Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1963, Side 20

24
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
sögunnar til þess stílbragðs að fleyga báðar þessar sögur og vekja
þannig þá tilfinningu hjá lesandanum, að langur tími líði. Fyrst er
sögð saga Drúsíönu. Þá hefst saga ræningjans, fram til þess er Jó-
hannes hefur falið biskupi að gæta hins unga manns. Þá hefur
að segja frá ritstörfum postulans, en þar er sagt frá erninum, svo
sem fyrr var ritað. Næst er kafli um starf postulans og baráttu
við blótmenn í Effesusborg, og er þar tilnefndur Aristódímus,
sem á eftir að koma meira við söguna. Þá er sögð sagan af Kratoni
spekingi, og þegar á eftir henni hefst sagan af hinum öfundsjúku
bræðrum, en þó aðeins upphafið, á meðan þeir eru enn samstarfs-
menn Jóhannesar. Nú tekur sögumaður aftur til að segja sögu spell-
virkjans og segir hana nú til enda, en þá heldur hann áfram sög-
unni um bræðurna og segir hana nú alla án dvalar. Þessum stílbrögð-
um verður ekki við komið á klæðinu. Úr hverri sögu er aðeins ein
mynd, og þar kemur engin fleygun til greina.
Upphöf sagnanna í Tv. p. s. eru, svo setn fyrr er lýst, í þessari
röð: Drúsíönusaga, saga hins iðrandi spellvirkja, sagan af Kratoni
spekingi og síðast sagan af tveimur öfundsjúkum bræðrum. I engri
annarri gerð Jóhannesar sögu eru sögurnar í þessari röð, en þetta
er einmitt röð myndanna á klæðinu.
9., 10. og 11. mynd. Frá Aristódímusi blótbislmpi.
í neðstu myndaröð klæðisins eru fyrst þrjár myndir úr sögu
Aristódímusar blótbiskups; þar segir svo: „------hinn sæli faðir
Jóhannes dregur marga brott af hirðsveitum Dyane og leiðir til
góðs erfiðis í víngarð himnakonungs, þar til að sjálft blótskapar-
megnið þolir eigi og reisir mikið framhleypi og samblástur ófriðar
móti honum, svo að þeir hafa hann fanginn og ganga fram til
musteris Dyane, þröngvandi undir afarkosti, að hann fórnfæri skurð-
goðinu, mýkjandi það frá mikilli reiði, er lengi safnaðist fyrir mót-
gerðir margar og stórar, er þeir segja postulann í hafa fengizt allan
tíma síðan af fyrsta, er hann kom í Asía. En þó að þeir flytji fast
og haldi fram hluta gyðjunnar, vill Jóhannes eigi fórnfæra, utan
talar til þeirra allra saman með blíðri rödd og staðfastri svo segj-
andi. „Eg býður yður þann kost“, sagði hann, „að þér komið allir
saman með mér til kirkju drottins míns Jesú Kristí, og kallið þar
á nafn Dyane frú yðvarrar, svo að kirkjan falli af sínum grund-
velli, og ef þér gerið svo, þá man eg yður samþykkja. En ef þér
örvæntið nú þegar, að þér megið þetta gera, þá man eg til prófa