Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1924, Blaðsíða 82

80
Annar eptirmáli.
Eg þarf ekki að svara dr. F. J. miklu út af þessum eptirmála
hans, því að hann hefur runnið svo gersamlega af hólmi, að hann
gerir alls enga tilraun til að hnekkja þvi, er eg rak ofan i hann
með ljósum og skýrum rökum, enda hefur hann réttilega séð, að það
væri honum ofraun. En í þess stað lætur hann taumlausa reiði hlaupa
með sig i gönur, því að honum hefur sárnað svo grimmilega, hversu
vendilega hann var alstaðar kveðinn í kútinn með fjarstæður sínar
og staðhæfingar. Hann talar um »fólsleg atyrðif, er eg hafi haft um
hann, en það mundi honum veita erfitt að sanna, því að þau finn-
ast hvergi í svari mínu, en á stöku stað áþéttisorð, fullkomlega rök-
studd og ávallt í sambandi við einhverjar lokleysur hans. Eg hef meira
að segja víða hlíft honum, frekar en ástæða var til. Eg skal taka t. d.
hið fáránlega málfræðilega axarskapt hans um Bolahraun—Bolhraun.
Það var sannarlega freistandi að kalla það »bolalegt», en eg vildi
ekki líkja doktornum við naut, þótt honum yrði þessi skyssa, en
þrístrykaðan gálga hefði hann fengið í þessa skýringu sína hefði
hann setið á skólabekknum. En engrar afsökunar bið eg á því, þótt
eg minntist á málfræðislega »gorgeirinn« hjá honum, þvi að hann
veður sannarlega uppi, þótt doktornum skjátlist opt hraparlega, ein-
mitt á því sviði, þar sem hann œtti að vera sterkastur á svellinu.
Eg tek mér því ekki nærri þetta endurnýjaða þvogl hans um mál-
fræðisbrest hjá mér, því að hann hefur sýnt, að honum ferst ekki
að tala digurbarkalega um þau efni. Hann er ekki svo óskeikull
sjálfur. Annars þykir mér hálfgaman að dómsvottorði hans um bæja-
nafnaritgerð mína, því að þar slær hann í reiði sinni sjálfan sig á
munninn. Sé ritgerð mín svo einskisnýt, sem hann segir, hvernig
mundu þá óhlutdrægir menn dæma um hina löngu Safnsritgerð hans?
Eg get fullvissað hann um, að hún fengi miklu verri allsherjareink-
unn, en hann gefur mér, því að það má hann reiða sig á, að þeir
munu verða miklu fleiri þeirra manna, er þessa hluti rannsaka síðar,
er leita munu fræðslu í ritgerð minni og leggja hana til grundvallar,
heldur en hinir, sem byggja nokkurn skapaðan hlut á ritgerð dr. F.
J., Bem vægast talað er lítið annað en lengdin og þynnkan. Annars
væri það þarft verk, þótt leiðinlegt væri, að taka þá ritgerð hans
til rækilegrar athugunar, og kryfja hana duglega til mergjar, ef
merg væri að finna, og gæti þá svo farið, að höfundurinn lækn-
aðist af þeirri hlægilegu ímyndunarveiki, að hann væri sérstaklega
kallaður til að fást við slíkar rannsóknir, þvi að þá fyrst kæmi það