Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1924, Side 80

r
18
Þórr kvaö:
35. 1 einu brjósti
sák aldregi
fleiri forna stafi.
— Miklum tálum
kveð ek tældan þik:
TJppi est, dvergr, of dagaðr!
Matthías Þórðarson.
Gömul gáta.
Gátan nr. 460 i gátnasafni Jóns Árnasonar1 2 3) er svona:
Hvað hét hundur karls,
sem í afdölum bjó?
Nefni eg hann i fyrsta orði,
þú getur hans aldrei þó.
Eftir því hjet hundurinn Hvað. — En það er alsendis óliklegt,
og slíkt heiti á hundi þekkist varla annars staðar. Það bendir enn
fremur á, að gátan hafi afiagast, að hjer er ekki um neinn villandi
orðaleik og raunar enga verulega gátu að ræða.
Jeg ætla að gátan hafi upphaflega verið þannig:
Hvat hétu®) menn hund karls,
sem i afdölum bjó?
Nefndak8) hann i fyrsta orði.
— Þú getr þess aldrei þó.
Hundurinn hefur heitið Hvatr og er það altitt hundsheiti. —
Gátan er góð gáta þannig.
Má af þessu sjá jafnframt að gáta þessi er frá þvl áður en far-
ið var að segja hvað fyrir hvat og því um líkar breytingar urðu á
málinu
Gátan er ófullkomin vísa; vantar stuðla og höfuðstafi að mestu,
og hefur líklega vantað frá upphafi. — Með tiltölulega litlum breyt-
ingum mætti fá hana rímrjetta, en það er varla rjettmætt.
1) íslenzkar gátur, safnað hefir Jón Árnason, K.-höfn, 1887.
2) Eða nefndu.
3) Eða nefnek.
M. Þ.