Morgunblaðið - 18.02.2000, Page 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 18. FEBRÚAR 2000 39
sera ég geng í ennþá. Sara Mar-
grét á auðvitað sokka og vettlinga
og fékk hún eitt svoleiðis par núna
frá þér um síðustu jól og ætla ég
að passa vel upp á þessar flíkur
svo öll mín börn geti notað þau.
Eg á erfitt með að sætta mig við
að geta ekki spjallað við þig um
heima og geima í eldhúsinu aftur,
hvernig þú hélst annarri hendi upp
við munninn þegar þú sagðir frá,
eða sjá þig sitja í hægindastólnum
og prjóna eins og þú gerðir fram á
síðasta dag. Allt þetta var hluti af
því að koma til ykkar afa en ekk-
ert verður eins og áður. Eg sé þig
svo sterkt fyrir mér, hvernig þú
talaðir og brostir og hvernig það
var að taka utan um þig þegar við
heilsuðumst eða kvöddumst. Eg er
afar þakklát fyrir allar þessar ynd-
islegu minningar og stundir sem
við áttum saman. Eg vona bara að
þú hafir vitað hvað mér þótti of-
boðslega vænt um þig, elsku amma
mín.
Það er ekkert skemmtilegra en
að vera umkringdur stóri-i fjöl-
skyldu og mátt þú vera stolt af
henni. Það hlýtur að hafa verið
erfitt á tímum að eiga svona mörg
börn, en þessi síðustu ár hefur það
eflaust hjálpað þér mikið að vita af
svona stórum hópi á bak við þig,
að finna fyrir ástinni og hlýjunni
sem þau gáfu þér. Eg fann það
sérstaklega á sunnudaginn þegar
við vorum öll samankomin á Seljó,
hvað það er yndislegt að eiga stóra
fjölskyldu. Það var erfitt að sjá
alla í sorg sinni en það gaf mér
einnig styrk og hjálpaði mér mikið.
Ég kveð þig núna elsku amma
með trega og söknuði. Stórt skarð
hefur myndast í fjölskylduna og í
mitt hjarta en við hittumst seinna
á betri stað. Hafðu ekki áhyggjur
af afa, hann er umkringdur fólki
sem elskar hann og hjálpar honum
við að takast á við lífið á ný án þín.
Guð geymi þig og gefi okkur
styrk til að líta fram á veginn.
Þúsund kossar til þín, ég elska
þig-
Þín
Berglind Grétarsdóttir.
Elsku amma okkar, nú ert þú
farin frá okkur og eftir standa góð-
ar minningar um þig, þú munt æt-
íð skipa stóran sess í hjarta okkar
í þeim fjölmörgu minningum sem
við eigum um þig. Við munum eftir
því að alltaf þegar við komum í
heimsókn til þín og afa, tókst þú á
móti okkur með mikilli hlýju og
umhyggju. Þú gafst þér alltaf tíma
til þess að setjast niður og tala við
okkur þó svo að þú hefðir alltaf
nóg að gera. Þú varst líka alltaf
vön að bjóða okkur upp á þínar
fínustu kræsingar þegar að við
heimsóttum þig og afa. Við sjáum
það núna að þú geymdir alla þá
hluti sem við höfðum búið til fyrir
ykkur í gegnum ævina og þú hafð-
ir þá alltaf uppi sem skraut. Þú
áttir svo sannarlega skilið að fá
þessa hluti og hefðum við viljað
búa til miklu fleiri hluti fyrir þig.
Þú varst líka alltaf að prjóna á
okkur ullarsokka og vettlinga og
aldrei skorti mann það, þetta voru
líka bestu ullarsokkar og vettling-
ar sem maður eignaðist. Elsku
amma, þú hafðir þann einstaka
hæfileika að láta öllum líða vel í
návist þinni því hlýjan geislaði af
þér. Gjafmildi þín var óþrjótandi.
Þér eigum við svo margt að
þakka. Þökk fyrir allt, elsku
amma. Guð geymi þig.
Þórunn Sif, Agnes Sif
og Herdís Olöf.
Elsku amma. Það er erfitt að
sætta sig við að þú sért farin frá
okkur með svo snöggum hætti. Við
fréttum af veikindum þínum á
laugardagsmorgun en við vorum
sannfærð um að þú myndir ná þér
af þessu líkt og í fyrra skiptið en
því miður fór það ekki svo, þú lést
þá um kvöldið og þvílíkt reiðarslag
fyrir okkur öll.
Það eru margar minningar sem
koma upp í huga okkar systkin-
anna þegar við hugsum til þín.
Alltaf var gott að koma til ykkar
afa niður á Seljó og fá að borða
ljúffengu pönnukökurnar þínar
sem að þú bakaðir svo oft og erfitt
var að fá þig til þess að hætta að
stjana í kringum okkur og færa
okkur kræsingar þegar við komum
í heimsókn. Og þegar afi, pabbi og
við systkinin fórum í hestaferðalag
komu mamma og þú amma alltaf
með nesti til okkar og voru þá
pönnukökurnar þínar alltaf með í
farteskinu. Það var alltaf eitthvað
nýtt að frétta af ykkur og alltaf
var gott að koma og tala við þig ef
eitthvað bjátaði á. Ekki var ama-
legt að fá frá þér vettlingana, ull-
arsokkana og peysurnar sem þú
prjónaðir svo vel til að hlýja fingr-
um og tám okkar barnabarnanna á
veturna þegar sem kaldast var og
skrítið er það að labba inn í húsið
ykkar afa og sjá þig ekki lengur
við prjónaskap í stólnum þínum í
stofunni. Elsku amma, ég (Hug-
borg) hlýja mér og minningum
mínum um þig í nýju lopapeysunni
sem þú prjónaðir á mig fyrir síð-
ustu jól.
Þar sem þú ert búin að kveðja
lofum við að líta vel til með afa í
sorginni sem ber á dyr hjá okkur
öllum núna. Elsku amma, hvíl þú í
friði.
Þín barnabörn
Hjalti Jón, Hugborg og
Herdís Ólöf.
Elsku amma mín. Nú ert þú far-
in og er þín sárt saknað. Þú hefur
skilið eftir þig svo stórt pláss í
hjörtum allra og er tilhugsunin um
það að sjá þig aldrei aftur í stóln-
um þínum á Seljó að gera handa-
vinnuna þína, mjög kvíðafull.
Þetta gerðist allt svo skyndilega.
Þú fórst á spítala á laugardags-
morgun og varst dáin um kvöldið.
Þegar pabbi sagði mér að þú værir
á spítala hugsaði ég með mér að
þar sem þú hefðir áður þurft að
kljást við samkonar vandamál og
komist yfir þau þá myndir þú kom-
ast yfir þessi. En þú varst bara
svo miklu veikari en áður.
Þú ætlaðir að koma og horfa á
mig og Hugborgu keppa eftir tæp-
an mánuð og einnig ætlaðir þú í
fermingarveisluna hjá Agnesi og
Herdísi. Það mun alltaf vera sæti
tileinkað þér á þessum stöðum og
þó að við sjáum þig ekki, vitum við
að þú munt alltaf vera hjá okkur.
Þú varst alltaf svo gjafmild og
alltaf þegar maður kom í heimsókn
laumaðir þú einhverju góðgæti að
manni og einhverju í nesti. Þegar
maður átti afmæli gafst þú manni
alltaf eitthvað fallegt og þrátt fyrir
að maður væri búinn að ná þeim
aldri þegar þú hættir að gefa gjaf-
ir gafst þú manni alltaf rós eða
smá peninga. Þú varst alltaf að
prjóna og á jólunum fékk maður
alltaf vettlinga frá þér sem voru
svo vel gerðir að þeir entust alltaf
fram að næstu jólum og vel það
þótt maður notaði þá allan vetur-
inn.
Ekki má gleyma stríðninni. Þú
varst svo stríðin að það hálfa væri
nóg og það hefur erfst í börnin þín
og barnabörn og mun örugglega
erfast áfram. Myndavélar voru
ekki þínir bestu vinir, þú vildir
aldrei láta taka mynd af þér. Ann-
aðhvort snerir þú þér við eða
grettir þig framan í myndavélina
og var alveg sama hvort það var
myndavél eða upptökuvél.
Svona gæti maður haldið áfram
því minningarnar eru svo margar
en svo erfitt að skrifa um því sökn-
uðurinn er svo sár.
Megi Guð styrkja afa, börnin þín
og okkur öll í þessari miklu sorg.
Þín
Sylvía Karen.
Elsku amma mín. Ég segi við
sjálfa mig aftur og aftur að þú sért
farin og ég kvíði þeirr stund þegar
ég átta mig á því. Þú hefur alltaf
verið til staðar fyrir okkur öll og
það er skrítið að hugsa til þess að
eiga ekki eftir að sjá þig sitja í
stólnum þínum á Seljó.
Við áttum svo margt sameigin-
legt, ég og þú, amma. Það var svo
gaman að hlusta á sögur af æsku
þinni því eins og þú hef ég gaman
af sögu liðinna tíma. Báðar vorum
við miklir lestrarhestar og það má
segja að þú hafir verið sú eina sem
skildir þessa brennandi þrá mina
til að lesa. Það varst þú sem fórst
með mig í bókasafnið í fyrsta sinn.
Ekki má gleyma húmornum, þú
hefur yndislegan húmor og það var
alltaf stutt í brosið og hláturinn
hjá þér enda varstu líka svo stríð-
in.
Ég veit að þér líður ofsalega vel
þar sem þú ert núna og ég veit að
ég hef alltaf talað til þín. Ég veit
að þú hlustar. Ég bið Guð að
styrkja afa og okkur öll, okkur öll-
um er brugðið. Það eru erfiðir tím-
ar framundan en það sem styrkir
mig og huggar er að ég veit að við
sjáumst aftur. Þú átt alltaf stað í
hjarta mínu, ég elska þig, amma.
Þín
Signý Lind.
Er sárasta sorg okkar mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur af skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.I.H.)
Elsku amma mín.
Það er erfitt að trúa því að þú
sért farin frá okkur.
Andlát þitt bar svo brátt að. Við
sem eftir lifum erum agndofa og
drúpum höfði í sorginni.
Þegar þú komst í afmælið mitt
viku áður en þú lést gat ég ekki
ímyndað mér að það væri í síðasta
sinn sem ég sæi þig á lífi. Nú
þakka ég guði fyrir að þið afi gát-
uð komið og átt með mér þessa
yndislegu og dýrmætu stund.
Elsku amma mín, ég sakna þín
svo sárt. Þú varst alltaf svo yndis-
leg, hlý og góð og alltaf leið mér
svo vel eftir að hafa hitt þig.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um huga minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku amma mín, allar minning-
ar tengdar þér eru svo góðar og nú
streyma þær fram.
Bestu minningarnar eru frá því
að ég var yngri og fékk að vera hjá
þér og afa um helgar. Það var allt-
af svo gaman að koma til ykkar og
heyra þig segja sögur um hitt og
þetta og sérstaklega þá sögurnar
um pabba frá því að hann var lítUl.
Það var yndislegt að horfa á þig
prjóna í stólnum þínum og sitja
hjá þér í eldhúsinu þegar þú varst
að búa til matinn. Maturinn þinn
var alltaf svo góður og enginn gat
gert betri fiskibollur eða kokkteil-
sósu en þú, amma mín.
Því miður hafa samverustund-
irnar með ykkur afa verið alltof fá-
ar undanfarin ár og sé ég svo eftir
því núna að hafa ekki komið oftar í
heimsókn til ykkar.
Amma mín, þegar ég varð sex-
tán ára gafst þú mér hálsmen í af-
mælisgjöf. Þetta var silfurkross
með Jesú á krossinum og sagðir
þú við mig að þetta væri verndar-
gripur minn frá þér. Frá þessum
degi hef ég aldrei farið neitt án
þess að vera með þennan kross,
annaðhvort hangandi um hálsinn
eða í veskinu mínu. Núna er hann
mér svo mikils virði og ég hef oft
kysst hann undanfarna daga og
hugsað til þín.
Elsku amma mín, eins og ég
sakna þín sárt er ég jafn fegin að
þú þurftir ekki að kveljast lengi og
fékkst að sofna fljótt eins og þú
hafðir óskað.
Elsku afi, pabbi og aðrir ætt-
ingjar, ég og Jón Gunnar vottum
ykkur okkar dýpstu samúðarkveðj-
ur og biðjum góðan guð um styrk
fyrir okkur öll í sorginni.
Elsku amma mín, það er svo erf-
itt að þurfa að kveðja þig, en ég
geri það að sinni og veit að við
munum hittast aftur. Ég sendi þér
líka kveðju frá Jóni Gunnari.
Ég elska þig, amma mín, og
mun alltaf gera og ég lofa þér því
að styðja afa, pabba, Hjalteyju og
alla hina eins vel og ég get.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með guði,
guð þér nú fylgi
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Ég vildi að við hefðum fengið að
hafa þig lengur hjá okkur, en
minningarnar lifa nú með okkur.
Elsku amma, takk fyrir að hafa
verið amma mín, ég elska þig.
Hvíl í friði.
Þín sonardóttir,
G. Harpa Rúnarsdóttir.
Ég trúi á Guð, þótt titri hjartað veika
og tárin blindi augna minna Ijós;
ég trúi, þó mér trúin fínnst reika
og titra líkt og stormi slegin rós;
ég trúi, því að allt er annars farið
og ekkert, sem er mitt, er lengur til,
og lífið sjálft er orðið eins og skarið,
svo ég sé varla handa minna skil.
(Matthías Jochumsson.)
Mín elskulega, yndislega amma,
þetta Ijóð lýsir því kannski best
hvernig líðanin hjá mér er þessa
dagana, en ég þakka þó Guði fyrir,
að þú fekkst það andlát, sem þú
alltaf þráðir, og ég trúi því að nú
líði þér vel, að þú hafir öðlast frið
og að veikindin og þjáningar þínar
séu nú loks á enda.
Það er svo óbærilega erfitt að
setjast niður og skrifa þér kveðju-
bréf, amma mín, þetta er svo sárt.
Ég læt kertaljós loga eins og þú
gerðir alltaf fyidr mig þegar eitt-
hvað bjátaði á.
Hugurinn reikar,sorgin gnýstir,
allt hringsnýst um í höfðinu á mér,
svo mikið að segja og svo mikið að
þakka fyrir, að það er sjálfsagt
efni í margar bækur.
Hvern hefði grunað á föstudags-
kvöldinu, þegar ég talaði við þig í
símann, að þú myndir kveðja þenn-
an heim kvöldið eftir, og að þetta
væri okkar síðasta samtal. Þú
varst hress í símann og sagðir eins
og vanalega að heilsan væri sæmi-
leg, þú líktir henni alltaf við veðr-
ið, sagðir að hún ætti sína góðu og
slæmu daga.
Ung kom ég í fóstur til ykkar
afa, og tókuð þið mér strax eins og
einu af börnunum ykkar. Olst ég
upp við gott atlæti, hlýju, öryggi
og mikla ástúð, og er ég ykkur afa
ævinlega þakklát fyrir það, því ég
mun búa að því alla ævi.
Þú ert og hefur alltaf verið mín
fyrirmynd í Iífinu, elsku amma
mín, hjartahlýjan og umhyggju-
semin, var eitt af því sem ein-
kenndi þig, auk margs annars, og
eiga sjálfsagt ótal margir eftir að
sakna þess.
Þú hafðir einstaklega gaman af
því að segja sögur frá gamla tím-
anum, og voru ófáar stundirnar,
sem við áttum saman tvær einar í
eldhúsinu heima á Seljó, þar sem
þú sagðir frá og var frásagnagleð-
in slík, að hún birtist manni ljóslif-
andi fyrir sjónum, slík var ná-
kvæmnin í öllu sem þú sagðir ,
hver þúfa, hver hola og hver
steinn. Reyndar var nákvæmnin í
fyrirrúmi í öllu sem þú tókst þér
fyrir hendur, þú hafðir mikið gam-
an af öllum hannyrðum , og einnig
hafðir þú mikið dálæti á ljóðlist og
söng.
Alltaf var best að koma heim til
ykkar afa þegar hugarangur og
veikindi áttu sér stað, slík var ást-
úðin og umhyggjan, að þar öðlaðist
maður strax ró og góðan bata.
Það er svo ótal margs að sakna,
amma mín,og er mér þá efst i huga
hjartagæskan, umhyggjusemin,
umburðarlyndið, heiðarleikinn,
hreinskilnin, tilgerðarleysið,
þrjóskan og brosið þitt.
Eins er svo margt að þakka fyr-
ir, allar þær stundir sem við áttum
saman, alla þína ástúð og hlýju,
stuðninginn í gegnum lífið og þá
miklu trú sem þú hafðir alltaf á
mér. Sérstaklega vil ég þó þakka
þér fyrir þína ómetanlegu vináttu
sem þú sýndir mér, því þú varst
ekki bara amma mín og fósturmóð-
ir, heldur varstu líka mín besta
vinkona, og þú ert sú sem ég hef
mest dálæti á og þykir vænst um í
lífinu, en þetta veist þú, amma
mín, því ég var búin að koma því
til skila og er ég mjög fegin því.
Elsku amma mín, ég gæti haldið
endalaust áfram, en ég ætla að
hætta hér. Ég kveð þig bara í bili,
því ég trúi því og veit, að við mun-
um hittast aftur og að þú munir
taka á móti mér með opinn faðm-
inn, eins og ævinlega, og hlakka ég
mjög til þeirrar stundar.
Hvíl í friði, elsku amma mín.
Ég elska þig svo heitt.
Vort líf er svo ríkt af ljóssins þrá,
að lokkar oss himins sólarbrá,
og húmið hlýtur að dvína,
er hrynjandi geislar skína.
Vor sál er svo rík af trausti og trú,
að trauðla mun bregðast huggun sú.
Þó ævin sem elding þjóti,
Guðs eilífð blasir oss móti.
Vort hjarta er ríkt af hreinni ást,
að hugir í gegnum dauðann sjást.
- Vér hverfum og höldum víðar,
en hittumst þó aftur - síðar.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Elsku hjartans afi minn, megi.
Guð vera með þér og styrkja þig í
þessari miklu sorg.
Kveðja,
Hjaltey Rúnarsddttir.
Að lokinni vegferð Ellu mág-
konu minnar vil ég minnast hennar
örfáum orðum. Snemma á búskap-
arárum Ellu og Hjalta bróður
míns naut ég sem unglingur skjóls
á heimili þeirra. Þá sannaðist að
þar sem er hjartarúm þar er líka
húsrúm þótt þröngt sé búið. Þai»
þáði ég hvort tveggja sem sjálf-
sagðan hlut og þakkaði aldrei fyrir
mig. Til þess var aldrei ætlast. Þar
átti ég athvarf um árabil og þótt
lengdist á milli okkar var hver
heimsókn æ síðan eins og að koma
heim.
Aldrei minnist ég þess að Ella
hefði ekki tíma til að sinna öllum
sem að garði bar og gestrisnin var
fölskvalaus.
Við hlið Hjalta bjó hún stórum
barnahópi gott og fallegt heimili.
Engum duldist að þar unnu tvenn-
ar hendur en einn hugur. Það lá í
augum uppi. Hitt vissu e.t.v. færri
að Ella var fróð kona, minnið
skarpt, frásagnargáfan í góðu lagi.
er tóm gafst til og stutt í kímni.
Þessu var ekki flíkað og þótt
tómstundir væru oft ekki margar á
annasömu heimili naut hún þess að
lesa góðar bækur, hafði yndi af
skáldskap og var raunar sjálf vel
hagmælt. Tónlistin skipaði líkaði
sinn sess í huga hennar.
Ella helgaði fjölskyldu og heim-
ili alla sína krafta. Þar var hennar
verksvið og það víkkaði með ár-
unum eftir því sem afkomendum
fjölgaði. Umhyggjan náði yfir allan
hópinn. Barnabörnin og barna-
barnabörnin áttu þar ævinlega vís-
an samastað. Þar var eiginlega
alltaf einhver heima.
Hún stóð vaktina sína til síðasta ,
dags. Hennar fari hefur nú verið
stýrt heilu heim. Við leiðarlok
fylgja henni hlýjar hugsanir sam-
ferðafólks og bjartar minningar
sefa sorgina.
Minnumst þess að ef einskis
væri að sakna og ekkert að syrgja
væri til lítils lifað.
Blessuð sé minning hennar.
Hulda Þórðarddttir.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðrir
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum,.