Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1894, Blaðsíða 20

20
er kölluð iKirkjugólfíð*, og er sagt, að klausturkirkjan hafl staðið
þar í fyrndinni. Klöppin er á stœrð við stórt húsgólf, og næst-
um vatnsflöt. Öðrum megin er nokkuð fallið úr henni, svo að
skarð er eftir. Hún er sjerstaklega einkennileg að því, að hún
er öll samsett af 5-strendum og 6-strendum stuðlabergssteinum,
sem falla hver við annan; en alstaðar hefir þó sandleðja komið
í milli og orðið þar að steini. Svo það er ekki að undra, þó
maður ætli i fyrsta áliti, að steinunum sje raðað saman af mönn-
um og limdir með steinlími. Til að ganga úr skugga um það,
ljet jeg grafa niður með klöppinni, og sást þá, að hún er jarð-
fast berg. En af því liún er svo sljett og hallalítil, þá má ekki
fyrir það synja, að kirkjan hafl verið sett á hana fyrrum, ef til
vill. Þó ætti þá líka bærinn (Kirkjubær) að hafa staðið þar
nærri. En ef svo skyldi hafa verið, þá hljóta menjar hans nú
að liggja faldar undir sandi. En þá ætti bærinn að hafa verið
tvisvar fluttur.
IV. Legsteinar í Kirkjubæjarklausturs kirkjugarði.
Þar sem Kirkjubæjarklaustur stóð, áður en bærinn var færð-
ur þangað sem hann er nú, sjást allglöggar rústir af bænum,
kirkjunni og kirkjugarðinum. Grassvörður hefir aldrei blásið
þar alveg af; en nú virðist þar farið að gróa upp það, er spillzt
hafði. í kirkjugarðinum eru 2 legsteinar. Það eru stórir 5-strend-
ir stuðlabergsdrangar islenzkir og latinuletur á. Á öðrum er 1
lma, öll læsileg. Þar stendur: »H. Hviler F. S. kvinna Sigridr
Ihormo. do. 1683 (1693?). Hinnhefir verið alsettur letri nema á þá
hlið, sem hann liggur á. En af þvi steinninn er áveðurs, er
hann orðinn svo sandborinn, að torvelt er að lesa á hann. Þó
þóttist jeg geta sjeð þessi orð: *Fœdd 1728 þann 10. Februarii*.
Þau eru ofan á steininum.