Skírnir - 01.01.1913, Qupperneq 14

14
Jón Borgfirðingur
hætta og hvergi séð til lands og auðnu tóma. Eg hefi
gruflað og gruflað, þar til birt hefir — — «x). í maímán-
uði 1874 var hann kominn fram að 1800, og við það sat
fram eftir árinu, þvi 19. öldin þótti honum ill og flókin
viðfangs og bjóst helzt við því, að það mundi aldrei kom-
ast á pappírinn, hvað þá lengra. A pálmasunnudag 1875
ritar hann síra Eggert á þessa leið: »Eg hefi enga skemt-
un haft í vetur eða fundi, en setið m i n n t í m a heima
og punktað það gamla, sem til einkis verður og aldrei
verður að neinni heild með sögulegum og fögrum máls-
þræði. Bezt verður með það farið að mykja það ofan á
leiði mitt sem hrossataðskögla á óræktarmóa* *. — Af öðru
bréfl til síra Eggerts frá 3. maí 1879 er það auöséð, að
hann hefir verið búinn að ganga frá ritinu áður en hann
byrjaði á bókfræði sinni eða rithöfundatali, sem Bók-
mentafélagið gaf út, og var þá orðið 800 bls. í arkarbroti
(ritað í hálft). Vott má sjá þess, að hann hafi sýnt Jóni
Sigurðssyni ritið, en aldrei komst það lengra, og má ætla
að Jóni Sigurðssyni hafi annaðhvort ekki líkað niðurskip-
unin, því hún virðist ekki hafa veiið vel heppileg, eða
þá dregist úr hömlu að gera nokkuð frekar við það, enda
var Jón Sigurðsson þá farinn að heilsu.
Arið 1886 komst hann yfir ritgerð um Jón Islending
svo nefndan eftir síra Björn Haldórsson í Sauðlauksdal.
Gerði hann við hana skýringar og athugasemdir og sendi
til Jóns Sigurðssonar nefndarinnar, sem þá var nýlega
sezt á laggirnar. Það var hvorttveggja, að hann gerði
sér ekki mikla von um verðlaun fyrir ritið, enda þóttist
nefndin ekki geta lagt það til2). Þetta voru því í raun
og veru engin vonbrigði, en hitt tók hann sér allnærri,
að honum fanst nefndin vísa ritgerðinni frá »með ónotum
og næstum skopi«, eins og hann kemst að orðum í bréfi
einu til Eggerts prests, og fanst það óþarft, þótt ritgerðin
0 Bréf frá Jóni Borgfirðingi 1868—91 til Eggerts Ó. Briem, Lbs.
743, 4to.
*) Sbr. Alþingistiðindi 1887 III, 320.