Morgunblaðið - 01.09.2000, Blaðsíða 51

MÖRGEFNBT/AÐX©'
MINNINGAR
FiÖST,UBAGU'RUVSEI3TEM.BERi2000! 51t
HALLA AÐAL-
STEINSDÓTTIR
+ Halla Aðalsteins-
dóttir fæddist í
Reykjavík hinn 24.
janúar 1923. Hun lést
á heimili sínu að
morgni 23. ágúst síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Aðal-
steinn Kristinsson,
framkvæmdastj óri
Sambands fslenskra
samvinnufélaga og
eiginkona hans Lára
Pálmadóttir. Systir
Höllu er Heiður sem
dvelst á Hjúkrunar-
heimilinu Sunnuhlíð í
Kópavogi.
Halla lauk stúdentsprófi frá
Mcnntaskólanum í Reykjavík
1941.
Halla giftist hinn 24. júní 1948
Guðmundi Árnasyni, f. 17. ágúst
1921, forstjóra í Reykjavík. For-
eldrar hans voru Ámi J. I. Árna-
son og Helga Guðmundsdóttir.
Börn Höllu og Guðmundar eru:
1) Ámi Árnason, f. 26.4.1949, maki
hans er Jóhanna Gunnlaugsdóttir.
Böm þeirra eru: Gunnlaugur, f.
1.3. 1974, maki Svava Kristjáns-
dóttir og Halla, f. 22.9. 1977, inaki
Sveinn Ögmundsson.
2) Aðalsteinn Áma-
son, f. 12.6. 1950,
maki hans er Þórný
Eiríksdóttir. Böm
þeirra eru: Eiríkur,
f. 26.11. 1971, sam-
býliskona Heiða
Bjarnadóttir. Sonur
þeirra er Bjarni
Steinn, f. 7.10. 1998.
Guðmundur, f. 4.4.
1974. Halla, f.13.12.
1976, maki Gunnar
Einarsson. Guðlaug-
ur 22.9. 1980. 3)
Helga Lára, f. 30.10.
1951, maki hennar er Björn Guð-
mundsson. Synir þeirra eru: Guð-
mundur, f. 31.10. 1977 og Hall-
grímur f. 2.12.1980. 4) Margrét, f.
16.1.1954, maki hennar er Lúðvíg
Lárusson. Börn þeirra eru: Edda
Lára, f. 2.3.1984 og Lárus Guðjón,
f. 17.4.1986.
Halla og Guðmundur bjuggu öll
sín búskaparár í Reykjavík, síð-
ustu tæpa fjóra áratugina í
Brekkugerði 34.
Útför Höllu fer fram frá Grens-
áskirkju. í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
í dag verður elskuleg tengdamóð-
ir mín, Halla Aðalsteinsdóttir, lögð
til hinstu hvíldar í Gufuneskirkjug-
arði. Eftir lát hennar reikar hugur-
inn og minningar um áratuga sam-
vistir standa ljóslifandi fyrir
hugskotssjónum. Ég kynntist Höllu
fyrir rúmum 30 árum þegar við Árni
vorum að draga okkur saman.
Fyrstu kynni mín af Höllu vom afar
góð og hún tók mér einstaklega vel
sem tilvonandi tengdadóttur sinni.
Eftir að við Árni trúlofuðum okkur í
ágúst 1970 hélt hann erlendis til
náms. Ég sat þá í festum í foreldra-
húsum þar til við giftum okkur í
ágúst 1971 og ég hélt með honum til
Bandaríkjanna.
Árið sem Árni dvaldi erlendis án
mín hélt ég miklu sambandi við
tengdaforeldra mína og heimsótti
þau oft í Brekkugerðið. Mér fannst
ég strax vera orðin ein af fjölskyld-
unni og undi mér vel með tengdafor-
eldrum mínum og systkinum Árna.
Á þessum tíma gafst mér einstakt
tækifæri til þess að kynnast mann-
kostum Höllu. Hún var greind og vel
menntuð kona og stórglæsileg í allri
framkomu. Hún hélt heimili þeiira
Guðmundar með myndarbrag og
smekkvísi hennar og reglusemi
blasti þar við hvar sem augum var
litið. Þótt tengdaforeldrar mínir
ættu marga vini voru þau um margt
sjálfum sér nóg. Þau ferðuðust mikið
saman, bæði hérlendis og erlendis,
og fylgdi Halla tengdaföður mínum
iðulega í veiðiferðirnar. Að renna
fyrir lax var lengstum þeirra mesta
tómstundagaman.
Árin, sem við Árni bjuggum í
Bandaríkjunum, skrifuðumst við
Halla reglulega á. Á þann hátt héld-
um við sambandinu. Þegar Gunn-
laugur sonur okkar fæddist árið 1974
gladdi það okkur mikið þegar
tengdaforeldrar mínir komu langan
veg að heimsækja okkur til þess að
sjá barnabarnið sem fæddist í
Bandaiíkjunum. Ég veit að tengda-
mömmu var líka mikið farið að langa
til þess að hitta Anna sinn, eins og
hún ein gjarnan kallaði Árna.
Eftir að við fluttumst heim til ís-
lands hittumst við reglulega og tím-
inn hefur flogið frá okkur ótrúlega
hratt. Við Árni komum í heimsókn til
þeirra með börnin okkar og tengda-
foreldrar mínir heimsóttu okkur.
Fyrir kom einnig að við fórum með
þeim í veiði í Svarthöfðann eða í
Veiðivötn.
Halla hafði mikinn áhuga á vel-
gengni barna sinna, tengdabarna og
barnabarna og fylgdist vel með þeim
öllum. Hún hafði oft á orði hversu
lánsama hún taldi sig að eiga svo
heilbrigða og vel gerða afkomendur.
Síðasta mannamótið sem Halla fór á
var brúðkaup Höllu dóttur okkar
fjórum dögum fyrir andlát sitt. Hún
er fögur minningin um svip Höllu, er
hún horfði á Árna leiða nöfnu sína
inn kirkjugólfið, hann lýsti svo mik-
illi gleði og stolti.
Halla hefur ávallt komið fram við
mig af hlýhug og ég vona að mér hafi
tekist að sýna henni þann hlýhug
sem hún hefur svo sannai-lega átt
skilinn af mér. Með mikilli virðingu
og þakklæti kveð ég tengdamóður
mína. Megi góður guð veita tengda-
föðm- mínum styrk og huggun því að
hans missir er mestur. Börnum og
barnabörnum Höllu votta ég samúð
mína.
Jóhanna Gunnlaugsdóttir.
Halla tengdamóðir mín er látin 77
ára að aldri. Ég kom fyrst á heimili
þeirra Guðmundar aðeins 17 ára og
var mér frá upphafi tekið vel. Það
var ekki alveg einfalt að koma inn á
heimilið þar sem talsverð formfesta
ríkti. Halla var húsmóðir af lífi og sál
og lagði allt í að gera maka sínum og
börnum gott heimili. Hefðarkona er
það orð sem helst kemur upp í hug-
ann. Mikið var lagt upp úr að hafa
góðan mat og á sunnudögum var
jafnan veisla í hádeginu. Halla lét að
jafnaði ekki aðra koma of mikið ná-
lægt eldhúsi sínu. I allmörgum veið-
itúrum sem við fórum í fékk ég þó
leyfi til að elda en hinn síðasti slíkur
var fyrir rúmi ári í Svarthöfða.
Mai’gar ánægjustundir áttum við í
Birkihvammi, sumarbústað þeirra
hjóna við Hreðavatn, en þau voru
rög að fara þangað ein og nýttu hann
því miður ekki sem skyldi m.a. af
heilsufarsástæðum. Halla hafði alla
tíð ánægju af útiveru og voru þau
hjón dugleg að ferðast, oftast í þeim
tilgangi að renna fyrir lax eða silung
en auk þess að taka þátt í veiðinni
naut hún sín ætíð vel á árbakkanum
við gönguferðir og útveru.
Fyrir um 15 árum veiktist Halla af
nýrnasjúkdómi en hún bar sig alltaf
vel og þegar hún veiktist alvarlega
fyrir fjórum árum og var vart hugað
líf kynntist maður vel æðruleysi
hennar og þótt síðustu árin hafi að
mörgu leyti verið henni erfið kvart-
aði hún aldrei.
Það er vart hægt að hugsa sér
betri tengdamóður en Höllu. Alltaf
hlý og hjálpleg og m.a. passaði hún
syni okkar heilan vetur á þáverandi
heimili okkai’ í Kópavoginum. Við
kveðjum því í dag góða konu sem öll-
um þótti vænt um og sendum Guð-
mundi eiginmanni hennar hlýjar
kveðjur en hans missir er mikill.
Björn Guðmundsson.
Minningarnar koma róti á hug-
ann. Barnsárin birtust okkur ljóslif-
andi þegar við barnabörnin komum
saman og minntumst ömmu. Það var
svo margt og hvar á að byrja? Ein-
hver sagði að hún hefði verið glæsi-
leg og við hin kinkuðum kolli.
Ömmu var sérstaklega annt um
okkur og hún lét sig það varða
hvernig okkur vegnaði í lífinu. Hún
spurði okkur um áhugamálin, um
íþróttirnar, um skólann og hvort við
ættum nokkuð kærasta eða kærust-
ur, þess á milli sem hún læddist í
nammiskúffuna og bauð okkur kon-
fekt.
Minnisstæð eru okkur fjölskyldu-
boðin og heimsóknirnar í Brekku-
gerðið. Þar var alltaf eitthvað gott á
boðstólum. „Lítil kók í gleri,“ segir
Gulli hans Steina. „Og Fresca," segir
hinn Gullinn. Frá ömmu fórum við
alltaf með fullan maga af góðgæti.
Lárus og Edda Lára tala um spila-
mennskuna og okkur hlýnar um
hjartaræturnar. Amma spilaði við
okkur öll. Mörgum stundunum eydd-
um við með ömmu þar sem við töluð-
um um daginn og veginn og spiluð-
um á spil. „Rommý,“ segir Halla
hans Steina og nafna hennar hans
Ama kannast líka við það. Það var þá
sem við náðum best til hennar.
Stundum var langt á milli, sum
okkar fædd og búsett erlendis. En í
huganum var aðeins steinsnar í
Brekkugerðið og þangað heimsótt-
um við hana reglulega. Þangað var
oft gott að koma. „Við horfðum alltaf
á Butch Cassidy og Sundance Kid,“
segir Mummi og því man Halli bróð-
ir hans eftir. Við hinir strákarnir -
Eiríkur, Gullarnir og Gummi, mun-
um líka eftir því. Lárus var of lítill og
átti heima í Danmörku. í staðinn
fékk hann sent páskaegg og kókó-
puffs frá íslandi.
Amma var dugleg og drífandi.
Hún veiddi lax á flugu löngu áður en
það þótti fmt og var með fyrstu kon-
um á íslandi til þess að taka bflpróf.
Hún var alltaf með á nótunum og
vissi hvað gekk á í samfélaginu. Það
var sárt að sjá hana missa heilsuna,
en ellinni tók hún létt í lund og lét
ekki bilbug á sér finna.
Þegar maður er ungur finnst
manni ekkert geta dáið. Þess vegna
var svo erfitt að trúa því að hún
amma okkar væri dáin. Ekkert
meira konfekt og kókið búið. En við
erum þakklát fyrir að hafa þekkt
hana, en sár að hafa ekki kynnst
henni betur. Ef hún hefði getað
staldrað aðeins lengur við svo við
gætum tekið eitt spil í viðbót, bara
eitt, en eflaust er spilað á spil þarna í
himnaríki. Megi guð geyma þig
elsku amma. Við söknum þín sárt.
Drottinn mun vemda þig
fyrir öllu illu,
hann mun vemda sál þína.
Drottinn mun varðveita
útgöngu þína og
inngöngu
héðan í frá og að eilífu.
(Sálmur 121, Nýja testamentið.)
Afa okkar biðjum við guð að varð-
veita og styrkja því að hans er sár-
astur treginn en sorgina ber hann
með reisn.
Barnabörn.
Formáli minn-
ingargreina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem ijallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró-og greiðslukortaþjónusta
t
Okkar ástkæra,
LOVÍSA MARGRÉT ÞORVALDSDÓTTIR,
Snorrabraut 56,
Reykjavík,
lést á Vífilsstöðum þriðjudaginn 29. ágúst.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju þriðju-
daginn 5. september kl. 15.00.
Einar Páll Stefánsson, Guðfinna Ingólfsdóttir,
Sólveig Stefánsdóttir, Snorri Loftsson,
Bjarghildur Stefánsdóttir, Jón Kárason,
Davíð Stefánsson, Inger Stefánsson
og fjölskyldur.
t
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ÁGÚSTA SIGURJÓNSDÓTTIR,
áður Hafnargötu 51,
Kefiavík,
lést á Garðvangi, Garði, mánudaginn
28. ágúst.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju mánu-
daginn 4. september kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigríður Jónsdóttir, Jóhann Hjartarson,
Ásdís Jónsdóttir, Hilmar Pétursson.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
KRISTJÁN GUÐLAUGSSON,
Kirkjuvegi 1,
Keflavík,
lést þriðjudaginn 29. ágúst á Landspítalanum.
Jarðarförin auglýst síðar.
Þórunn Kristín Teitsdóttir,
Guðlaugur Kristjánsson, Hanna Sigurðardóttir
og barnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÓLAFUR S. ÓLAFSSON
rennismiður,
Álfheimum 29,
Reykjavík,
lést aðfaranótt fimmtudagsins 31. ágúst á
hjúkrunarheimilinu Skjóli.
Sóley Tómasdóttir,
Jakob H. Ólafsson, Steinunn Theódórsdóttir,
Jón V. Ólafsson, Kristín Elva Bragadóttir,
Jóhannes Ó. Ólafsson, Ingveldur Pálsdóttir,
Borgar V. Ólafsson, Hildur Eyjólfsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
<
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þá þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður
Útfararstjórar okkar búa yfir áratuga reynslu af störfum við
útfararþjónustu.
Sjáum um útfarir á allri landsbyggðinni.
a
895*9199
, L.
Útfararstofa íslands, Suðurhlíð 35, Fossvogi.
Sími 581 3300. Þjónusta allan sólarhringinn.
www.utfararstofa.ehf.is
té