Morgunblaðið - 23.09.2000, Page 68

LAUGARDAGUR 23. SEPTEMBER 2000
MORGUNBLAÐIÐ
FÓLK í FRÉTTUM
Pelican var ein vinsælasta sveit áttunda áratugarins. Ásgeir er lengst til vinstri.

■
Pdker var á „barmi heimsfrægðar" árið 1978. Ásgeir er annar frá hægri.
ÁSGEIR Óskarsson hefur lengi ver-
ið með reyndustu trommuleikurum
landsins og sá fjöldi listamanna sem
hann hefur spilað með á yfir þrjátíu
ára ferli er nánast óteljandi. Stuð-
menn, Hinn íslenski Þursaflokkur,
KK og Maggi, Eik, Paradís, Póker,
Pelican, Sálin hans Jóns míns,
Icecross, Björn Thoroddsen og Rifs-
berja eru bara brot af þeim fjöl-
mörgu verkefnum sem Ásgeir hefur
komið nálægt í gegnum tíðina. í
kvöld ætlar hann svo að troða minn-
.þigarstíginn og rifja upp gamla
takta fi-á hinni alræmdu ball- og
skralltíð sem einkenndi miðbik átt-
unda áratugarins.
Samtvinnaðar sveitir
„Ég reyni venjulega að koma mér
undan svona viðtölum,“ viðurkennir
Ásgeir. „Yfirleitt er maður að starfa
með mönnum sem eru meiri fram-
línumenn en ég. Ef maður er að
spila með mönnum eins og Agli (Ól-
afssyni), Jakobi (Magnússyni) eða
Valgeiri (Guðjónssyni) þá sendir
jnaður þá bara í viðtölin."
Hljómsveitirnar sem Ásgeir ætlar
að koma fram með í kvöld voru allar
þungavigtarsveitir á sínum tíma.
„Jú, ég var í öllum þessum bönd-
um,“ segir hann jánkandi. „Þó ekki
yfir allt tímabilið sem böndin lifðu.
Ég var náttúrlega í Pelican allan
tímann en Eikina kom ég inní síð-
asta árið sem hún starfaði."
„Þetta er rosalega mikið sami
hópurinn sem var í þessum_ hljóm-
sveitum," útskýrir Ásgeir. „Ég var í
öllum þessum fjóru böndum. Pétur
Hjaltested var í þremur af þessum
böndum: Póker, Paradís og Éik.
Björgvin Gísla var í Póker, Para-
dís og Pelican. Og Pétur Kristjáns
sömuleiðis."
**
Breytt ballmenning
Ásgeir segir ýmislegt hafa verið
Eik, Paradís, Póker og Pelican halda hljómleika á Broadway í kvöld
HVERS KYNS KÓLF-
AR OG KUBBAR
Ásgeir Óskarsson,
trommuleikari með
meiru, ætlar að spila
með hinum fornfrægu
sveitum Eik, Paradís,
Póker og Pelican á
Broadway í kvöld.
-----7----------------
Asgeir mannaði
trommustólinn í öllum
hljómsveitunum á sín-
um tíma og af því tilefni
tók Arnar Eggert Thor-
oddsen hann tali.
öðruvísi í þá daga, sérstaklega með
tilliti til ballrúntsins.
„Böndin á þessum tíma lifðu svo
stutt. 1-2 ár þótti ansi gott bara.
Stuðmenn og Þursamir náðu að Hfa
lengur af því að þær sveitir voru
starfræktar með hléum. Hin böndin
keyrðu aftur á móti allt árið um
kring.“ Draumurinn um frægð og
frama á erlendri grund var þó alveg
Morgunblaðið/Golli
Slúrp! Ásgeir Óskarsson fær sér tíu.
jafn raunverulegur þá og hann er í
dag. Sagan segir okkur t.d. að
„engu“ hafi munað að Póker næði að
slá í gegn í Bandaríkjunum. „í þá
daga var það miklu meira mál ef það
fréttist að einhver hljómsveit ætti
möguleika á að komast í feitt í út-
löndum. Núna virðast hins vegar
ansi mörg bönd vera í þannig mál-
um.“
Trommusettið í skottinu
í dag gerir Ásgeir mikið af því að
flakka úr einu verkefni í annað og
fer létt með að spila alla þó tónlist
sem þrífst undir sólinni. „Ég er
meðlimur í hljómsveit Björns Thor-
oddsen og ég hef svona mest verið
að sinna því að undanförnu," segir
Ásgeir. „Svo er maður í svo mörgu
ólíku. Ég er t.d. meðlimur í Vinum
Dóra, stundum leysi ég af í Rússl-
bönum og svo eru mörg önnur verk-
efni sern maður hoppar í er þörf
krefur. í gamla daga var maður
bara í einu bandi og það var það
eina sem maður hugsaði um. Núna
er maður sjálfur svona hálfgert fyr-
irtæki. Trommusettið í skottinu á
bílnum og svo ferðast maður bara á
milli.“
Á ferlinum hefur Ásgeir kynnst
tveimur afar ólíkum hliðum dægur-
tónlistarinnar. Hann hefur spilað vel
þekkt stuðlög og slagara fyrir dansi
en einnig tekið þátt í bullandi nýs-
köpun með sveitum eins og Icecross
og Þursunum. „Það var náttúrlega
mjög gaman í Þursaflokknum.
Að vinna músík þar sem maður
getur gert næstum hvað sem er. En
mér finnst allt geta verið skemmti-
legt og hver deild hefur alltaf eitt-
hvað við sig. Þetta er voðalega mis-
jafnt, fer líka mikið eftir fólkinu sem
maður er að vinna með.“
Ný einleiksskífa
Árið 1995 gaf Ásgeir út einleik-
sskífuna Veröld smá og stór.
„Ég er með hljóðversaðstöðu þar
sem ég hlúi að mínum eigin laga-
smíðum. Ég ætla að reyna að gefa
út nýja plötu á næsta ári en er þó
ekkert að flýta mér. Atvinnu minnar
vegna verkast það alltaf þannig að
sú vinna verður alltaf að hliðarverk-
efni.“
Tíminn reynist því sannarlega
dýrmætur ef menn eru sítrommandi
heilu og hálfu sólarhringana. „Ég
get t.d. ekki ákveðið að nú ætli ég að
eyða tveimur vikum einungis í plöt-
una mína. Það er meira svona að
kannski, hugsanlega hafi ég færi á
að stökkva í þrjá tíma þennan
ákveðna morgun. Allt er þetta í
þessum dúr,“ segir Ásgeir að lokum
og brosir í kampinn.
Rauði krossinn
býður í leikhús
Flestir nemendur 8., 9. og 10. bekkjar
í Reykjavík eru annaðhvort á leiðinni í
Borgarleikhúsið þessa dagana eða hafa
nú þegar heimsótt það. Birgir Örn
Steinarsson kynnti sér ástæðurnar fyrir
þessum skyndilega leikhúsáhuga
grunnskólanemanna.
í TILEFNI af 50 ára afmæli
Reykjavíkurdeildar Rauða kross-
ins á þessu ári hefur deildin
ákveðið, í samvinnu við Fræðslu-
miðstöð Reykjavíkur og Borgar-
leikhúsið, að bjóða nemendum í 8.,
9. og 10. bekk Grunnskóla Reykja-
víkur á leiksýningu í Borgarleik-
húsinu. Áætlað er að um 3.700
skólakrakkar muni sjá sýninguna
á næstu dögum.
„Þetta er kannski fyrst og
fremst til þess að glæða skilning
fólks á flóttamannavandamálinu,“
segir Þór Halldórsson, formaður
Reykjavíkurdeildar Rauða kross
íslands. „Og að vandamálum
þeirra flóttamanna sem hingað
koma sé sýndur meiri skilningur."
Leiksýningin sem flutt er heitir
Mirad, drengur frá Bosníu og er
eftir hollenska leikritaskáldið Ad
de Bont. Verkið er sannsögulegt
og er byggt á dagbók og bréfa-
skriftum þrettán ára drengs að
nafni Mirad. Leikendur eru þau
Rósa Guðný Þórsdóttir og Ari
Matthíasson en leikstjórn annast
’-:’Jón Hjartarson.
„Þetta er þrettán ára drengur
frá Bosníu sem upplifir það að
stríð hefst í heimalandi hans,“ seg-
ir Þórir Guðmundsson, kynningar:
fulltrúi Rauða kross íslands. „í
samfélagi sem í rauninni er ekkert
mjög ólíkt okkar. Þetta er nútíma-
, samfélag og skyndilega kom til
stríðsátaka þar. Það kemur fram í
dagbókum hans að hann skilur
ekki hversvegna stríðið hefst.
Þetta er milli þjóðflokka og hann
skilur ekki að stríðið skuli vera á
milli Króata, Serba og múslima
því að í hans fjölskyldu er fólk af
öllu þessu þjóðerni. Hann lendir í
miklum hörmungum. Hann á
heima í bæ sem er hertekinn af
Serbum alveg í upphafi stríðsins
92 og hann upplifir það að vera
pyntaður í fangabúðum. Hann
upplifir það að sjá systur sína
deyja í höndunum á sér efth- að
hún verður fyrir sprengju. Hann
upplifir það að sjá föður sinn týna
lífi við það að stíga á jarðsprengju
og kemst svo við illan leik til Sara-
jevo. Þegar hann reynir að flýja
þaðan lendir hann aftur í fanga-
búðum en endar svo í Hollandi.
Þessari dagbók hans hefur verið
líkt við dagbók Önnu Frank.“
Að sýningu lokinni er ungling-
unum boðið að spyrja leikarana og
Morgunblaðið/Jim Smart
Ari Matthíasson og Rósa Guðný
Þórsdóttir munu Ieika fyrir um
3.700 grunnskólakrakka á
næstu dögum.
leikstjórann spurninga sem kunna
að vakna við áhorfið. Bæklingi er
dreift til allra grunnskólanemenda
í þremur efstu bekkjunum á höf-
uðborgarsvæðinu og eru kennarar
hvattir til þess að tileinka eina
kennslustund fyrir og eftir leik-
húsferðina umræðunni um flótta-
mannavandamálið.
Þórir segir mikils til ætlast af
þeim flóttamönnum sem hingað
koma. Þeir eigi að vera fljótir að
læra tungumálið og finna sér sess
í hinu „eðlilega" lífsmynstri okkar.
Góðar viðtökur
Ábendingar Þórirs kalla á hug-
arfarsbreytingar. Það hlýtur t.d.
að þykja kaldhæðnislegt að ís-
lendingar skuli reka upp stór augu
þegar þeir verða varir við að af-
komendur vesturfara tali ekki ís-
lensku. Besta dæmið í þessu sam-
hengi væri líklegast að minna á
það umtal sem skapaðist við heim-
sókn Bjai-na Tryggvasonar geim-
fara.
„Okkur finnst ágætt að íslensk
ungmenni fái einhverja innsýn í
það hvað býr að baki þegar þetta
fólk kemur hingað sem flótta-
menn. Þetta er ekki fólk sem er að
fara að heiman af því það er að
leita grænni haga heldur er það
rekið burt. Mér hefur fundist við-
tökurnar hafa verið mjög góðar í
leikhúsinu. Eftir allar leiksýning-
arnar hafa krakkarnir spurt
spurninga sem bera þess merki að
þau hafa fylgst með því sem var
að gerast á sviðinu. Auðvitað von-
umst við til þess að þetta leiði til
þess að þeir útlendingar sem hing-
að koma mæti meiri skilningi,"
segir Þórir að lokum.