Höldur - 01.01.1861, Blaðsíða 22

24
hreift af 3 mönnuni í aljúngistíðindunam frá
1859 — þau tíöindi sáuni vjer fyrst núna
fyrir fáum döguin síðan —. Einn þeirra hef-
ir nú stungið upp á þeirri aðferðinni, sein vjer
höfum áður sýnt, að seint eður aldrei muni
komast til framkvæmdar; hann stakk, sem sje
upp á því, að inenn spöruðu við sig J hlut
allrar munaðarvöru. Vjer höfum áður sýnt ó-
beinlínis annmarka þessarar aðferðar. Annar
minnist þessa að eins með almennum orðatil-
tækjum, og segir það oröið margra manna á-
lit, að ofneyzluskattur, tekinn með því að Ieggja
toll á munaðarvörur, sje einhver hin eðlileg-
asta skattheimta.
En hinn þriðji þykir oss nokkuð stórtækur í
uppástungu sinni, því hann vill leggja 16 sk.
á brennuvínspottinn og jafnmikið á neftóbaks-
pundið en J skilding á hvern tóbaksvindil;
munntóbaks , kalfis og sætinda getur hann ekki.
En vjer skulum nú segja, hvernig vjcr höf-
um hugsað oss toii þcnna. I5að var tilgang-
ur vor að reyna til að samrýma þetta tvennt,
að með tollinnm fengist allmikið fje í lands-
sjóðinn, en hann væri þó ekki svo hár að
nokkur líkindi væri til að hann gæti Iinekkt
verzluninni.