Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1894, Blaðsíða 31

31
brúnina, svo þrepsins gætir eigi. Þess síður hefir á því borið
þá, er allt var skógi vaxið. Nú á dögum er Sökkólfsdalur raun-
ar skóglaus; en 1 Reykjadal, við hliðina á honum, eru skógar-
leifar; nú er lika skóglaust í Þykkvaskógi; en nafnið sýnir, að í
fornöld hefir þar verið þyTchur sJcógur. Sökkólfsdalur hefir því
óefað einnig verið skógi vaxinn á Grettis dögum og skriðuhól-
arnir sem annað og þrepið uppi á þeim. Hefir þar því verið
hinn hentugasti staður fyrir skógarmann. Hann þurfti eigi ann-
að, en líta fram af þrep-brúninni, til þess að sjá hvern, sem um
veginn fór, en gat sjálfur dulizt sem honum sýndist. Og þó
menn hefði orðið þess vísari, hvar hann hafði aðsetur, þá var
hann þar eigi auðsóttur. Raunar er þrepið sjálft eigi gott vígi
fyrir einn, ef margir sækja, því allstaðar má upp á það komast;
en þá var skammt til vígis upp undir hamarinn; hann er þar
hár og þvernýptur og á einum stað skora inn í hann eftir leys-
ingarvatn; þar er einum manni auðvelt að verjast fyrir fjölmenni
í högga skiftum. Þenna stað hefir Grettir valið sjer til aðseturs
og gert þar skála. Hefur hann verið ólíku betri en Grettisbæli
í Axarfjarðarnúpi er lýst. Það virðist eigi hafa verið ætlað til
langrar dvalar. En hjer mun Grettir hafa hugsað sjcr að dvelja
lengur en raun varð á. En eigi var von að sá maður, sem lifði
af þvi, að ræna ferðamenn, gæti haldist við á sama stað til
lengdar. Umferð tókst af hvervetna þar, sem ófriður lagðist á,
og svo mun hjer hafa orðið.
Skálatóft Grettis á þessum stað er nál. 4 faðma löng og 2
faðm. breið út fyrir veggi. Innanmál er eigi hægt að sjá nema
rifið væri til; þvi skálinn hefir fallið inn. Og svo er tóftin nú
orðin niður sígin, að eigi ber hærra á henni, en þúfunum, sem í
kring eru. En þegar að er komið, sjest hún samt glögg öll
nema vesturhornið, það er nokkuð óglöggt, og muiiu þar hafa
verið dyr skálans. Tóftin virðist vera úr grjóti einu, en er nú
alþakin mosa. Hún er nokkuð norðar en á miðju þrepinu og
nokkuð nær brún þess en hamrinum. Þó hefir skálinn eigi sjest
neðan af veginum. Jeg skoðaði þenna stað 25. ágúst 1888, að
tilvísun sjera Jakobs Guðmundssonar á Sauðafelli og Sumarliða
bónda á Breiðabólstað. Eigi hreifði jeg neitt við rústinni.
Br. J.