Skírnir - 01.01.1913, Síða 12

12
Jód Borgfirðingur.
gagns og gamans«, en var þó lengi nokkuð í vafa um
sniðið á ritiuu. Sumarið 1879 sendi hann bænarskrá til
þingsins um 700 kr. styrk hvort árið á fjárhagstímabilinu
til að gefa út ísl. rithöfundatal. Fjárlaganefndin lagði það
til. að bæn þessari væri beint til Bókmentafélagsins með
meðmælum og þeirri bendingu, að æskilegt væri, að tveir
aðrir bókfróðir menn væru fengnir til að vinna að þessu
riti með höfundinum1). Þetta. var auðvitað sama sem af-
svar, því það var hvorttveggja, að Bókmentafélagið hafði
ekkert fé aflögum, enda var Jón heldur ekkert áfram um
að vinna undir umsjón tveggja manna annara og láta þá
svo ef til vill eigna sér ritið og gleypa meginið af rit-
launuuum. Það sem vakti fyrir Jóni með þessa beiðni
vnr að fá tóm og tækifæri til að rannsaka bókasöfnin til
hlítar og gefa síðan út ítarlegt rithöfundatal, en er það
brást, fór hann aftur að hugsa um ágrip sitt og afréð að
lokum að bjóða Bókmentafélaginu ritið. Kallaði hann það
Stutt rithöfundatal á Islandi (1400—1882), og varð það úr
á endanum eftir nokkrar breytingar og bollaleggingar, að
Bókmentafélagið gaf það út (Rvík 1884). Auk þess fekk
hann úr landssjóði lítilsháttar styrk til ritsins (30 kr. fyrir
örkina), enda var það þörf og hentug leiðbeining í ís-
lenzkri bókfræði, þótt stutt væri, og hefir mörgum að
gagni komið.
Arið 1873 hafði Jón byrjað að safna drögum til æfi-
sögu Sigurðar Breiðfjörðs, og lagði þar til grundvallar
þátt Gísla Konráðssonar, en gerði sér jafnframt alt far
um að safna skýrslum og sögnum um Sigurð og eins ljóð-
um og lausavísum eftir hann. Kom honum fyrst til hug-
ar, að vel færi á að gefa æfisöguna út framan við nýja
ljóðasmámuni Sigurðar, er hann hafði safnað til, og gerði
ráð fyrir að bæklingurinn yrði einar 5—6 arkir eða meir.
En þegar til kom gat hann ekki klofið prentunarkostnað-
inn, því Einar Þórðarson krafðist borgunar út í hönd eða
fullrar tryggingar fyrir greiðslunni. Að lokum fekk hann
') Alþingistiðindi 1879 I, 204.