Höldur - 01.01.1861, Blaðsíða 95

97
þes3U íilhlýðilcgan gaum, og flestir ástunda
meir að safna sem mestu af heyÍEU en að
|sað sje vel verkað; er það J)ó aðalundirstaða
góðrar fjárhirðingar, að lieyið sje óskemmt og
vel verkaö, því torveit mun að fóðra sauðfje
eður annan pcning til lengdar á illa verkuðu
lieyi, svo í lagi sje. Ætti því liver hygginn
búmaður að hafa það jafnan hugfast að vanda
sem mest til um heyverkun, og ekki sjá í það,
þó hann með því móti kunni að fá inn fá-
cinum köplum minna af heyi en annars. Leyfi
jeg mjer að benda á hin helztu atvik, sein
mjer hafa vcl gefizt við heyhirðingu.
1. Er þá áríðandi að vanda þurrkvöllinn
sein bezt að kostur er á; þar sem þrí svo er
ástatt, að engi á að heita þurrt, cn er þó þýft
og saggasamt, ætla jeg sje ráðlegast að binda
heyið hrátt heim að heystæði cða á annan
sljettan og góðan þurrkvöll. Af tvennu illu
er betra, að þerrivöllur sje þýfður en votur
og saggasamur, því trautt mun auðið að veika
hey svo vel sjo á votum þerrivelli, en þó
þýft sje má með lagi og ástuudun þurrka
hey vcl, sje þýfið ekki því krappara.
2. Jeg hefi tekiö epíir því, að morgum
hætlir til að dreifa heyinu of þykkt; hjú sein