Gangleri - 01.12.1870, Blaðsíða 27

27
og vestra, til stórskaða; síðan var vetur áhlanpa-
sarnur. Aðfaranóttina hins 9. janúar gjörði svo
mikið útsunnanveður á Suður-og Vesturlandi, og
stórflóð með stórbrimi, að sjór gekk 5 álnum
hærra að þverhnyptumáli, en önnur stórflóð; brim
þetta gjörði mikin skaða syðra og vestra og nokk-
urn nyrðra, bæði á landi og húsum; en sjerdeilis
á skipum; veðri þessu fylgdi ógnar rigning með
þrumum og eldingum.
Hvað það snertir, hvort tíðarfar hafi verið betra
eða verra, það sem liðið er af hinni 19 öld, en á hin-
um fyrri öldum, er eigi með vissu hægt að segja, þar
sem ætla iná að sagnir þær sem til eru um það efni,
munu vera því áreiðanlegri og nákvæmari, sem þær fær-
ast nær vorum tíma; og því mundu harðindaárin á öld
þessari teljast hjer fleiri að tiltölu, en á hinum öldun-
um, þar sem líklega engin yrðu vantalin; en það er eigi,
því þau eru nú almennt talin færri en á hinum næstu
öldum á undan, og alls engin setn hafi leiít af sjer stór-
kostleg hallæri eða manndauða, sem líklega kemur held-
ur af því, að forsjálni og fyrirhyggja manna heíir batn-
að, nú á seinni tímum, og að atvinnuvegir vorir og
bjargarútvegur heflr tekið töluverðum framförum frá því
á 18. öld, heldur en af því, að tíðarfar eða landkostir
haíi gengið til batnaðar.
1801. Ilaustið 1800 lagði vetur að um Allraheilagra-
messu með hríðum og mesta fannkyngi, svo víða
fennti fje eða hrakti í sjó eða vötn, helzt norðan-
lands; sumstaðar var vetnr vægur frá nýári til
miðgóu, en síðan lagði að mikið vetrarríki með
hríðura og stórviðrum, frostum og ísalögum, gjörði