Lögrétta - 01.01.1934, Blaðsíða 1

LÖGRJETTA
XXIX. ÁRG. 1 9 3 4 3. I. HEFTI
cQm víða veröld
fiftír Vílhj. Þ. Gíslason
Trotskí
og nýr 'Kommúnístaflokhur,
Síðan Trotski, annar aðalmaður rússnesku
k om m ú n i s taby 1 ting'a rinnar ásamt Lenin,
varð undir í viðskiftunum við Stalin og var
gerður útlsegur, hefur hann lítið getað látið
stjórnmál til sín taka beinlínis. En hann
hefur fengist mikið við ritstörf, skrifað end-
urminningar sínar og merkilega sögu bylt-
ingarinnar. En nú vill hann einnig aftur fara
að taka beinan þátt í stjómmálum og hefur
borið fram tillögu um stofnun nýs alþjóða-
sambands kommúnistiskra verkamanna,
„fjórða internationale“. Þessi tillaga hans
hefur verið rædd nýlega á fundi byltinga-
sinnaðra jafnaðarmannaflokka í París, en
ekki virðist vera neinn verulegur kraftur í
þessari nýju hreyfingu Trotskis. Ástæðurn-
ar til þess að nýr alþjóðafjelagsskapur bylt-
ingamanna sje nauðsynlegur, telur Trotski
þær, að núverandi stjórn byltingarmálanna
hjá Comintern, sje röng bæði í stefnu sinni
og skipulagi. Skipulag alþjóðasambands Kom-
múnista er orðið að þunglamalegri, óþolandi
og óheiðarlegri skriffinskustjörn, með ein-
ræði þeirra skriffinna, sem þar vinna sem
embættismenn. Allar umræður og gagnrýni
er útilokuð, ákvarðanir flokksins eru teknar
án þess að nokkutt tillit sje tekið til alls al-
mennings óbreyttra flokksmanna. Skrif-
finskustjórn kommúnista hefur þvertámóti
ótrú og ógeð á múgnúm. Þetta var allt öðru
vísi áður, segir Trotski, þá var allur almenn-
ingur með í ráðum og hafði fult málfrelsi
og notaði það óspart. Nú er munurinn eng-
inn orðinn á auðvaldsstjórn og verklýðs-
stjóm, að því er skipulag og aðferðir snert-
ir, nema sá, að önnur vill kollvarpa, en hin
halda við Sovjetríkinu. Tilgangur þeirra
manna, sem nú ráða Kommúnistaflokknum
í Rússlandi hefur ekki aðallega verið sá, seg-
ir Trotski, að safna saman til baráttu hinum
byltingasinnaða verkalýð, heldur að komast
yfir völdin, og þetta hefur það í för með-sjer,
að skapast hefur í flokknum kenningin um
hina skilyrðislausu hlýðni og sá andi undir-
gefninnar, sem að áliti Trotski er algerð and-
stæða þess gagnrýnandi anda sjálfstæðis-
ins, sem nauðsynlegur sje öllu byltingastarfi.
Trotski gefur Comintern það einnig að
sök, að vegna mistaka flokksstjórnarinnar
hafi byltingin í Þýskalandi ekki orðið kom-
múnistisk bylting, heldur nazistabylting, og
hann segir að það sje ekki rjett, sem kom-
múnistamiðstjórnin hafi haldið fram, að
jafnaðarmenn (socialdemokratar) og fascist-
ar sjeu einskonar pólitískir tvíburar, því að
þótt jafnaðarmenn styðji að vísu borgarana,
þá sjeu þeir, þrátt fyrir svikula leiðtoga,
langt frá því að styðja fascista, því að sigur
þeirra hafi alstaðar í för með sjer útrým-
ingu jafnaðarmanna sem flokks. Trotski vill
láta slíta öllu sambandi við Þýskaland og
einangra það í samgöngum og viðskiftum.
Loks finnur Trotski Comintern það til
foráttu, að alt of mikið hafi verið að því
gert, að sameina alt vald og öll áhrif Kom-
múnstaflokksins í Rússlandi einu. Kreppa
auðvaldsríkjanna sprettur að hans áliti ekki
einungis af andstæðunni milli framleiðslu-
afla þjóðfjelagsins og einkaauðsins, heldur
einnig af andstæðunni milli framleiðsluafl-
anna og þjóðemisríkjanna. Tilgangur jafn-
aðarstefnunnar er ekki sá, að hamla á móti