Gangleri - 01.12.1870, Síða 29

29
hvergi út fyrir fsinn af liæðstu fjöllum, og gengu
Grímseyingar þá á honum til Akureyrar. Vor
var þá hart og bjargarskortur mikill fyrir menn
og skepnur, en þó fjell peningur ekki mjög, nema
í Múlasýslum. Sumarið og haustið var kalt og
votviðiasamt, svo hey urðu úti, einkum norðan-
lands, því uin hásuinar gjörði töluverðan snjó, og
í öndverðum september Iagði vetur að með frost-
um og fjúki, svo í mörgum sveitum norðanlands
urðu inenn að skera allan sauðfjenað sinn og helm-
ing af kúm.
1808. Var vetur enn harður, kalt vor og hafís fyrir
norðurlandi; þrengdi þá mjög að mönnum með
bjargræði fyrir undanfarin harðindi, og enda talin
furða að ekki skildi verða mannfall.
1811 var vetur harður frá Þorrakomu, og vor kalt og
illt norðan- og austanlands, svo að aldrei linti
hríðum til þess 8 vikur voru af sumri; fjell þá
allmikið af sauðpeningi. Hafís lá þá líka fyrir
öllu landi og sumarið var mjög votviðrasamt.
1812 gjörði aptur vetur harðan, og vor kalt með íhlaup-
um og ísalögum nyrðra. Fjell þá hvervetna tölu-
vert af hrossum og sauðfje, en bjargarskortur var
svo mikill að við mannfalli lá, og enda sagt að
undir jökli hefðu fallið nokkrir menn. Um þessi
missiri hafði örbyrgð manna ekki einungis komið
af kvikfjárfelli og harðindunum í landinu, heldur
Iíka af því að verzlun var ill og lítil sakir ó-
friðar erlendis, og svo voru Bankoseðlar um þetta
leyti að falla í verði hjer.
1816 lagðist vetur snemma að ineð miklum snjó og