Gefn - 01.01.1874, Blaðsíða 37

Gefn - 01.01.1874, Blaðsíða 37
37 dýra vorra er ekti minni en annarstaðar, og samsvarar hnattstöðu lands vors; það er yfir höfuð undir smekk manna og tilfinníngu fyrir náttúrunni komið, hvernig menn líta á þenna hlut; en ekki er neitt undir því komið í rauuinni að litirnir sé fagrir og sterkir: hrossagaukar og heiðlær, til að mynda, eru miklu fegri fuglar en sumir páfagaulcar og rpiparfuglar, því fyrir utan það að hin smágjörva litardeilíng enna fyrrnefndu gerir þægilegri áhrif á sjón vora, þó litirnir sé gráleitir eða gulleitir, þá er allt sköpulagið líka fegra og fuglslegra; fálkar og ernir eru taldir fegurstir og fullkomnastir fugla, einmitt af því hversu tiguarlegir og kraptmiklir þeir eru að útliti, og yfir höfuð þurfum vér ekki að sakna þess. þó oss vanti vmsar dýra- myndir enna heitari landa, sem engin fegurð er í, þó þær sé merkilegar sem náttúruhlutir. — þó dýrin sé fremur fá hjá oss, þá lífga þau samt land og sjó fyrir hverjum þeim sem heíir nokkra sjón á náttúrunni; færri munu þeir vera sem ekki hafa eitthvert yndi af því »þegar álptir af ísa grárri spaung fljúga austur heiði með fjaðraþyt og saung«; eða af sólskríkju á kletti eða hraundrángi, þar sem kónguló á sér vef uppi yfir bláklukkum og umfeðmíngsgrasi og öðrum jurtum, sem verða opt furöulega magnaðar af sólar- liitanum og hávaxnar í gjótunum, sem hlífa fyrir öllum vindum; á þvínær grasiausum melum finnum vér málmgljáandi járnsmiði og gullsmiði vappa á milli steinanna; og sem mótsetníng þess er mýbitið víða sannkölluð plága fyrir menn og málleysíngja. En þó má segja, að sjórinn sé hið eiginiega leiksvið ens dýrslega lífs hjá oss, og það ekki einúngis um sumartímann, heldur og einnig á veturna. I ti á djúpinu blása hvalirnir, og inni á fjörðum og víkum er eins og allt audakynið hafi mælt sér mót, og má segja með sönnu, að þar sxngur hverr með sínu nefi — allt þetta rninnir oss á, að líf sé einnig fyrir utan mannlegt líf, og vér getum í rauninni aldrei skvgnst inn í þetta dýrslega líf svo ítarlega, að vér getum sagst þekkja þaö alveg. pess vegna er öll
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58

x

Gefn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Gefn
https://timarit.is/publication/93

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.