Höldur - 01.01.1861, Blaðsíða 101

103
Því þaö hlýtur aö vera harla tilfinnanlegt hverj-
um þeim, sem nokkuö hugsar um hag sinn,
þegar heyið, sem aflast ineð súrura sveita og
ærinni fyrirhöfn, rignir niöur í hlöðum og hey-
görðum, og verður því nær að ónýtu.
IV.
Verkaskipun aö haustlagi.
Það er auðvitað, aö hverjura bónda mun
hollast að halda sem lengst áfram við hey-
skapinn á haustin, þegar tíð og kringumstæö-
or leyfa það, því engin vinna getur oröið sveita-
bóndanum jafnarðsöm og heyaflinn, enda hvað
lítið sem ávinnst. Þó skyldi enginn draga slátt-
arbyrjun í þeim tilgangi að halda lengi til
fram á haustið, því haustverkin reynast ein-
att stopul hjer nyiðra, eins og áður er fram
tekiö. En þeir sera engu að síður þurfa aö
sæta lieyverkum fram á haust, og þegar tíö
og kringumstæður leyfa slíkt, ætti jafnan aö
liafa það lyrir rcglu að flytja hvern kapal
heiin að bæ jafnóðum og losnar, þegar að
segja ekki verður allt hirt eptir hcndinni, sem
einatt vill bregðast á hausíin. Pje heyið hrátt
cða vott, er bezt að hafa það í föngum, en
hafi náð að liæsa úr þ\í nokkuö til hlftar —.