Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1941, Blaðsíða 23

21
stórir og smáir steinar, óreglulega settir. Pað eru helzt líkur til, að hér
hafi ekki verið veggur upp-úr, heldur aðeins hálfveggur, eða jafnvel
lítið hærri en hann er nú. Öskudreif inn á milli steinanna bendir til
þess. (Sjá 1. mynd).
Lengd allrar tóftarinnar er 17 m. að innanveggjamáli, en sjálfs
skálans 11,50 m. Breidd hans er til endanna 3,35 — 3,65 m. en um
miðju 4,70 m. Er það eftirtektarvert, hve miklu breiðastur skálinn er
um miðjuna, en þess má geta, að þar er málið ekki eins öruggt og
til endanna. Kemur það til af því, að um báða enda eru steinar í
veggjum, en engir um miðbikið, og verður því eigi nákvæmlega séð,
hvar veggbrúnirnar hafa verið. Vegghleðslur úr grjóti má sjá á stöku
stað, en yfirleitt hafa veggirnir verið úr torfi. 2. mynd sýnir þverskurð
gegnum NV-hlið, milli langelds og þverveggjar.
Neðst er 3 cm. þykkt, gulgrátt lag af eldfjallaösku. Er það óhreyft
með öllu, jafnt undir vegg, seti og gólfið. Pá kemur 17 cm. þykkt,
mórautt leirlag, b-b, og í því er gólfi. Ofan við það tekur við 5 — 8
cm. þykkt, gult eldfjallaöskulag, c-c. Er það óhreyft undir vegg og
seti, og sýnir það, að öskufall þetta hefir orðið áður en skálinn var
reistur. Skálagólfið hefir verið grafið lítið eitt niður fyrir þetta Iag.
Rétt utan við vegginn er lagið rofið, sennilega vegna þess, að þar
hafa verið stungnir hnausar til að hlaða úr vegginn og öskulagið
verið í þeim. Má sjá merki þessa í þverskurði sjálfs veggjarins, þar
sem greina má allregluleg hleðslulög, ýmist dökk eða Ijós. Utan við
þessi reglulegu lög kemur óreglulegur ruðningur, sem vel gæti stafað
af því, að veggurinn hafi hrunið út, að einhverju leyti. Steinn markar
innri brún veggjarins. Eftir þessum þverskurði er þykkt veggjarins
um 1,25 m. Annars voru ytri brúnir veggjanna ekki rannsakaðar nema
hér og þar. Virtust þær grjótlausar.
Allur SV-endi skálans, út undir langeldstæði, er nokkurn veginn
flatur, en þar fyrir utan er miðjan, skálagólfið, greinilega lægri heldur
en með-fram veggjunum, setin. Verður þetta því skýrara sem nær
dregur þverveggnum, því að gólfinu hallar til muna í þá átt. Efefir