Morgunblaðið - 11.06.2000, Blaðsíða 43
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 11. JÚNÍ 2000 43
VALGERÐUR
AXELSDÓTTIR
+ Marela Valgerð-
ur Axelsdóttir
fæddist; í austurbæn-
um í Reykjavík 6.
október 1931. Hún
lést á Líknardeild
Landspítalans
Kópavogi hinn 31.
maí síðastliðinn. Val-
gerður var einka-
barn Axels S. Þórð-
arsonar, vöru-
bflstjóra, er fæddist í
Reykjavík 6. júní
1906, d. 23. aprfl
1973 og Ingibjargar
Auðbergsdóttur, er
fædd var að Stritlu (síðar Dals-
mynni) í Biskupstungum 29. júní
1913. Ingibjörg lifir einkadóttur
sína, í hárri elli, og dvelur á Dval-
arheimili aldraðra sjómanna í
Reykjavík.
Eiginmaður Valgerðar var
Magnús Agústsson, loftskeyta-
maður, f. 8. september 1927 í
Rcykjavík, sonur hjónanna Ágúst-
ar Pálmasonar og Sigríðar Jóns-
dóttur.
Börn Valgerðar og Magnúsar
eru: 1) Axel Magnússon, rafvirki,
f. 13. ágúst 1955. Fyrri kona Axels
var Benidikta Helga Gísladóttir, f.
5. júní 1961 og áttu þau þrjá syni.
Elsti sonur þeirra er Axel Sigurð-
ur Axelsson er var alinn upp hjá
afa sinum og ömmu, Valgerði.
Anton Már Axelsson en hann á
dóttur með Kolbrúnu Ólafsdóttur
er heitir Alda Karen Antonsdótt-
ir. Þriðji sonur Axels og Benidiktu
er Viktor Borgfjörð Axelsson er
dvelur hjá föður sínum. Þau Axel
og Benidikta skildu. Seinni kona
Axels er Inger Petersen frá Suð-
vestur-Jótlandi, f. 15. febrúar
1965 og eiga þau tvö börn, Jörgen
Thor og Marelu Valgerði alnöfnu
ömmu sinnar. 2)
Magnús Valur
Magnússon, vélvirki,
f. 25. júlí 1956. Hann
átti dóttur með
Ágústu Ólafsdóttur
sem heitir Ásbjörg
ísabella Magnús-
dóttir. Ásbjörg á tvö
börn, Elísabetu Rós
og Daníel Roberto
Daníelsbörn. Eigin-
kona Magnúsar Vals
er Þórunn Kolbeins
Matthíasdóttir f. 3.
maí 1954. Áður átti
Þórunn son, Matt-
hías Pál Imsland en synir Þórunn-
ar og Magnúsar eru Magnús Þór
og Andri Már. 3) Ingibjörg Ágústa
Magnúsdóttir, f. 18. ágúst 1958.
Ingibjörg er gift Guðjóni Am-
björnssyni, rafverktaka, f. 20. jan-
úar 1948. Þeirra synir eru: Arn-
bjöm Guðjónsson, Valgarð
Guðjónsson, Ásgeir Guðjónsson
og Magnús Guðjónsson. 4) Auð-
bergur Már Magnússon, flugum-
ferðarstjóri, f. 23. desember 1963,
en sambýliskona hans er Edith
Þórðardóttir, f. 3. janúar 1965. 5)
Sigurður Marel Magnússon, raf-
eindavirki, f. 27. janúar 1966. Sig-
urður er kvæntur Helmu
Gunnarsdóttur, f. 27. febrúar
1967. Þeirra börn eru: Tómas
Freyr, Herdís Vala, Gunnar
Steinn og Hilmar Máni (Sigurðar-
börn). Valgerður vann í Iþrótta-
húsinu við Strandgötuna í Hafnar-
firði í 27 ár en heimili Valgerðar
og Magnúsar var lengst af á
Hringbraut 69 þar í bæ.
Útför Valgerðar var gerð frá
Kapellunni í Kirkjugarðinum í
Hafnarfirði hinn 9. júní síðastlið-
inn í kyrrþey, að ósk hinnar látnu.
Amma okkar Valgerður Axels-
dóttir lést miðvikudaginn 31 maí.
Við kveðjum hana með fáeinum
orðum.
Elsku Vala amma, nú ert þú frjáls
frá öllum þjáningum og sjúkdómn-
um sem hafði heltekið þig. Þú ert
farin og kemur ekki aftur, því miður.
Þú stóðst þig svo vel og varst svo
sterk þrátt fyrir að þú varst mikið
veik. Það var alltaf gott að koma
heim til þín og afa, og þrátt fyrir að
þú værir sjúk bauðst þú alltaf til
veislu þegar við komum. Við vonum
að þú hafir það gott á himnum og að
þú sért hjá honum langafa sem þú
saknaðir svo mikið. Takk fyrir allar
stundir sem við áttum saman, elsku
amma, við söknum þín.
Elsku Maggi afi og Ingibjörg
langamma, við vottum ykkur inni-
lega og megi Guð gæta ykkar á þess-
um erfiðu tímum.
Blessuð sé minning Völu ömmu
okkar.
Matthías Páll, Magnús
Þór, og Andri Már
Þvílíkt áfall. Hún Vala, eins og
flestir kölluðu hana, er látin. Þvílíkur
missir fyrir fjölskyldu hennar og alla
sem hana þekktu. Ég kynntist Völu
og manni hennar Magnúsi Ágústs-
syni (Magga) árið 1975, þá 15 ára
gömul. Þá fór ég að vera með og
seinna giftist elsta syni þein-a, Axel
Magnússyni. Fljótlega eftir að við
fórum að vera saman flutti ég inn á
heimili þeirra hjóna. Þar var oft fjör-
ið mikið, því fyrir á heimilinu voru
fimm börn þeirra hjóna, sem öll
bjuggu heima, og þrátt fyrir allan
barnahópinn var mér tekið opnum
örmum. Svo 26. maí 1976 fæddist
fyrsta barnabarnið, Axel Sigurður.
Vala hefði ekki getað verið ánægð-
ari, hún var svo hrifin af litla ömm-
ustráknum og eins og gefur að skilja
þarf 16 ára móðir mikinn stuðning og
hjálp. Þar var Vala til að leiða mig í
gegnum allt sem til þurfti. Og þau
bæði, Vala og Maggi, veittu okkur
allan þann stuðning sem við þurft-
um. Þegar Axel litli var rúmlega
tveggja ára fluttum við og fórum að
búa. Arið 1980 fæddist sonur okkar
Anton og 1981 kom Viktor í heiminn.
Axel saknaði alltaf ömmu og afa og
var hjá þeim um hverja helgi og öll
sumur. Þegar við hjónin slitum sam-
vistir 1986 fór sonur okkar, Axel, og
bjó upp frá því hjá ömmu sinni og
afa. Hafa þau reynst honum afskap-
lega vel og gert allt fyrir hann sem
þau geta og stundum meira en það.
Bæði ég og pabbi hans fluttum af
landi brott, þrátt fyrir það sáu þau
hjón til þess að við gætum fylgst með
og verið hluti af flestu í lífi hans. Ég
verð þeim ævinlega þakklát fyrir
það. Vala var alltaf mjög stolt af
börnum sínum og barnabörnum,
sem er orðinn nokkuð stór hópur.
Þrátt fyrir að vera alltaf í fullri vinnu
hafði hún alltaf tíma til að hugsa um
fjölskyldu sína, sem var henni svo
kær. Eg hitti Völu um síðustu jól, ég
vissi að hún var veik en gerði mér
enga grein fyrir að svona stutt væri
eftir.
Missirinn er mikill fyrir alla að-
standendur, sérstaklega fyrir
Magga, enda hef ég sjaldan séð eins
samhent og samrýnd hjón og þau
tvö.
Elsku Vala,
Farþúífriði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
GekkstþúmeðGuði,
Guðþérnúfylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Maggi, Ingibjörg, börn,
tengdabörn, barnabörn og aðrir
aðstandendur. Um leið og ég þakka
liðna tíð sendi ég ykkur mínar
dýpstu samúðarkveðjur og bið góðan
guð að styrkja ykkur í sorginni.
Benidikta H. Gísladóttir.
Tíminn sem Völu vinkonu var út-
hlutaður í þessu jarðneska lífi er lið-
inn. Hún hefur fengið hvíldina. Vala
var gift Magnúsi æskuvini mannsins
míns Jóns, sem nú er látinn.
Mér er í fersku minni þegar ég sá
Völu fyrst. Jón hafði boðið mér á síð-
kjólaball á gamlárskvöld árið 1955,
sem loftskeytamenn stóðu fyrir.
Maggi var loftskeytamaður og Jón
ætlaði að fara með þeim Völu. Úti
var grenjandi stórhrið og varla fært
á milli staða. Við hittum þau á heimili
Ingibjargar og Axels, foreldra Völu.
Hún var glæsileg stúlka, hávaxin,
dökkhærð með svolítið liðað hár,
klædd hálfsíðum gulum kjól og bauð
af sér svo góðan þokka. Við Vala náð-
um strax saman og áttum í raun
margt sameiginlegt.
Vala var einbirni. Hún giftist
traustum og mætum manni, sem átti
stóra fjölskyldu. Hluti hennar bjó á
Hringbraut 38 í Hafnarfirði og þar
hófu þau sinn búskap og bjuggu þar í
fjóra áratugi. Maggi og Vala eignuð-
ust fimm börn og áttu miklu barna-
láni að fagna. Börnin hafa erft marga
góða eiginleika foreldra sinna, svo
sem dugnað og hjartahlýju. Þau ólu
einnig upp að mestu leyti elsta
bamabarn sitt. Barnabörnin eru
orðin sextán og langömmubörnin
þrjú. Vala var stjórnsöm, ákveðin og
dugleg. Hún stjórnaði sinni stóru
fjölskyldu með styrkri hendi. Hún
var alltaf til taks fyrir börn sín,
barnabörn og ekki síst fyrir fyrir
móðui' sína, hvenær sem Ingibjörg
þurfti á aðstoð að halda. Hún var
ávallt reiðubúin til aðstoðar við mig í
veikindum Jóns og veitti mér mikinn
styrk.
Við Vala störfuðum saman í Lion-
essuklúbbnum Kaldá um fimm ára
skeið. Á þessum tíma, sem voru
fyrstu ár klúbbsins, var aðallega afl-
að peninga með hreingerningum fyr-
ir félagasamtök, útbúnar veislur og
margt annað. Vala lá ekki á liði sínu
þar frekar en annars staðar. Við tók-
um einnig þátt í starfi eiginmanna
okkar í Lionsklúbbi Hafnarfjarðar,
sóttum konukvöld, árshátíðir og fór-
um með í sumarferðir klúbbanna.
Við hjónin og Maggi og Vala ferð-
uðumst talsvert saman, stuttar ferð-
ir og langar, útilegur i austur og
vestur og síðast hringinn í kringum
landið. Það sem stendur þó upp úr er
ferð sem við fórum til Evrópu 1985.
Við flugum til Kaupmannahafnar og
ókum þaðan suður til Italíu og kom-
um víða við á leiðinni. Austurríki var
uppáhaldslandið. Ég gríp niður í
dagbókina mína úr ferðinni; „Við
vorum komin til Vínar og gistum í
litlum bæ utan við borgina. Þetta var
á laugardegi. Þegar við höfðum kom-
ið okkur fyrir lögðum við af stað aft-
ur. Við sáum margt prúðbúið fólk,
það fór allt í sömu átt. Okkur lék for-
vitni á að vita hvað þarna var á seyði
og eltum. Komum við þá að stórum
skemmtigarði, fjölmenn hljómsveit á
palli lék fyrir dansi. Þarna var fjöldi
fólks á öllum aldri að dansa og
skemmta sér. Við settumst við borð,
fengum okkur léttar veitingar og
snúning. Við keyptum rauðar rósir
við innganginn og þegar við fórum
útbýttum við Vala þeim til hljóð-
færaleikaranna, við mikla lukku við-
staddra, veifuðum og héldum svo
áfram á vit ævintýranna".
Oftar en ekki hafði Vala frum-
kvæðið að samverustundum okkar.
Hún hringdi og sagðist alveg vera að
koðna niður, hvort við ættum ekki að
gera eitthvað. Það var alltaf gaman
að sækja þau hjón heim, veitingar
ætíð höfðinglegar og ekki spillti fé-
lagsskapurinn.
Síðasta ferð okkar fjórmenning-
anna var stutt en ánægjuleg eins og
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvai' og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
alltaf. Við fórum í Heiðmörk. Eftir
að hafa fengið okkur kaffisopa og
meðlæti, lögðumst við í laut og nut-
um náttúrunnar og fuglasöngsins.
Þetta var yndisleg stund.
Stuttu eftir jarðarför Jóns greind-
ist Vala með krabbamein. Hún tók
þessum fréttum með miklu æðru-
leysi og bjartsýni. Undanfarið ár var
erfitt fyrir Völu og mikið mæddi á
fjölskyldu hennar, sérstaklega Ingu
einkadótturinni, en þau hjálpuðust
öll að og umvöfðu hana hlýju og kær-
leika. Vala hélt glæsileika sínum og
reisn til hinstu stundar.
Núna hefur húmað að hjá fjöl-
skyldunni. Það birtir að vísu upp aft-
ur, en það verður öðruvísi birta.
Ekkert verður eins og áður, en allt
er þetta liður í þroskaferli okkar.
Það er huggun harmi gegn að geta
yljað sér við dýrmætar minningar
um yndislega konu, sem gaf svo mik-
ið af sjálfri sér. Ég er þakklát fyrir
að hafa kynnst Völu og átt vináttu
hennar. Góðir vinir og góð fjölskylda
er það sem gefur líftnu gildi. Ást-
vinum hennar öllum sendi ég hlýjar
kveðjur. Ég kveð hana með kveðj-
unni sem við notuðum svo oft: „Við
sjáumst“.
Blessuð sé minning Valgerðar Ax-
elsdóttur.
Margrét Jóhannsdóttur
Það var hópur áhugasamra
kvenna sem stóð að stofnun
Lionessuklúbbsins Kaldár, sem nú
er Lionsklúbburinn Kaldá. Þessar
konur voru fullar vilja til þess að láta
gott af sér leiða og tilbúnar að starfa
í anda Lionshreyfingarinnar að góð-
um málefnum. Ein þessara stofnfé-
laga var Valgerður Áxelsdóttir. Með
henni á stofnfundinn kom dóttir
hennar Ingibjörg Magnúsdóttir. Það
vakti strax eftirtekt okkar félaganna
hve gott samband var á milli þeirra
mæðgna. Við skynjuðum að ekki var
einungis um mæðgnasamband að
ræða heldur ríkti og náin vinátta á
milli þeirra Valgerðar og Ingibjarg-
ar. Valgerður hætti um skeið í
klúbbnum, en kom aftur og starfaði í
klúbbnum að svo miklu leyti sení’''
hún gat vegna vinnu sinnar. Val-
gerður var hógvær kona sem gott
var að tala við, en jafnframt hrein-
skilin og réttsýn. Það var mikið áfall
fyrir Valgerði og fjölskyldu hennar
þegar hún greindist með krabba-
mein, en þá kom hinn andlegi styrk-
ur hennar fram á jákvæðan hátt.
Hún átti stóra og umhyggjusama
fjölskyldu sem stóð með henni og
veitti henni styrk og hlýju. Ekki
kvartaði hún yfir hlutskipti sínu
heldur lagði hún til atlögu við hinn
þunga dóm og gekkst undir erfiðar^. (
meðferðir af einstöku hugrekki og
bjartsýni. Ef spurt var um líðan
hennar vildi hún sem minnst um tala
og sneri umræðunni fljótt yfir á aðr-
ar brautir. Þrátt fyrir erfið veikindi
sótti Valgerður þrjá fundi klúbbsins
sl. vetur. M.a. mætti hún ásamt dótt-
ur sinni Ingibjörgu á fund sem hald-
inn var á Hrafnistu þann 11. apríl sl.
Okkur félögunum var ljóst að Val-
gerður var helsjúk, en fundum að
hún naut þess engu að síður að eyða
þessu kvöldi með okkur. Styrkur
hennar og hugrekki voru aðdáunar-
verð og vakti okkur félagana enn
frekar til umhugsunar um hvað það
er sem raunverulega skiptir máli í
lífinu. Það er erfitt að sjá á eftir góð-
um félaga, en við í Lionsklúbbnunf"
Kaldá viljum þakka Valgerði Axels-
dóttur fyrir liðnar samverustundir
og vinnu í þágu klúbbsins. Þá vottum
við eiginmanni Valgerðar, Magnúsi
Ágústssyni og ástvinum öllum okkar
dýpstu samúð og biðjum góðan Guð
að styrkja þau í sorg þeirra.
Fyrir hönd Lionsldúbbsins Kald-
ár.
Guðrún Benediktsdóttir
formaður.
EIGNA íf-
MARKAÐURINN
ÓÐINSGÖTU 4. SÍMAR 551-1540, 552-1700, FAX 562-0540
OPIÐ VIRKA DAGA FRÁ KL:9-18. Netfang: http://habil.is/fmark/
FjaHalind 111- Kópavogi
OPIÐ HÚS FRÁ KL. 14-16
Nýkomið í sölu 202 fm parhús á
tveimur hæðum með innb. 30
fm bílskúr á þessum eftirsótta
stað. Húsið er að mestu leyti
fullbúið. Vandaðar eikarinnrétt-
ingar og mikil lofthæð á efri
hæð. Vel staðsett eign með
góðu útsýni. Opið svæði fyrir
framan. Ahv. húsbr. 7,7
Verð 18,7 millj.
millj.
%
HÚSIÐ VERÐUR TIL SÝNIS í DAG, SUNNUDAG,
FRÁ KL. 14- 16
VERIÐ VELKOMIN
I^^IsteIgEamIðstöðI^^^
SKIPHOLTI 50B • SÍMI 552 6000 - FAX 552 6005 Iff5
Magnús Leópoldsson lögg. fasteignasali
Opið virka daga frá kl. 8-12 og 13-17
SKIPHOLT - GOTUHÆÐ
Til sölu áhugavert 175 fm húsnæði í þessu vinsæla husi við
Skipholt. Mögulegt að selja húsnæðið í tvennu lagi. Góð
staðsetning. Verð 21,0 m. 9165