Morgunblaðið - 30.01.2000, Page 42

42 SUNNUDAGUR 30. JANÚAR 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
HERDÍS S. JÓNSDÓTTIR,
Árskógum 8,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju mánu-
daginn 31. janúar kl. 13.30.
Sigurður Guðleifsson,
Guðleifur Sigurðsson, Ingibjörg B. Frímannsdóttir,
G. Kolbrún Sigurðardóttir,
Sigríður E. Sigurðardóttir, Þórarinn Sigvaldason,
Gróa Sigurðardóttir,
Sólrún Alda Sigurðardóttir, Gunnar Júlíusson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Sendum okkar innilegasta þakklæti til allra
þeirra, er sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og útför eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
BRYNHILDAR JÓHANNESDÓTTUR,
Lindasmára 45,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks á
deild A7 á Sjúkrahúsi Reykjavíkur og til hjúkrunarþjónustu Karitas fyrir
góða umönnun og hlýhug í veikindum hennar.
Guð blessi ykkur öll.
Magnús Blöndal Bjarnason,
Nikulás Magnússon, Hrönn Sveinbjörnsdóttir,
Kristín Biöndal Magnúsdóttir, Birgir Skaptason,
Jóhann Ingi Magnússon, Helga Stefánsdóttir,
Valgeir Blöndal Magnússon, Lilja Valdimarsdóttir
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur
samúð og hlýju við andlát og útför eiginkonu
minnar, móður okkar, tengdamóður og ömmu,
KRISTBJARGAR V. JENSEN,
Hæðargarði 29,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks á
lungnadeild Vífilsstaðaspítala fyrir mjög góða
umönnun.
Ólafur Jensen,
Edvard Ólafsson, Pálína Oswald,
Ólafur Valur Ólafsson, Alma Möller,
Halldór Ólafsson, Katrín Sæmundsdóttir,
Sveinn V. Ólafsson, Sigríður ísafold Hákansson
og barnabörn.
+
Hjartans þakkir sendum við þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför ást-
kærs eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
MAGNÚSAR FRIÐRIKSSONAR,
Fálkagötu 4,
Reykjavík.
Inga Skarphéðinsdóttir,
Margrét Magnúsdóttir, Daníel Viðarsson,
Friðrik Magnússon, Margrét Guðmundsdóttir,
Leifur Magnússon, Stella Norðfjörð,
Sólveig Magnúsdóttir,
Anna B. Viðarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát föður
okkar, tengdafööur, afa og langafa,
GUÐLAUGS BJARNASONAR,
áður til heimilis
í Drápuhlíð 19.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar A-lll á
Hrafnistu i Reykjavík.
Bjarni Garðar Guðlaugsson, Anna Kristín Bjarnadóttír,
Óli Steinþór Guðiaugsson,
Stefanía Bjarnadóttir, Lárus Daníel Stefánsson,
Margrét Bjarnadóttir, Sigurður Ólafur Sigurðsson
og langafabörn.
+ Þorsteinn Guð-
jónsson fæddist í
Reykjavík 4.10.
1928. Hann lést á
V ífilsstaðaspítala
21.1. síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Málfríður
Einarsdóttir, skáld-
kona og rithöfundur
frá Þingnesi í Bæjar-
sveit, og Guðjón Eir-
íksson, póstmaður,
ættaður úr Biskups-
tungum. Var Þor-
steinn eina barn
þeirra hjóna. Hann
ólst að nokkru leyti upp hjá frænd-
fólki sínu í Þingnesi en gekk í skóla
í Reykjavík. Stúdentsprófi lauk
hann frá MR 1949 og stundaði _síð-
ar háskólanám í Reykjavík og Ósló
en lauk ekki lokaprófum. Nám og
störf gat hann aðeins stundað stop-
ult fyrri hluta ævinnar sökum
berklaveiki, sem hann sýktist af á
barnsaldri. Um 20 ára
skeið starfaði hann
sem skrifstofumaður
hjá heildversluninni
Járni og gleri, en
sinnti einkum ritstörf-
um hin síðari æviár.
Þorsteinn var meðal
stofnenda Félags Ný-
alssinna árið 1950 og
starfaði samfleytt að
málefnum þess um
hálfrar aldar skeið.
Hann tók þátt í undir-
búningi að stofnun
Ásatrúarfélags-
insl972-1973 og var
meðstofnandi að félaginu Norrænt
mannkyn 1982. Rit Þorsteins eru:
Líf er á öðrum stjörnum. Kenning-
ar dr. Helga Pjeturss í ljósi nýrra
staðreynda, 1973; Astrobiology.
The Science of the Universe, 1976;
Dreams are the Key to the Cosmos,
1982; Þingvellir og goðaveldið,
1985; og fjölmargar greinar í tím-
aritum, blöðum og safnritum (á
ýmsum málum). Hann þýddi rit
K.O. Schmidts, Guðirnir á Síríusi,
1978, og var ritsljóri tímaritsins Is-
lensk stefna, 1951-1962; tímari-
tsins Interstellar Communication
(á ensku), 1966-1973; Málþings ís-
lendinga I. bindi, 1979 og tímarits-
ins Iluginn og Muninn (á ensku),
1986-2000. Hafði umsjón með end-
urútgáfu á Nýalsritum dr. Helga
Pjeturss, 1955 og aftur 1991.
Þorsteinn kvæntist þann 27.10.
1959 Steingerði Þorsteinsdóttur
frá Úlfsstöðum í Hálsasveit, f. 7.6.
1928. Foreldrar hennar voru hjón-
in Þorsteinn Jónsson, bóndi og rit-
höfundur, og Áslaug Steinsdóttir
húsmóðir. Þorsteinn og Steingerð-
ur eignuðust þrjá syni: 1) Gautur,
f. 24.3. 1958, verkfræðingur,
kvæntur Mörtu Þorvaldsdóttur
hjúkrunarfræðingi; þeirra böm
eru Þorvaldur, Gerður og Ivar. 2)
Þorsteinn, f. 1.4. 1960, jarðeðlis-
fræðingur, ókvæntur og barnlaus.
3) Eiríkur Hamall, f. 16.9. 1964,
eðlisfræðingur, d. 8.4.1996.
Útför Þorsteins verður gerð frá
Langholtskirkju á morgun, mánu-
daginn 31. janúar, og hefst athöfn-
in klukkan 16.
ÞORSTEINN
GUÐJÓNSSON
Enþúsem undan
ævistraumi
flýtur sofandi
að feigðarósi,
lastaðu ei iaxinn
semleitarmóti
straumi sterklega
og stiklar fossa!
(BjamiThorarensen.)
Baráttumaður er í valinn fallinn,
eftir að hafa háð sína síðustu hildi á
þessari jörð. Heilablæðing og önnur
veikindi í kjölfar hennar urðu föður
mínum að aldurtila, en um nokkurt
skeið hafði verið ljóst hvert stefndi
og var fjölskylda hans því viðbúin
kallinu er það kom. Banaleguna lá
hann á Vífilsstaðaspítala, þar sem
hann hafði dvalið langdvölum sem
berklasjúklingur á yngri árum.
Fyrstu ferðina til Vífilsstaða fór
hann fyrir sjötíu árum, þá á öðru ári
og var Málfríður móðir hans þá einn-
ig meðal sjúklinga. Alls urðu dvalirn-
ar á berklahælum hérlendis og í
Danmörku 15 talsins fram að 28 ára
aldri, en sigur hafði hann loks í þess-
ari baráttu og náði fullum bata, þótt
öryrki væri hann alla ævi síðan.
Þorsteinn bjó í æsku við mikið ást-
ríki foreldra sinna. Guðjón faðir hans
var lengi húsvörður á Pósthúsinu í
Reykjavík og sýndi hann veikri konu
sinni og syni mikla umhyggju á hin-
um erfiðu kreppuárum. Málfríður
var af ætt borgfirskra skálda og
fræðimanna og fékkst sjálf talsvert
við ritstörf. Var málvöndun talin jafn
sjálfsögð á því heimili og að draga
andann og var þarna lagður íyrsti
grunnur að íslenskukunnáttu Þor-
steins, sem hann bætti síðan jafnt og
þétt við alla ævi.
Fram til 10 ára aldurs dvaldi Þor-
steinn einnig langdvölum hjá frænd-
fólki sínu í Þingnesi í Bæjarsveit.
Afasystir hans, Anna Hjálmsdóttir,
tók hann þar í fóstur og kenndi hon-
um að lesa fom rit og kynntist hann
þá í fyrsta sinni goðasögum Snorra
HERDÍS S.
JÓNSDÓTTIR
T Herdís S. Jóns-
dóttir, fæddist
13. desember 1918 að
Sunnuhvoli í Grinda-
vík. Hún lést 23. jan-
úar siðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Jón Engilbertsson, f.
8. janúar 1875 í Gísla-
koti undir Eyjafjöll-
um, d. 13. apríl 1961,
og Gróa Eiríksdóttir,
f. 3. desember í Gerði
á Vatnsleysuströnd,
d. 12. apríl 1956. Þau
bjuggu að Sunnu-
hvoli í Grindavík. Þar
ólst Hcrdís upp ásamt systkinum
sínum. Þau eru Hafliði, f. 28.10.
1904, d. 3.4. 1983. Engilbert, f.
25.6. 1906, d. 25.10. 1981. Aðal-
heiður, f. 5.1. 1911, d. 7.10. 1991.
Eh'n, f. 4.12. 1912. Sigurður, f.
11.12.1916, d. 13.1.1997.
Hinn 10. júlí 1947 giftist Herdís
eftirlifandi eiginmanni sínum Sig-
urði Guðleifssyni, f. 16. mars 1917,
frá Oddgeirshólahöfða (Langs-
stöðum) í Hraungerðishreppi.
Foreldrar hans voru Guðleifur
Hannesson, f. 15.9.1869 á Sléttum
í Hraunahverfi, d. 13.11. 1947 og
Sigríðar Eiríksdóttur, f. 25.12.
1984 á Sólheimum, d. 14.12. 1955.
Börn Herdísar og Sigurðar eru: 1)
Guðleifur, f. 2. 1947, maki Ingi-
björg B. Frímannsdóttir, f. 18.12.
1950, börn þeirra
Sigurður Orn, f.
24.8.1969, barn hans
Hringur Ásgeir, f.
28.7. 1994. Frímann
Þór, f. 1.7.1972, Eir-
íkur Már, f. 23. júlí
1980. 2) G. Kolbrún,
f. 28. 1949, maki
Skapti Gíslason, f. 4.
maí 1949, d. 10.10.
1997. Börn þeirra
Erla María, f. 25.8.
1973, barn hennar
Kolbrún Karen, f.
17.12. 1993. Sólrún
Linda, f. 12.9. 1976,
sambýlismaður Bjarni Guðbjar-
tsson, f. 19.12. 1974. 3) Sigríður
Erla, f. 21.1. 1951, maki Þórarinn
I. Sigvaldason, f. 26.2. 1959, börn
þeirra Bjarki Már, f. 19.4. 1984,
Pálmi Már, f. 26.3. 1986, Andri
Már, f. 13.12.1989.4) Gróa, f. 27.2.
1955, maki fsak Sigurðsson, f.
II. 6. 1953, d. 13.9. 1996, börn
þeirra Brynjar, 17.5. 1980, Elvar,
f. 14.11.1983, Agnar, f. 4.12.1989.
5) Sólrún Alda, f. 22.5. 1956, maki
Gunnar Júli'usson, f. 30.9. 1958,
börn þeirra Jón Ómar, f. 15.9.
1982, Elísabet, f. 12.12. 1984,
Gunnar, f. 8.7.1989.
Útfór Herdísar fer fram frá
Bústaðakirkju á morgun, mánu-
daginn 31. janúar, og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Ástkær tengdamóðir mín er látin
eftir langa en hetjulega barátt við ill-
vígan sjúkdóm. Áf mörgu er að taka
þegar Utið er yfir rúm þrjátíu ár og
margt kemur upp í hugann.
Mér h'ður seint úr minni er ég hitti
hana fyrst fyrir rúmum 30 árum. Með
glettni í augum og ögn af forvitni
heilsaði hún ungri stúlku, sem gisti
hjá einkasyninum, með því að færa
okkur kaffi í rúmið. Þá sem æ síðar
tók hún mér opnum örmum. Frá
íyrsta degi fann ég að ég skipaði sér-
stakan sess í hjarta hennar sem eina
tengdadóttirin. Til er sú bágbilja að
fátt sé erfiðara en skipa það sæti;
aldrei sé hægt að gera móður eigin-
mannsins til hæfis. Þannig var Herdís
ekki, oftar en ekki tók hún málstað
minn og gætti þess ætíð að ég lyndi
vel hversu mikils hún mat mig. Þessi
mikli mannvinur reyndi alltaf að finna
eitthvað jákvætt í fari hvers og eins
og skoða málin frá öllum hliðum.
Aldrei heyrði ég hana hallmæla
nokkium og fremur mæla þeim bót
sem á var hallað. Herdís var alla tíð
mikil hannyrðakona og mér var því
hollt að komast í læri hjá slíkri konu
enda stend ég í ævarandi þakkar-
skuld við hana fyrir allt það sem hún
kenndi mér.
Herdís naut þess að ferðast og fór
ófáar ferðimar til systur sinnar í
Kaupmannahöfn. Og hún varð aldrei
of gömul til þess að takast á við nýja
hluti og ný ævintýri. Ógleymanleg er
ferð með þeim hjónum til Lundúna
vorið 1998. Herdís tók strax miklu
ástfóstri við borgina og var fróðleiks-
fús og full áhuga á að kynnast þessari
borg; áhugasöm um öll helstu kenni-
leiti vildi hún öllu kynnast og allt
skoða og hafði á hraðbergi þegar
heim var komið. I þessari ferð vildi
hún einnig skyggnast í leyndardóma
stórmarkaðanna sem oft eru nefndir í
tengslum við heimsborgina. Þar sem
heilsu hennar var farið að hraka sam-
þykkti hún að láta planta sér í hjólast-
ól svo við kæmumst hraðar yfir, enda
gekk vel að versla og Herdís upp-
dressuð frá toppi til táar þegar heim
var komið.
En Herdís fékk sinn skammt af
erfiðleikum í lífinu og mætti þeim
með æðruleysi og styrk hinnar skyn-
sömu konu. Þótt hún bognaði stund-
um þá bugaðist hún aldrei. Einna
harðast gaf á bátinn sumarið 1980, og
þá fékk ég að taka þátt í glímu hennar
við erfiðan sjúkdóm; leiða hana og
styðja og íylgjast með þeim krafti,
elju og baráttuþreki sem einkenndi
Herdísi í þeirri baráttu. Deila með
henni þeirri vissu að birti upp um síð-
ir. Ekki þá, fremur en síðar, gafst hún
upp og svo fór að hún hafði vinning-
inn. Sama styrk sýndi Herdís einnig
þegar ungar dætur hennar misstu
maka sína með rúmu árs millibili.
Þetta áfall markaði djúp spor og eng-
inn er samur eftir. Þegar Herdís svo
greindist með krabbamein tók hún
því með sama æðruleysinu og fannst
ekkert óeðlilegt þótt að hugsanlega
væri komið að henni í röðinni.
Þegar bamabörnin bættust í hóp-
inn gladdi hana fátt meira en að fá að
hitta þau. Þeim var hún afar hlý og
ástrík amma og fylgdist vel með sorg-
um þeirra, gleði og sigrum. Því var
ánægjulegt að Herdísi skyldi auðnast
að koma heim á jóladag og dvelja í
faðmi allrar fjölskyldunnar, um-
kringd bömum, tengdabömum,
barnabömum og langömmubömum.