Höldur - 01.01.1861, Blaðsíða 54

5G
Ufiaa álfiiirð.
jjegar vjer geíum hverri skepnu sein er nægi-
legt og kjarngott ióður verður hún feit og
þróttmikil, en af ljettu ióðri verður hún mög-
ur og þróttlítil. Eins gengur þetta ineð jurt-
irnar. Ef að þær fá nóg — og rjett úthlut-
að bæði frá Iopti og jörðu — af öllum þeim
efnum, sem þær þurfa til næringar sinnar og
þróunar, þá vaxa þær þroskameiri, breiða út
flciri greinar, blöð, blóin og aldini Iieldur en
þegar þær fá ekki þessi efni eöa ekki nema
eitt þeirra svo að nóg sje. Bóndinn elur
skepnur sínar með góðri gjöf; með góðri gjöf
getur hann líka alið jurtir sínar. það er eins
háttað með jurtirnar eins og mcð skepnurnar
þegar þær standa inni; þær eru fastar á viss-
um stað, sem þær geta ekki skilið við til að
leita þeirrar bjargar, sem þær kann að vanta.
Þess vegna verður bóndinn (jarðyrkjumaður-
inn) að sjá svo um, að næring jurtanna sje
svo nærri þeim, að þær geti náð henni moð
rótum sínum, rjett eins og smalinn vcrður að