Skírnir - 01.01.1913, Page 64

í tunglsljósi.
í heiðlogni hýrt skín, þú máni!
Um húmdökkva síðrökkur-stund,
Og birtir með silfrandi bjarma
Um björgin og víkur og sund.
Þú breiðir á bláhrjóstrin úfnu
Þinn blíðkandi ljómann í ró,
Og dáleiðir drangana myrku
I draumbirtu frammi við sjó.
Hve fagnar þér foldheimur víður
Og finnur þig nálgast sem vin,
Þú lávarður ljóshornsins ríka,
Um löndin er flæðir þiít skin!
Uú sofa þau: blærinn og báran
Og bærast ei vitundar ögn;
Þú samtöfrar sortann og ljómann
Og sjálfur þú ríkir í þögn;
Og faðmar hið gjörvalla’ í fegurð,
En fela vilt það sem er ljótt,
Og hjúfrar úr hæðunum friði
I hjörtun svo ljúft og svo rótt.
Stgr. Th