Gefn - 01.01.1874, Blaðsíða 24

Gefn - 01.01.1874, Blaðsíða 24
24 svæði, en líka drýgra og stæltara, en í samkyns jurtum, sem vaxa á láglendum. J>ví sunnar sem kemur, því gisnar standa jurtimar; þar þekkjast ekki en þéttvöxnu tún, þar sem gras hallast upp við gras og gerir jörðina eins og grænan, silkigljáandi flöjelsdúk. það eru því einkum gras- jurtimar, sem gefa landi voru þá prýði, sem mörgurn hefir geðjast að; þær skreyta hlíðar og dali, og eru aðalstofn til- veru vorrar. Plestir menn lifa svo, að þeir taka ekki eptir enum huldu störfum náttúrunnar; hún hvílir aldrei, og hún lætur öfl sín fremja margvíslega vinnu, ekki einúngis til eyðileggíngar, heldur og til lífgunar. Heila daga er lítill lækur að leika við grös og mosa, þángað til hann flytur þau eitthvað sem þau geta orðið föst og myndað grundvöll annara jurta. í lieilar árþúsundir eru regn og vindar, snjóar og bylir að mylja og mýkja hraun og urðir, svo þar verði hæfilegur jarðvegur fyrir jurtagróðann; þetta sjáum vér í hraungjótunum, þar sem jarðvegurinn er orðinn svo meyr og þroskasæll, að þar standa hávaxnar jurtir, vermdar og efldar af hinni blessandi og frjóvgandi sól. Ef þessi hraun liggja í friði, og truflast ekki ef jarðeldum, þá munu þau eptir margar þúsundir ára verða frjóvsamt og gróðasælt land. Á enum hörðustu klettum byrjar náttúrau líka sitt verk, þegar tími er til: vindarnir feykja þángað moldardupti, svo fínu, að enginn tekur eptir því, og frækornum, svo litlurn, að enginn sér þau; þar kvikna mosar og lýng, og þar vaxa ber og blóm. Yfir höfuð má telja það víst, að eptir því sem oss fer fram í andlegum skilníngi, eptir því sem vér tökum betur eptir náttúrunni, þá muni oss takast að efla jurtarækt og jarðargróða meir en verið hefir. þ>egar menn gleyma sjálfum sér, þá gleyma menn jörðinni, en jörðin er allra móðir. Véf ímyndum oss, að einhverntíma muni menn vinna eptir tignarlegri og fegri hvötum en verðlaunaloforðum í silfurpeníngum. — Robert flutti íslenzk jarðepli til París, og voru þau þar gróðursett og uxu svo, að menn höfðu aldrei séð þvílíkt af því tagi. J>au voru á ávaxtasýníngu í
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58

x

Gefn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Gefn
https://timarit.is/publication/93

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.