Skírnir - 01.01.1885, Blaðsíða 103

ÞÝZKALAND.
105
landeignir við nýlenduna, og þóf reis af því á þinginu, áður
niðurstaðan varð sú, sem stjórnin ætlaðist til (16. júlí), hafði
Bismarck orðið fyrri að bragði og hans erindrekar, og eignazt
allan strandageirann með kaupum og samningum við smá-—
konungana eða höfðingjana, á likan hátt og Lúderitz hafði
tekizt við Angra Pequena. Hjer var allt gert í nafni þýzka-
Jands, en 2 herskip þjóðverja, eða fleiri, sigldu með fram
ströndum og færðu þýzk merki á land, og mörkuðu þær svo
eigandanum nýja. Annað bragð og ekki órösklegra vann Bis-
marck norðar í Afríku á Guineuströndinni við Kamerún, Fern-
andó Pó og Gabún. Hjer höfðu tveir kaupmenn í Hamborg
keypt miklar lendur með góðum höfnum, árósum, markaða
stöðvum — og meðal þeirra 12 bæjum með 20,000 íbúa (svert-
ingja) — af tveimur konungum, en skutu þeim síðan undir skjól
og vernd þýzkalands. Hjer reru Englendingar á móti, og vildu
líka helga sjer löndin, en urðu og hjer seinni á sjer, og þar
kom, að þeir æstu hina svörtu menn á móti þjóðverjum, svo
að vopna varð til að neyta. Eptir Lundúnafundinn sendu
þjóðverjar 2 eða 3 herskip til Afrikustranda, og var á einu
þeirra erindreki Bismarcks, Nachtígall doktor, frægur land-
kannari í Afríku, og skyldi hann kanna ástand við strendur þar
syðra, sjerílagi við Kongó, sem kallað var, en aðalerindið var
þó að koma góðum skilum á landaafsöluna á Guíneuströnd-
inni, og eignarhelgi þýzkalands á það sem hjer var numið.
Strandalönd þjóðverja á vesturströnd Afríku eru að lengd hjer-
t
umbil 200 milur, en breidd geirans frá Oraníufljótinu norður
að nýlendu Portúgalsmanna 20 mílur. Skyldi hjer svo staðar
nema? Til annars munu þjóðverjar hafa hugað, og svo hefir
lika þegar mótað fyrir á sumum stöðum á austurströndinni.
þegar sendiboðar Transvalinga sóttu til Berlínar á fund Vil-
hjálms keisara, mæltust þeir beint til fulltingis og verndar af
hinu mikla riki «þjóðfrænda sinna,» og var því svarað með
mestu blíðu. Keisarinn hjet að gera sitt fremsta til að efla
samskipti með þjóð sinni og frændum hennar i Transval. þeim
var alstaðar með mestu virktum tekið, og i veizlunum var kjark
Transvalinga og hreysti (í viðskiptunum við Englendinga) mjög