kærar, aðeins viku fyrir
andlát þitt, ég er svo glöð að hafa
getað gert það sem þú baðst mig um.
Síðasta skiptið sem ég sá þig
varstu sárþjáð á spítalanum en samt
hafðir þú Hrafnkel minn efst þér í
huga og spurðir um hann eins og allt-
af. Amma mín, ég veit að þú gætir
hans vel og leiðbeinir mér í umönnun
hans, því hann bræddi hjarta þitt.
Ég veit líka að þú tekur vel á móti
honum þegar hans tími kemur.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
SCHUMANN DIDRIKSEN,
Hverafold 27,
Reykjavík,
lést laugardaginn 22. janúar.
Dagmar Didriksen,
Rúna Didriksen, Ásmundur Jóhannsson,
Bjarma Didriksen, Guðmundur Gunnarsson,
Siri Didriksen,
Rita Didriksen, Ásmundur Pálmason,
Schumann Didriksen, Heidi Didriksen,
Diba Didriksen,
barnabörn og langafastrákur.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, stjúp-
faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
ÓLAFUR GÍSLASON,
Suðurgötu 17,
Sandgerði,
lést á Sjúkrahúsi Keflavíkur mánudaginn
24. janúar.
Emma Jóhannsdóttir,
Gísli Ólafsson, Sigríður Sigurjónsdóttir,
Efemía Andrésdóttir,
Ólöf Gunnarsdóttir,
Ómar Ólafsson,
Guðjón Ólafsson,
Gústaf Ólafsson,
Eðvarð Ólafsson,
Ólafía Ólafsdóttir,
Ólafur Ólafsson,
Annfri Johannesen,
Helga Halldórsdóttir,
Salome Kristjánsdóttir, Kári Sæbjörnsson,
afabörn og langafabörn.
Nú leggégaugunaftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mínverivömínótt
Æ, virst mig að þér taka,
méryfirláttuvaka
þinn engil, svo ég sofi rótt
(Þýð. S. Egilsson)
Algóður guð gæti sálu þinnar,
elsku amma mín. Hvíl þú í friði.
Elsku hjartans afi, mamma, Gunn-
ar, Guðbjörg, Dilli, Birna, Þórdís og
aðrir aðstandendur, Guð gefi okkur
öllum styrk.
Fyrir hönd Þóris Bjöms og Guð-
rúnar.
Sigríður Kristin.
Hinsta kveðja
Deyr fé,
deyjafrændur,
deyrsjálfuriðsama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Hávamál.)
Elsku besta amma. Þegar sá tími er
runninn upp að kveðja þig með
nokkrum orðum, verður okkur
ósjálfrátt hugsað til þeirra stunda er
við áttum með þér í eldhúsinu. Þar
var oft glatt á hjalla þegar sest var
niður og grjónagrauturinn borðaður
eða vínarbrauðin bökuð. Þar var líka
rætt opinskátt um fólk og málefni
líðandi stundar. Það er ekki langt
síðan þú leiðbeindir okkur í amstri
lífsins og áttum við ekki von á öðru
en að fá fleiri gullmola frá þér í fram-
tíðinni, þegar þú kvaddir okkur með
svo stuttum fyrirvara. Okkur finnst
á þessari stundu að samverustundir
þessar hafi verið of fáar. Góðar og
ljúfar minningar eigum við nú í
hjörtum okkar. Minningar sem við
eigum eftir að rifja upp með bömum
okkar og barnabörnum. Elsku
Nunna amma, það er okkar einlæga
ósk að þú eigir friðsæld og vellíðan
framundan. Þú munt eiga stað í
hjörtum okkar öllum stundum. Við
kveðjum þig með söknuði, elsku
besta amma.
Magga,
Valdimar og fjölskylda,
og Tryggvi Grétar.
Elsku amma mín. Er dagur er að
kvöldi kominn er gott að líta yfir far-
inn veg og minnast þess veganestis
sem þú lagðir til í lífshlaup mitt. Að
vera auðmjúk, hugulsöm og nærgæt-
in í samskiptum mínum við annað
fólk, en ætíð standa fast á mínum
skoðunum. Að vera barngóð og ætíð^
ljá þeim eyra sem þurfa. En umfram
allt að vera holl vinum mínum og
vandamönnum. Þessar lífsreglur
lærði ég best hjá þér, hjartans amma
mín. Ég vona að ég geti verið eins
bjart leiðarljós fyrir mína yngri
kynslóð eins og þú varst fyrir mig.
Ég á eftir að sakna samræðna okkar,
sem ávallt voru líflegar. Þakka þér
fyrir allar yndislegu minningamar
sem þú hefur gefið mér. Sofðu rótt,
elsku fallega amma mín, og þangað
til við hittumst aftur bið ég Guð að
blessa þig. Ég elska þig.
Jóhanna.
Kæra amma, það er erfitt að þurfa
aðskrifa hinstu kveðjuorðin til þín.
Þú sem alltaf varst svo elskuleg og
hlý. Sárt er til þess að hugsa að við
fáum ekki að sjá bjarta brosið þitt,
sem alltaf var svo stutt í, sama á
hverju gekk. Þótt þú hafir átt 15
bamaböm og annað eins af barna-
barnabömum hafðir þú næga ást
fyrir hvert okkar. Okkur fannst öll-
um við vera sérstök þegar við sett-
umst niður með þér og töluðum sam-
an um það sem okkur lá á hjarta.
Þetta er sár missir og sorgin er mikil
í hjörtum okkar. Þú kenndir okkurv^
að vera sterk á svona stundum og
sækjum við nú styrk í minninguna
um þig. Góða nótt, englar gæti þín,
er þú sefur.
Elsku afi, Guð varðveiti þig og gefi
þér styrk í sorg þinni.
Karl og Zakarias.
Elsku amma, ein sú dýrmætasta
eign í lífinu er að eiga góða ömmu.
Ömmu sem er hlý, skilningsrík og
alltaf þolinmóð, sama hvað á gengur,
Ömmu sem ætíð er hægt að leita tlf
er á þarf að halda.
Elsku Nunna amma, ætíð varst þú
tilbúin að hlusta og bjóða okkur leið-
sögn. Það er erfitt að hugsa til þess
að geta ekki komið til þín og séð hlýl-
ega brosið þitt. En nú ert þú komin á
góðan stað og þjáningar þínar á
enda, það er góð huggun fyrir okkur
sem eftir erum. Sofðu rótt kæra
amma. Við elskum þig.
Bára, Katrín og Þórður.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
bróðir, mágur og afi,
VIÐAR VILHJÁLMSSON,
Birkihlíð 29,
Sauðárkróki,
sem lést á Sjúkrahúsi Skagfirðinga fimmtu-
daginn 20. janúar, verður jarðsunginn frá
Sauðárkrókskirkju laugardaginn 29. janúar
kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Sjúkrahús Skagfirðinga.
Sigríður Kristjánsdóttir,
Vilhjálmur S. Viðarsson, Kolbrún E. Pálsdóttir,
Rósa Dóra Viðarsdóttir, Bjarki H. Haraldsson,
Kristján H. Viðarsson,
Hulda Vilhjálmsdóttir, Þórarinn Jónsson,
Viðar Vilhjálmsson,
Sigríður H. Bjarkadóttir,
Haraldur Viðar Bjarkason.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
INGILEIF GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Sveinseyri
í Tálknafirði,
lést á dvalarheimilinu Hlíð, Akureyri, 8. janúar.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á dvalarheimilinu
Hlið, Akureyri, fyrir kærleiksríka umönnun.
Sigrún Jóhannsdóttir, Ævar Karl Ólafsson,
Jónas Jóhannsson, Guðrún Þorsteinsdóttir,
Guðmundur S. Jóhannsson, Ingibjörg Þórarinsdóttir,
Kristín Jóhannsdóttir, Páll Reynisson,
Jón Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.

Elín Bára.