Morgunblaðið - 12.12.2000, Blaðsíða 42

42 ÞRIÐJUDAGUR 12. DESEMBER 2000
LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Sýnir í lokuðu galleríi
í HÚSNÆÐI i8 að Ingólfsstræti 8
er nú innsetning með verkum Sig-
urðar Guðmundssonar. Vegna
flutninga i8 í nýtt húsnæði í byrjun
næsta árs er gallernð lokað en
hægt er að skoða sýninguna frá
götunni. Sýningin stendur til 7.
janúar.
15%
afsí. af
Nicotinell
tii jóla!
Apwtekið
Apótekið Firði, Fjarðargötu 13-15, Hafnarfirði.
Apótekið Iðufelli, Iðufelli 14, Reykjavík
Apótekið Kringlunni, Nýkaup, Kringlunni 8-12, Reykjavík
Apótekið Mosfellsbæ, Þverholti 2, Mosfellsbæ.
Apótekið Skeifunni, Hagkaupum, Skeifunni 15, Reykjavík.
Apótekið Smáratorgi, Smáratorgi 1 -3, Kópavogi.
Apótekið Smiðjuvegi, Smiðjuvegi 2, Kópavogi. Nicotinelf
Apotekið Sponginnt, Sponginm, Reykjavik.
Apótekið Suðurströnd, Suðurströnd 2, Seltjamamesi.
Apótekið Akureyri, Furuvöllum 17, Akureyri.
Mcotinel tyggigúTvni er lyt Mm ar notaó nm hjikMnln tl þes« •&
tettaetedragaúrreylungum Þaó mhekkir nkúðn iem loenar úr
þyl þegar tuggio er, frisogast I mwininum og dregur úr
frábvartseinkennum þegar royiungum er haett. Tyggia «kal em stykki
I einu, haegt og röega. tí aó vinna gegn reykingaþörf Skammtur er
einstaklingstxrdinn en ekki má typgja fleirienzSstk. ádagEkkier
ráölagt ao nota Miö lengur en t ár kynrvfi ykkur vel leiöbeiníngar
semfytgjapakldngunni. GeymióþafeemMrnhvorkinátilnéíjá.
Mjúktog
gott tyggjo.
- eng Iraunur
kjálkar
Nicotinel
Jólatilboð
í Apótekinu
Jazzandinn
DJASS
Tó nIeikar
JAZZANDI Á MTJLANUM
Jazzandi: Sigurjón Alexandersson,
gítar, Sigurdór Guðmundsson, raf-
bassa, og Gestur Pálmason, tromm-
ur. Múlinn í Betri stofu Kaffí
Reykjavíkur. Sunnudagskvöldið
10. desember 2000.
ÞEIR Sigurjón Alexandersson og
Sigurdór Guðmundsson hafa starfað
saman í tríóinu Jazzanda á annað ár,
en trommarinn Gestur Pálmason á
annan mánuð. Það mátti vel heyra að
svo var en þó féll hinn ungi trommari
vel inní samspilið, sem er einn sterk-
asti þáttur tríósins.
A efnisskránni voru gamlir og nýir
standardar svo og einn frumsaminn
ópus, Gordionshnúturinn eftir Sigur-
dór. Þeir félagar lofa að frumsömdu
verkunum fjölgi og er það vel. Það er
alltaf gaman að heyra ný verk, en þó
er hollt að blanda þeim saman við hin
eldri, meðan menn hafa ekki of mikið
fram að færa.
Öll erlendu lögin sem tríóið lék
voru eftir valinkunna djassmenn - oft
af blúsættinni - sem var til bóta. Eini
sígræninginn í hópnum var Stella By
Starlight eftir Victor Young og var
túlkunin heldur klén. Það lá við að
þeir félagar slátruðu Stellu. Það er
óendanlega erfitt að leika ballöður
sem menn á borð við Miles Davis hafa
gert ódauðlegar í túlkun sinni. Shkt er
aðeins á færi hinna fremstu djass-
skálda. Eyþór Gunnarsson getur það
og Sigurður Flosason, Jóel Pálsson,
Jón Páll, Bjöm Thoroddsen og Ámi
Scheving og örfáir aðiir hérlendir -
en í túlkun flestra heyrir maður að-
eins tómið. Aftur á móti tókst þeim
félögum vel upp í ópus Ron Carters
Little Waltz og mátti meira að segja
heyra hinn bláa norræna tón í sóló
Sigurjóns. Það vai’ kraftur í rokkuðu
Yes And No eftir Wayne Shorter og
flutningur tríósins á All Blue Miles
Davis var hinn ágætasti - góðvinur
minn skaut því að mér að útsetning
þeirra væri á köflum í anda hins
breska Brian Augers. Þeir sýndu
hugrekki í glímunni við Seven Steps
To Heaven eftir Victor Feldman (og
Davis) og í Blue In Green lék Sig-
ungi
urdór fínan bassasóló. Lag hans,
Gordíonshnúturinn, var skemmtilega
flutt af tríóinu og austrænir tónar er
skreyttu það leiddu hugann til Litlu-
Asíu þarsem hið Frýgíska ríki stóð og
Alexander mikli hjó á hnútinn.
Eitt kemur uppí hugann á tónleik-
um sem þessum. Hvers vegna velja
menn sjaldnast lög eftir landa sína til
flutnings? Menn á borð við Tómas R.
Einarsson hafa samið fjölmarga
djassópusa sem sóma sér vel hvar
sem er. Það mætt gjarnan leika þá í
staðinn fyrir ofnotaða djassstandarda
einsog Dolphin Dance Herbie Han-
cocks eða Solar Miles Davis. Gítartríó
er ekki auðveldust hljóðfæraskipan.
Hún krefst mikils af hljóðfæraleikur-
unum og þá sér í lagi gítai’leikaranum
einsog liggur í augum uppi. Siguijón
Alexandersson stóð sig með prýði í
Múlanum á sunnudagskvöldið. Hann
á enn eftir að finna eigin stíl, en það er
greinilegt að hann og félagar hans
leggja mikla vinnu og metnað í tón-
listina. Slíkt leiðir til aukins þroska og
verður gaman að fylgjast með þeim í
framtíðinni.
Vernharður Linnet
i
!
!
Trúðar í togstreitu
Morgunblaðið/Kristján
Lalli og Skralli hjálpa við að koma næstu trúða-
kynslóð á legg: Skúli Gautason og Aðalsteinn
Bergdal í hlutverkum sínum.
LEIKLIST
Vitlausi leikhópurinn
(i o L e i k I' ó I a g
Akureyrar
TVEIR MISJAFNLEGA
VITLAUSIR
Höfundur: Aðalsteinn Bergdal.
Tónlist: Skúli Gautason. Leikstjóri:
Þráinn Karlsson. Leikmynd: Þór-
arinn Blöndal. Leikmunir: Þórarinn
Blöndal og Lilja Björk Óladóttir.
Búningar: Þórarinn Blöndal og
Kristín Sigvaldadóttir. Förðun og
gervi: Linda Björk Óladóttir. Hár:
Halldóra Vébjörnsdóttir. Lýsing:
Pétur Skarphéðinsson og Þórarinn
Blöndal. mjóð: Gunnar Sig-
urbjörnsson. Leikarar: Aðalsteinn
Bergdal og Skúli Gautason. Laug-
ardaginn 2. desember.
ÞETTA leikrit er ekki fyrsta
verkið eftir Aðalstein Bergdal sem
frumsýnt er á þessu ári. I mars
leikstýrði hann gamanleik eftir
sjálfan sig, Allt á síðasta snúningi,
hjá Leikfélagi Hörgdæla.
Það er athyglisvert þegar leik-
húsfólk með áratuga reynslu geng-
ur skrefið til fulls og hefst handa
við að skapa sýningar frá grunni.
Áherslan verður áberandi meiri á
hvað gengur best upp í leik og for-
sendurnar frábrugðnar því sem
tíðkast meðal höfunda sem skortir
þennan dramatíska þankagang og
reynslu af starfi innan leikhússins.
Aðalsteinn hefur leikið trúðinn
Skralla í meira en aldarfjórðung.
Persónan varð til þjóðhátíðarsum-
arið 1974 og Aðalsteinn hefur hald-
ið uppi merki trúðleiks norðan
lands alla tíð síðan, m.a. kenndi
hann trúðatækni á námskeiði
Bandalags íslenskra leikfélaga í
sumar.
Nú er komið að þeim þáttaskil-
um að trúðatæknirinn Skralli og
leikskáldið Aðalsteinn Bergdal fá
að starfa saman við að byggja upp
sömu sýninguna. Skralli, sem hefur
greinilega náð nokkrum þroska á
hinum langa þróunartíma sínum,
er hinn ábyrgi aðili í verkinu - þótt
að sjálfsögðu sé hann enn trúður
með öllu því sem fylgir. Lalli er
yngri bróðirinn
og mikilþ ruglu-
kollur. Ábyrgð-
arleysi hans er
algjört og ekki
bætir að hann er
afar klaufskur og
seinheppinn.
Einhvern veginn
kemur hann sér
alltaf úr öllu
klandri en þess í
stað koma afleið-
ingarnar af full-
um krafti niður á
Skralla aumingj-
anum.
Kveikjan að
leiknum er sú að
Lalli hefur lofað að gæta barns
nokkurs. Skralli á fullt í fangi með
að dilla krakkanum en um leið
koma Lalla fram úr rúminu og í
skilning um að hann verði að
standa við gefin loforð. Ut frá þess-
ari togstreitu milli þeirra bræðra
og farsakenndri viðleitni Skralla
við að halda barninu rólegu á með-
an hann leggur Lalla línurnar
spinnast mörg skondin atriði. Sam-
skipti milli hins ábyrga og alvöru-
gefna trúðs og hins glaðlynda og
ábyrgðarlausa eru gamalkunn við-
fangsefni í trúðleik. Það fer Að-
alsteini Bergdal vel að leika hinn
ráðsetta eldri bróður sem vill miðla
af reynslu sinni og láta hlutina
ganga eftir settum reglum. Þrátt
fyrir alvarlegt yfirbragð tekst Að-
alsteini lymskulega að sýna að
trúðseðlið býr alltaf undir niðri og
kemur oft upp á yfirborðið. Skúli
Gautason er sérstaklega skemmti-
legur sem rugludallurinn Lalli og
kemur vel á framfæri þeim frum-
krafti og gleði sem býr í þeim sem
eru að uppgötva heiminn í fyrsta
skipti. Þrátt fyrir að hann virðist
allur af vilja gerður til að læra af
eldri bróður sínum virðist allt starf
Skralla unnið fyrir gýg, enda getur
trúðurinn ekki breytt eðli sínu.
Þráni Karlssyni leikstjóra hefur
tekist að gera sem mest úr hinni
ólíku persónugerð bræðranna og
að tryggja að sýningin renni
snurðulaust og fumlaust áfram.
Skúli Gautason hefur samið tónlist
við söngtexta Aðalsteins, en söng-
ur þeirra félaga lífgar enn upp á
snaggaralega framvinduna.
Þórarinn Blöndal sér um gerð
leikmyndar en á einnig hlut í bún-
ingum, leikmunum og lýsingu. Ef
til vill má rekja það til þessarar
staðreyndar að heildarútlit sýning-
arinnar er áberandi vel samræmt
og hvergi dauður punktur.
Sveinn Haraldsson F