Ný félagsrit - 01.01.1846, Blaðsíða 155

H 'ESTARETTARDOMAR.
ísa
\Tvj<ársdag næst á eptir var hann danínir. Siðan
var haldin skofeunargjör?) yfir líkiö og helt læknirinn, ah
liögg nokkurt, seni komib haf&i á nebra kjálkann, inundi
hafa valdiö dauöa hans; þó var höggiö í sjálfu ser
ekki álitiö banvænt, heldur þótti hitt líklegra, aö þab
hef&i mátt lækna, hefbi hjálpar verib leitab í tíma.
þab var& heldur ekki uppvíst, hvor af hinum ákær&u
hafbi veitt Steini högg þetta.
Meö dóini þeim, sem af hinum ízlenzka lands-
yfirrötti var uppkveöinn í málinu þann 12. dag Október-
mán. 1829, var þannig daunt rett ab vera:
"Ketill Marteinsson á aí> erfiöa í fjögur ár í
festíngu, en Benedikt Einarsson a& lí&a þrenn 27
vandarhögg, og á undirrettarins dómur í ináls-
kostna&arins tilliti óraska&ur a& standa, hver einnig
lúkist af bá&um þeim ákær&u in solidum fyrir
þessutn retti, þar á ine&al 5 rbd. silfurs til aktors
og 4 til defensors: hverjir níu rbd. s. borgist
þeim fyrirfram af jústizkassanum, móti endur-
gjaldi af eigum þeirra dómfelldu, en hrökkvi
þær ei til, þá me& ni&urjöfnun á Su&ur-aintiö.
Dóminum a& fullnægja eptir ráöstöfun yfirvaldsins
a& lögum.”
Forsetinn í landsyfirrettinmn, konferenzráö M.
Stephensen, var ekki sanidóina þessu áliti hinna yfir-
rettar-dómendanna, og sendi hann ágreinanda dóms-
atkvæ&i til hæstaréttar. Var þar Ketill a& eins dæmdiir
a& sæta þrennum 27, en Benedikt tvennum 27 vandar-
höggum, og var álit þetta einkum byggt á því, a&
ekki haf&i oi&iö sannaö, a& þeir ákær&u hef&i ásett
sér a& drepa Stein , e&a gjöra honiim þvílíkan ska&a,
er hann mætti búa lengi a&, heldur hef&i þeir ein-