Skírnir - 01.01.1913, Qupperneq 35

Lyf og lækningar.
35
jast lyf er lækni þá. Slík óbrigðul kraftalyf eru
að eins örfáar undantekningar. I öllum þorra sjúkdóma
neyðast menn enn þá til að bíða eftir náttúrubatanum ef
ekki verður ráðin bót á þeim með bandlækningum. Þó
þetta kunni að þykja hart, er það eflaust öllum hollast
að vita hið sanna í þessu efni. Nú eyða menn miklu í
óþörf lyf, og treysta þeim framar öllu öðru, enda finst
flestum þeir fara erindisleysu til læknis, nema þeir fái
lyfjaglas. Þessi lyfjatrú leiðir svo til þess, að sjúkrahjúkr-
un og nauðsynlegustu lífsreglur eru vanræktar, þó hvort-
tveggja skifti oft miklu máli.
Til hvers eru Til hvers eru þá læknarnir, úr því þeir
þá læknarnir? ekki hafa meðul við sjúkdómunum? munu
margir spyrja. Þókynlegt kunni að þykja, eru þeir jafn-
nauðsynlegir fyrir því og geta verið þjóðfélaginu til ómet-
anlegs gagns ef þeir standa vel í stöðu sinni. Eg skal
skýra þetta stuttlega.
Fjölda sjúkdóma má lækna með handlækningum, eða
flýta fyrir náttúrubatanum. Enginn er í vafa um nytsemi
læknisins er hann hjálpar konu í barnsnauð, kippir i lið,
bindur um beinbrot, stöðvar blóðrás, sker í igjörðir, eða
tekur sulli eða aðrar meinsemdir burtu úr líkamanum.
Þó ekki væri annað en þetta, myndu menn illa una að
vera læknislausir og er þó margt mikilvægt af sama tægi
ótalið.
Þá er annað meginatriði í starfi læknisins: H a n n
getur læknað fjölda sjúkdóma þó ekki
hafi hann lyf sem reki þá úr líkamanum
eða geti skorið meinsemdina burtu. Hann getur á ýmsan
hátt greitt götu náttúrunnar með lyfjum og lífsreglum, og
bjargað sjúklingunum frá bráðum bana eða löngum sjúk-
dómi. Berklaveiki i lungum læknar hann þannig oft og
einatt með rúmlegu, góðu iofti og góðu viðurværi, melt-
ingarkvilla með skynsamlegu matarhæfi, húðsjúkdóma
o. fl. með lyfjum sem greiða fyrir náttúrubatanum. Við
nálega öllum kvillum hefir góður læknir einhver ráð og.
3*