Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1963, Síða 10

14
ÁRBÓK FÖRNLÉIFAFÉLAGSINS
við börurnar sést þrennt úr „líkfylgjunni“, konur og karlar ákall-
andi postulann, en yfir sést hönd guðs.
Uppvakning Drúsíönu er rétt aðeins nefnd í IV, en í öllum gerð-
unum er sagan á sama stað eða næst á eftir Rómaborgarferðinni, og
þó nokkur munur sé á gerðunujn, koma þær allar (nema IV) nokk-
urn veginn jafnvel heim við ,myndina á klæðinu.
6. mynd. Postulinn og spellvirJcinn.
„Nú sem hann (þ. e. Jóhannes) er í visiteran aftur á veg til
Effesum, kemur hann til einnar borgar að nokkurum miklum
hátíðisdegi.----------Og sem guðsþjónusta er fagurlega fylld á
þann signaða dag, sér postuli drottins vors Jesú Kristí þar kominn
millum annarra einn ungan mann, stórlega mikinn vexti og vænan
að áliti. Og jafnfram sem ástvin drottins sér greindar náttúrugjafir
unga manns, skilur hann fyrir gift heilags anda, að hjartað var
hart og óvíkjanlegt að svo búnu til þess að þakka guði svo mikla
veizlu og velgerninga með góðum verkum, sem hann hafði þegið
af sínum skapara umfram aðra menn. I>ví lítur hinn blessaði Jó-
hannes til biskupsins, er fyrir litlu hafði vígður verið til þeirrar
kristni, og segir svo: „Undir guðs vitni og heilagrar kristni, er þér
stýrið, felum vér yður á hendi þenna unga 'mann, að þér geymið
hans líf til góðs siðferðis og gjaldið mér hann með andar ávexti, á
þann tíma sem vér komum hér næst með guðs vilja.“ Biskupinn hlýðir
gjarna orðum og boði svo mikils herra, takandi þann unga mann
heim á sinn garð og í sitt herbergi með allri vandvirkt og góðfýsi“.,!
Nú tekst svo illa til, að hinn ungi maður lendir á glapstigu og
verður loks foringi ræningjaflokks. Vissulega tekst svona illa til
fyrir vangeymslu biskups, enda urðu svör hans ekki góð, þegar Jó-
hannes spyr eftir þeim unga manni: „Herra minn, hann er dauður."
Blessaður Jóhannes svarar þá: „Nær andaðist hann, eður með
hverjum hætti lét hann sitt líf ?“ Biskup svarar: „Hann er sann-
lega dauður frá guði, því að hann flýði héðan fullur með hvers
kyns glæpum, þar til er í síðustu kaus hann sér hinn versta hlut,
svo að hann gerðist spellvirki og lagðist út í eitt fjall með miklum
óaldarflokki sinna kompána, og þar er hann enn í dag höfðingi
allra þeirra til hvers ills, er þá lystir að gera.“ — Jóhannesi bregð-
ur illa í brún við þessi tíðindi. Stígur hann á bak hesti og ríður
þegar aleinn og vopnlaus til stigamannanna og gerir boð fyrir höfð-
ingja þeirra. — „Og spellvirkjarnir eru svo hlýðnir með þess boði,