Morgunblaðið - 26.01.2000, Qupperneq 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 26. JANÚAR 2000 39
því að þurfa ekki að þjást lengur.
Þín ömmustelpa,
Rakel.
Á hverju sumri í 35 ár ríkti mikil
eftirvænting hjá 20 laxveiðimönn-
um er haldið skyldi til veiða og
voru Auðbjörg og Gunnar með í
þessum hópi. Oftast var farið í Mið-
fjarðará og eru minningarnar flest-
ar þaðan. Eftir veiðar daglangt var
sest að kvöldverði, spallað og hleg-
ið; lífið var dásamlegt.
Nú ert þú sú fimmta í röðinni af
hópnum sem kveður, Auðbjörg.
Við vorum líka nokkur hjón sem
fórum til veiða einu sinni á sumri í
Gljúfurá. Þar var allt meira í sjálf-
boðavinnu eftir veiðidaginn og þeg-
ar karlmennirnir settust í stofu til
vísindalegra samræðna fórum við
kvenfólkið í eldhúsið til matargerð-
ar og var oft hlegið dátt yfir pott-
unum.
Ráðstefnuferðin til Gardavatns
og Feneyja á Italíu sem heppnaðist
mjög vel, allt geymt í huga og
hjarta.
Á vetrarkvöldum voru samveru-
stundir á þorrablótum og í öðrum
veisluhöldum. Auðbjörg hafði mjög
gaman af að sitja við arineld og bað
oft um að við kveiktum í greni þeg-
ar hún var stödd á okkar heimili.
Fékk hún þá ósk uppfyllta.
Nú eru minningamar eftir um
vináttu og samverustundir og
þökkum við fyrir okkur.
Gunnar hefur misst lífsförunaut,
og börnin þín Auðbjörg, þessi
glæsti hópur, kveður móður, barna-
börnin ömmu.
Við sendum öllum okkar samúð-
arkveðjur,
Inger Jóhanna og Einar
Arnórsson.
Mig langar til að minnast ömmu
minnar Auðbjargar Brynjólfsdótt-
ur. Hún er mér minnisstæð sem
hlýlegur og sterkur persónuleiki.
Það var alltaf gott að koma til
ömmu í Garðabæ því hún hafði
ávallt tíma til að setjast niður og
spjalla um allt á milli himins og
jarðar.
Amma var einstaklega ráðagóð
kona með ákveðnar skoðanir og fór
aldrei dult með þær. Það gustaði af
henni hvar sem hún kom og hún
hafði sérlega sterka og góða nær-
veru. Amma hafði alla þræði fjöl-
skyldunnar í hendi sér, því hún var
miðjan. Hún passaði upp á að öll-
um liði vel og hvatti menn til dáða
hvar sem þeir voru staddir í lífinu,
því fjölskyldan var henni allt. Hún
fylgdist náið með allri fjölskyldu
sinni og lét sig öll mál varða.
Kannski skildi hún öðrum fremur
að lífið er stutt og að lífsklukkan
tifar yíir okkur án þess að við fáum
nokkuð við ráðið. Þess vegna lagði
amma mikið upp úr því að fjöl-
skyldan kæmi saman og gerði sér
glaðan dag.
Amma var einstaklega gjafmild
kona og var lifandi ímynd þess að
sælla er að gefa en þiggja. Þegar
maður kom í heimsókn bar hún
alltaf það besta fram og ekkert var
til sparað, hún var sannarlega höfð-
ingi heim að sækja. Það var ósjald-
an sem hún laumaði einhverju að
manni þegar maður kvaddi hana
eftir ánægjulega heimsókn. Amma
í Garðabæ mundi ávallt eftir af-
mælisdögum okkar barnabarnanna.
Einkenni ömmu minnar var ósér-
hlífni. Hún hafði reynt margt í líf-
inu og bæði fengið meðvind og
mótbáru en sú seigla sem hún hafði
var aðdáunarverð því hennar líf-
speki var þessi: „Aldrei að gefast
upp þó á móti blási“. Þessi heilræði
hennar hef ég reynt að tileinka
mér í lífinu.
Draumar voru ömmu í Garðabæ
hugleiknir og hún trúði á drauma,
því oftar en ekki rættust draumar
hennar. Hún var sá spámaður sem
íjölskyldan gat treyst á og leitað til
í þeim efnum.
Það afl og sá kraftur sem hún
bar með sér hafði góð og hvetjandi
áhrif á alla þá sem kynntust henni.
Hún stóð með þeim, sem voru
minnimáttar og ávann sér traust
þeirra sem hún starfaði með.
Það var ánægjulegt að geta sýnt
henni nýjasta barnabarnabarnið
hennar sem hún hafði á orði að
væri eitt lítið kraftaverk. Hvert
nýtt barn sem fæddist inn í fjöl-
skylduna var stolt hennar og merk-
isberi.
Guð blessi og styrki afa minn,
Gunnar Kristinsson, í sorginni, því
missir hans er mikill.
Blessuð sé minning ömmu minn-
ar.
Brynhildur Gunnarsdóttir.
Enginn veit sína ævina fyrr en
öll er.
Auðbjörg hafði starfað í tuttugu
ár hjá Félagsþjónustunni í Furu-
gerði 1 og skilað sínum verkum
með mikilli prýði.
1. nóvember síðastliðinn varð
hún sjötug og hefði með réttu átt
að hætta störfum. En hún var ekki
tilbúin til þess. Stuttu fyrir afmæl-
isdaginn sinn bað hún um að fá
undanþágu til að halda áfram störf-
um. Ánægja hennar var ólýsanleg
þegar þetta leyfi var fengið. En
það kom aldrei til þess að hún nýtti
sér þessa undanþágu. Hún veiktist
nokkrum dögum fyrir afmælið sitt
og nú tveimur og hálfum mánuði
síðar fylgjum við henni til grafar.
Við kveðjum góðan vinnufélaga,
stórbrotna og mikilfenglega konu
og biðjum henni guðsblessunar.
Ættingjum og aðstandendum
Auðbjargar sendum við okkar
bestu samúðarkveðjur. Minningin
um góða konu lifir.
Fyrir hönd samstarfsfólks í
Heimaþjónustunni í Hvassaleiti.
Lilja Hannesdóttir.
Elsku amma mín. Ég trúi því
varla að ég sitji hér og skrifi minn-
ingarorð um þig. Manstu þegar við
fórum að Þingvallavatni, bara við
þrjú, ég, þú og Egill? Manstu eftir
því þegar við spiluðum peninga-
Olsen og þú skiptir 400 kr. á milli
mín og Egils svo að við gætum far-
ið niður í Nesbúð og keypt okkur
nammi? Og þegar þú fékkst u.þ.b.
þriggja punda fisk á fluguna og þú
kallaðir á Egil að koma með háfinn
og þið reynduð að ná fiskinum en
þú misstir hann af því að þið voruð
ekki í stígvélum. Svo verð ég líka
að viðurkenna fyrir þér að þegar
Egill kallaði í þig og sagðist hafa
slitið þá var hann bara að plata.
Við klipptum á línuna til þess að fá
að fara út á bát, okkur langaði svo
út á bát að róa. Fyrst hélstu að við
kynnum ekki að róa en svo varstu
alltaf að segja að við kynnum vel
að róa. Síðast þegar ég sá þig
fríska varstu svo glöð og hress
enda varstu það yfirleitt. Þú vildir
allt fyrir mann gera og svo varstu
alltaf með nammifötuna inni í skáp
handa okkur krökkunum. Manstu
líka ekki eftir því þegar ég borðaði
svo lítið og þú varst alltaf að segja
mér að borða meira en ég borðaði
alltaf nóg af sælgætinu! Elsku
amma mín, ég mun aldrei gleyma
þér. Ég mun alltaf muna eftir þér.
Þú verður ætíð í hjarta mínu og
huga, mér þykir svo vænt um þig.
Vertu sæl, elsku amma mín.
Ástarkveðja.
Sara Björg.
GUÐRÚN MAGNEA
SÍMONSEN
+ Guðrún Magnea
Simonsen fædd-
ist í Reykjavik 2. des-
ember 1920. Hún lést
á Sjúkrahúsi Suður-
lands á Selfossi 13.
janúar siðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru John Martin
Símonsen, bflstjóri í
Reykjavík, f. í
grennd við Tromsö í
Noregi, 25.7. 1889,
og Þórunn Vil-
hjálmsdóttir frá
Húnakoti í Þykkva-
bæ, f. 19.5. 1892, d.
13.10. 1977. John og Þórunn slitu
samvistir. Systkini Guðrúnar eru:
1) Ottó Wilhelm Símonsen, f. 19.9.
1916, d. 22.8. 1979.
Ottó kvæntist Emilíu
Símonsen og eiga þau
fimm böm. Ottó bjó
síðustu ár ævi sinnar í
Colorado í Bandarikj-
unum. 2) Klara Ber-
tína Tryggvason, f.
10.12. 1918, gift Jó-
hanni Tryggvasyni,
sem nú er látinn, og
em böra þeirra sex
talsins. Klara er bú-
sett í Englandi. 3)
Hálfsystir Guðrúnar,
sammæðra, er Jenný
Jakobsdóttir, f. 17.11.
1935, gift Guðmundi Agnarssyni.
Jenný á tvö börn.
Fjölskylda Guðrúnar fluttist til
Bergen í Noregi þegar hún var á
fysta ári. Tveimur árum síðar slitu
foreldrar hennar samvistir og
fiuttist Þómnn þá heim til íslands
ásamt böraum sfnum. Guðrún ólst 'j.
upp í Reykjavík og lauk gagn-
fræðaprófi frá Ingimarsskóla, en
að því loknu hélt hún út á vinnu-
markaðinn. Hún vann m.a. hin
ýmsu skrifstofustörf og seinast hjá
Bandaríkjaher á Keflavíkurflug-
velli. Hún varð að láta af störfum
árið 1970 eftir alvarlegt slys.
Henni varð ekki baraa auðið.
Guðrún var ógdft en vinur henn-
ar til langs túna var Sveinn Pét-
ursson, sem nú er látinn, og ferð-
uðust þau víða saman, bæði innan
lands scm utan. Siðastliðin 18 ár
bjó Guðrún á dvalarheimilinu Ási í
Hveragerði. Sambýliskona hennar
þar var Jóhanna Edda Sumarliða-
dóttir.
Utför Guðrúnar fór fram
fimmtudaginn 20. janúar í kyrrþey
að ósk hinnar látnu.
Elsku Gunna frænka, nú hefur þú
fengið hvfldina sem þú þráðir. Það er
samt skrítið að geta ekki lengur tek-
ið upp símtólið og heyrt röddina þína
eða skroppið austur fyrir fjall og
heimsótt þig. Ég mun alltaf sakna
lifandi frásagna þinna. Það var svo
gaman að hlusta á þig segja frá og þú
þreyttist aldrei á að svara endalaus-
um spurningum mínum um fjöl-
skylduna og lífið á þínum yngri ár-
um.
Smitandi hlátur og glettnisblik í
augum voru meðal einkenna þinna.
Ég man að þegar ég var lítil stelpa
hlakkaði ég til að skríða upp í til þín á
kvöldin og hlusta á sögurnar þínar.
Ég man líka að ég var vön að segja
þér að mér þætti þú svo mjúk og það
væri líka alltaf svo góð lykt af þér.
Þannig varst þú, Gunna mín, falleg
að innan sem utan og þannig mun ég
alltaf minnast þín. Það fór aldrei á
milli mála hvað þér þótti vænt um
systkinaböm þín og -bamabörn. Þú
fylgdist vel með okkur og alltaf var
heimili þitt skreytt Ijósmyndum af
okkur sem þú sýndir öllum gestum
þínum.
Elsku Gunna, ég mun aldrei
gleyma þér og þú verður alltaf
„amma“ mín í minningunni.
Man eg afl andans
í yfirbragði
ogástinabjörtu
erúraugumskein.
Varhúnméræ
semávorumali
grös hin grænu
guðfógur sól.
(Jónas Hallgrímsson)
Þín
Jenný Guðrún.
+ Ólöf Þóra Ólafs-
dóttir fæddist á
Garðsá í Önguls-
staðahreppi í Eyja-
firði 22. janúar 1920.
Hún lést á Hjúkrun-
arheimilinu Seli 19.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ólafur Sigur-
jónsson bóndi frá
Brekku í Önguls-
staðahreppi, f. 6.4.
1897, d. 30.8. 1954,
og Jakobma María
Ámadóttir húsmóðir
frá Skálpagerði í
Öngulsstaðahreppi, f. 25.12. 1891,
d. 24.7.1955.
Bróðir hennar er Haraldur Ól-
afsson, f. 5.10. 1929, kvæntur
Fyrstu minningar af ömmu eru
síðan ég var lítill snáði og bjó heima
í Bakkahöllinni. Þegar ég vaknaði á
morgnana og skottaðist fram í eld-
hús var amma ævinlega komin á stjá
og farin að bardúsa. Þá var sest nið-
ur, ég uppi á borði með fæturna í
kjöltu hennar, og síðan var spjallað
á meðan stráknum var gefið að
borða. Svona var amma, alltaf til-
búin að snúast í kringum okkur
börnin svo þeim mætti líða sem best
og þegar tengdabörnin bættust við,
Brynju Hermanns-
dóttur. Þau eiga þrjú
böra, Hermann, Ólaf
Öra og Guðrúnu Mar-
í'u, og átta barnabörn.
Hinn 23. desember
1943 giftist Ólöf Erni
Péturssyni bifreiðar-
stjóra frá Hauksstöð-
um á Jökuldal, f.
23.12. 1922, d. 2.1.
1999. Foreldrar hans
voru Pétur Friðrik
Guðmundsson bóndi,
f. 30.6. 1879, d. 29.9.
1962, og Aðalbjörg
Jónsdóttir farkennari
og húsmóðir, f. 29.6. 1893, d. 11.7.
1950. Öra og Ólöf bjuggu lengst af
í Hafnarstræti 47 á Akureyri. Böra
Amar og Ólafar eru: 1) Ólafur
gilti það sama um þau. Það var ann-
að sem einkenndi Ólöfu ömmu og
það var glettni og hnyttni í tilsvör-
um, þeim frábæra eiginleika hélt
hún alveg fram á það síðasta.
Langömmubörnin muna senni-
lega bara eftir ömmu sinni uppi á
Seli. Þar var vinsælt að skoða í skáp-
inn hennar ömmu, gæða sér á „bal-
lerínukexi" og prófa öll ilmvötnin.
Fjölskyldan var oft ansi vellyktandi
eftir heimsókn til Ólafar ömmu.
Síðustu minningarnar um ömmu
Haukur Arnarson húsasmiður, f.
28.9. 1944. Hann er kvæntur Sig-
urlaugu Öldu Þorvaldsdóttur hár-
greiðslumeistara. Þau eiga fjögur
böra, Hallfn'ði, Öra, Ólöfu Þóru og
Sigurlaugu Elvu, og sex bama-
börn. 2) Aðalbjörg Iljördís Amar-
dóttir lyfjatæknir, f. 5.9.1950. Hún
er gift Jóni Grétari Ingvasyni
lyíjafræðingi. Þau eiga fjögur
börn, Örn Ingva, Guðrúnu, Söndra
Huld og Hörpu Lind, og tvö barna-
börn. Eftir lát Sigrúnar Péturs-
dóttur, systur Araar, 1963 bjó
dóttir hennar og Helga Ágústsson-
ar bifrciðarstjóra d. 24.1. 1995,
Aðalbjörg Helgadóttir, f. 20.3.
1953, uppeldisfræðingur og kenn-
ari, hjá Erni og Ólöfu fram yfir
stúdentspróf. Sambýlismaður
hennar er Víðir Krisfjánsson efna-
fræðingur og eiga þau þrjú börn,
Völu Björk, Vera og Viktor.
Útför Ólafar fer fram frá Akur-
eyrarkirkju 26. janúar og hefst at-
höfnin klukkan 13:30.
eru líka góðar. Við fjölskyldan skut-
umst norður rétt fyrir jól og áttum
góða stund með ömmu. Hún bauð
okkur í messu með sér sem var
jafnánægjulegt fyrir unga sem
aldna. Síðan var drukkið kaffi á eft-
ir.
Nú er kveðjustundin komin og
þótt við kveðjum þig með söknuði,
vitum við að nú líður þér betur, kom-
in til afa gamla. Bless, elsku amma.
Örn Ingvi, Aldís, Júlía
og Snædís.
ÓLÖFÞÓRA
ÓLAFSDÓTTIR
t
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir og
afi,
JÓN SNÆBJÖRNSSON,
Veghúsum 31,
áður bóndi í Mýrartungu II,
Reykhólasveit,
lést á gjörgæsludeild Borgarspítalans mánu-
daginn 24. janúar sl.
Aðalheiður Hallgrímsdóttir,
Snæbjörn Jónsson, Júlíana Sveinsdóttir,
Inga Hrefna Jónsdóttir, Árni Garðar Svavarsson,
Ólína Kristín Jónsdóttir,
Unnur Helga Jónsdóttir,
Guðrún Erla Baldursdóttir,
Svavar Jón Árnason.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför
JÖRGENS M. JÖRGENSEN,
Bólstaðarhlíð 46,
Reykjavík.
Minerva Bergsteinsdóttir,
Inger Jörgensen, Ágúst Ingi Ágústsson,
Þórunn Gísladóttir, Jóhannes Jónsson,
Sigurður Guðmundsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og aðrir aðstandendur.
tv