Höldur - 01.01.1861, Blaðsíða 65

G7
Irili cr'liann of samanbrunninn, og er því ann-
að tímabilið hið rjetta, og hentugastur ífini;tii
að bera áburðinn á.
Mykjan eða taðið úr skepnnnum er mis-
jafnt að gæðurn, eptir því, hvernig þær eru íóðr-
aöar. Áburður undau aiipening er því krapt-
bentur. Áburður undan tvcimur kúm, sem fá
svo mikið fóður, sem þær geta jetið, er ekki ein-
Uíigis eins góður heidur betri en undan þrem-
ur, sem ekki fá rneira í'óður en tvær kýr geía
jetið, þvf nokkuð gengur frá af fóörinu tii ifís-
viðuritaids skepnunum, þó þær fitni ekkert
1. Hrossatað er ætíð þurrí og æsandi, eink-
um af megnu fóðri; það ólgar fljótt og rýrnar,
og er gott að hafa í biandaðan áburð. Ef það
er iáíið saman við annað tað þarf að dreifa
því veí saman við. — I5að er goít í deiga,
kalda og þjetta jörð, og gjörir þar fijótar gagn
en sauðatað, en endist ekki eins Iengi.
2. Kúatað er kælandi og ólgar hægt og
Iiægt, gagnstætt því sein áður sagt um brossa-
tað. í’að er gott f alls konar jörð, en eink-
um þurra og sendna jörð; jörðin býr lengur
að því en öðru íaði, af því þaö ólgar ekki í
einu og leysisí seint upp. I’að kemur líka
5*