Morgunblaðið - 23.09.2000, Síða 67

MOKGUNBUABIÐ
______________________________LAUGAKDAGUR 23. SEPTEMBER 2000 67.
FÓLK í FRÉTTUM '
Páll Rósinkranz situr ekki auðum höndum þessa dagana
„Reyni
leggja
að í þa<
égg
Páll Rósinkranz gerði
garðinn frægan í eina tíð
með eilífðarrokkurunum
Jet Black Joe. Síðan þá
hefur hann verið fremur
lítið í sviðsljósinu þó
undanfarna mánuði hafí
glæst frammistaða á hin-
um ýmsu hljómdiskum
vakið verðskuldað lof og
athygli gagnrýnenda.
Arnar Eggert Thorodd-
sen átti gott og glaðvært
hádegisspjall við
Pál yfír tveimur
kaffibollum.
Morgunblaðið/Ámi Sæberg
Páll Rósinkranz slakar á yfir kaffi: „Kannski á fólk erfitt með að sjá fyrir sér þungarokk með kristileginn textum
Aferðarfallegur
og ki’aftmikill rokksöng-
ur Páls þótti vera með því
besta sem heyrst hafði í
árafjöld innan rokkgeirans og menn
kepptust við hlaða þennan unga
söngvara lofi.
Það vakti þó jafnvel enn meiri at-
hygli er Páll gerði heyrinkunnugt að
hann hefði snúið baki við lífsstíl
vaggs og veltu og væri genginn í lið
með frelsaranum Jesú Kristi. Síðan
þá hefur Páll verið að syngja upp á
eigin spýtur í hinum ýmsu verkefn-
um og er nú kominn með glænýja
hljómsveit, Link.
Árni Matt
„Ég man að Árni Matt skiifaði
fyrstur manna klausu um mig,“ segir
Páll kíminn á svip, alls ófeiminn við
að rifja upp gömlu góðu dagana.
„Þar sagði hann að ég minnti einna
helst á Eirík Hauksson og Jónas R.
Jónasson! Ég held að það hafi verið
umsögn um Músíktilraunir í kring-
um 1991, en þá var ég í hljómsveit-
inni Nirvana."
Þó ekki hinni einu sönnu, um þetta
leyti vora Karl Kúbein og félagar
enn dormandi undir yfirborðinu og
langt í frá að vera á vitorði almenn-
ings. Blaðamaður verður óforvar-
andis samferða Páli í tímavélinni,
man glögglega eftir sjarmerandi og
síðhærðum gruggi’okkara öskrandi
af miklum sannfæringarkrafti á
þessum Músíktilraunum: „Shit in
New York City. Shit on the
ground!!!“
„Mikil speki,“ segir Páll og hlær.
„Hljómsveitin hét reyndar áður Ed-
rú og þetta var svona fyrsta alvöru
dæmið sem maður var í. Við breytt-
um nafninu svo í Nirvana, vissum
ekki af hljómsveit Curts og kump-
ána hans þá.“
Link
Nýjasta hljómsveit Páls heitir
Link, en hún spilaði á endurkomu-
tónleikum Utangarðsmanna í Laug-
ai’dalshöll hér um daginn. Fyrir
skemmstu flaug Páll svo ásamt
hljómsveitinni til Bandaríkjanna þar
sem ætlunin var að spila á nokkrum
hljómleikum. „Tónlistin er svona
rokk og ról,“ segir Páll, „Ekki gospel
í tónlistarlegum skilningi en textam-
ir eru kristilegir. Kannski á fólk erf-
itt með að sjá fyrir sér þungarokk
með kristilegum textum, ég veit það
ekki.“
Páll gaf út einleiksskífuna I
believe in you árið 1996, stuttu eftir
að hann hætti í Jet Black Joe. Með
honum á þeirri plötu var hljómsveit-
in Christ Gospel Band en platan
fékk lofsamlega dóma á sínum tíma
þó ekki hafi hún beint selst í bílförm-
unum góðu.
„Ég held að fólk viti ekki almenni-
lega hvemig á að taka þessu,“ segir
Páll. „Diskurinn var reyndar gerður
í miklum flýti, í dag hefði ég viljað
sleppa svo sem einu lagi en á heild-
ina litið held ég að hann sé mjög fínn.
Margt mjög gott á honum.“
Að sögn Páls er Link nokkurn
veginn óbeint framhald af Christ
Gospel Band. Trommuleikarinn er
sá sami og gítarleikarinn og bassa-
leikarinn höfðu spilað eitthvað með
Christ Gospel Band. „Við ákváðum
að setja þetta hreinræktaða gospel
aðeins á ís, vera bara fjórir og rokka
þetta aðeins upp.“
Jet Black Joe
Er hin íslenska Nirvana lagði upp
laupana stofnaði Páll hljómsveitina
Jet Black Joe ásamt Gunnari Bjarna
Ragnarssyni. Sú sveit átti eftir að
verða gríðarvinsæl, heimsfræg á ís-
landi eins og Páll orðar það. „Rætur
Jet Black Joe má rekja til fyllerís í
Húnaveri árið 1991, þar sem ég og
Gunnar Bjarni vorum að spila saman
og fiflast eitthvað. Um leið og Nirv-
ana hætti keyrði ég til Gunnars og
við stofnuðum sveitina. Við íórum
svo fljótlega að semja lög og leita
okkur að hljóðfæraleikurum. Við
biðum ekkert boðanna heldur fórum
strax að leita okkur að útgefanda,
leist vel á hann Pétur Kristjáns (þá
stjómandi P.S. músík, dótturfyrir-
tækis Steinars hf.), hann var síð-
hærður, ætli við höfum ekki fundið
einhverja samkennd með honum.
Við buðum honum á æfingu og létum
hann hafa demó og honum leist gríðar-
vel á þetta, lofaði okkur strax samn-
ingi.“
„Síðan fórum við upp í Skífu með
kassagítarinn og spiluðum lagið
„Rain“ fyrir Halldór Bachman útgáfu-
stjóra og honum leist sömuleiðis vel á
þetta. Nú voru málin þannig að Pétur
var úti í Eurovision og við vorum að
reyna að negla niður samning. En
þannig fór að lokum að við vildum ekki
svíkja Pétur þannig að við gáfum Hall-
dóri bjórkassa með þeim skilaboðum
að við yrðum að halda okkur við Pétur.
Keyptum ódýrasta bjórinn sem við
fundum sem var Egils silfur á þeim
tíma.“
P.S. músík fór svo á hausinn og
Steinar Berg tók við samningnum.
„Þeir voru mildð að reyna að fá okkur
til að syngja á íslensku, vildu meina að
enginn hefði keypt plötu sem sungin
væri á ensku síðastliðin tuttugu ár. Við
gátum þó talið þá á að láta á reyna,
tókum upp lögin „Rain“ og „Big Fat
Stone“ sem síðan voru gefin út á
Bandalagaplötu. Og þá urðum við
heimsfrægir á íslandi á einni nóttu,“
segir Páll sposkur.
Páll segist í kjölfarið hafa átt erfitt
með að labba bæjarrúnt óhultur fyrir
ágengni. í kjölfar fyrstu breiðskífunn-
ar, sem seldist í um 8.000 eintökum,
fór allt af stað, reynt var að koma
hljómsveitinni á framfæri erlendis
o.s.frv.
„Það sem svo gerðist var að við fór-
um að selja minna og minna af plöt-
um,“ segir Páll og brosir við, „og eftir
því sem við fórum að gera meira af
sýra, steypu og rugli urðu gagnrýn-
endur, eins og t.d. Dr. Gunni, alltaf
ánægðari og ánægðari með okkur.
Þegar síðasta platan, Fuzz, kom út en
hún var tilraunakenndasta platan okk-
ar, mesta steypan 1 gangi, urðu gagn-
rýnendur mjög hrifnir. Tímamóta-
verk,“ segir Páll og hlær að öllu
saman.
Síðasta tónleikaferðalagið var svo
farið árið 1996. Þá var Páll reyndar
búinn að ákveða að hætta en ákvað þó
að ljúka ferðalaginu og þar með ferlin-
um með Jet Black Joe.
Trúmaður
Páll segist alltaf hafa átt hjá sér
trú en hafi hikað við að sinna henni
af alvöru. Er hann ákvað að hætta í
Jet Black Joe og helga sig trúnni,
hætti hann um leið öllu fylleríinu og
ruglinu. Engin meðferð eða neitt
slíkt í spilinu, hann bara hætti. „Ég
vildi einfaldlega fara að einbeita mér
að öðru. Mér fannst þetta sem ég var
í þá ekki vera alveg það rétta fyrir
mig. Ég var búinn að sjá nóg af því
hvernig rokkbransinn virkaði," segir
hann.
í kjölfarið fór hann að sækja sam-
komur og sinna trúnni af fullum
krafti. Frelsaðist alveg hrikalega
eins og Páll kemst glettnislega að
orði. Síðastliðin ár hefur Páll unnið
fyrir sér sem söngvari við og við og
hefur komið að ýmsum verkefnum,
sungið inn á hljómplötur jafnframt
því sem hann hefur sungið í brúð-
kaupum og jarðarförum. Fyrir
stuttu kom út safnplatan íslundsiög
5 þar sem Páll er meðal flytjenda og
er frammistaða hans í laginu „Frið-
arhöfn“ innblásin og einlæg með ein-
dæmum og víst er að drengurinn er
söngvari af Guðs náð.
„Sem söngvari reyni ég að leggja
hjartað í það sem ég geri. Ég vil að
fólk finni að ég sé að meina þetta.
Það sem mér finnst vera að hjá svo
mörgum er að þeir eru ekki einlægir.
Það er alltaf verið að leika eitthvað."
Páll hefur haft lifibrauð sitt af
söngnum undanfarna mánuði og
segist alltaf vera á leiðinni að fara að
gera sólóplötu. Hann rak dekkja-
verkstæði um tíma og í dag er hann
giftur og á ein fjögur börn. „Já, ég
átti eitt frá fyrra sambandi og konan
sem ég giftist átti tvö og síðan eigum
við eitt saman. Það er rosalegt að fá
þetta svona í einni dembu, það dugði
auðvitað ekkert annað en fjögurra
herbergja íbúð og risatrakkur til að
geta komið öllu genginu fyrir,“ segir '
Páll ogbrosii’.
Páll er ekki lærður söngvari. „Ég
var nú að frétta af því að úti í Banda-
ríkjunum kenna þeir rokksöng og
era ekkert að grínast með það. Eg er-tf
svolítið spenntur fyrir að kanna það.
Þeir kenna öndunartækni og slíkt •
sem getur komið sér vel ef maður er
á stífu tónleikaferðalagi.
Ég er að vonast til að geta lifað á
þessu í framtíðinni. Það era ýmis
verkefni framundan hér á landi og
síðan verður gaman að sjá hvernig '
gengur úti [ath. viðtal fór fram áður
en Páll flaug út]. Konan mín fer með
mér út og við eram að pæla í að taka
smá skemmtireisu um Suðurríkin í
leiðinni. Heimsækja Memphis og
Nashville og svona. Ég kann reynd-
ar ágæta sögu af því er Villi Guðjóns
og Maggi Kjartans fóra út til Nash-
ville í þeim tilgangi að taka upp stál-
gítar fyrir lagið „í ljósinu" sem égs-
söng á plötu Geirmundar Valtýsson-
ar, Dönsum. Þar komu þeir sér fyrir
inni á hótelherbergi með gömlum
kántríbolta og tóku upp gítarinn.
Hann spilaði yfir demói með rödd-
inni minni og á víst að hafa sagt,
„What a voice!, What a voice!“.
Þannig að ég á kannski framtíðina
fyrir mér þarna úti í Nashville ef
þessi veit hvað hann er að segja,“
segir Páll að lokum og hlær dátt
Nœturgatinn
Jf
simi 587 6080
í kvöld leika fyrir dansi
Hilmar Sverrisson og Anna Vilhjálms
C Húsið opnað kl. 22.00 ) m