Skírnir - 01.01.1843, Page 5

7
safcjír, og spurði síSan, eptir enskura hætti, hvaS
hann gjæti sagt sjer til afsökunar, eða hvurt hann
væri sekur. Hrópaði þá múgurinn, og kallabi að
hann væri sekur, og var síban mind hans brennd
á báli; en síðan dreíföist flokkurinn og gjerði
engan óskunda. IIiS sama var gjert í mörgum
öðrura borgum um alit ríkjiö. A þínginu reíndu
fmsir til að breíta uppástúngunni, en fengu því
ekki fram kornið. Torímenn sumir vildu hafa
toliinn meíri. Villiers stakk enn sem firr uppá,
að allur tollur væri af tekiun af korni og öllutn
matvælum, enn fjekk ekkji með sjer nema 90 af
þingmönnum. 393 voru móti. Var síðan uppá-
stúnga Pi'ls í lög leídd, því mestur þorri torímanni
þorbi ekkji að mæla móti oddvita si'num, af því
þeír vildu ekkji vegna sjálfra sín steípa lionum úr
völdum, enn fjöldi vigmanna og annara endurbóta-
manna mæltu rneb uppástúngunni af sannfæringu,
af því þei’m þótti lítil breítíng betri en engin.
Annað lagafrumvarp báru ráðgjafar drottningar
fram, sem biggt var á likum rökum og kornlaga-
frumvarpib, enn það var ní toilskrá. Var þar
ieíft ab flitja raargan þann varníng til landsins, er
eígi mátti áður flitja, enu tollur lækkabur á mörg-
um blutum; rná eínkum nefna allskonar sláturfje
og kjöt, salt og ósalt. þó er þess ekkji gjetib firir
þá skuld, að nokkur líkiudi sje til, að Islendíngar
muni gjeta fært sjer það í nit, heldur hins vegna,
að það miðaði til ab gjera matvæli ódírri á Eng-
laudi. Tollskrá þessi hin nía var lögleídd firir
aðstoð vigmanna. Ilefði þeím þar veítt liægt að
steípa ráðgjöfum úr völdum, ef þeir Iiefði meírn