Morgunblaðið - 01.09.2000, Blaðsíða 56

56 FÖSTUDAGUR 1. SEPTEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
FRÍÐUR
, SIGURÐARDÓTTIR
+ Fríður Sigurðar-
dóttir fæddist að
Vatni, Haukadal,
Daiasýslu 15. mars
1944. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 26. ágúst
síðastliðinn og var til
heimilis að Fjarðar-
ási 9, Reykjavík. Hún
var dóttir hjónanna
Sigurðar Jörunds-
sonar, f. 23. júlí 1903,
d. 23. júní 1965,
bónda á Vatni og
Sveinbjargar Krist-
jánsdóttur, f. 2. júlí
1904 d. 25. október 1980 kennara.
Fríður var yngst fímm systkina, en
þau eru: Bogi, f. 21. ágúst 1936,
verkamaður, Reykjavík; JökuII, f.
24. október 1938, d. 20. febrúar
1994, bóndi á Vatni, Haukadal;
Sigríður, f. 24. október 1938,
starfsmaður hjá Búnaðarbanka Is-
lands, Reykjavík; Guðrún, f. 24.
október 1939, hjúkrunarforstjóri,
Neskaupstað.
25. apríl, 1963 giftist Fríður Sig-
urgeir J. Jóhannssyni, f. 27. októ-
ber 1940, frá Ljósalandi í Lýtings-
staðahr. Skagafirði, starfsmanni
hjá Húsasmiðjunni. Foreldrar hans
voru Jóhann Hjálmarsson og
María Benediktsdótt-
ir. Fríður og Sigur-
geir eignuðust fjóra
syni, þeir eru: 1) Jó-
hann Hlynur, f. 10.
desember 1962,
Reykjavík starfsmað-
ur Skörunga ehf. og á
hann tvö börn: Guðrún
María, f. 23. desember
1981 og Sigurgeir, f.
30. nóvember 1991.
Sambýliskona Jó-
hanns er Brynhildur
Káradóttir, f. 1. sept-
ember 1958.2) Sigurð-
ur Örn, f. 30. júlí 1966,
rekur byggingafyrirtækið Skör-
unga ehf., kvæntur Guðmundu
Bimu Ásgeirsdóttur, f. 17. janúar
1966, hárgreiðslukonu og eiga þau
þijú böm: Hjaltey, f. 20. október
1985, Örn, f. 19. janúar 1990 og ís-
ak, f. 29. nóvember 1999. 3) Sigur-
geir Sindri, f. 5. apríl 1974, bóndi
Bakkakoti, Stafht. Borgarfirði,
kvæntur Kristínu Kristjánsdóttur,
f. 7. október 1972, húsfreyju og
sjúkraliða og eiga þau tvö börn:
Lilja Rannveig, f. 14. september
1996 og Kristján Franklín, f. 11.
nóvember 1999. 4) Gauti, f. 21.
september 1976, sölumaður hjá
Iskraft og á hann eina dóttur: Aldís
Birta, f. 18. ágúst 1998.
Fríður ólst fyrstu árin upp á
Vatni og síðar á Langholtsvegi í
Reykjavík. Á unglingsámm stund-
aði hún kaupamennsku í Dölum og
í Borgarfirði bæði hjá frændfólki
og vandalausum. Einnig var hún
við bamagæslu í Borgarnesi sem
ung kona. Samhliða húsmóður-
starfi og farsælu drengjauppeldi,
stundaði hún ýmis tilfallandi störf
m.a. ræstingar. Hún starfaði um
tíma við umönnunarstörf á Klepps-
spitala. Siðustu árin starfaði hún
sem stuðningsfulltrúi við Selás-
skóla í Reykjavík. Fríður stundaði
á túnabili nám hjá Námsflokkum
Reykjavíkur einnig stuðningsfull-
trúanám við Borgarholtsskóla og
útskrifaðist þaðan síðastliðið vor.
Fríður lagði stund á söngnám við
Nýja tónlistarskólann og naut
dyggrar leiðsagnar Sigurðar Dem-
entz Franssonar öll árin, en hún út-
skrifaðist með ' einsöngvarapróf
þaðan árið 1991. Til margra ára
söng hún ásamt vinkonu sinni,
Höllu S. Jónasdóttur, við hin ýmsu
tilefni og árið 1994 gáfu þær út
geisladiskinn „Ætti ég hörpu“.
Fríður söng með ýmsum kómm og
sönghópum, bæði í almennum kór-
söng og einsöng, t.d. með Skag-
firsku söngsveitinni, Söngfélaginu
Drangey, Kirkjukór Árbæjar-
kirkju og Breiðfirðingakómum í
Reykjavík.
titför Fríðar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Elsku mamma.
Þá er þessari miklu baráttu lokið.
Og eftir sitjum við harmi slegin.
Þetta endaði allt miklu fyrr en
nokkur hafði hugsað sér, þvílíkt bar-
áttuþrek og viljastyrkur hjá einni
konu.
Það er mér enn efst í huga þegar
ég kom og heimsótti þig á spítalann
____ rétt eftir áramótin 1997-1998 og þú
sagðir mér að þú hafir greinst með
krabbamein, ég brotnaði gjörsam-
lega niður en þú hughreystir mig og
sagðir að þetta skyldum við sigra öll
í sameiningu, og áfram eftir því sem
tíminn leið varst það þú sem stapp-
aðir stálinu í okkur og varst sko ekki
aldeilis að leggja árar í bát, og að
hugsa sér í öllum þínum veikindum
gafstu þér alltaf tíma til að sinna öðr-
um, það var svo oft haft samband við
þig og þú varst beðin að hjálpa fólki
sem átti við sama sjúkdóm að glíma
og aldrei stóð á þér.
Þú barðist af þvílíku æðruleysi og
ákveðni að það var ekkert sem gat
stoppað þig. Það voru öll ráð notuð.
Samhliða sjúkrahúsmeðferðum
"*voru notuð öll þau óhefðbundnu ráð
sem til voru og þegar læknarnir voru
búnir að gera það sem þeir gátu var
farið að grafast fyrir í útlöndum og
þú fékkst leyfi fyrir að flytja inn
krabbameinslyf frá Þýkalandi.
Þar var þér rétt lýst, ef til voru ráð
voru þau notuð.
Allan þennan tíma hélst þú fjöl-
skyldunni saman og þær eru ófáar
stundimar sem við höfum verið sam-
an, það er yndisleg minning þessar
stundir með þér það var sungið og
tralláð og allir skemmtu sér svo vel
með þér.
Eg er þér óskaplega þakklátur,
mamma mín, fyrir það hvað þú hefur
gert úr mér og ég á eftir að sakna
»*ress svo mikið að geta ekki sest nið-
ur með þér og rætt málin við þig eins
og við gerðum svo oft og það skipti
ekki máli hvert umræðuefnið var,
alltaf hafðir þú svör og ráðleggingar
á reiðum höndum.
Það er líka sárt að litla Aldís Birta
skuli ekki njóta leiðsagnar þinnar í
gegnum lífið. Þið voruð svo góðir
vinir og þér þótti það svo gaman þeg-
ar hún söng fyrir þig þetta kríli.
Og það lýsti þínum styrk svo vel
að síðasta kvöldið sem þú varst hjá
okkur varst þú alveg staðráðin í að
labba sjálf niður stigann þegar
sjúkrabíllinn kom og það stóð heima.
Ég kveð ,þig með söknuði, elsku
mamma mín, og þakka fyrir að hafa
átt svona yndislega móður.
Eg söknuð finn er sólin skín,
um sérhvert lífsins vor.
Hún máist aldrei myndin þín
ogmótarsérhvetspor.
Að fá að hvíla í faðmi þér
ífrjálsumsunnanþey
víst aldrei framar auðnast mér
áðurenégdey.
Og viltu þá leggja á ieiðið mitt,
eitt lítið gleym mér ei.
Ég bið þig góður guð að styrkja
okkur ástvini þína og þá sérstaklega
pabba sem hefur misst svo mikið í
þessari miklu sorg.
Blessuð sé minning þín elsku
mamma.
Þinn
Gauti.
Elsku amma okkar. Nú ertu kom-
in til himna, þar sem vel hefur verið
tekið á móti þér. Og nú ertu laus úr
viðjum krabbameinsins og getur
sungið þegar þú vilt með fallegu
röddinni þinni. Röddinni sem við
gleymum aldrei. Þá hljómar engla-
kórinn sem aldrei fyrr. Hjartans
þakkir fyrir samfylgdina sem við
hefðum óskað að yrði langtum
lengri. Einhvern tímann seinna tek-
ur þú á móti okkur í hlýja faðminn
þinn og þá syngjum við öll saman á
ný.
Fuglinn sefur suðrí mó,
sefurkisáíværðogró,
sefur.sefurdúfan.
Sofðu líka sætt og rótt,
sofðuværtíallanótt,
sofðu, litla ljúfan.
(Freysteinn Gunnarsson.)
Elsku besta amma Fríður, við er-
um svo rík að hafa átt þig fyrir
ömmu.
Við söknum þín mikið.
Hjaltey, Öm og litli fsak.
Fríða mágkona mín er fallin frá
langt um aldur fram. Þó aðdragandi
þess sem verða vildi sé orðinn nokk-
uð á þriðja ár er óhjákvæmilegt að
manni bregði og setji hljóðan er yfir
lýkur. Það er mikill sjónarsviptir að
þessari sómakonu og fjölskylda
hennar hefur misst mikið. Hennar er
söknuðurinn mestur.
Fyrstu kynni mín af Fríðu voru
heimsóknir þeirra hjóna, er þá voru
búsett í Reykjavík, á æskuheimili
okkar bræðra norður í Skagafirði í
byrjun sjötta áratugarins. Ég var þá
barn að aldri. Síðar átti ég eftir að
kynnast henni mun nánar þar sem
ég dvaldi um fjögur ár á heimili
þeirra Geira bróður í Hraunbænum
á skólaárum mínum í Reykjavík.
Ekki veit ég nákvæmlega hvernig
það æxlaðist að við tvíburabræðurn-
ir fórum fyrst til tveggja vetra dval-
ar hjá þeim haustið 1967 en ég geri
ráð fyrir að þar hafi miklu ráðið um-
hyggjusemi mágkonu minnar gagn-
vart tengdafjölskyldu sinni. Við vor-
um aðeins fimmtán ára óharðnaðir
sveitaunglingar er þetta var, og
þurftum tilsögn á ýmsum sviðum.
Það var einkum Fríða sem sinnti
þessu tilsagnarhlutverki við hlið
uppeldis ungra sona sinna. Þetta
verkefni fórst henni vel úr hendi.
Tvö síðustu ár mín í menntaskóla
dvaldi ég síðan aftur í góðu yfirlæti
hjá þeim hjónum. Eftir að ég fór til
námsdvalar erlendis var Fríða um-
boðsmaður minn hjá Lánasjóði ís-
lenskra námsmanna en hún hafði svo
sannarleg til að bera þá festu og
þrautseigju sem nauðsynleg var
gagnvai-t þeirri stofnun á þeim ár-
um. Þau voru ófá bréfin sem okkur
fór á milli vegna þeirra samskipta.
Er ég rifja upp kynni mín af Fríðu
frá þessum árum og æ síðan er mér
þakklæti efst í huga í hennar garð og
Geira og virðing gagnvart þeim góðu
eiginleikum sem einkenndu hana.
En hún var eðlisgreind kona, heil-
steypt og hreinlynd í samskiptum og
bæði velviljuð og greiðvikin. Hún var
jafnframt ljúfmannleg í framkomu,
Birting afmælis- og
minningargreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinamar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer
höfundar/sendanda fylgi.
Um hvem látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar em beðnir að hafa
skímarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
ræðin og áhugasöm um hagi annarra
þannig að manni leið vel í návist
hennar. Hún var jákvæð og afar
viljasterk eins og best sýndi sig í
baráttu hennar við illvígan sjúkdóm.
Þá var Fríða nærgætin og er mér of-
arlega í huga sú ræktar- og um-
hyggjusemi sem hún sýndi móður
okkar bræðra, ekki síst hin síðari ár
er heilsu hennar fór hrakandi. Það er
mikils virði að fá að vera samferða
slíkri ágætis manneskju og ómetan-
legt á meðan maður er á mótunar-
skeiði.
Elsku Geiri, Jói, Siggi, Sindri og
Gauti, við Steina og börnin okkar
vottum ykkur og fjölskyldum ykkar
okkar innilegustu samúð á þessari
sám sorgarstundu. Guð veri með
ykkur.
Frosti Jóhannsson.
Fríður mágkona mín er látin,
langt fyrir aldur fram. Lát hennar
kom óvænt þrátt fyrir að hún háði
baráttu við illvígan sjúkdóm í tæp
þrjú ár. Héldum við að hún væri að
sigra, er halla tók undan fæti nú í
sumar. Sigurgeir bróðir minn og
Fríða, eins og við kölluðum hana,
tóku mig inn á heimili sitt þrettán
ára gamlan er ég fór í skóla til
Reykjavíkur. Hjá þeim dvaldist ég í
fjóra vetur. Er vist minni lauk þar
komu tvíburabræður mínir inn á
heimili þeirra til dvalar.
Mér var ekki ljóst fyrr en fullorðn-
um manni hve mikil viðbót og álag
þetta hefur verið fyrir Fríðu aðeins
átján ára gamla með nýstofnað
heimili og barn á fyrsta ári að taka
ungling inn á heimilið. Aldrei fann ég
annað en þetta væri sjálfsagt og
mynduðust á milli okkar góð vinátta
sem aldrei rofnaði og síðar við konu
mína og dætur.
Er ég lít til baka til unglingsára
minna á Langholtsveginum rifjast
margt upp. Sigurgeir vann langan
vinnudag þannig að við Fríða höfð-
um mikinn félagsskap af hvort öðru.
Við spiluðum mikið á spil og ekki
ósjaldan settist hún við gamla orgel-
ið sitt og spilaði eftir eyranu og við
sungum. Fríða var mikil tónlistar-
manneskja og sýndi það vel með því
að þegar barnauppeldi var lokið
settist hún á skólabekk og lærði
söng og hljóðfæraleik sem átti eftir
að verða henni og öðrum mikill
gleðigjafi. Einnig var hún í fyrsta
hópnum sem útskrifaðist sl. vor sem
stuðningsfulltrúi grunnskólabarna,
en hún vann við Selásskóla síðustu
veturna.
Heimili Sigurgeirs og Fríðu stóð
alltaf opið fyrir móður okkar bræðr-
anna er hún var orðin lasburða og
hjá þeim hjónum dvaldist hún um
lengri eða skemmri tíma þegar þess
þurfti og naut umönnunar þeirra. Á
milli Fríðu og hennar var mikil vin-
átta og trúnaður. Margar voru ferð-
irnar sem Fríða fór til móður minnar
er hún var komin á dvalarheimili og
sá um þá hluti sem hana vanhagaði
um og sinnti henni af alúð alla tíð.
Margar ánægjulegar stundir höfum
við átt saman hér í Skagafirðinum í
gegnum árin og einnig á heimili
þeirra hjóna þar sem við vorum allt-
af velkomin. Éinnig kom fjölskyldan
saman á þeirra heimili nú mörg síð-
ustu ár þegar tilefni gafst.
I júlí sl. heimsóttum við Fríðu í
síðasta sinn og dvaldist hún þá í nýja
fallega fjölskyldubústaðnum á æsku-
slóðum sínum í Dölunum. Það var
stutt heimsókn og í Skagafjörðinn
ætlaði hún að koma með haustinu.
Ég og fjölskylda mín eigum eftir
að sakna samverustundanna með
Fríðu en viljum þakka allar góðu
stundirnar sem við áttum saman.
Sigurgeir bróður mínum og fjöl-
skyldu hans sendum við innilegar
samúðarkveðjur ásamt öllum þeim
sem þótti vænt um Fríðu.
Blessuð sé minning mágkonu
minnar.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf sem
gleymisteigi
og gæfa var það öllum er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Ingimar Jóhannsson.
Elsku Fríður mín. Mér er orða
vant. Þó langar mig til að segja svo
ótal margt. Fyrst af öllu vil ég þakka
þér fyrir tryggð þína og vináttu sem
engan skugga hefur borið á í þessi 20
ár sem liðin eru síðan við hittumst
fyrst. Þá var ég nýflutt til borgar-
innar og við hjónin að fara á fyrstu
æfingu í Skagfirsku söngsveitinni.
Þið Sigurgeir buðuð okkur far og þar
hófust okkar kynni. Við stóðum hlið
við hlið á pöllunum í 14 ár og fórum
margar skemmtilegar ferðir m.a. til
Ítalíu og Kanada og svo auðvitað
norður í Skagafjörð á sæluviku.
Þessi söngþörf okkar leiddi til þess
að við fórum báðar í söngnám. Það
var yndislegur tími, árin okkar í
Nýja tónlistarskólanum. Okkar frá-
bæri Sigurður Demetz var ekki ein-
göngu afbragðs kennari heldur einn-
ig sálufélagi og vinur. Manstu þegar
við fórum með honum til Ortisei, og
okkur fannst við vera í Paradís? Já,
hún var góð þessi ferð, en þær voru
líka margar góðar ferðirnar okkar
innanlands með „Litla ferðafélag-
inu“. Þær ferðir voru alltaf sérstak-
lega ánægjulegar og lærdómsríkar.
En það sem hæst ber í minningunni
og hjarta mínu stendur næst eru
minningartónleikarnir í júní 1992 á
Dalvík. Þú stóðst eins og klettur við
hliðina á mér og gafst mér styrk og
taldir í mig kjarkinn. Fríður mín,
þetta hefði ég aldrei getað án þín. Þú
og Kári Gestsson píanóleikari gerð-
uð mér kleift að heiðra minningu
sona minna á þann hátt sem aldrei
mun gleymast. Þau gleyma þér ekki
heldur börnin „þín“ í Selásskóla sem
þú hefur umvafið hlýju og kærleika.
Og þú áttir svo auðvelt með að hrósa
og uppörva jafnframt sem þú sýndir
bæði börnum og fullorðnum mikinn
skilning og umburðarlyndi. Enda
fékkstu 10 fyrir ritgerðina þína um
„Samskipti" í náminu okkar í vor. Þú
varst nú alveg ótrúlega hugrökk og
þrautseig, mættir í hvern einasta
tíma og dróst hvergi af þér. Það skil-
aði sér líka, þú fékkst frábærar ein-
kunnir. Það voru glaðar og stoltar
konur sem tóku við prófskírteinum í
júníbyrjun. Um miðjan júlí dvaldi ég
með þér í Fögruhlíð, bústaðnum
ykkar glæsilega að Vatni í Haukadal.
Það voru dýrmætir dagar í dalnum
þínum fagra. Veðrið var eins og best
varð á kosið, hæðir og ásar spegluð-
ust í vatninu, lækurinn hjalaði og
klettakarlarnir kinkuðu kolli til okk-
ar. Þessa mynd mun ég geyma í hug-
skoti mínu og minningin mun ylja
mér og sefa söknuð minn. Elskulega
vinkona. Nú ert þú farin í ferðina
löngu til fyrirheitna landsins. Far þú
í friði, friður Guðs þig blessi. Hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Halla.
Þegar mér barst fregnin um and-
lát vinkonu minnar Fríðar Sigurðar-
dóttur var sem dimmt ský liði fyrir
sjónir, þrátt fyrir að mér var kunn-
ugt um það stríð sem hún háði við
ólæknandi sjúkdóm. Það er svo erfitt
að sætta sig við, að þessi þrekmikla
og trausta kona hafi þurft að beygja
sig fyrir slíkum örlögum. Hjá henni
var viljastyrkurinn jafnan ráðandi,
kom það fram í veikindum hennar,
eins og í öllu sem hún tók sér fyrir
hendur.
Leiðir okkar Fríðar lágu fyrst
saman er hún kom með manni sínum
Sigurgeiri Jóhannssyni á skemmtun
hjá Skagfirsku söngsveitinni, en
hann hafði þá gengið til liðs við ten-
órinn í kórnum, enda Skagfirðingur.
Þetta kvöld vorum við borðfélagar
og var að sjálfsögðu „tekið lagið“.
Hafði ég strax orð á því við Fríði að
kórinn mætti ekki láta slíka sópran-
rödd ganga sér úr greipum. Fríður
gerðist félagi litlu síðar og starfaði
óslitið í 12 ár. Var hún í stjórn kórs-
ins um árabil og gegndi mörgum
trúnaðarstörfum á þessu tímabili.
Margir góðir söngkraftar komu til
liðs við kórinn fyrir tilstuðlan Fríðar,
bæði úr röðum fjölskyldu þeirra
hjóna, svo og aðrir er hún leiddi á vit
söngsins eins og henni einni var lag-
ið.
Fríður lét ekki þar við sitja að
syngja í kór, heldur réðst hún í
söngnám við Nýja tónlistarskólann.
Á sama tíma var undirrituð einnig í
söngnámi við sama skóla og báðar