Skírnir - 01.01.1913, Síða 71

Ritfregnir.
71
<5nákvæmar eða gagnslitlar, og gengnr ónákvæmnin þá aftur hjá JÓ.
Við orðið angrkvein greinir Sch. t.d. »Iðrunarsp.«, án bls.töln. Anðvitað
nennir JÓ. ekki að líta yfir hókina (Iðrunarsp.) til að gæta þar að orð-
inu, heldur vitnar í »Iðrunarspegil<, án bls.tölu, eins og Sch. En hér
er JÓ. þó svo óvenjulega nákvæmnr, að hann ber Sch. fyrir þessu.
Sama er um o. ánadauði. Þar greinir Sch. Lærdómslitafél. rit „9.“, án
bls.tölu. JÓ. leitar þar alls ekki að orðinu, heldur hefir það sem fyrra
sinnið. Við o. akka greinir Sch.: *Klopst. 2. bók«, án hlst. Hjá JÓ.
verður það: »Klopst. 7. öofc«. Við o. áknýing greinir Sch.: •Klopst.
3. ödfc«. JÓ. greinir enga heimild, ekki einu sinni „Klopst. 3. hók“
eða „Sch.“ Sjá og t. d. orðin aldarbragur, álaveiði, aldómari o. fl.,
shr. við Sch. (Lhs. 283, 4to). Við orðið áfylgis greinir Sch. »Æfim.
G. S. 35«‘). JÓ. hefir ekki skrifað npp þessa tilvitnnn. En af hverju?
Af því að hana vantar í skammstafanaskrá Sch., JÓ. ekki getað ímynd-
að sér, hvað sbammstöfun þessi þýddi, og þvi kært sig kollóttan og
slept tilv. Oft nennir JÓ. ekki að rita upp tilvitnanir Sch. til hlítar,
heldur að eins hókarheiti án nánari ákvörðunar, alveg eins og sýnt var
um meðferð hans á Cl., Er. o. s. frv. Við o. agamikill greinir Sch.
t. d. »OLfr. 2. 2. 104.« JÓ. greinir að eins: „OLfr.“, án binda, deilda
og hls.!! Oft nennir JÓ. alls eigi að rita upp tilv. Sch. eða þá ein-
ungis sumar, en ekki aðrar, t. d. o. akrbeit. Sch. greinir „St. Ó. 50“.
JÓ. greinir enga heimild, ekki Sch. einu sinni. Við alheimr greinir
Sch. margar heimildir. JÓ. nennir ekki að skrifa upp nema eina (Ursins
stjfr. 157). JÓ. játar það jafnvel i form., bls. II, að hann hafi ekki
sannprófað allar heimildir Sck. Og það mun JÓ. geta staðið við.
JÓ. vitnar í ýms handrit. Sum þeirra játar hann, að hann greini
eftir Sch., svo sem Dagskrá um Heklugos og Jósephssögn, en þá á hann
að greina Sch. fyrst og fremst, og handritið á eftir. Svo notar hann
Asnahálk og Lögmannsúrskurð 1690. En hvorttveggja hefir hanu frá
Scheving. Hrana sögu hrings og Gröngu-Hrólfssögu í handriti hvort-
tveggja, en hvorttveggja er gefið út á prenti. Tilvitnanir frá Sch.
Rangt skrifar JÓ. stundum eftir Sch. Dæmi: o. álitsvandr. Sch.
nefnir dæmið: »Astin er ei álitsvönd* og greinir Orðskviðasafn Guðm.
Jónssonar hls. 38. I meðförum hjá JÓ. verður dæmið þannig: »Astin
er álitsvönd« og bls. 34. Hvorttveggja rétt hjá Sch., rangt hjá JÓ.
Við o. afvikasamr stendur hjá Sch.: »(um hest; minna en styggr)*.
JÓ. lætur Sch. að eins segja, að afvikasamur sé = »styggur«.
Þetta kemur víst af þvi, að orðið „minna“ hjá Sch. er skrifað með
fljótaskrift ógreinilega, og JÓ. ekki getað lesið það. Við o. áhlaðandi
er JÓ. svo heppinn, að merkinguna fær hann hjá BH., en tilv. hjá Sch.
(Þjóðólf X. 70). JÓ. þykist t. d. nota Hist. eccl. (Kirkjusögu Finns biskups).
í III. h. bls. 326 er orðið afrekan. JÓ. greinir þessa tilv. eftir Sch.,
en á sömu bls. nokkrum linum ofar erj orðið aftvrbyrgjandi (af aftr-
*) = Eggert Ólafsson: Æfiminning Guðm. Sigurðssonar á Ingjalds-
hóli, Kh. 1755.