Skírnir - 01.01.1885, Qupperneq 63

ENGLAND.
65
Sínlandskeisari vildi launa Gordon afreksverk sín með stórmiklu
fje, en hann rak þá út frá sjer harðri hendi, sem með gull-
dyngjuna komu. Gordon var maður, sem þótti það sælla, »að
gefa enn þiggja,« og það vottaðist ávallt er svo bar undir.
Al!t sem honum varð afgangs af málafje sínu hafði hann til
hjálpar og aðhjúkrunar við örkumlaða menn af liði sinu eða
aðra þurfandi menn. 1865 skrifaði hann vin sínum: x Jeg fer
frá Sínlandi eins fátækur og jeg kom þangað.« þegar hann
kom heim, var hann settur fyrir kastalagerð við Tempsármynni
og bjó i Gravesend til 1871. Hann hjelt hjer vanda sinum
um góðverkin og var sannkallaður líknarengill fátækum mönn-
um og sjúkum, og í hjáverkum sinum hafði hann það, að kenna
fátækum börnum að lesa, og síðan kristileg fræði. þeir sem
heimsóttu hann sögðu líka, að heimilið hans liktist fremur
spitala eða skólahúsi enn bústað hervjelameistara og hershöfð-
ingja. Síðar kom hann i þá nefnd, sem átti að skipa til um
siglingarnar á Duná, en að rúmum tveimur árum liðnum var
honum leyft að taka við umboði Ismails Egiptajarls, sem hjet á
hann að taka við landstjórn á suðurparti Súdans, Sennaar, því
hann sagði það vera sjer alvöru að afnema og kæfa niður þræla-
veiðar og þrælasölu í þeim löndum. Gordon mun hafa þótt
slíkt umboð sjer hent, og var kominn suður undir miðjarðarlinu
í vordögum 1874, og settist að í Gondókoró. Hjer voru 300
manna, sem nefndust landgæzluliðar jarlsins, en höfðu ekki
annnað enn rupl og rán fyrir stafni. Við aga Gordons bötn-
uðu þeir talsvert, þó allt fólk væri hjer tregt að láta af óknytt-
um sínum. það dró úr þrælasölunni, en linna vildi henni ekki,
þrátt fyrir alla kappsmuni Gordons. Hann gat þó komið mörgu
á nýja og betri vegi, aukið friðleg samskipti og samgöngur
meðal kynflokkanna, bætt mjög um allar póstsendingar og
flutninga, og svo frv. Hann hjelt því umboði í hálft annað ár,
þrátt fvrir ofurhitaún og óheilnæmi loptsins. þá jók jarlinn
virðingar hans og seldi honum í hendur yfirstjórn í öllum
Súdanslöndum Egipta, og þá tók hann aðsetur í Khartum.
Við þetta óx að eins umstang hans og erfiði, og aldri mátti
hann í friði sitja. Sumstaðar höfðu undirlandstjórar og aðrir
Slurnir 1885. 5